Cytat dnia
Jednak [...] smutno jest być z czasów, w których jedyną pocztą w skrzynce są wyciągi bankowe, rachunki, powiadomienia o debecie i bezużytecz...
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Ryżowy podarunek Francisco Azevedo 
"A więc tak: pewnego razu był sobie ryż. Ryż, który wyrósł z ziemi, spadł z nieba i został zebrany z kamienia. Ryż, który się nie psuje, ryż, który przybył z daleka, z samej Portugalii, z drugiej strony Atlantyku. Przybył statkiem, razem z Josem Custodiem, moim ojcem i Marią Romaną, moją matką i Palmą, moją ciotką. Tak, byli wtedy bardzo młodymi ludźmi! Młodymi ludźmi pełnymi entuzjazmu i marzeń..."
Ta niekonwencjonalna, pełna magii powieść, wywołała we mnie wiele wzruszeń, zmusiła do refleksji nad sensem życia i rolą rodziny w życiu każdego z nas. Z każdej strony tej powieści czuć ciepło i miłość, szacunek i przywiązanie, wyrozumiałość i tolerancję. Wszyscy są tu sobie bliscy, każdy ma prawo do własnych poglądów, uczuć, stanowienia o sobie, nikt nie jest zakładnikiem opinii innych.
To opowieść o wielopokoleniowej rodzinie portugalskich emigrantów, którzy w 1909 roku wyjechali do Brazylii, aby tam szukać lepszego życia, ale to też opowieść o "ryżowym podarunku" i jego znaczeniu dla jej bohaterów. Tę historię poznajemy ze wspomnień Antonia, pierworodnego syna Jose i Marii Romany, który przygotowuje uroczysty obiad na swoje 88 urodziny i setną rocznicę ślubu swoich, nieżyjących już od dawna, rodziców, na którą zaproszeni zostali wszyscy członkowie rodu.
Antonio, jako znany kucharz i restaurator, miał specyficzny pogląd na rodzinę, twierdził bowiem, że "Rodzina to niełatwe danie. Mnóstwo składników. Zebranie ich razem jest trudne - zwłaszcza w Boże Narodzenie i Nowy Rok. Jakość garnka nie ma znaczenia. Przygotowanie rodziny wymaga odwagi, poświęcenia i cierpliwości. To nie dla każdego". Jemu się udało stworzyć wspaniałe danie, którego nikt by się nie powstydził i które wszystkim by smakowało.
Ryżowy podarunek Francisco Azevedo
Książka F. Azevedo to obyczaj, filozofia i pamiętnik w jednym.
Przede wszystkim jednak jest to saga. Któż z nas nie lubi ich czytać? Jest to lektura lekka, choć wcale nie oczywista i dająca się odczytać wprost. Język jakim posługuje się autor to wspomnienia, dygresje, anegdoty, ale i symbolika, alegoria. To może sprawiać wrażenie stylu nieco poetyckiego. Spokojnie...:) To nic w charakterze trudnych poematów poetyckich - nie! To tekst wypływający - takie odnosi się wrażenie - prosto z serca i umysłu.
Saga rozpoczyna się od opisu jak José Custódio z żoną Marią Romana oraz ciotką Palmą emigrują do Brazylii. Towarzyszy im nierozłącznie woreczek ryżu. No właśnie o ten woreczek się rozchodzi, ponieważ w powieści został on otoczony ogromnym poważaniem - choć nie od razu u wszystkich. Stał się symbolem radości, szczęścia i dobrobytu całej rodziny. Poza tym był to ryż, którym w dniu ślubu zostali obsypani José i Maria. Od tej pory stał się czymś, co złączyło pokolenia.
O całej rodzinie dowiadujemy się z relacji Antoniego - syna Marii i José' go. Ma on już 88 lat, ale bardzo dokładnie opisuje dzieje swoich przodków.
Czytając mamy wrażenie, jakbyśmy dosłownie siedzieli naprzeciw Antoniego i robili z nim wywiad. On natomiast skrupulatnie kreśli rozbudowane drzewo genealogiczne losów swych krewnych. Jak nie trudno się domyślać, autor za pomocą bohatera posługuje się retrospekcją - co oczywiście jest zrozumiałe, kiedy opowiada się dzieje pokoleń.
Podczas lektury zupełnie zatrzymuje się czas. Nie czuć pośpiechu i nerwowości, ale spokój i stoicyzm. Opisywane rodziny, ich relacje dowodzą, jak różnie może się układać życie w pokoleniach ze sobą spokrewnionych. W rezultacie jednak wyłania nam się jeden, bardzo istotny i znaczący wniosek: RODZINA JEST CZYMŚ, CO MA MOC. CZYMŚ, CZEGO WARTO ZAKOSZTOWAĆ. WRESZCIE CZYMŚ, CO NALEŻY PIELĘGNOWAĆ.
