Bardzo ciekawa kreska. Ogólnie nie przepadam za manierą rysowania w komiksach kolejnych klatek, które nic nie wnoszą do opowieści (przesunięcie "kamery", zoom in, zoom out, ale nic się nie dzieje),ale tutaj to pasuje.
Niestety, jak dla mnie te historie są jak dobrze ilustrowany Harlequin bez happy endu. Dużo klisz, po wysokich ocenach tych opowieści sądziłem, że będą bardziej zaskakujące zwroty akcji lub nieco głębiej zarysowani bohaterowie. Wszystko niestety szło jak po sznurku, zwłaszcza historia chłopca, braci, zakonnicy były proste i przewidywalne. Ostatnie historie zaś, są tam doklejone sztucznie i na siłę. Dla mnie "może być" za klimat i kreskę, nic poza tym.

Bardzo ciekawa kreska. Ogólnie nie przepadam za manierą rysowania w komiksach kolejnych klatek, które nic nie wnoszą do opowieści (przesunięcie "kamery", zoom in, zoom out, ale nic się nie dzieje),ale tutaj to pasuje.
Niestety, jak dla mnie te historie są jak dobrze ilustrowany Harlequin bez happy endu. Dużo klisz, po wysokich ocenach tych opowieści sądziłem, że będą...

Jeff Lemire w najwyższej formie. Jego charakterystyczna kreska, tym razem w wersji czarno-białej, doskonale pasuje do historii toczącej się gdzieś na pustkowiach Kanady. Śnieg, samotność i nieodłączny hokej. Dzieje życia kilku pokoleń mieszkańców rodzinnej farmy na odludziu, których splątane kłębki rozwijamy w kolejnych rozdziałach. Wszystko się łączy i wszystko przemija. Hołd dla rodzinnych stron autora i piękna opowieść o tym, co najważniejsze.

Jeff Lemire w najwyższej formie. Jego charakterystyczna kreska, tym razem w wersji czarno-białej, doskonale pasuje do historii toczącej się gdzieś na pustkowiach Kanady. Śnieg, samotność i nieodłączny hokej. Dzieje życia kilku pokoleń mieszkańców rodzinnej farmy na odludziu, których splątane kłębki rozwijamy w kolejnych rozdziałach. Wszystko się łączy i wszystko przemija....

Jeff Lemire - uznany i ceniony twórca.
Nie każdy jednak jego tytul przypada mi do gustu, tak jak "Opowieści z hrabstwa Essex".

Naprawdę dobra rzecz. Przeczytana jednym tchem.
Ostatnie dwie, krótkie historie/ nowelki można pominąć, bo trochę psują odbiór całości. Jednak główna historia- palce lizać.

Historia o przemijaniu, korzeniach i relacjach rodzinnych...

Jeśli szukacie fajnego komiksu obyczajowego - polecam!

Jeff Lemire - uznany i ceniony twórca.
Nie każdy jednak jego tytul przypada mi do gustu, tak jak "Opowieści z hrabstwa Essex".

Naprawdę dobra rzecz. Przeczytana jednym tchem.
Ostatnie dwie, krótkie historie/ nowelki można pominąć, bo trochę psują odbiór całości. Jednak główna historia- palce lizać.

Historia o przemijaniu, korzeniach i relacjach rodzinnych...

Jeśli...

Komiks bardzo surowy w przekazie, czarno-biały. Poruszająca obyczajowa opowieść. Dziwne losy kanadyjskiej rodziny .Do wielokrotnego przeczytania i zastanowienia.

Komiks bardzo surowy w przekazie, czarno-biały. Poruszająca obyczajowa opowieść. Dziwne losy kanadyjskiej rodziny .Do wielokrotnego przeczytania i zastanowienia.

Po fantastycznej serii o łasuchu na wzmiankę o innym komiksie Lemire'a czułem dreszcze. Łasuch był wspaniałą przygodą z odpowiednio wywarzonymi emocjami. 'Opowieści z hrabstwa Essex' to zupełnie inny poziom.

Choć bardzo oszczędny w środkach, zarówno wizualnych jak i językowych, Lemire porusza do głębi. Trzy z pozoru niepowiązane ze sobą historie przedstawiają życie o obrębie farmy znajdującej się w hrabstwie Essex. Wszystkie opowieści łączy wspólny mianownik - samotność. Pierwszy tekst to historia osieroconego Lestera, który zaczytuje się w komiksach o superbohaterach, chodzi w pelerynie i mieszka z wujkiem na farmie. Pewnego dnia spotyka byłego hokeistę, z którym spędza czas. Druga historia opowiada historię dwóch braci, z których jeden wyjeżdża do Toronto żeby spełniać swoje marzenie o grze w hokeja. Kiedy dołącza do niego brat wraz ze swoja dziewczyną drużyna zaczyna wygrywać, a napięcie miłosne pomiędzy jednym z braci, a dziewczyną brata rośnie. Historia ta jest opowiedziana na przestrzeni lat, a narratorem jest głuchy już jeden z braci na skraju śmierci. Ostatnia historia to opowieść o pielęgniarce, która sama wychowuje syna i tęskni za zmarłym mężem.

Wszystkie historie cechuje właśnie ta samotność, czy to wynikająca ze świadomej izolacji czy z zagubienia w tłumie. Dodatkowo Lemire serwuje nam tutaj nieodłączny element kultury kanadyjskiej - hokej. Wszystko kręci się wokół tego sportu. Autor we wspaniały sposób, przy użyciu prostych rysunków i nielicznych słów tworzy niesamowita sagę rodziny mieszkającej na farmie w hrabstwie Essex.

Poza trzema głównymi tekstami wydanie zbiorcze zawiera również dwie krótkie historyjki dziejące się również w Essex i w dość pośredni sposób połączone z głównymi historiami. Nie przypuszczałem, że tak minimalistyczny z pozoru komiks może wywołać we mnie tyle emocji. Fantastyczna rzecz!

Po fantastycznej serii o łasuchu na wzmiankę o innym komiksie Lemire'a czułem dreszcze. Łasuch był wspaniałą przygodą z odpowiednio wywarzonymi emocjami. 'Opowieści z hrabstwa Essex' to zupełnie inny poziom.

Choć bardzo oszczędny w środkach, zarówno wizualnych jak i językowych, Lemire porusza do głębi. Trzy z pozoru niepowiązane ze sobą historie przedstawiają życie o...

Ciekawie opowiedziana historia bohaterów, których losy łączą się i przeplatają, jak w dobrym filmie, a wiodącym tematem jest tutaj męska samotność. Fajna kreska.

Ciekawie opowiedziana historia bohaterów, których losy łączą się i przeplatają, jak w dobrym filmie, a wiodącym tematem jest tutaj męska samotność. Fajna kreska.

Z powieści bije przytłaczające poczucie smutku i samotności. Przez niepotrzebne dodanie Słoniuchego i Klubu Bokserskiego mam wrażenie, że historia jest niedokończona

Z powieści bije przytłaczające poczucie smutku i samotności. Przez niepotrzebne dodanie Słoniuchego i Klubu Bokserskiego mam wrażenie, że historia jest niedokończona

Jeśli chodzi o melancholijny, realistyczny komiks to Jeff nie ma sobie równych a "Opowieści..." tylko to potwierdzają.

Jeśli chodzi o melancholijny, realistyczny komiks to Jeff nie ma sobie równych a "Opowieści..." tylko to potwierdzają.

Genialne dzieło. Według mnie opus magnum Lemire'a. Nie mogłem oderwać się od lektury. Zachwyciła mnie ta prosta, ale momentami smutna i wzruszająca historia. Bardzo się cieszę, że mam ten komiks na półce.

Genialne dzieło. Według mnie opus magnum Lemire'a. Nie mogłem oderwać się od lektury. Zachwyciła mnie ta prosta, ale momentami smutna i wzruszająca historia. Bardzo się cieszę, że mam ten komiks na półce.

W tych trzech zebranych w jednym tomie powieściach graficznych Lemire po raz kolejny udowadnia, że nawet w na pierwszy rzut oka prostych i ukazujących codzienne życie historiach umie złapać za serducho i trzepnąć po emocjach.
Osamotniony chłopak, były hokeista, dwóch skłóconych i zgorzkniałych braci, pielęgniarka – te osoby mieszkające w tytułowym hrabstwie mają ze sobą więcej wspólnego, niż mogłoby się wydawać. Bohaterowie „Opowieści z hrabstwa Essex” wikłają się w różne konflikty, nie mogą pozbyć się żalu za tym, co było lub mogłoby być, nieustannie rozpamiętują błędy sprzed lat... To wszystko jest dodatkowo podlane toną smutku i tęsknoty, nieustannie też powraca motyw pamięci i więzi, zwłaszcza tych rodzinnych.
Nie zabrakło tu absolutnie wyjątkowych rysunków, często wyglądających bardziej jak szkice niż gotowe ilustracje. Mam słabość do tych Lemire’owych brzydali, a do historii zebranych w „Opowieściach z hrabstwa Essex” pasują wręcz idealnie.
Z całego geekowego serducha polecam! Zwłaszcza jeśli chcecie sprawdzić komiksy Lemire'a, ale trykociarze ("Moon Knight") lub postapo ("Łasuch") to nie do końca wasze klimaty.

W tych trzech zebranych w jednym tomie powieściach graficznych Lemire po raz kolejny udowadnia, że nawet w na pierwszy rzut oka prostych i ukazujących codzienne życie historiach umie złapać za serducho i trzepnąć po emocjach.
Osamotniony chłopak, były hokeista, dwóch skłóconych i zgorzkniałych braci, pielęgniarka – te osoby mieszkające w tytułowym hrabstwie mają ze sobą...