Tak, jak przypuszczałam druga część z tej serii była równie dobra, jak pierwsza..., a może bardziej. Bardzo krótko trwało małżeństwo Victora z Isą - po intrydze rodziny Isy rozstają się i spotykają dopiero po 10 latach. Po wypadkach, które ich rozdzieliły nie ufają sobie, jedno oskarża drugie i ma go za kłamcę. Isa urodziła córeczkę, a Victor nic nie wie, że jest ojcem. Kiedy już wyjaśniają sprawy, które doprowadziły do rozstania, znów pojawia się rodzina Isy próbując szantażem zmusić ją do popełnienia przestępstwa. Tu wkraczają do akcji książęcy detektywi i bardzo sprytnie wszystko zostaje udaremnione.
Podobnie, jak w pierwszej części mieliśmy tu intrygi - bardziej zawiłe i pomieszanie sytuacje, a dla mnie nawet wzruszające podczas spotkaniu Isy z Victorem.
Przyznam, że od pierwszej serii książki tej autorki bardzo mi się podobają.

Tak, jak przypuszczałam druga część z tej serii była równie dobra, jak pierwsza..., a może bardziej. Bardzo krótko trwało małżeństwo Victora z Isą - po intrydze rodziny Isy rozstają się i spotykają dopiero po 10 latach. Po wypadkach, które ich rozdzieliły nie ufają sobie, jedno oskarża drugie i ma go za kłamcę. Isa urodziła córeczkę, a Victor nic nie wie, że jest ojcem....

Świetna książka...

Świetna książka...

Całkiem miła lektura. Ciekawa intryga.

Całkiem miła lektura. Ciekawa intryga.

O jakie to było fajne, a nie spodziewałam się. Ogólnie nie lubię motywu " Spotkanie po latach", bo jednak uważam że jak komuś związek nie wyszedł za pierwszym razem, to za drugim tez nie się nie uda. A tutaj wszystko jak najbardziej mnie przekonało, bohaterowie dali się lubić od pierwszej strony, fajnie darli koty. On bywał tępawy, ona uparta, czyli taki powinien być romans w moim mniemaniu. Nie będę wam opowiadać książki bo nie potrafię, więc powiem tylko że warto przeczytać. Dobra zabawa. To ja lecę czytać dalej i was pozdrawiam.

O jakie to było fajne, a nie spodziewałam się. Ogólnie nie lubię motywu " Spotkanie po latach", bo jednak uważam że jak komuś związek nie wyszedł za pierwszym razem, to za drugim tez nie się nie uda. A tutaj wszystko jak najbardziej mnie przekonało, bohaterowie dali się lubić od pierwszej strony, fajnie darli koty. On bywał tępawy, ona uparta, czyli taki powinien być romans...

Wyjątkowa opowieść o małżeństwie, które zostało rozdzielone na dziesięć lat, nastawione przeciwko sobie i pozbawione podstawowych praw, jak prawo ojca do swojej córeczki, o której nie miał pojęcia.
Victor i Isa uwierzyli siostrze i szwagrowi, zostali wmanewrowani w kradzież klejnotów królewskich i ostatecznie ona uciekła do Szkocji, gdzie współpracowała z jubilerem, a on wiele wycierpial, by ostatecznie zostać odnaleziony jako potomek księcia
Victor, nawet torturowany nie wydał żony, która jak myślał, została złodziejką.
Isa, mimo przekonania, że mąż ją wykorzystał i porzucił, przez dziesięć lat nie zdradziła przysięgi małżeńskiej.
Nic nie złamało ich uczucia, choć runeło zaufanie.
Podobała mi się intryga z klejnotami, Rupert który znał się na atomach, ale nie mial pojęcia o tym, jak postępować z kobietami, optymalnie stosowana erotyka i cała gama uczuć wywołanych moim oczekiwaniem na to jak zareagują małżonkowie, gdy poznają prawdę.
Każda osoba, która zechce to przeczytać, dozna jednego z przyjemniejszych uczuć, znanych czytelnikowi czyli ekscytacja związana z tym, że w przeciwieństwie do bohaterów, zna prawdę i wie, że obydwoje są w ogromnym błędzie.
Momentami zabawna.
Momentami wzruszająca.
Cały czas ciekawa i emocjonująca.

Wyjątkowa opowieść o małżeństwie, które zostało rozdzielone na dziesięć lat, nastawione przeciwko sobie i pozbawione podstawowych praw, jak prawo ojca do swojej córeczki, o której nie miał pojęcia.
Victor i Isa uwierzyli siostrze i szwagrowi, zostali wmanewrowani w kradzież klejnotów królewskich i ostatecznie ona uciekła do Szkocji, gdzie współpracowała z jubilerem, a on...

I: 29 maj 2018
II: 26 marzec 2020

I: 29 maj 2018
II: 26 marzec 2020

Mam nadzieję, że pamiętacie nie tak dawno napisaną przeze mnie recenzję książki Sabriny Jeffries "Czego pragnie mężczyzna". Cieszyła się ona zainteresowaniem, który przerósł moje najśmielsze oczekiwania. Jednocześnie byłam bardzo zdziwiona, że romans historyczny zrobił na Was takie wrażenie. Prawdę mówiąc, bałam się, że proponowanie takich książek nie ma najmniejszego sensu. A tu proszę - nakłoniłam jedną osobę na przeczytanie tego tytułu - to dla mnie ogromny sukces. Liczę na to, że uda mi się zainteresować Was kolejną książką z cyklu "Książęcy detektywi". Nosi ona tytuł: "Gdy wiarołomca powraca" - osobiście bardzo mnie on zaciekawił. Cóż takiego uczynił główny bohater, że zasłużył na miano "wiarołomcy"? Ah, to bardzo interesująca historia. Zobaczcie sami:

Młodziutka Isabella Cale, żona żołnierza spod Waterloo - Victora Cale'a, jest niezwykle uzdolnioną osóbką. Potrafi tworzyć prawdziwe dzieła sztuki jubilerskiej zarówno z prawdziwych kamieni szlachetnych jak również z barwionych szkiełek, a te drugie w niczym nie ustają pierwszym. Omotana przez siostrę i szwagra, przygotowuje na ich prośbę imitację królewskich klejnotów, które mają jedynie służyć za atrakcyjny towar dla ubogich arystokratów, chcących przez chwilę poczuć się iście po królewsku. Jednak jej zaufanie zostaje zawiedzione, a prawdziwe klejnoty spoczywające w sejfie jubilera zamienione na ich podróbki. Isa dowiaduje się, że jej mąż także brał udział w przestępstwie i z tego powodu mężczyzna zbiegł z Niderlandów, więc na jakiś czas zostają rozdzieleni. Gdy nie wraca po kilku miesiącach, a szwagier ma kolejne wielkie plany wobec Isy, brzemienna dziewczyna postanawia uciec do Szkocji i w Edynburgu zatrudnić się u tamtejszego jubilera. Małżonkowie spotykają się ponownie po dopiero dziesięciu latach...


Uprzejmie donoszę, iż "Gdy wiarołomca powraca", drugi tom serii "Książęcy detektywi" autorstwa Sabriny Jeffries, okazał się być jeszcze bardziej porywający i interesujący niż poprzedni, co jest nieczęstym zjawiskiem w przypadku kontynuacji. Ponownie mamy do czynienia z połączeniem romansu historycznego i sensacji, a towarzyszy temu jeszcze więcej intryg i zawirowań losu niż ostatnio. Zacznę od tego, że wątek romantyczny nie przebiega w tej książce schematycznie. Gdy poznajemy bohaterów, są już oni małżeństwem, mamy do czynienia z ludźmi, którzy się kochają, więc nie musimy po raz enty przyglądać się dżentelmeńskim zalotom i niewinności panien na wydaniu. Następnie para się rozstaje na długich dziesięć lat, a w między czasie na świecie pojawia się ich dziecko. Gdy ponownie się spotykają, nie padają sobie w ramiona, cudownie stęsknieni, lecz darzą się wzajemnym brakiem zaufania i wątpliwościami co do tej drugiej osoby. Cały czas wisi nad nimi nierozwiązana sprawa kradzieży królewskich klejnotów, o której żadne z nich nie zna stuprocentowej prawdy. I chociaż między małżonkami niemal widoczne są przeskakujące iskry, to czytelnik cały czas jest trzymany w napięciu, bo okazuje się, że to jeszcze nie ich chwila na pojednanie. Podobnie jak byłam fanką Maksa i Lisette i gorąco im kibicowałam w odnalezieniu drogi do siebie, tak teraz trzymałam kciuki za Victora i Isę.

Mocną stroną książki "Gdy wiarołomca powraca" są ciekawi i wyraziści bohaterowie. Isabelle poznajemy jako zwykłą szarą myszkę. Kobieta ma z tego powodu kompleksy, a w budowaniu własnej wartości na pewno nie pomaga jej to, że mąż pieszczotliwie nazywa ją Mausi. Ale na przestrzeni lat zmienia się w silną, niezależną kobietę, emancypantkę i oddaną matkę . Victora Cale'a poznaliśmy już przy okazji poprzedniej części - to zaginiony kuzyn Maximiliana, księcia Lyons. Po wydarzeniach z "Czego pragnie mężczyzna" podejmuje pracę w biurze detektywistycznym Mantona, gdzie chce wykorzystać swoje zdolności nabyte na wojnie. Jest nieustępliwym detektywem, który nie boi się zadawać niestosownych pytań. Interesującą postacią jest również baron Lochlaw, przyjaciel Isabelle z Edynburga, wzięty chemik amator, który może nie ma obycia z kobietami, ale za to doskonale rozumie teorię atomistyczną Daltona. I właśnie tu pojawia się moje pierwsze zastrzeżenie. Chemia to taka obszerna dziedzina nauki, a autorka nieprzerwanie piłowała tę teorię atomistyczną, jakby nic innego się nie liczyło, a przecież w XIX wieku pojawiło się wiele nowych praw chemicznych, które mogłyby zafascynować barona. Dobrze, że nie obiecałam sobie, że zabiję się przy następnym wspomnieniu tej nieszczęsnej teorii, bo w takim wypadku nawet kotu zabrakłoby życia.

Byłam zachwycona faktem, że spora część książki miała mieć miejsce w Edynburgu, w mojej ukochanej Szkocji. Ale prawdę mówiąc jestem zawiedziona. W ogóle nie odczuwało się tego, że miejscem akcji jest miasto inne niż Londyn czy Paryż. W dużej mierze jest to mój kaprys, a nie jakieś poważne wytknięcie wady, ale nie mniej moje serce na tym ucierpiało.

Wątek sensacyjny był ciekawy, głównie z powodu tematyki, której dotyczył. Oczywiście intrygi miały swoje zalety, ale najbardziej fascynujący był świat biżuterii - w końcu brylanty są najlepszym przyjacielem kobiety. Dodatkowym plusem książki jest to, że naprawdę szybko się ją czytało. Nie jest to lektura wysokich lotów, więc z pewnością ucieszy Was, że nie spędza się na niej zbyt dużo czasu. A przyjemność pozostaje...

http://babskieczytanki.blogspot.com/2017/06/gdy-wiaroomca-powraca-sabrina-jeffries.html

Mam nadzieję, że pamiętacie nie tak dawno napisaną przeze mnie recenzję książki Sabriny Jeffries "Czego pragnie mężczyzna". Cieszyła się ona zainteresowaniem, który przerósł moje najśmielsze oczekiwania. Jednocześnie byłam bardzo zdziwiona, że romans historyczny zrobił na Was takie wrażenie. Prawdę mówiąc, bałam się, że proponowanie takich książek nie ma najmniejszego...

Dawno już nie czytałam książek Jeffries,ale wejście w tę historię nie zabrało mi dużo czasu.To druga część cyklu Książęcy detektywi i choć nie znam(jeszcze) pierwszej,nie zajęło mi wiele czasu by zorientować się kto jest kim i jakie łączą go więzy z innymi.Oczywiście chwilami narrator nawiązuje do wcześniejszych wydarzeń(prawdopodobnie opowiedzianych przynajmniej częściowo w pierwszej części cyklu),ale łatwo było się domyślić o co mogło nich chodzić...
Bohaterowie wiarołomcy to małżeństwo,które zostało rozdzielone zaraz po ślubie,przed 10 laty.Isa,używająca przybranego nazwiska pracuje jako jubilerka,wykonująca sztuczną biżuterię;Victor pracuje jako detektyw.Ona ma go za kłamcę i oszusta,on jest przekonany,że jego żona to złodziejka.Szybko jednak dochodzą do wniosku,że tak naprawdę obydwoje są niewinni i padli ofiarą oszustwa ze strony siostry i szwagra Isy...Aby nie było zbyt prosto,w ich życiu ponownie pojawiają się niesforni krewni Isy,by po raz kolejny namieszać.Porwanie i próba wymuszenia kradzieży,podstępy,szantaż i dziecko w tle,to tylko niektóre elementy ubarwiające fabułę książki.
Książkę przeczytałam z wielkim zainteresowaniem.Przedstawione w niej postaci są może trochę zbyt schematyczne,zbyt łatwo można je podzielić na dobre i złe,ale nie przeszkadza to w odbiorze książki.Jedyna niedoróbkę widziałam w fakcie,że Isa i Victor zbyt szybki nabrali do siebie zaufania.Przecież nie widzieli się przez prawie dziesięć lat,obydwoje byli przekonani,że to drugie ich oszukało,więc nabranie choćby minimalnego zaufania do domniemanej oszustki/oszusta powinno zająć im nieco więcej czasu.Podobnie zresztą jak pójście do łóżka,bo to tez poszło błyskawicznie...Mimo wszystko fabuła książki jest cikeawa,a wątek kryminalny nie dominuje akcji.Generalnie,jest to typowi romans z HEA.Co ciekawe,Jeffries nie przedłuża sztucznie książki wetkniętymi tu i tam scenami erotycznymi,co jest dość częstym błędem innych,współcześnie piszących autorek.
całość niczego nie urywa,ale książkę czyta się z dość dużą dawka zainteresowania.Mnie w każdym razie książka zainteresowała na tyle,że postaram się szybko przeczytać tak wcześniejszą,jak i kolejne części.

Moją opinię można tez przeczytać na stronie http://romansoholiczki.pl/viewtopic.php?p=1119516#p1119516

Dawno już nie czytałam książek Jeffries,ale wejście w tę historię nie zabrało mi dużo czasu.To druga część cyklu Książęcy detektywi i choć nie znam(jeszcze) pierwszej,nie zajęło mi wiele czasu by zorientować się kto jest kim i jakie łączą go więzy z innymi.Oczywiście chwilami narrator nawiązuje do wcześniejszych wydarzeń(prawdopodobnie opowiedzianych przynajmniej częściowo...

Isa i Victor bardzo krótko mogli cieszyć się małżeńskim szczęściem. Wkrótce intryga bliskich dziewczyny doprowadza do ich rozstania. Spotykają się ponownie dziesięć lat później. Ona jest uznaną ale bardzo tajemniczą rzemieślniczką, specjalizującą się w imitacjach klejnotów. On - książęcym detektywem, badającym sprawę na zlecenie pewnej baronowej. Spotkanie po latach nie będzie łatwe, najpierw muszą wyjaśnić sobie wiele spraw i ponownie nauczyć się ufać sobie nawzajem.

Sabrina Jeffries to dla mnie jeszcze całkiem nieznane nazwisko. Szybko jednak przekonałam się, że warto je zapisać i do niego powracać. Z dużą łatwością buduje ciekawą i pełną akcji oraz romantycznych wzruszeń fabułę. Pomysł na bohaterów przypomina trochę serię Lisę Kleypas o detektywach z Bow Street ale na szczęście na tym podobieństwo się kończy. W idealnych proporcjach wymieszane są wątki sensacyjne i romansowe, delikatnie nakreślone historyczne podkreśla obraz postaci i nadaje im realności. A i każda czytelniczka, która lubi trochę adrenaliny będzie usatysfakcjonowana.

,,Gdy wiarołomca powraca" to całkiem udany romans historyczny. Przyjemnie spędza się z nim czas, idealny żeby odpocząć i się zrelaksować przy filiżance herbaty. Dodatkowy plus to fakt, że to drugi tom czterotomowej serii, mamy więc pewność, że jeszcze będziemy mogli spotkać bohaterów.

Isa i Victor bardzo krótko mogli cieszyć się małżeńskim szczęściem. Wkrótce intryga bliskich dziewczyny doprowadza do ich rozstania. Spotykają się ponownie dziesięć lat później. Ona jest uznaną ale bardzo tajemniczą rzemieślniczką, specjalizującą się w imitacjach klejnotów. On - książęcym detektywem, badającym sprawę na zlecenie pewnej baronowej. Spotkanie po latach nie...

http://slowemmalowane.blogspot.com/2016/12/sabrina-jeffries-gdy-wiaroomca-powraca.html

http://slowemmalowane.blogspot.com/2016/12/sabrina-jeffries-gdy-wiaroomca-powraca.html