Autorytety zapomniane, które autorka przywróciła do porządku dziennego bez zbędnego spoglądania przez dziurkę od klucza. Tacy jacy byli. Z wadami i swoimi boleściami. Ludzie pełnokrwiści bez retuszu. Książka niczym kompendium wiedzy o pozostaniu człowiekiem.

Autorytety zapomniane, które autorka przywróciła do porządku dziennego bez zbędnego spoglądania przez dziurkę od klucza. Tacy jacy byli. Z wadami i swoimi boleściami. Ludzie pełnokrwiści bez retuszu. Książka niczym kompendium wiedzy o pozostaniu człowiekiem.

Moim zdaniem to nie tyle książka o wielkich ludziach, ile o ludzkim życiu, trudach dzieciństwa, doświadczeniach wojny, błędach młodości, miłości, udanych i nieudanych związków, kariery zawodowej, chorób, utraty bliskich, zdrady i przemijaniu. Odnoszę wrażenie, że tego ostatniego w tej książce, w tym zbiorze reportaży jest najwięcej. To śmierć pięknie lub okrutnie domykała prawie z każdą tych historii...

Polecam

Moim zdaniem to nie tyle książka o wielkich ludziach, ile o ludzkim życiu, trudach dzieciństwa, doświadczeniach wojny, błędach młodości, miłości, udanych i nieudanych związków, kariery zawodowej, chorób, utraty bliskich, zdrady i przemijaniu. Odnoszę wrażenie, że tego ostatniego w tej książce, w tym zbiorze reportaży jest najwięcej. To śmierć pięknie lub okrutnie domykała...

Poetka polskiego reportażu. Choć większości z opisywanych nie znałam, czytałam ich minibiografie z zainteresowaniem, a często i z zachwytem. To jest prawdziwie tytaniczna praca i rzetelna autorka opierająca się na rzeczowych (czy bardziej - osobowych) źródłach, a nie konstruująca losy bohaterów na podstawie ich twórczości. To tu, nigdzie indziej, można mówić o śledztwie biograficznym. Tylko który detektyw umie obchodzić się z językiem jak z najcenniejszym kruszcem?

Poetka polskiego reportażu. Choć większości z opisywanych nie znałam, czytałam ich minibiografie z zainteresowaniem, a często i z zachwytem. To jest prawdziwie tytaniczna praca i rzetelna autorka opierająca się na rzeczowych (czy bardziej - osobowych) źródłach, a nie konstruująca losy bohaterów na podstawie ich twórczości. To tu, nigdzie indziej, można mówić o śledztwie...

Chyba przeczytam kolejny raz,dzisiaj tylko zaglądam bo czas jest trudny(17.12.2016).Chcę przytoczyć przemyślenie Gustawa Holoubka z marca 2004 roku,które ciągle jest aktualne: "Nie udało nam się przerobić rewolucji na praworządność.Zmieniliśmy bezsens poprzedniego ustroju na popis pospolitości,na psychiczną szarość,brak elit i autorytetów.Kultura zeszła poza sferę zainteresowań rządzących.Telewizja traktuje swoich odbiorców jak kretynów.Pojedynczy człowiek nie jest wartością zasadniczą.
Potrzeba odnowy,przywrócenia kulturze - i człowiekowi - należnego im miejsca.Potrzeba humanizacji.Takiego wychowania człowieka,BY DRUGI CZŁOWIEK BYŁ DLA NIEGO OBIEKTEM NAJWYŻSZEGO SZACUNKU".

Chyba przeczytam kolejny raz,dzisiaj tylko zaglądam bo czas jest trudny(17.12.2016).Chcę przytoczyć przemyślenie Gustawa Holoubka z marca 2004 roku,które ciągle jest aktualne: "Nie udało nam się przerobić rewolucji na praworządność.Zmieniliśmy bezsens poprzedniego ustroju na popis pospolitości,na psychiczną szarość,brak elit i autorytetów.Kultura zeszła poza sferę...

Jeśli szukacie odpowiedzi na pytanie dlaczego Szaniawski/Kula/Lipski/Boniecki/Hennelowa/Schiller/Jaracz/Warmiński/Korzeniewski/Holoubek/Łomnicki/Dejmek/Mikołajska/Swinarski (niepotrzebne skreślić) wzbudza w nas zachwyt i miłość, to znajdziecie ją w tej książce.

Dwa teksty: o Kotarbińskim i Ossowskich są inne, ale też ich bohaterowie są z nieco innej bajki i innych czasów niż cała reszta.

Zainteresowani historią polskiego teatru na pewno będą bardziej zadowoleni. Mnie męczył ten intelektualny i artystowski etos. Książka opowiada o świecie, którego już nie ma jednocześnie będąc reliktem tego świata.

Jeśli szukacie odpowiedzi na pytanie dlaczego Szaniawski/Kula/Lipski/Boniecki/Hennelowa/Schiller/Jaracz/Warmiński/Korzeniewski/Holoubek/Łomnicki/Dejmek/Mikołajska/Swinarski (niepotrzebne skreślić) wzbudza w nas zachwyt i miłość, to znajdziecie ją w tej książce.

Dwa teksty: o Kotarbińskim i Ossowskich są inne, ale też ich bohaterowie są z nieco innej bajki i innych czasów...

Zbiór szkiców biograficznych o polskich inteligentach z czasów PRLu, tych których już nie ma, a czasami już i nie ma tych co ich pamiętają. Czy inteligencja jeszcze istnieje? Bardzo wątpię, ostatnio ma zły czas, atakowana i wyzywana od łże elit i wykształciuchów albo się spauperyzowała, albo stała się milczącą klasą średnią.

Czytałem książkę powoli, co jakiś czas o jednej postaci, można to robić niezależnie, bo rozdziały nie wiążą się ze sobą; kilka szkiców zapadło mi w pamięć.

Szkic o Kotarbińskim narobił mi apetytu na jego pisma, bo jasno pisze, poza tym jego koncepcja drogi życiowej bardzo mnie pociąga. I jeszcze bliskie mi są jego racjonalizm i koncepcja etyki niezależnej. Warto do niego sięgnąć.

Łomnicki – genialny autor i nieszczęśliwy człowiek. Co ciekawe, mający kompleks Erwina Axera, kompleks niebywałej wiedzy tego ostatniego. Z kolei Erwin Axer miał kompleks Leona Schillera...

Dejmek, wielki reżyser teatralny i skomplikowany człowiek. Konrad Swinarski, geniusz teatru, człowiek rozdarty między dwoma kulturami, walczący ze swoimi demonami.

Pewien niedosyt przynosi rozdział poświęcony wybitnemu historykowi gospodarczemu Witoldowi Kuli, autorka nie wspomina bowiem o jego zupełnie epokowym dziele `Ekonomiczna teoria ustroju feudalnego' to przecież klasyka historii gospodarczej, na poziomie światowym.

A tak naprawdę jest to książka o postawach polskiej inteligencji wobec komunizmu, o tym podstawowym dylemacie, czy trwać w oporze, czy zgodzić się na ograniczoną współpracę z reżimem. Najlepiej ów dylemat opisuje prof. Marcin Kula, syn Witolda Kuli: „Można być pełnym szacunku dla tych, którzy odmówili współpracy. (...) Można mieć szacunek tym większy, że wielu z odsuniętych czasu nie straciło. Na pytanie jednak, czy więcej nam wszystkim dali ci, którzy się radykalnie odcięli, czy ci, którzy współpracowali przy zachowaniu rozsądku, nie ma odpowiedzi.(...) Historia nie powinna zresztą być sądem, lecz powinna starać się zrozumieć znaczenie poszczególnych czynników dla biegu dziejów. Z tego punktu widzenia jedni i drudzy mieli swoją wagę i dobrze, że jedni oraz drudzy istnieli. Trwający w stanowczym oporze przypominali istnienie alternatywy, która, choć jedynie teoretyczna lub potencjalna, była czynnikiem liczącym się, ostatecznie zaś się przydała. Natomiast dzięki tym, którzy współpracowali bądź nawet uczestniczyli w systemie – byle nie sprzedając się i zachowując przytomność zawodową – wychodziliśmy z komunizmu lepiej niż wiele krajów naszej strefy geopolitycznej. Wiele z tego, co, mimo wielkich trudności, powstało w PRL w zakresie sztuk i nauk, w tym w humanistyce, nie było złe.”

Ostatnio o tych dwóch drogach się zapomina, propagując tylko jedną, a wówczas to wszystko wcale nie było tak proste.

Poza tym zaletą książki jest przypomnienie sylwetek naukowców i twórców którzy już powoli zostają zapomniani, a wcale na to nie zasługują.

Zbiór szkiców biograficznych o polskich inteligentach z czasów PRLu, tych których już nie ma, a czasami już i nie ma tych co ich pamiętają. Czy inteligencja jeszcze istnieje? Bardzo wątpię, ostatnio ma zły czas, atakowana i wyzywana od łże elit i wykształciuchów albo się spauperyzowała, albo stała się milczącą klasą średnią.

Czytałem książkę powoli, co jakiś czas o...

Genialna książka, z półki "książki zbójeckie". Wracam do niej czasami. Wpłynęła na mój światopogląd i pomogła przejść na samodzielne myślenie.

Genialna książka, z półki "książki zbójeckie". Wracam do niej czasami. Wpłynęła na mój światopogląd i pomogła przejść na samodzielne myślenie.

Tekst o Kotarbińskich był niezły, o Ossowskich bardzo poruszający.

Tekst o Kotarbińskich był niezły, o Ossowskich bardzo poruszający.