Krocząc w ciemności

Książka moim zdaniem należy do tych, gdzie tytuł naprawdę pasuje do treści. Można odczuć, że bohaterowie, tak samo jak czytelnik, czują się jakby kroczyli w ciemności.
Na początku to uczucie podczas czytania nie jest przyjemne ale po pewnym czasie z każdym rozdziałem da się zrozumieć coraz więcej.
Postacie po prostu były, nikomu nie kibicowałam, nie wzbudzili we mnie żadnych emocji. Mimo wielu pytań które sobie zadawałam żadne nie interesowało mnie na tyle bym była rozczarowana brakiem na nie odpowiedzi.
Końcówka była lekko rozczarowująca ale jednocześnie spełniła swoje zadanie, zakończyła w logiczny sposób całą historię. Myślę też że była trochę za krótka żeby wyciągnąć z niej jakieś wnioski.
Mimo mało interesującej fabuły trudno oderwać się od czytania i na swój sposób wciąga. Nie pozostawia po sobie niczego w głowie. Coś do przeczytania i zapomnienia.

Książka moim zdaniem należy do tych, gdzie tytuł naprawdę pasuje do treści. Można odczuć, że bohaterowie, tak samo jak czytelnik, czują się jakby kroczyli w ciemności.
Na początku to uczucie podczas czytania nie jest przyjemne ale po pewnym czasie z każdym rozdziałem da się zrozumieć coraz więcej.
Postacie po prostu były, nikomu nie kibicowałam, nie wzbudzili we mnie...

W swojej kategorii książka nawet bardzo dobra, dobrze napisana, wielowątkowa i spójna. Jednak oceniając ogólnie pod względem literackim - schematyczna, powielająca pomysły, zbyt rozbudowana, wręcz 'napakowana' wszystkim, czym tylko się da. Do przeczytania tylko dla prostej rozrywki.

W swojej kategorii książka nawet bardzo dobra, dobrze napisana, wielowątkowa i spójna. Jednak oceniając ogólnie pod względem literackim - schematyczna, powielająca pomysły, zbyt rozbudowana, wręcz 'napakowana' wszystkim, czym tylko się da. Do przeczytania tylko dla prostej rozrywki.

Wszystko to już było. Doczytałem do końca, jednak z poczuciem wtórności i braku w fabule jakiegoś celu. Ot, historia.

Wszystko to już było. Doczytałem do końca, jednak z poczuciem wtórności i braku w fabule jakiegoś celu. Ot, historia.

Książki pani Swann trzeba lubić. Ja uwielbiam. Absurd, fantazja, humor, ironia, słownictwo i słowotwórstwo autorki są niesamowite.
No i chapeau bas dla tłumaczki za karkołomne zadanie.

Książki pani Swann trzeba lubić. Ja uwielbiam. Absurd, fantazja, humor, ironia, słownictwo i słowotwórstwo autorki są niesamowite.
No i chapeau bas dla tłumaczki za karkołomne zadanie.

"Dziwna i subtelna zarazem". Dobrze powiedziane. Autorka zderza fantastyczny świat magii i tajemnic z powszednimi problemami codzienności we współczesnym świecie. Wraz ze zgrabnymi, niezwykle przekonującymi portretami myśli bohaterów i niezobowiązującymi zachętami do filozoficznych rozważań otrzymujemy uroczą, ale też niezwykle niebezpieczną mieszankę wybuchową.

Lektura przypadnie do gustu jedynie tym, których stać na pewną dozę cierpliwości wobec absurdu i tajemnic, które na początku są serwowane w zawrotnym tempie. Autorka nie pozostaje jednak dłużna i kredyt cierpliwości spłaca sumiennie, aż do ostatniego grosza i z pokaźnymi procentami. Martwiłem się, jak po mrocznym "Wiedźminie" wrócę do świata Leonie - niepotrzebnie, pani Swann wciągnęła mnie w książkę na wiele późnych godzin nocnych.

"Dziwna i subtelna zarazem". Dobrze powiedziane. Autorka zderza fantastyczny świat magii i tajemnic z powszednimi problemami codzienności we współczesnym świecie. Wraz ze zgrabnymi, niezwykle przekonującymi portretami myśli bohaterów i niezobowiązującymi zachętami do filozoficznych rozważań otrzymujemy uroczą, ale też niezwykle niebezpieczną mieszankę wybuchową.

Lektura...

Mocno pokręcona, odjechana z dużą dozą absurdu. Dla miłośników takiej literatury lub inaczej sprawę ujmując dla tych, u których w głowie klepki są jednak nieco poluzowane i takie treści mogą się w nich umościć.
Miłością od pierwszego wczytania obdarzyłam Legulasa.
Z dozą niepokoju obserwowałam rozwój Łazarza Ciemnoskoka - od początku uważałam go za istotną postać. Posiadam kota i muszę czasami stosować zabiegi dezynsekcyjne, a po przeczytaniu tej książki nie wiem jak to teraz będzie...
A Ślimacza Lady? Wspaniała, dostojna, arystokratyczna.
I tak można by wymieniać bohaterów tej powieści i wymieniać. Ale lepiej samemu wziąć ją do ręki i sprawdzić kto pozostanie z nami na dłużej.

Mocno pokręcona, odjechana z dużą dozą absurdu. Dla miłośników takiej literatury lub inaczej sprawę ujmując dla tych, u których w głowie klepki są jednak nieco poluzowane i takie treści mogą się w nich umościć.
Miłością od pierwszego wczytania obdarzyłam Legulasa.
Z dozą niepokoju obserwowałam rozwój Łazarza Ciemnoskoka - od początku uważałam go za istotną postać. Posiadam...

Ta książka jest dziwna, absurdalna i momentami zabawna. Jeśli ktoś polubił "Sprawiedliwość owiec", to ta też mu się spodoba. Zbliżony poziom absurdu. ;)

Ta książka jest dziwna, absurdalna i momentami zabawna. Jeśli ktoś polubił "Sprawiedliwość owiec", to ta też mu się spodoba. Zbliżony poziom absurdu. ;)

Fantastyczna rozrywka! Legulas podbił moje zielone serce ;) (a co, jeśli ono nie jest zielone? :O )

Fantastyczna rozrywka! Legulas podbił moje zielone serce ;) (a co, jeśli ono nie jest zielone? :O )

Czytanie "Krocząc w ciemności" to sama radość! Absurdalno-fantastyczno-sensacyjna powieść wyszła spod pióra Laonie Swann, autorki "owczych" kryminałów ("Sprawiedliwość owiec", "Triumf owiec"). Nieprawdopodobnie obłędna historia jubilera i tresera pcheł, Juliusa Birdwella, i jego poszukiwań zaginionej rusałki to narracja dowcipna, a zarazem bliska mrocznej baśni. Na kartach powieści spotykamy detektywa o podwójne tożsamości, hipnotyzera pomagającego "pacjentom" w pozbywaniu się niechcianych wspomnień, rogatą piękność i...smoka. Połączenie motywów realistycznych z nadrealnymi daje rewelacyjne efekty fabularne, a rzeczy i zjawiska wymyślone zyskują równe prawa do istnienia, jak te uzasadnione racjonalnie. Zaskakująca i wciągająca historia, świetne portrety i czarny humor - pani Swann, za to panią lubię!

Czytanie "Krocząc w ciemności" to sama radość! Absurdalno-fantastyczno-sensacyjna powieść wyszła spod pióra Laonie Swann, autorki "owczych" kryminałów ("Sprawiedliwość owiec", "Triumf owiec"). Nieprawdopodobnie obłędna historia jubilera i tresera pcheł, Juliusa Birdwella, i jego poszukiwań zaginionej rusałki to narracja dowcipna, a zarazem bliska mrocznej baśni. Na kartach...

Absurdalna, intrygująca, w sam raz na naszą zwariowaną rzeczywistość

Absurdalna, intrygująca, w sam raz na naszą zwariowaną rzeczywistość