Święto Kozła

„Święto Kozła” to trudna i drastyczna książka, ale jakże ważna, zwłaszcza w kontekście ostatnich wydarzeń, ponieważ pokazuje do czego może doprowadzić władza i tyrania jednostki.
Rafael Trujillo to właśnie taki tyran, który podporządkowuje sobie cały kraj Dominikany, nie wyłączając rządu i marionetkowego prezydenta ślepo wykonywujących jego rozkazy. Określany Szefem, Generalissimusem, Jego Ekscelencją, Dobroczyńcą Narodu, Ojcem Nowej Ojczyzny czy wreszcie, nieco ironicznie Kozłem jest człowiekiem niewątpliwie inteligentnym i charyzmatycznym, ale posiadającym też swoje przywary. Można tu wymienić okrucieństwo, apodyktyczność oraz słabość do niepełnoletnich dziewcząt i zamężnych kobiet. Trujillo trzyma wszystko twardą ręką i nie znosi sprzeciwu. Nic dziwnego, że w końcu ktoś postanawia go usunąć. Jak to się rozwinie i zakończy?
Według moich zapisków ostatni raz książkę Mario Vargasa Llosy czytałem w 2018 roku a to dość dawno i zdążyłem już zapomnieć jak dobrym jest on pisarzem. „Święto Kozła” to powieść wywołująca całą gamę emocji od zachwytu i podziwu po zażenowanie i zniesmaczenie. To rodzaj political fiction bezlitośnie obnażający mechanizmy władzy, zepsucie wysoko postawionych dygnitarzy i to co władza jest w stanie wyrządzić niewinnej, niczego nie podejrzewającej jednostce. To ważna i mądra książka, choć muszę przyznać, że momentami aż mnie od niej odrzucało, ale wytrwałem do końca i cieszę się, że ją przeczytałem. Polecam miłośnikom dobrej, mocnej prozy. Siedem gwiazdek (bardzo dobra).

„Święto Kozła” to trudna i drastyczna książka, ale jakże ważna, zwłaszcza w kontekście ostatnich wydarzeń, ponieważ pokazuje do czego może doprowadzić władza i tyrania jednostki.
Rafael Trujillo to właśnie taki tyran, który podporządkowuje sobie cały kraj Dominikany, nie wyłączając rządu i marionetkowego prezydenta ślepo wykonywujących jego rozkazy. Określany Szefem,...

Pierwsze spotkanie z autorem udane. Dominikana kojarzyła mi się z wakacjami, bezchmurnym niebem itp. Po przeczytaniu tej książki inaczej teraz na nią i jej mieszkańców będę patrzył. Chociaż daleko od Polski to warto poznać kawałek tej jak dla mnie dramatycznej historii.

Pierwsze spotkanie z autorem udane. Dominikana kojarzyła mi się z wakacjami, bezchmurnym niebem itp. Po przeczytaniu tej książki inaczej teraz na nią i jej mieszkańców będę patrzył. Chociaż daleko od Polski to warto poznać kawałek tej jak dla mnie dramatycznej historii.

Książka absolutnie znakomita. Mimo tego, że wiedziałem jak potoczyły się losy Trujillo i Dominikany to nie mogłem oderwać się od lektury powieści. Na szczególna uwagę zasługuje kompozycja książki. Akcja nie biegnie linearnie a mimo to nawet przez chwilę nie zastanawiałem się w którym momencie historii jestem. Jest też pięknie spięta: początek i koniec powieści stanowią klamrę, która nadaje jej sens. Należy także wspomnieć o studium tyranii, który przedstawia Llosa, o ludziach którzy do końca wierzyli w swojego władcę co niestety ciągle się zdarza bez względu na szerokość geograficzną. Piękna książka.

Książka absolutnie znakomita. Mimo tego, że wiedziałem jak potoczyły się losy Trujillo i Dominikany to nie mogłem oderwać się od lektury powieści. Na szczególna uwagę zasługuje kompozycja książki. Akcja nie biegnie linearnie a mimo to nawet przez chwilę nie zastanawiałem się w którym momencie historii jestem. Jest też pięknie spięta: początek i koniec powieści stanowią...

i to wszystko na kanwie prawdziwej historii Dominikany! Czytanie takich książek kształci.

i to wszystko na kanwie prawdziwej historii Dominikany! Czytanie takich książek kształci.

Zacznę może od tego, że jest to jedna z najlepszych książek, które dane mi było przeczytać!
Na pewno jest to nie lada gratka dla miłośników literatury jak i kultury latynoamerykańskiej. Do jakich na pewno sam siebie zaliczam. W związku z tym moja ocena być może będzie nieco subiektywna. Wciągnęła mnie do tego stopnia, że w pewnym momencie zacząłem ją sobie dawkować, po dwa rozdziały dziennie, by zbyt szybko jej nie skoczyć. Co niestety już nastąpiło :)
Teraz zazdroszczę tym którzy jeszcze jej nie czytali. Na pocieszenie mam to ,że przede mną jeszcze wiele pozycji Mario Vargasa Llosy , który obok Jaume Cabre stał się moim ulubionym autorem.
Gorąco polecam!

Zacznę może od tego, że jest to jedna z najlepszych książek, które dane mi było przeczytać!
Na pewno jest to nie lada gratka dla miłośników literatury jak i kultury latynoamerykańskiej. Do jakich na pewno sam siebie zaliczam. W związku z tym moja ocena być może będzie nieco subiektywna. Wciągnęła mnie do tego stopnia, że w pewnym momencie zacząłem ją sobie dawkować, po dwa...

Niesamowicie przedstawiona dyktatura dominikańska z całym jej okrucieństwem.

Niesamowicie przedstawiona dyktatura dominikańska z całym jej okrucieństwem.

W przypadku „Święta Kozła” przyjemność z obcowania z literaturą najwyższych lotów ściera się z wysoce nieprzyjemnymi doznaniami natury emocjonalno-intelektualnej. Niesmak, jaki pozostawia ta książka przypomina brzydki zapach, który wgryza się w ubranie i włosy i nijak nie można się go pozbyć. Mistrzostwo, z jakim Llosa ten efekt uzyskał budzi mój wielki podziw. „Święto Kozła” jest misterną i perfekcyjnie skonstruowaną opowieścią o dyktaturze w pewnym małym, acz istniejącym, kraju, Dominikanie. Zdarzenia, jakie opisał Llosa są prawdziwe. Nie ma to zresztą większego znaczenia dla czytelnika, wszak nie o prawdę historyczną tu chodzi. Napisać, że to studium tyranii to dużo dużo za mało. Że to opowieść o manipulacji na wielką skalę? Że wygrywa ten, u kogo rozum zwycięża emocje i ambicje? Że zabicie dyktatora nie jest równoznaczne z zabiciem dyktatury? Że jesteśmy jedynie pionkami, zabawkami w rękach psychopatów? Dyktatura w ujęciu Llosy jawi się jako pajęcza, lepka nić, w którą złapani są wszyscy i ci, którzy ją popierają i ci, którzy przeciwko niej występują. Nikt nie zachowuje niewinności. Wszyscy tracą dziewictwo. To nie jest miła książka. Ale jak to jest napisane!

W przypadku „Święta Kozła” przyjemność z obcowania z literaturą najwyższych lotów ściera się z wysoce nieprzyjemnymi doznaniami natury emocjonalno-intelektualnej. Niesmak, jaki pozostawia ta książka przypomina brzydki zapach, który wgryza się w ubranie i włosy i nijak nie można się go pozbyć. Mistrzostwo, z jakim Llosa ten efekt uzyskał budzi mój wielki podziw. „Święto...

Główna treść to pokazywanie realiów dyktatury. Potem jest nieco treści obyczajowych żeby nie było zbyt sucho ale razem wszystko bardzo dobrze się zgrywa. Brakuje może nieco więcej psychologicznej analizy jak taka dyktatura może sie utrzymywać. Wiadomo że się utrzymała i są pośrednie opisy jak ludzie myśleli ale przydało by sie może więcej żeby wytłumaczyć psychologie tłumu w reżimie. Dodało by to troche mięsa. Warto przeczytać mimo wszystko.

Główna treść to pokazywanie realiów dyktatury. Potem jest nieco treści obyczajowych żeby nie było zbyt sucho ale razem wszystko bardzo dobrze się zgrywa. Brakuje może nieco więcej psychologicznej analizy jak taka dyktatura może sie utrzymywać. Wiadomo że się utrzymała i są pośrednie opisy jak ludzie myśleli ale przydało by sie może więcej żeby wytłumaczyć psychologie tłumu...

Mocna, pokazująca mechanizmy polityki.

Mocna, pokazująca mechanizmy polityki.

Bardzo dobra powieść mistrza. Nie polecam tym, którzy szukają taniej sensacji, szybkiej akcji i prostej,linearnej konstrukcji . Gdybym mógł radzić, to zalecałbym przeczytanie jej przed "Rozmową w "Katedrze", z prostej przyczyny,że można sprawdzić, czy styl MV-L nam odpowiada. Przejmujący fragment historii karaibskiego kraju, o którym tak niewiele wiemy.

Bardzo dobra powieść mistrza. Nie polecam tym, którzy szukają taniej sensacji, szybkiej akcji i prostej,linearnej konstrukcji . Gdybym mógł radzić, to zalecałbym przeczytanie jej przed "Rozmową w "Katedrze", z prostej przyczyny,że można sprawdzić, czy styl MV-L nam odpowiada. Przejmujący fragment historii karaibskiego kraju, o którym tak niewiele wiemy.