Tłumacząc Hannah

Od pierwszych stron autor potrafił mnie przyciągnąć na długie minuty. Z czasem stwierdziłam, że ma podobny styl do Zafona. Całkowicie mi to nie przeszkadzało. Jednakże jeszcze bardziej spodobał mi się sposób przedstawienia fabuły i połączenia ją z intrygującą akcją. Retrospekcje zawsze były moimi ulubionymi zagraniami, pod warunkiem dobrego ich wykorzystania. W tej powieści nadały one dynamizmu, a zarazem tłumaczyły pewne luki. Możliwość łączenia fragmentów ze sobą, rozwiązywania zagadek i próba zrozumienia wystarczająco mnie do siebie przyciągały.

Nie da się w skrócie opowiedzieć o książce, która zawiera w sobie więcej niż historię pewnego krawca.

Zapraszam:
http://recenzjedevi.blogspot.com/2018/11/tumaczac-hannah-ronaldo-wrobel.html

Od pierwszych stron autor potrafił mnie przyciągnąć na długie minuty. Z czasem stwierdziłam, że ma podobny styl do Zafona. Całkowicie mi to nie przeszkadzało. Jednakże jeszcze bardziej spodobał mi się sposób przedstawienia fabuły i połączenia ją z intrygującą akcją. Retrospekcje zawsze były moimi ulubionymi zagraniami, pod warunkiem dobrego ich wykorzystania. W tej powieści...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa intryga, a historia opowiedziana tak, że niczego nie można być pewnym. Pytanie tylko, czy to walor, czy raczej wada? Dużo filozofowania, a przemyślenia szewca (jako głównego bohatera)predestynują go do grona żydowskich myślicieli.Ni to romans, ni sensacja. Po entuzjastycznych okładkowych recenzjach spodziewałam się czegoś więcej.

Ciekawa intryga, a historia opowiedziana tak, że niczego nie można być pewnym. Pytanie tylko, czy to walor, czy raczej wada? Dużo filozofowania, a przemyślenia szewca (jako głównego bohatera)predestynują go do grona żydowskich myślicieli.Ni to romans, ni sensacja. Po entuzjastycznych okładkowych recenzjach spodziewałam się czegoś więcej.

Pokaż mimo to

Przyznam, że trochę się zawiodłam - z licznych recenzji oczekiwałam lepszej literatury. Książka ukazuje trudny los żydowskich emigrantów w Brazylii - w Rio de Janeiro. Trafili pod rządy dyktatorskie, gdzie władza obawiała się Żydów, stąd ich inwigilowanie, czytanie korespondencji. Max Kunter - szewc znający jidysz - jest tajnym cenzorem, tłumaczy listy Żydowskich obywateli i dzięki nim zakochuje się w wyidealizowanej nadawczyni - Hannah. Z czasem odszukuje kobietę, poznaje i zaczynają współpracować. Ich losy są niezwykle zagmatwane i to jest atutem powieści. Niestety, wartość literacka utworu jest niewielka, niezbyt udane dialogi,listy, narracja też prowadzona nierówno; brak dynamiki.

Przyznam, że trochę się zawiodłam - z licznych recenzji oczekiwałam lepszej literatury. Książka ukazuje trudny los żydowskich emigrantów w Brazylii - w Rio de Janeiro. Trafili pod rządy dyktatorskie, gdzie władza obawiała się Żydów, stąd ich inwigilowanie, czytanie korespondencji. Max Kunter - szewc znający jidysz - jest tajnym cenzorem, tłumaczy listy Żydowskich obywateli...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

wciągająca z niezadowalającym finałem, mam po niej niedosyt

wciągająca z niezadowalającym finałem, mam po niej niedosyt

Pokaż mimo to

Kiedy sama wybieram książki, które chcę przeczytać zazwyczaj jestem zadowolona, kiedy sugeruję się podpowiedziami innych przeważnie żałuję. Tak właśnie jest w wypadku tej książki. Niby ciekawa historia, a jednak czegoś jej brakuje. Niby zaskakujące zwroty akcji, ale bez fajerwerków. Ciekawy język, ale momentami męcząca fabuła.
Mocno średnia.

Kiedy sama wybieram książki, które chcę przeczytać zazwyczaj jestem zadowolona, kiedy sugeruję się podpowiedziami innych przeważnie żałuję. Tak właśnie jest w wypadku tej książki. Niby ciekawa historia, a jednak czegoś jej brakuje. Niby zaskakujące zwroty akcji, ale bez fajerwerków. Ciekawy język, ale momentami męcząca fabuła.
Mocno średnia.

Pokaż mimo to

Początek roku obfituje w premiery. Nie ma wydawnictwa które nie zasypuje czytelnika coraz to nowymi tytułami, a żeby je wszystkie przeczytać musielibyśmy nie rozstawać się z książkami przez naprawdę długi czas. Starannie dobierałam sobie lektury, uważając by nie zasypać się terminami jednak... No cóż nie do końca mi się to udało. Sprawy prywatne położyły się długim cieniem nad moimi planami czytelniczymi, dlatego właśnie Tłumacząc Hannah dość długo czekało na swoją kolej. Może to i lepiej? Może dzięki temu mogłam w pełni poczuć tę niesamowitą historię?

To niesamowita historia, osadzona w niezapomnianych czasach. My, Polacy, zapominamy czasami, że obie wojny światowe odcisnęły swoje piętno nie tylko na naszym kraju. Ucieka naszej świadomości fakt istnienia innych państw które przeżyły ogromne zmiany w dwudziestoleciu międzywojennym. Tłumacząc Hannah zabiera nas w niesamowitą podróż aż za ocean, jednak nie zapominając o polskich akcentach.

Ameryka południowa kojarzy mi się raczej z miejscem ucieczki nazistów po II WŚ, nieznany był mi dotąd fakt, że wcześniej kraje te służyły za schronienie dla rzeszy... Żydów. To właśnie między innymi o nich jest ta opowieść. Śledząc losy Maxa i poznając Hannah jednocześnie obserwujemy zwyczaje i nawyki społeczności żydowskiej. To w jaki sposób uciekinierzy z Europy Wschodniej, odnajdują się w klimacie i zwyczajach tak odmiennych od naszych, jest dla mnie jedną z ważniejszych odkryć powieści.

Ta piękna książka przesiąknięta jest wręcz magią i mądrością. Z początku podkreślałam wszystkie niesamowite sentencje, później stwierdziłam, że musiałabym pokreślić cała książkę... Obracałam słowa na języku, smakowałam je, analizowałam sylaba po sylabie. Piękne słowa użyte z taką mądrością i talentem nie zdarzają się często. Warto docenić każde z nich.

Jednak co z Hannah? Myślę, że była to osoba równie nierzeczywista co marzenia senne. Nie dlatego, że jej historia jest niemożliwa, a dlatego, że sama Hannah nie wiedziała kim jest. Zmieniała całe swoje jestestwo zależnie od sytuacji, była tak niejednoznaczna, że jakiekolwiek normy jej nie obejmowały. Odkrywanie jej krok po kroku przez Maxa było przygodą równie ekscytującą co przygnębiającą... A finał? Wbrew temu co pomyślał autor, takie zakończenie było dla Maxa najlepsze.

Zdecydowanie polecam wam tę książkę. Nie jest to historia szpiegowska nasączona ekscytującymi scenami walki i pościgów. To historia wielkiej miłości do ułudy, historia odkrywania samego siebie i godzenia się z prawdami życiowymi. Niesamowite słowa, w przepięknej formie podane w tak przystępny sposób nie zdarzają się często. Warto tej książce poświęcić chwilę.

Początek roku obfituje w premiery. Nie ma wydawnictwa które nie zasypuje czytelnika coraz to nowymi tytułami, a żeby je wszystkie przeczytać musielibyśmy nie rozstawać się z książkami przez naprawdę długi czas. Starannie dobierałam sobie lektury, uważając by nie zasypać się terminami jednak... No cóż nie do końca mi się to udało. Sprawy prywatne położyły się długim cieniem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Życie Maxa Kutnera, żydowskiego imigranta z Polski, było do bólu nudne i przewidywalne. Brazylia może nie przyjęła go gorąco, ale wystarczająco dobrze, by mógł bezpiecznie prowadzić swój mały zakład szewski, nie przejmując się tym, że świat powoli szykował się do kolejnej wojny. I gdyby nie został wezwany na policję i nie dostał propozycji nie do odrzucenia, pewnie dalej poddawałby się swej rutynie. Jednak odkąd został policyjnym tłumaczem listów pisanych w jidysz, jego życie zyskało nowy wymiar. A pełne ciepła i zachwytów listy wymieniane między dwoma siostrami sprawiły, że zakochał się w Hannah, jednej z nich. Miał od tej pory nowy cel – poznać tę niesamowitą kobietę.

Całość recenzji: ensorcelee.pl

Życie Maxa Kutnera, żydowskiego imigranta z Polski, było do bólu nudne i przewidywalne. Brazylia może nie przyjęła go gorąco, ale wystarczająco dobrze, by mógł bezpiecznie prowadzić swój mały zakład szewski, nie przejmując się tym, że świat powoli szykował się do kolejnej wojny. I gdyby nie został wezwany na policję i nie dostał propozycji nie do odrzucenia, pewnie dalej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Marlene i ja wiecznie kłamaliśmy sobie nawzajem, ale nigdy nie chcieliśmy siebie oszukać. Jeśli to nie jest miłość, to co?"
Czy można zakochać się w osobie, z którą pisze się jedynie listy? Czy wyobrażony ideał odpowiada rzeczywistości? Jak polscy Żydzi znaleźli się w Ameryce południowej?
Autor odrobił lekcję z historii Żydów polskich w Brazylii, być może dlatego, że sam jest emigrantem. Książka napisana jest napisana bardzo poprawnym językiem, dopasowanym do czasu akcji. Niestety fabuła nie rozkręca się w taki sposób, jak można by tego oczekiwać. Książkę polecam lubiącym dobry język, chcących się wzruszyć przy lekturze.
Zainteresowanych zapraszam do zapoznania się z dłuższą wersją recenzji w linku poniżej.
Anna Kostorz https://kulturalnemedia.pl/literatura/tlumaczac-hannah-recenzja/

"Marlene i ja wiecznie kłamaliśmy sobie nawzajem, ale nigdy nie chcieliśmy siebie oszukać. Jeśli to nie jest miłość, to co?"
Czy można zakochać się w osobie, z którą pisze się jedynie listy? Czy wyobrażony ideał odpowiada rzeczywistości? Jak polscy Żydzi znaleźli się w Ameryce południowej?
Autor odrobił lekcję z historii Żydów polskich w Brazylii, być może dlatego, że sam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść przenosi czytelnika w ciekawy okres historyczny - lata przedwojenne w Brazylii. Wydarzenia rozgrywają się więc na oryginalnym tle, w interesujących czasach.

Akcja rozwija się dość wolno, bohater, żydowski emigrant, Max Kutner, jest prostym szewcem, ale pewnego dnia niespodziewanie otrzymuje dziwne dla niego zadanie. Ponieważ dobrze zna jidysz, będzie tłumaczyć cenzurowane przez władze listy przychodzące do Brazylii. Dalej akcja pełna jest wspomnień z czasów pierwszej wojny, młodości spędzonej w Polsce, o oryginalnych okolicznościach podróży do Ameryki Południowej. Najciekawsza dla autora staje się znajomość z Hannah, którą poznaje z listów czytanych w ramach swoich nowych obowiązków. Oczywiście, pragnie ją odnaleźć.

Powieść Ronaldo Wrobla pozwala wejść w świat kultury żydowskiej i języka jidysz (zrozumienie słów ułatwia słowniczek na końcu książki), lecz wciąga dopiero po dłuższym czasie i wymaga sporo cierpliwości. Spodoba się (chyba) głównie czytelnikom zainteresowanym tym kręgiem kulturowym lub miłośnikom refleksyjnych, nieco smętnych opowieści.
ZJ
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

Powieść przenosi czytelnika w ciekawy okres historyczny - lata przedwojenne w Brazylii. Wydarzenia rozgrywają się więc na oryginalnym tle, w interesujących czasach.

Akcja rozwija się dość wolno, bohater, żydowski emigrant, Max Kutner, jest prostym szewcem, ale pewnego dnia niespodziewanie otrzymuje dziwne dla niego zadanie. Ponieważ dobrze zna jidysz, będzie tłumaczyć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Marlene i ja wiecznie kłamaliśmy sobie nawzajem, ale nigdy nie chcieliśmy siebie oszukać. Jeśli to nie jest miłość, to co?

Czy można zakochać się w osobie, którą jedynie zna się z listów? Czy ideał, który sobie wyobrażamy zawsze jest dokładnie taki sam w rzeczywistości? Jak to się stało, że w Ameryce Południowej jest tak wielu Żydów? Kim są polacas? I jaka jest różnica między polaca a polonese? Na te pytania autor Tłumacząc Hannah stara się odpowiedzieć w swojej powieści.

Niespełniona miłość, wieczne zawody i dziwne porwania. Max Kutner – a właściwie Max Goldman – szewc z Katowic, nie miał łatwego życia. Po śmierci ojca przeniósł się do Rio de Janeiro, gdzie w dalszym ciągu naprawiał buty. Gdy pewnego dnia w jego zakładzie zaproponowano mu pracę w policji – tłumaczenie korespondencji z języka jidysz na portugalski – jako imigrant z Europy nie mógł się nie zgodzić. Ale czy można zakochać się w osobie jedynie czytając jej listy? W naszych czasach jest to powszechne na tyle, że potrafimy zakochać się (czy też zadurzyć, nie przesadzajmy w końcu z tą miłością, która podobno nie istnieje) w kimś, kogo nawet nie zobaczyliśmy. Właśnie tak główny bohater poznaje tajemniczą Hannah, która wydaje mu się idealna, wrażliwa i odważna.

Czy tak jest jednak w rzeczywistości? Max musi stawić czoła swojej idyllicznej miłości, naprawiając jej buty i kombinując, jak zdobyć tę piękną dziewczynę. Obsesja na punkcie Hannah przerasta nawet jego samego. I, o dziwo, nie jest to romans typowy dla jakiejkolwiek literatury obyczajowej. Bohater wpada w pułapki kłamstw, wyobrażeń i prawd, z czego najbardziej bolą go te ostatnie. Awansując na tajnego żydowskiego agenta wybiera się w podróż ze swoją sympatią. Jak wiadomo – w latach 30. XX wieku wojna nie była jedynie mrzonką. Max przez przypadek natrafia na trop prowadzący do zakończenia misji ważnej dla Brazylii – ujęcia człowieka, który sprzedaje broń produkowaną w Trzeciej Rzeszy, ażeby uzbroić południowoamerykańskich nazistów.

Europejscy Żydzi w Ameryce Południowej

Ronaldo Wrobel bardzo dobrze przygotował się do napisania książki o mieszkających w Brazylii polskich Żydach. Może być to wynikiem tego, że sam pochodzi z rodziny, która przybyła do tego kraju z Europy Wschodniej, co widać choćby w brzmieniu nazwiska autora. Muszę jednak przyznać, że książki nie czytało się bardzo łatwo i szybko, wszak prawie każdy Polak zna historię Auschwitz, Stutthofu czy Majdanku, lecz nie każdy interesował się historią polskich Żydów w Ameryce Południowej. Wrobel, w Tłumacząc Hannah, przedstawia bardzo dokładnie sposób, w jaki jego bohater przedostaje się do Brazylii.

Lektura jednak nie zachwyca. Tłumacząc Hannah przez bardzo dużą część jest typowo nudną książką i nie czyta się jej zbyt sprawnie. Autor jednak porusza temat w sposób, nad którym trzeba się zastanowić. Niestety Brazylijczyk nie ma talentu do rozkręcania fabuły w sposób stopniowy, tak, aby czytelnik nie mógł się oderwać od stronic powieści.

Książka napisana jest typowo literackim językiem, przez co nie zauważymy w niej zbyt wielu kolokwializmów i typowych dla naszych czasów powiedzonek. Pod tym względem jest to nieliczna z pozycji, które miałam okazję w ostatnim czasie przeczytać, a które są tak dobrze napisane. Brakowało mi lektury, która nijak nie pasowałaby do teraźniejszości, a jej język byłby dobrany do czasów, w jakich rozgrywa się fabuła.

Powiem szczerze, że poleciłabym tę książkę każdemu, kto lubi dobry język, zawiłą fabułę i… trochę nudy! Może nie jest to powieść, która zasługuje na Nobla czy Pulitzera, nie trzyma w napięciu, ale wzrusza i każe nad się nad sobą zastanowić. Czy przeczytałabym ją natomiast po raz drugi? Wątpię.

Marlene i ja wiecznie kłamaliśmy sobie nawzajem, ale nigdy nie chcieliśmy siebie oszukać. Jeśli to nie jest miłość, to co?

Czy można zakochać się w osobie, którą jedynie zna się z listów? Czy ideał, który sobie wyobrażamy zawsze jest dokładnie taki sam w rzeczywistości? Jak to się stało, że w Ameryce Południowej jest tak wielu Żydów? Kim są polacas? I jaka jest różnica...

więcej

mniej

Pokaż mimo to