Zgodnie z klasyczną zasadą Hitchcocka Autor zaczyna od „trzęsienia ziemi”, które wypada zresztą nader dynamicznie. Niestety, traci następnie impet i zaniedbując aspekty militarne oraz polityczne pojawienia się eskadry współczesnej floty bojowej w realiach 1942 r., skupia się na implikacjach obyczajowych, rozpatrując je bardzo zdecydowanie w duchu dzisiejszej politically correct. Głównym problemem staje się reakcja „zacofańców” sprzed kilkudziesięciu lat na masową obecność wśród przeniesionych w czasie oficerów i marynarzy USA oraz Royal Navy kobiet, kolorowych, a także gejów i lesbijek. Próba ponownego zdynamizowania akcji w końcowych partiach powieści (czyli powrót do opisów działań militarnych) budzi mieszane uczucia. Ukazywane starcia za bardzo przypominają egzekucje.
Poważne wątpliwości budzi wiedza J. Birminghama na temat wydarzeń II wojny światowej. Przytacza mnóstwo szczegółów, starając się sprawić wrażenie znawcy. Często jednak daje się przyłapać na konkretnych błędach faktograficznych, np. Joseph Kennedy nie był w 1942 r. ambasadorem USA w Wielkiej Brytanii – odwołano go jesienią 1940 r. (s. 396),rajd komandosów na obóz w Cabanatuan na Filipinach i uwolnienie jeńców amerykańskich nie miał miejsca w 1944 r. lecz w 1945 r. (s. 477, 480). Podobnych pomyłek przytoczyć można więcej.
Swoja drogą, nieco ironiczny komentarz do wydanej w 2004 r. powieści J. Birminghama dopisało samo życie. Flagowy okręt przeniesionej w czasie (jakoby z 2021 r.) eskadry, lotniskowiec uderzeniowy USS „Hilary Clinton”, powinien nosić raczej nazwę... USS „Donald Trump”. I jest to komentarz nie tylko polityczny, ale i obyczajowy.
Tym niemniej, Autor dysponuje dobrym rzemiosłem, a duże fragmenty powieści czyta się naprawdę dobrze, co podnosi jej końcową ocenę.

Zgodnie z klasyczną zasadą Hitchcocka Autor zaczyna od „trzęsienia ziemi”, które wypada zresztą nader dynamicznie. Niestety, traci następnie impet i zaniedbując aspekty militarne oraz polityczne pojawienia się eskadry współczesnej floty bojowej w realiach 1942 r., skupia się na implikacjach obyczajowych, rozpatrując je bardzo zdecydowanie w duchu dzisiejszej politically...

Powiem w skrócie: kawał dobrej "twardej" s-f. Tak dobrej serii dawno nie czytałem. Mam swoje lata i mam różne gusta ale do tych książek wracam za każdym razem jak chcę się dobrze rozerwać. Nie pamiętam ile razy już czytałem je ale min 5x na pewno. Polecam wszystkim niezdecydowanym.

Powiem w skrócie: kawał dobrej "twardej" s-f. Tak dobrej serii dawno nie czytałem. Mam swoje lata i mam różne gusta ale do tych książek wracam za każdym razem jak chcę się dobrze rozerwać. Nie pamiętam ile razy już czytałem je ale min 5x na pewno. Polecam wszystkim niezdecydowanym.

Bardzo dobry początek cyklu SF. Temat podróży w czasie wałkowany już jest od wielu, wielu lat. Przecież nie tylko w książkach. W latach 80. oglądałem japoński film o żołnierzach, którzy się w czasie przenieśli. No i rzecz jasna "Final countdown" z Douglasem.
Birmingham pomysł i wykonanie ma bardzo ciekawe, w lekturze pomocna jest choćby minimalna wiedza o II WŚ, ale nie jest to rzecz jasna konieczne. Akcja goni akcję; prócz brudnej polityki oczywiście batalistyka na pierwszym planie.

Aż żałuję, że tak późno się dowiedziałem o "Osi czasu". Zresztą z forum historycznego, mimo czytania wielu czasopism o SF ;)

Bardzo dobry początek cyklu SF. Temat podróży w czasie wałkowany już jest od wielu, wielu lat. Przecież nie tylko w książkach. W latach 80. oglądałem japoński film o żołnierzach, którzy się w czasie przenieśli. No i rzecz jasna "Final countdown" z Douglasem.
Birmingham pomysł i wykonanie ma bardzo ciekawe, w lekturze pomocna jest choćby minimalna wiedza o II WŚ, ale nie...

Biorąc "Wybór broni" do ręki wiedziałem mniej więcej o czym będzie czyli, że flota marynarki USA zostanie przeniesiona z XXI wieku do czasów II wojny światowej, miejsce Pacyfik.
I sobie wyobraziłem, że przeniosą się pięknie, pomogą Aliantom pokonać Japonię i Niemcy. Alianci przyjmą ich z szeroko otwartymi ramionami, a Państwa Osi będą uciekać z podwiniętym ogonkiem.

A tu nic nie jest idealnie czarne i idealnie białe. Odcieni szarości jest mnóstwo. Już na początku sam transfer nie jest taki piękny "jak mi się wyobrażało".
A dalej, Autor w świetny sposób pokazał różnice poglądów wynikające z mentalności kulturowej. Sto lat to jednak kawał czasu i John Birmingham potrafił doskonale to wykorzystać w powieści.

Książkę czyta się bardzo dobrze. Z zaciekawieniem śledzi się losy bohaterów, które w wielu przypadkach są zaskakujące (więcej nie napiszę).

Gorąco polecam fanom s-f, a i również fanom książek o II wojnie światowej.

Biorąc "Wybór broni" do ręki wiedziałem mniej więcej o czym będzie czyli, że flota marynarki USA zostanie przeniesiona z XXI wieku do czasów II wojny światowej, miejsce Pacyfik.
I sobie wyobraziłem, że przeniosą się pięknie, pomogą Aliantom pokonać Japonię i Niemcy. Alianci przyjmą ich z szeroko otwartymi ramionami, a Państwa Osi będą uciekać z podwiniętym ogonkiem.

A tu...

To jest to, co lubię w militarnej scifi a do tego jeszcze historia alternatywna. Akcja, reakcja, trafne obserwacje socjologiczne i oczywiście klimat z niezłym humorem :)

To jest to, co lubię w militarnej scifi a do tego jeszcze historia alternatywna. Akcja, reakcja, trafne obserwacje socjologiczne i oczywiście klimat z niezłym humorem :)