✨9,5✨
Ta książka należy do typu książek, które mogę nazwać jako "moje". Ponadto była bardzo wciągająca i były momenty kiedy musiałam się zmuszać, żeby się od niej oderwać. Potrzebuję więcej takich książek. 💕

✨9,5✨
Ta książka należy do typu książek, które mogę nazwać jako "moje". Ponadto była bardzo wciągająca i były momenty kiedy musiałam się zmuszać, żeby się od niej oderwać. Potrzebuję więcej takich książek. 💕

Miła i sympatyczna popierdółka :) Nic specjalnego, ale na luźny wieczór w sam raz. Dość naiwna, przewidywalna, ale całkiem sympatycznie się ją czytało.

Miła i sympatyczna popierdółka :) Nic specjalnego, ale na luźny wieczór w sam raz. Dość naiwna, przewidywalna, ale całkiem sympatycznie się ją czytało.

Kocham tę książkę! Poprostu kocham. Ta historia tak wciąga, akcja i zwroty akcji poprostu świetne. Czytałam ją już trzy razy i wiem że na tym nie poprzestanę. Moze książka nie jest jak wszystkie, ale to jest właśnie jej urok. Spokojna historia z dobrym wątkiem w tle. Polecam każdemu.

Kocham tę książkę! Poprostu kocham. Ta historia tak wciąga, akcja i zwroty akcji poprostu świetne. Czytałam ją już trzy razy i wiem że na tym nie poprzestanę. Moze książka nie jest jak wszystkie, ale to jest właśnie jej urok. Spokojna historia z dobrym wątkiem w tle. Polecam każdemu.

Historia jest bardzo ciekawa. Świetnie mi się ją czytało, bardzo mnie wciągnęła. Miałam ją na wakacjach, na które wzięłam tylko 2 książki, dlatego złożyło się tak, że przeczytałam ją 5 razy, ale była cudowna i nie zanudziłam się nią.

Historia jest bardzo ciekawa. Świetnie mi się ją czytało, bardzo mnie wciągnęła. Miałam ją na wakacjach, na które wzięłam tylko 2 książki, dlatego złożyło się tak, że przeczytałam ją 5 razy, ale była cudowna i nie zanudziłam się nią.

Sama historia może i ciekawa, niestety parę kwestii zmarnowało jej potencjał:
- sam styl pisania sprawiał wrażenie, że czułam się jakbym czytała typową historię miłosną dla nastolatek (z tym, że zamiast jakiejś amerykańskiej szkoły mamy średniowieczne miasteczko);
- pojawiają się odniesienia do tego, w jakim miejscu i czasie jesteśmy, ale niestety zupełnie nie czuć tego średniowiecza (a na średniowieczny klimat najbardziej tu liczyłam). Fantastyki również tu nie znajdziemy.
- historia przewidywalna, od początku w zasadzie wiemy jak się wszystko zakończy;
- bohaterowie przerysowani, większość bardzo czarno-biała i mało wiarygodna - mamy biedne sieroty, marzące o pomaganiu innym sierotom i złych ludzi z bogatych domów (chociaż pojawiły się też pewne wyjątki, to oceniam na plus);
- rozterki miłosne i przemyślenia głównych bohaterów wyjątkowo irytujące i naiwne.
Podsumowując - lekka lektura dla zabicia czasu, nie zachęciła mnie do innych powieści autorki.

Sama historia może i ciekawa, niestety parę kwestii zmarnowało jej potencjał:
- sam styl pisania sprawiał wrażenie, że czułam się jakbym czytała typową historię miłosną dla nastolatek (z tym, że zamiast jakiejś amerykańskiej szkoły mamy średniowieczne miasteczko);
- pojawiają się odniesienia do tego, w jakim miejscu i czasie jesteśmy, ale niestety zupełnie nie czuć tego...

Taka lekka, miła i przyjemna ksiazka. Polecam jako formę relaksu.

Taka lekka, miła i przyjemna ksiazka. Polecam jako formę relaksu.

Nie jest to jedna z najlepiej ocenianych książek, ale muszę przyznać, że mi się podobała. Na pewno nie jest to wymagająca lektura, ale jako forma relaksu, czemu nie? Zdarzenia są dość przewidywalne, a bohaterowie nie powalają, jednak jakoś nie umiem nic złego o niej powiedzieć. Nie jest to również książka, którą zapamiętam na bardzo długo i również nie zamierzam do niej za często wracać (jeśli w ogóle),ale szczerze mówiąc podobała mi się i tyle :) Klimat całej powieści był przyjemny i dzięki temu, jak szybko zaczęłam czytać tak równie szybko dotarłam do końca. Podsumowując nie jest to "obowiązkowa" pozycja jednak z czystej ciekawości polecam po nią sięgnąć.

Nie jest to jedna z najlepiej ocenianych książek, ale muszę przyznać, że mi się podobała. Na pewno nie jest to wymagająca lektura, ale jako forma relaksu, czemu nie? Zdarzenia są dość przewidywalne, a bohaterowie nie powalają, jednak jakoś nie umiem nic złego o niej powiedzieć. Nie jest to również książka, którą zapamiętam na bardzo długo i również nie zamierzam do niej za...

„Łowczyni z ciernistego lasu”
Melanie Dickerson

„Łowczyni z ciernistego lasu” jest historią o młodej dziewczynie, która pod wpływem własnych, trudnych przeżyć postanawia pomóc ubogim. Dlatego, nocami poluje na jelenie, przeznaczając mięso najbardziej potrzebującym. Nie było by w tym nic złego, ba, można by powiedzieć że jest to czyn chwalebny, gdyby nie to że kłusownictwo jest prawnie zakazane.
Sprawa się komplikuje gdy do gry wkracza nowy leśnik, który sprawą honoru, uczynił złapanie zabójcy swojego ojca i dopełnienie sprawiedliwości.
Gdy ta dwójka się poznaje, nic nie zapowiada tego co ma się wydarzyć. Zauroczenie i pierwsze nieśmiałe uczucia zostają wystawione na próbę, gdy okazuje się że za śmierć starego leśnika odpowiedzialny jest kłusownik.
A teraz parę słów o samej książce. Muszę przyznać że czytając pierwsze strony „Łowczyni” nie mogłam przestać wracać myślami do Katniss z „Igrzysk Śmierci”, ale od razu zaznaczam że jest to tylko skrzywienie książkowe 😉.
Historia od razu wskazuje że jest to powieść młodzieżowa, utrzymana w lekkim stylu. Myślę że właśnie dlatego czyta się ją szybko i przyjemnie. Sama fabuła nie jest skomplikowana, a nawet trochę przewidywalna. Może to być odpowiedni przerywnik między czytaniem, że tak powiem, cięższej literatury.
Czy polecam? Tak, ale raczej młodszym czytelnikom.
Moja ocena : 6/10

„Łowczyni z ciernistego lasu”
Melanie Dickerson

„Łowczyni z ciernistego lasu” jest historią o młodej dziewczynie, która pod wpływem własnych, trudnych przeżyć postanawia pomóc ubogim. Dlatego, nocami poluje na jelenie, przeznaczając mięso najbardziej potrzebującym. Nie było by w tym nic złego, ba, można by powiedzieć że jest to czyn chwalebny, gdyby nie to że kłusownictwo...

"Łowczyni z Ciernistego Lasu" jest to pierwsza część Średniowiecznych Legend Melanie Dickerson. Książka opowiada o młodej kobiecie- Odette Menkels, która pomimo swojego wysokiego statusu społecznego uczy sieroty z pobliskiego miasteczka, a w nocy pomimo zakazu kłusuje w lesie margrabiego, aby zapewnić pożywienie najuboższym. Zbiegem okoliczności poznaje Jorgena Hetmana, do którego praktycznie od razu zaczyna czuć płonące uczucie, z resztą z wzajemnością. Niestety, okazuje się on leśnikiem margrabiego, który za zadanie ma schwytać kłusownika. Jest to dla niego kwestia honoru, ponieważ jego ojciec został przez jednego kiedyś zabity. Czy sekret Odette wyjdzie na światło dzienne i szybko skończy się ich miłosna historia? Zachęcam do przekonania się samemu.
Zdecydowanie mogę powiedzieć, że jest to jedna z lepszych książek jaką miałam okazję przeczytać. Cały czas coś się działo i poznawaliśmy coraz to nowsze sekrety. Styl autorki uważam za duży plus, ponieważ dialogi były stylizowane na język średniowiecza i dzięki temu czuliśmy ten klimat. Opisy natomiast zostały napisane w języku współczesnym. Kreacja postaci jest bardzo ciekawa, a najlepsza moik zdaniem jest sama Odette. Możemy obserwować jej wewnętrzne rozdarcie pomiędzy łamaniem prawa, a pomocą ubogim.
Na pewno jest to książka, do której musimy przysiąść i się skupić podczas czytania. Nie przeczytamy jej na raz, ale będziemy delektować się każdą stroną. Zdecydowanie mogę wam ją polecić.

"Łowczyni z Ciernistego Lasu" jest to pierwsza część Średniowiecznych Legend Melanie Dickerson. Książka opowiada o młodej kobiecie- Odette Menkels, która pomimo swojego wysokiego statusu społecznego uczy sieroty z pobliskiego miasteczka, a w nocy pomimo zakazu kłusuje w lesie margrabiego, aby zapewnić pożywienie najuboższym. Zbiegem okoliczności poznaje Jorgena Hetmana, do...

Powieść w młodzieżowym stylu, choć bohaterowie dwudziestokilkuletni. Naiwna i bardzo przewidywalna, nie wnosi niczego odkrywczego. Ciągle powtarzane te same zwroty o konieczności pomocy biednym i głodujących, po wielokroć usprawiedliwianie bohaterów za ich występki, i w nieskończoność wymieniane powody którymi się kieruja. Zakończenie po stokroć przesłodzone i wyidealizowane, a dobroć, hojność i bezinteresowność glownych postaci milion razy przewyższa samego Robin Hooda 😂
Czyta się to znośnie i przyjemnie, jednak zapewne szybko wyleci z pamięci.

Powieść w młodzieżowym stylu, choć bohaterowie dwudziestokilkuletni. Naiwna i bardzo przewidywalna, nie wnosi niczego odkrywczego. Ciągle powtarzane te same zwroty o konieczności pomocy biednym i głodujących, po wielokroć usprawiedliwianie bohaterów za ich występki, i w nieskończoność wymieniane powody którymi się kieruja. Zakończenie po stokroć przesłodzone i...