Wenecka intryga

W kolejnej odsłonie przygód duńskiego antykwariusza Cottona Malone’a spotykamy dobrze znane postacie, oraz zupełnie nowych bohaterów, nakreślonych w interesujący i niebanalny sposób. Były agent znów daje się wciągnąć w sam środek niebezpiecznej gry, w której stawką jest odkrycie grobowca Aleksandra Wielkiego i jednocześnie ujawnienie receptury cudownego leku na śmiertelne wirusy. U jego boku wytrwale kroczą niezmordowana Cassiopeia Vitt i cokolwiek tajemniczy Henrik Thorvaldsen.

Dodatkowo w powieści pojawia się fikcyjne państwo, zbudowane z byłych republik radzieckich, na czele którego stoi silna i bezwzględna kobieta, gotowa poświęcić wszystko w imię pogoni za własną obsesją.

„Wenecka intryga” to kawał solidnej rozrywki, choć nieco denerwujące są te, aż nazbyt dobre, żeby nie powiedzieć cukierkowate zakończenia. W finale, choć nie pozbawionym emocji, brakuje mi szarego realizmu, dwuznaczności i znaków zapytania. Nie przepadam za powieściami, w których wszystko jest nazwane, przedyskutowane i ostatecznie zamknięte i dlatego też powieści Steve’a Berry’ego jak do tej pory pozostawiają we mnie spory niedosyt.

W kolejnej odsłonie przygód duńskiego antykwariusza Cottona Malone’a spotykamy dobrze znane postacie, oraz zupełnie nowych bohaterów, nakreślonych w interesujący i niebanalny sposób. Były agent znów daje się wciągnąć w sam środek niebezpiecznej gry, w której stawką jest odkrycie grobowca Aleksandra Wielkiego i jednocześnie ujawnienie receptury cudownego leku na śmiertelne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wciągająca, kolejna z serii przygoda Malona, która mogłaby niczym powieści Dana Browna ulec ekranizacji. Zachowany schemat ale ciekawostki i legendy z historii całkiem interesujące.

Wciągająca, kolejna z serii przygoda Malona, która mogłaby niczym powieści Dana Browna ulec ekranizacji. Zachowany schemat ale ciekawostki i legendy z historii całkiem interesujące.

Pokaż mimo to

Pan Berry posiadł doskonałą umiejętność pisania książek z gatunku historical fiction według sprawdzonego schematu: wyłuskaną z mroku historii zagadkę, której nigdy do tej pory nie wyjaśniono należy barwnie opisać, wciągnąć w nią kilka zwalczających się zaciekle stron, dorzucić szczyptę fantazji i kreatywności w wypełnianiu luk z przeszłości oraz dołożyć do tego niechętnego jakimkolwiek akcjom, ale bardzo skutecznego w działaniu Cottone’a Malone i sukces niemalże gwarantowany.

Nie inaczej ma się sprawa z „Wenecką intrygą”. Tym razem na tapetę trafia Alessander Wielki, a konkretnie to, co z niego zostało do dzisiejszych czasów, bo poszukiwany jest jego zaginiony grobowiec. Na pozór wydawać by się mogło, że to robota dla ekipy archeologów, ale nic bardziej mylnego. Szybko w rozgrywkę zostają wciągnięte rządy dwóch państw (w tym jednego zupełnie fikcyjnego), grupa biznesmenów zrzeszona w nieformalnym klubie zwanym Ligą Wenecką, ekscentryczny duński milioner i jego ekipa w skład której wchodzi oczywiście Cottone Malone. A skąd takie gremialne zainteresowanie jakąś zasuszoną mumią? Ano stąd, że mikroklimat grobowca może stanowić lekarstwo na śmiertelną chorobę. A na tym, to już średnio przeciętna małpa może zrobić gigantyczne pieniądze. Więc trzeba się spieszyć, by być pierwszym u potencjalnego źródła bogactwa i wiecznej chwały.

I to jest właśnie to, co lubię u tego pisarza najbardziej- fajny mix faktów dotyczących tajemnicy sprzed wieków oraz realiów, czy też problemów współczesnego świata (np. największa ekologiczna tragedia XX wieku spowodowana przez człowieka, a jakoś tak stosunkowo mało nagłośniona- mowa oczywiście o wysychaniu Jeziora Aralskiego; polityka koncernów farmaceutycznych, które wolą pacjenta leczyć niż wyleczyć; czy eksperymenty z wirusami i innymi organizmami, które mogą wymknąć się spod kontroli i wywołać niezły chaos).
Zaletą jest oczywiście szybka akcja, bo w tej książce nie ma czasu na nudę.
Dodatkowym plusem jest krótkie końcowe podsumowanie, w którym znajdziemy wyjaśnienie co jest prawdą, a co fikcją literacką.

Pan Berry posiadł doskonałą umiejętność pisania książek z gatunku historical fiction według sprawdzonego schematu: wyłuskaną z mroku historii zagadkę, której nigdy do tej pory nie wyjaśniono należy barwnie opisać, wciągnąć w nią kilka zwalczających się zaciekle stron, dorzucić szczyptę fantazji i kreatywności w wypełnianiu luk z przeszłości oraz dołożyć do tego niechętnego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobra książka; wartka akcja i trzyma w napięciu.

Dobra książka; wartka akcja i trzyma w napięciu.

Pokaż mimo to

Kolejna cześć przygód Cottona Malona. Książka zdecydowanie wciągająca, chodź sam początek dotyczący tego w jaki sposób Cotton wplątał się w całą historię wydaje się wręcz niespodziewany i niewiarygodny. Jednak akcja nie zwalnia tempa, cały czas dużo się dzieje. Bardzo podobał mi się sposób w jaki autor zbudował postać Iriny Zowastiny i o jej fascynacji postacią Aleksandra Wielkiego. Książkę czyta się jednym tchem i zdecydowanie nie rozczarowuje! Zabieram się za kolejną cześć i już wiem że pewnie długo będzie trzeba czekać zanimi dowiemy się dlaczego Cotton ma taki przydomek. Polecam!

Kolejna cześć przygód Cottona Malona. Książka zdecydowanie wciągająca, chodź sam początek dotyczący tego w jaki sposób Cotton wplątał się w całą historię wydaje się wręcz niespodziewany i niewiarygodny. Jednak akcja nie zwalnia tempa, cały czas dużo się dzieje. Bardzo podobał mi się sposób w jaki autor zbudował postać Iriny Zowastiny i o jej fascynacji postacią Aleksandra...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę wypożyczyłam trochę tak na chybił trafił, bo potrzebowałam oddechu od głupawych paranormal romance a miałam też lekki przesyt kryminałów. Nie zdawałam sobie sprawy, że to trzecia część serii. Po prostu nazwisko autora gdzieś mi się obiło o uszy i postanowiłam spróbować zawrzeć z nim głębszą znajomość.

Książka wpisuje się trend, jaki rozpowszechnił się po sukcesie "Kodu Leonarda da Vinci" Dana Browna. O czym mowa? O powieści przygodowej, w której główną rolę odgrywają zagadki przeszłości. W przypadku tej książki chodzi o odnalezienie grobu Aleksandra Wielkiego. Ale Pan Berry dorzucił Nam, czytelnikom, jeszcze jedną warstwę powieściową. Mianowicie wątek sensacyjny, który jednakże splata się doskonale z próbą rozwiązania owej zagadki historycznej.

Książkę, mimo że objętościowa spora (500 stron), czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Akcja rozgrywa się dynamicznie i tak naprawdę nie ma elementów, które przynudzały by czytelnika. Nie jest to literatura bardzo wysokich lotów, ale jak na książkę przygodową ciekawa i wspaniale spełniła swoje zadanie jako przyjemny wypełniacz czasu w leniwy weekend.

Książkę wypożyczyłam trochę tak na chybił trafił, bo potrzebowałam oddechu od głupawych paranormal romance a miałam też lekki przesyt kryminałów. Nie zdawałam sobie sprawy, że to trzecia część serii. Po prostu nazwisko autora gdzieś mi się obiło o uszy i postanowiłam spróbować zawrzeć z nim głębszą znajomość.

Książka wpisuje się trend, jaki rozpowszechnił się po sukcesie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka mimo powielanego schematu ze wcześniejszych opowieści dalej stoi na bardzo wysokim poziomie. Zaskakuje zawiłość akcji i przeplatanie się rozmaitych wątków a także, intrygi sojuszników i mocodawców Pana Malone. Trzeba przyznać, ze historyczne wzmianki, na ktorych bazują opowieści Pisarza, to tak naprawdę nie teorie spiskowe ale alternatywne wytłumaczenie historii, ponieważ Berry opiera się na rozprawkach innych autorów w tym naukowców i badaczy mogących potwierdzić jego wersje wydarzeń. Dlatego fikcja literacka autora nie jest sztucznie napompowana. Książka do polecenia, czyta się bardzo szybko i czytelnik ani przez moment się nie nudzi.

Książka mimo powielanego schematu ze wcześniejszych opowieści dalej stoi na bardzo wysokim poziomie. Zaskakuje zawiłość akcji i przeplatanie się rozmaitych wątków a także, intrygi sojuszników i mocodawców Pana Malone. Trzeba przyznać, ze historyczne wzmianki, na ktorych bazują opowieści Pisarza, to tak naprawdę nie teorie spiskowe ale alternatywne wytłumaczenie historii,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo dobra. Akcja wartka, nieoczekiwana. Przez cały czas trzyma w napięciu. Niestety trup ściele się gęsto (może nawet za gęsto). Dodatkowym minusem jest bardo prosta konstrukcja dialogów i to, że postacie zbudowane są dość "skromnie". Niemniej polecam, miła lektura na długie wieczory.

Książka bardzo dobra. Akcja wartka, nieoczekiwana. Przez cały czas trzyma w napięciu. Niestety trup ściele się gęsto (może nawet za gęsto). Dodatkowym minusem jest bardo prosta konstrukcja dialogów i to, że postacie zbudowane są dość "skromnie". Niemniej polecam, miła lektura na długie wieczory.

Pokaż mimo to

Starożytność, czasy dość brutalne jeżeli chodzi o władców, rządzenie twardą ręką i wojny. Z jednej strony epoka, która zapoczątkowała naukę, kulturę i przede wszystkim ludzi, początek świata, natomiast z drugiej pełna przemocy, walki o władzę i o terytoria.
Postrzeganie starożytności zależy tylko od nas samych, z jakiego punktu widzenia patrzymy na nią i oczywiście co o niej wiemy.

Czasy Aleksandra Wielkiego, jego chwały, mądrości. Postrzegany jako najlepszy z najlepszych, nie ma sobie równych, włada w tak młodym wieku królestwem, którego żaden inny władca nigdy nie posiadał. Pewnego razu podczas uczty na cześć wielkiego króla wpada w gorączkę jego najlepszy przyjaciel. Tajemniczy lek, który uzdrawia, wszystko nagle kończy się i nikt nawet medyk, nie może pomóc mężczyźnie. Umiera, a Aleksander popada w czarną rozpacz. Później oczywiście następuje śmierć medyka. Następnego dnia, kiedy Macedończyk ma ruszać na podbój nowych ziem popada w chorobę i umiera, nikt tak naprawdę nie wie z jakiego powodu.
Jakieś sto lat później tajemnicze miejsce, w którym został złożony Aleksander Wielki ma zostać odkryte. Po nitce do kłębka każdy trafia na ważny ślad, lecz nagle gubi trop. W tę sprawę także zostanie wciągnięty były tajny agent na usługach rządu.
Znowu staje w obliczu śmierci, aby położyć kres matactwu i okrucieństwu.
Czy grób Aleksandra Wielkiego jest tylko mitem i bajką dla dzieci, czy istnieje naprawdę i opowieści o ciele zamienione w czyste złoto jest prawdą?

Czas oddzielić rzeczywistość od fikcji. Książka tak bardzo mnie zaciekawiła, że w końcu zdecydowałam się zaglądnąć do swojego źródła informacji i troszkę poszperać. To, że Aleksander Wielki zginął zaraz po swoim przyjacielu jest prawdą, są różne spekulacje jak mogła nastąpić jego śmierć. Najprawdopodobniej ktoś go otruł. Za swojego żywota, kiedy Aleksander spotkał wyrocznię dowiedział się, że jest synem Zeusa. Dlatego tak bardzo się tym chełpił, aż w końcu ktoś z zazdrości dolał mu do wina kroplę wody z rzeki Styks. Ponieważ Macedończyk był tylko półbogiem szybko i w męczarniach umarł. Inni twierdzą po prostu, że pijaństwo go zabiło, ale najważniejsze jest to, że po jego śmierci cały jego ród wyginął, a jego zwłoki przesiedlane z miejsca na miejsce spoczęły w miejscu nieznanym i niewiadomym nikomu. Po tym, wielkie królestwo Aleksandra Wielkiego podzieliło się na mniejsze, co prowadziło do rychłego upadku.
Książka, która spodobała mi się jak żadna inna, historia pomieszana z fikcją. Jedynym minusem dla mnie była powoli rozwijająca się fabuła, początek nudny, ale koniec nie przewidywalny i zaskakujący.
Polecam lubiącym starożytną historię i thrillery jednocześnie.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Starożytność, czasy dość brutalne jeżeli chodzi o władców, rządzenie twardą ręką i wojny. Z jednej strony epoka, która zapoczątkowała naukę, kulturę i przede wszystkim ludzi, początek świata, natomiast z drugiej pełna przemocy, walki o władzę i o terytoria.
Postrzeganie starożytności zależy tylko od nas samych, z jakiego punktu widzenia patrzymy na nią i oczywiście co o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

SUPER!!! Zresztą tak jak wszystkie książki tego autora

SUPER!!! Zresztą tak jak wszystkie książki tego autora

Pokaż mimo to