Książka w sposób naukowy opisuje zjawisko samobójstwa. Podane w niej przykłady narracji nasuwają pewne wnioski dotyczące osób podejmujących decyzję odebrania sobie życia. W ich narracjach często pojawia się konkretny styl mówienia o samobójstwie. Reszta do doczytania w książce :)

Książka w sposób naukowy opisuje zjawisko samobójstwa. Podane w niej przykłady narracji nasuwają pewne wnioski dotyczące osób podejmujących decyzję odebrania sobie życia. W ich narracjach często pojawia się konkretny styl mówienia o samobójstwie. Reszta do doczytania w książce :)

Ze względów osobistych postanowiłam trochę pogłębić moją wiedzę na temat samobójstw i depresji, która jest często impulsem, by zdecydować się na ten czyn. Sądziłam, że literatura wskaże mi jakieś sposoby postępowania z ludźmi, którzy wyszli z próby samobójczej. Szukając konkretnych tytułów trafiłam na książkę Justyny Ziółkowskiej pt. „Samobójstwo – analiza narracji osób po próbach samobójczych”. Zachęcający opis tej pozycji sprawił, iż uznałam, że to może być książka której szukam. Niestety, po jej przeczytaniu praktycznie nie jestem bogatsza o żadną nową wiedzę.

Książka ta jest zdecydowanie naukową rozprawą pisaną w większości bardzo trudnym i zagmatwanym językiem, który ciężko jest zrozumieć człowiekowi na co dzień nie mającemu zbyt wiele do czynienia z analizami psychologicznymi, mimo iż czytanie ze zrozumieniem nie przysparza mi problemu. Autorka w swojej książce skupia się głównie na analizowaniu licznych badań dotyczących prób samobójczych. Rozbiera wypowiedzi hospitalizowanych osób, z którymi prowadziła wywiady, na czynniki pierwsze, skupiając się np. na przypadkach gramatycznych i trybach czasowników jakich używają opowiadając o swoich doświadczeniach. Przypomina to chwilami badania lingwistyczne, a nie psychologiczne ujęcie problemu. Liczne przypisy, które stanowią ok 30% treści książki, powodują, iż może być ona wstępem do tematu i przyczynkiem do sięgnięcia po bardziej szczegółowe pozycje opisujące szeroki temat samobójstw.

Jedyną zaletą powyższej książki wg mnie były przedstawione w niej transkrypcje wywiadów przeprowadzonych podczas badań, z osobami, które doświadczyły prób samobójczych. Pacjenci anonimowo opowiadali o swoich doświadczeniach opisując sam akt, ale i to, co przeżywali przed, co ich skłoniło do tego ostatecznego i tragicznego czynu oraz nakreślali dość ogólnie jak widzą swoją przyszłość teraz – „po” – i czy w ogóle jest to możliwe. Niestety, wypowiedzi te stanowią bardzo niewielki procent treści i przedstawione są zdecydowanie fragmentarycznie.

Autorka sama pisze, iż jej „książka jest próbą spojrzenia na samobójstwo oczami ludzi, którzy doświadczyli myśli, decyzji, przygotowań i wreszcie próby samobójczej”. Wg mnie próbą bardzo nieudaną. Chyba, że jedynym odbiorcą, o którym myślała tworząc ją, byli „koledzy po fachu” zajmujący się badaniami naukowymi. Osoba „z zewnątrz” raczej nie znajdzie tam żadnych porad, które mogłaby wykorzystać w swoich prywatnych relacjach. Szkoda.

Ze względów osobistych postanowiłam trochę pogłębić moją wiedzę na temat samobójstw i depresji, która jest często impulsem, by zdecydować się na ten czyn. Sądziłam, że literatura wskaże mi jakieś sposoby postępowania z ludźmi, którzy wyszli z próby samobójczej. Szukając konkretnych tytułów trafiłam na książkę Justyny Ziółkowskiej pt. „Samobójstwo – analiza narracji osób po...

Skusilam sie na siegniecie po lekture ze wzgledow osobistych choc troche zaniepokoil mnie brak recenzji.

Jesli siegniecie po ta ksiazke aby lepiej zrozumiec zjawisko samobojstwa to radze sobie darowac. Jest to typowa monografia naukowa, gdzie 1/3 ksiazki stanowia przypisy. Ja czytalam na Kindlu i tresc ksiazki skonczyla mi sie na 75%, gdzie zaczal sie spis zrodel. Czyta sie to ciezko, jak kazda prace naukowa, ktora jakims cudem trafila to tak zwanej powszechnej sprzedazy.

Nie watpie, ze autorka dokonuje tutaj pewnych odkryc procesow prowadzacych potencjalnych samobojcow na skraj, ale mi brakowalo w tym zwyklych ludzkich historii. Mysle, ze jest to lektura dla studentow psychologii, ktorzy chca zglebic jeden temat albo aktualnie pisza prace zaliczeniowa na temat samobojstwa.

W przeciwnym wypadku, odradzam.

Skusilam sie na siegniecie po lekture ze wzgledow osobistych choc troche zaniepokoil mnie brak recenzji.

Jesli siegniecie po ta ksiazke aby lepiej zrozumiec zjawisko samobojstwa to radze sobie darowac. Jest to typowa monografia naukowa, gdzie 1/3 ksiazki stanowia przypisy. Ja czytalam na Kindlu i tresc ksiazki skonczyla mi sie na 75%, gdzie zaczal sie spis zrodel. Czyta...

Strasznie się to czytało. Autorka napisała tę książkę chyba sama dla siebie.

Strasznie się to czytało. Autorka napisała tę książkę chyba sama dla siebie.