Krocząc w ciemności

Książki pani Swann trzeba lubić. Ja uwielbiam. Absurd, fantazja, humor, ironia, słownictwo i słowotwórstwo autorki są niesamowite.
No i chapeau bas dla tłumaczki za karkołomne zadanie.

Książki pani Swann trzeba lubić. Ja uwielbiam. Absurd, fantazja, humor, ironia, słownictwo i słowotwórstwo autorki są niesamowite.
No i chapeau bas dla tłumaczki za karkołomne zadanie.

"Dziwna i subtelna zarazem". Dobrze powiedziane. Autorka zderza fantastyczny świat magii i tajemnic z powszednimi problemami codzienności we współczesnym świecie. Wraz ze zgrabnymi, niezwykle przekonującymi portretami myśli bohaterów i niezobowiązującymi zachętami do filozoficznych rozważań otrzymujemy uroczą, ale też niezwykle niebezpieczną mieszankę wybuchową.

Lektura przypadnie do gustu jedynie tym, których stać na pewną dozę cierpliwości wobec absurdu i tajemnic, które na początku są serwowane w zawrotnym tempie. Autorka nie pozostaje jednak dłużna i kredyt cierpliwości spłaca sumiennie, aż do ostatniego grosza i z pokaźnymi procentami. Martwiłem się, jak po mrocznym "Wiedźminie" wrócę do świata Leonie - niepotrzebnie, pani Swann wciągnęła mnie w książkę na wiele późnych godzin nocnych.

"Dziwna i subtelna zarazem". Dobrze powiedziane. Autorka zderza fantastyczny świat magii i tajemnic z powszednimi problemami codzienności we współczesnym świecie. Wraz ze zgrabnymi, niezwykle przekonującymi portretami myśli bohaterów i niezobowiązującymi zachętami do filozoficznych rozważań otrzymujemy uroczą, ale też niezwykle niebezpieczną mieszankę wybuchową.

Lektura...

Mocno pokręcona, odjechana z dużą dozą absurdu. Dla miłośników takiej literatury lub inaczej sprawę ujmując dla tych, u których w głowie klepki są jednak nieco poluzowane i takie treści mogą się w nich umościć.
Miłością od pierwszego wczytania obdarzyłam Legulasa.
Z dozą niepokoju obserwowałam rozwój Łazarza Ciemnoskoka - od początku uważałam go za istotną postać. Posiadam kota i muszę czasami stosować zabiegi dezynsekcyjne, a po przeczytaniu tej książki nie wiem jak to teraz będzie...
A Ślimacza Lady? Wspaniała, dostojna, arystokratyczna.
I tak można by wymieniać bohaterów tej powieści i wymieniać. Ale lepiej samemu wziąć ją do ręki i sprawdzić kto pozostanie z nami na dłużej.

Mocno pokręcona, odjechana z dużą dozą absurdu. Dla miłośników takiej literatury lub inaczej sprawę ujmując dla tych, u których w głowie klepki są jednak nieco poluzowane i takie treści mogą się w nich umościć.
Miłością od pierwszego wczytania obdarzyłam Legulasa.
Z dozą niepokoju obserwowałam rozwój Łazarza Ciemnoskoka - od początku uważałam go za istotną postać. Posiadam...

Ta książka jest dziwna, absurdalna i momentami zabawna. Jeśli ktoś polubił "Sprawiedliwość owiec", to ta też mu się spodoba. Zbliżony poziom absurdu. ;)

Ta książka jest dziwna, absurdalna i momentami zabawna. Jeśli ktoś polubił "Sprawiedliwość owiec", to ta też mu się spodoba. Zbliżony poziom absurdu. ;)

Fantastyczna rozrywka! Legulas podbił moje zielone serce ;) (a co, jeśli ono nie jest zielone? :O )

Fantastyczna rozrywka! Legulas podbił moje zielone serce ;) (a co, jeśli ono nie jest zielone? :O )

Czytanie "Krocząc w ciemności" to sama radość! Absurdalno-fantastyczno-sensacyjna powieść wyszła spod pióra Laonie Swann, autorki "owczych" kryminałów ("Sprawiedliwość owiec", "Triumf owiec"). Nieprawdopodobnie obłędna historia jubilera i tresera pcheł, Juliusa Birdwella, i jego poszukiwań zaginionej rusałki to narracja dowcipna, a zarazem bliska mrocznej baśni. Na kartach powieści spotykamy detektywa o podwójne tożsamości, hipnotyzera pomagającego "pacjentom" w pozbywaniu się niechcianych wspomnień, rogatą piękność i...smoka. Połączenie motywów realistycznych z nadrealnymi daje rewelacyjne efekty fabularne, a rzeczy i zjawiska wymyślone zyskują równe prawa do istnienia, jak te uzasadnione racjonalnie. Zaskakująca i wciągająca historia, świetne portrety i czarny humor - pani Swann, za to panią lubię!

Czytanie "Krocząc w ciemności" to sama radość! Absurdalno-fantastyczno-sensacyjna powieść wyszła spod pióra Laonie Swann, autorki "owczych" kryminałów ("Sprawiedliwość owiec", "Triumf owiec"). Nieprawdopodobnie obłędna historia jubilera i tresera pcheł, Juliusa Birdwella, i jego poszukiwań zaginionej rusałki to narracja dowcipna, a zarazem bliska mrocznej baśni. Na kartach...

Absurdalna, intrygująca, w sam raz na naszą zwariowaną rzeczywistość

Absurdalna, intrygująca, w sam raz na naszą zwariowaną rzeczywistość

Bardzo specyficzna, ale jeśli trafi w czyjś gust, to ma mnóstwo do zaoferowania.

Bardzo specyficzna, ale jeśli trafi w czyjś gust, to ma mnóstwo do zaoferowania.

To chyba najbardziej pokręcona książka tej autorki. Roi się w niej od różnej maści magicznych stworzeń. Natychmiastowe skojarzenie z "Osobliwym domem pani Peregrine", gdzie świat fantastyczny jest lustrzanym odbiciem problemów świata rzeczywistego, realnego. W ogóle trudno jest wyznaczyć granicę pomiędzy tymi światami, one się stale przenikają, współistnieją i współgrają. Nie sposób też stwierdzić, który z bohaterów jest normalny, który kompletnym świrem a który tylko trochę stuknięty. Nie da się ich jednak nie lubić, bo czyż własnie o tym nie marzymy skrycie, by w małym legwanie krył się potężny smok? A teraz będę jeszcze sprawdzać, czy moje brylanty nie są przypadkiem przeklęte i złośliwe oraz czy mój pies nie jest przypadkiem nosicielem filozoficznych sublokatorów ;)

To chyba najbardziej pokręcona książka tej autorki. Roi się w niej od różnej maści magicznych stworzeń. Natychmiastowe skojarzenie z "Osobliwym domem pani Peregrine", gdzie świat fantastyczny jest lustrzanym odbiciem problemów świata rzeczywistego, realnego. W ogóle trudno jest wyznaczyć granicę pomiędzy tymi światami, one się stale przenikają, współistnieją i współgrają....

Leonie Swann autorka powieści „Sprawiedliwość owiec i „Triumf owiec” tym razem nie opowiada nam o perypetiach stada owiec, które muszą rozwiązać pewne zagadki, z którymi ludzie sobie nie radzą. Tamte powieści były rewelacyjne, humorystyczne i filozoficzne. „Krocząc w ciemności” jest moim zdaniem majstersztykiem. To powieść na pograniczu jawy i snu, pełna absurdalnych wydarzeń, z nutą filozofii. Każdy z nas pragnie uciec od szarej rzeczywistości i ta książka właśnie na to pozwala. Odrywamy się od świata, w którym tkwimy i trafiamy do współczesności, ale bardziej baśniowej, magicznej, pełnej dziwnych stworzeń, które nas otaczają.

Akcja
Akcja powieści rozgrywa się w Londynie, gdzie Julius Birdwell odnosi sukcesy jako złotnik, który potrafi wyczuć aurę kamieni szlachetnych. Jest on także dyrektorem pchlego cyrku. Stworzył dla swoich pcheł pchli pałac. Jednak pewnej nocy jego pchły zamarzają. Julius nie może pogodzić się z utratą Łazarza Ciemnoskoka, Tesli, Freuda, Marii Antoniny i innych swoich małych przyjaciół. Szuka ludzkich pcheł, ale we współczesnym świecie nie może ich nigdzie znaleźć. Poznaje Elizabeth Thorn, dziewczynę przedziwną, z rogami na głowie. To ona pomaga mu ożywić jego pchły i znów Julius może cieszyć się ich towarzystwem. Jednak po fakcie ożywienia ich treser przejawia dziwne skłonności. Zaczyna rozumieć rozmowy pcheł i często słyszy ich śpiew. Zastanawia się także ile ich może zmieścić się na czubku szpilki. Ma też inne zadanie: musi uwolnić rusałkę, lecz gdzie ma jej szukać? Po pomoc udaje się do Franka Greena.

Kim jest Frank Green?
Frank Green to prywatny detektyw, który rozwiązuje przedziwne sprawy, o których chce jak najszybciej zapomnieć. W tym celu udaje się na sesje terapeutyczne, które pozwalają mu to osiągnąć. Jednak w czasie sesji próbuje także zapomnieć o mrocznej stronie swojej natury. Jego alter ego ujawnia się w najmniej spodziewanych momentach, co komplikuje i tak już skomplikowane życie detektywa. Pewnego razu u Greena pojawia się dziwna para: dziewczynka i bardzo wysoki mężczyzna. Zlecają mu odnalezienie pewnej starszej pani. Tu akcja powieści nabiera jeszcze większego tempa. Green trafia na ślad magika Fawkesa, a szukając staruszki, przez labirynt drzew, trafia do magicznego dworku. Tam razem z Juliusem i Elizabeth są świadkami przedziwnych wydarzeń i spotykają baśniowe istoty.
Powieść jest pełna magii i absurdalnych zdarzeń. Czego szuka przez całe życie magik Fawkes? Czy Julius odnajdzie rusałkę? Dlaczego tak dużą rolę w powieści odgrywają miseczki z mlekiem? Jakie stworzenie uratował z mieszkania staruszki detektyw Green? To powieść w której można się zatracić i zacząć zastanawiać, czy to, co nas otacza jest rzeczywiste. Czy może to my nie dostrzegamy niczego więcej, a świat magii i baśni jest ukryty przed naszym wzrokiem… Ostatecznie bohaterowie przekonują się, że życie nie jest baśnią, a „… los bierze wszystko, co tylko zdoła.”

Podsumowanie
Pomysł autorki na połączenie rzeczywistości i baśni bardzo przypadł mi do serca. Postacie są barwne, pełne sprzeczności i wewnętrznych konfliktów. Akcja wartka i pełna nieoczekiwanych zwrotów. Magik Fawkes istniał naprawdę, był iluzjonistą występującym w XVIII wieku na jarmarkach, gdzie wystawiano również pchle cyrki. Podczas czytania chwilami czułam się jak Alicja w Krainie Czarów. Powieść potrafiła mnie rozśmieszyć, ale też skłonić do przemyśleń o życiu. Do zastanowienia się nad jego sensem. Polecam tym, którzy lubią dziwaczne historie, chcą poznać inny wymiar życia, gdzie człowiek niekoniecznie jest panem wszystkiego… A jeśli to nasza rzeczywistość jest baśnią dla zupełnie innych istot? Chętnie poczytałabym o dalszych losach tych bohaterów.

Leonie Swann autorka powieści „Sprawiedliwość owiec i „Triumf owiec” tym razem nie opowiada nam o perypetiach stada owiec, które muszą rozwiązać pewne zagadki, z którymi ludzie sobie nie radzą. Tamte powieści były rewelacyjne, humorystyczne i filozoficzne. „Krocząc w ciemności” jest moim zdaniem majstersztykiem. To powieść na pograniczu jawy i snu, pełna absurdalnych...