Pokój na Ziemi

Prawdziwe sci-fi z dużą ilością futurologii i potencjalnej technologii oraz rematów dotyczących natury ludzkiej i sposobów rozwiązywania problemów. Dwa główne tematy (których wspólna osią jest Tichy) to rozpad połączenia prawej i lewej półkuli mózgu tak, że zyskują one odrębne funkcjonowanie oraz tematy dotyczące rozbrojenia i możliwości przeniesienia walki o supremację na Księżyc. Te dylematy, sposoby reakcji, polityczne rozgrywki są jak najbardziej uniwersalne. A wizja przyszłości u Lema, choć technologicznie niekiedy zabawna, świadczy o dużej wyobraźni i wspaniałej kreatywności pisarza. I jeszcze dwa atuty: szybko zmieniająca się akcja i duża dawka ironicznego humoru i jeden minus -trochę przyciężki styl, przez co nie czyta się płynnie.

Prawdziwe sci-fi z dużą ilością futurologii i potencjalnej technologii oraz rematów dotyczących natury ludzkiej i sposobów rozwiązywania problemów. Dwa główne tematy (których wspólna osią jest Tichy) to rozpad połączenia prawej i lewej półkuli mózgu tak, że zyskują one odrębne funkcjonowanie oraz tematy dotyczące rozbrojenia i możliwości przeniesienia walki o supremację na...

IMO - najlepsza książka S.Lema. Pisał dość ciężko - tu znajdziesz najwięcej akcji. A przemyśleń i futurologii i tak wystarczająco wiele. Super.

IMO - najlepsza książka S.Lema. Pisał dość ciężko - tu znajdziesz najwięcej akcji. A przemyśleń i futurologii i tak wystarczająco wiele. Super.

Książka ta nieco odbiega od wcześniejszych przygód Ijona: owszem, dalej można w niej znaleźć humor i elementy satyry, ale ogólna atmosfera zdaje się być poważna i niebezpieczna, bowiem historia ta jest pełna wszelkich intryg, w których sieć wpadł Ijon. Co jednak najważniejsze: „Pokój na Ziemi” przedstawia niepokojącą wizję rozwoju przemysłu zbrojeniowego. Czy ta wizja się spełni? Może tak, może nie, ale pokazuje do czego może doprowadzić działaność człowieka, nawet jeśli działa z takich pobudek jak zaprowadzenie pokoju.

Książka ta nieco odbiega od wcześniejszych przygód Ijona: owszem, dalej można w niej znaleźć humor i elementy satyry, ale ogólna atmosfera zdaje się być poważna i niebezpieczna, bowiem historia ta jest pełna wszelkich intryg, w których sieć wpadł Ijon. Co jednak najważniejsze: „Pokój na Ziemi” przedstawia niepokojącą wizję rozwoju przemysłu zbrojeniowego. Czy ta wizja się...

Po długim czasie wróciłem do Lema. Tak z 20 lat przerwy mieliśmy w naszych kontaktach. Pokój na Ziemi jest pisany specyficznym językiem i w specyficznym stylu. Początkowo może to sprawić trudność. Nieliniowa akcja również początkowo nie ułatwia chłonięcia tej przygody ale ... jak już zaadaptujemy się do tych cech historii to trudno się oderwać. Ciekawość, co tak naprawdę się wydarzyło, kto jest po stronie bohatera a kto jest false friend ... I jeszcze ta refleksja nad kruchością pokoju na Ziemi. Czy właściwie ludzkość (może konkretniej rządy) są tak naprawdę zainteresowani jego utrzymaniem ? Jeśli tak to jak długo ? Na stałe czy może do momentu osiągnięcia przewagi nad resztą świata ? Książka jest specyficzna ale warto po nią sięgnąć. Ja już zastanawiam się, którą historię Lema przeczytać jako następną.

Po długim czasie wróciłem do Lema. Tak z 20 lat przerwy mieliśmy w naszych kontaktach. Pokój na Ziemi jest pisany specyficznym językiem i w specyficznym stylu. Początkowo może to sprawić trudność. Nieliniowa akcja również początkowo nie ułatwia chłonięcia tej przygody ale ... jak już zaadaptujemy się do tych cech historii to trudno się oderwać. Ciekawość, co tak naprawdę...

Niezłe ale napisane w jakiś dziwny, utrudniający odbiór sposób. Czytanie audiobooka przez Tomasza Schuchardta dodatkowo jest mocno specyficzne. Przygody Tichego niesamowite, pomysły bardzo ciekawe a podejście Lema do człowieka, bez wielkich nadziei. Całość okraszona specyficznym poczuciem humoru. Warto.

Niezłe ale napisane w jakiś dziwny, utrudniający odbiór sposób. Czytanie audiobooka przez Tomasza Schuchardta dodatkowo jest mocno specyficzne. Przygody Tichego niesamowite, pomysły bardzo ciekawe a podejście Lema do człowieka, bez wielkich nadziei. Całość okraszona specyficznym poczuciem humoru. Warto.

Świetna książka. Bardzo wizjonerska, szczególnie dzisiaj, kiedy zaczynamy rozumieć czym może być sztuczna inteligencja w połączeniu z robotyzacja. Lem rozumiał to juz dawno temu.
Z drugiej strony jest to też rozważanie na temat ludzkości i tego że pokój nie leży w jej naturze. Fajnie sie czyta, jak zawsze zakręcona, czasami dowcipna i zaskakująca. Polecam.

Świetna książka. Bardzo wizjonerska, szczególnie dzisiaj, kiedy zaczynamy rozumieć czym może być sztuczna inteligencja w połączeniu z robotyzacja. Lem rozumiał to juz dawno temu.
Z drugiej strony jest to też rozważanie na temat ludzkości i tego że pokój nie leży w jej naturze. Fajnie sie czyta, jak zawsze zakręcona, czasami dowcipna i zaskakująca. Polecam.

Podobała mi się mniej od pozostałych książek Lema. Jednak ja zwykle mamy piękny język a książka jest ciekawa. Porusza przypadek człowieka z rozdzielonymi półkulami mózgu, Najbardziej jednak podobało mi się zakończenie gdzie była mowa o społeczeństwie dobrobytu gdzie dobrobyt materialny (oraz łątwosc zaspokojenie potrzeb, wysokie technologie obywające się bez człowieka) dosłownie odbiera ludziom wszystko to co typowo ludzkie, w tym myślenie i racjonalność.

Podobała mi się mniej od pozostałych książek Lema. Jednak ja zwykle mamy piękny język a książka jest ciekawa. Porusza przypadek człowieka z rozdzielonymi półkulami mózgu, Najbardziej jednak podobało mi się zakończenie gdzie była mowa o społeczeństwie dobrobytu gdzie dobrobyt materialny (oraz łątwosc zaspokojenie potrzeb, wysokie technologie obywające się bez człowieka)...

O ile podfabularne warstwy są intrygujące i ujęte w klasyczny dla Lema przenikliwy sposób, o tyle sam sposób przedstawienia historii jest zwyczajnie toporny i nudny. Przypomina raczej początkowe eksperymenty Lema z formą, a nie dojrzałe, schyłkowe dzieło, którym jakoby jest. Mimo, że mamy tu Tichego, to próżno szukać tej nonszalanckiej lekkości formy znanej choćby z Dzienników Gwiazdowych. Historia buksuje i ruszyć nie może. Umęczyłem się.

O ile podfabularne warstwy są intrygujące i ujęte w klasyczny dla Lema przenikliwy sposób, o tyle sam sposób przedstawienia historii jest zwyczajnie toporny i nudny. Przypomina raczej początkowe eksperymenty Lema z formą, a nie dojrzałe, schyłkowe dzieło, którym jakoby jest. Mimo, że mamy tu Tichego, to próżno szukać tej nonszalanckiej lekkości formy znanej choćby z...

kompletnie mnie nie wciągnęło

kompletnie mnie nie wciągnęło

Inna wersja "Niezwyciężonego" przeniesiona na Ziemię i Księżyc w zupełnie innym kontekście oraz z bardzo intrygującymi komplikacjami dla głównego bohatera. Trochę nietypowo czytana przez Tomasza Schuchardta.

Inna wersja "Niezwyciężonego" przeniesiona na Ziemię i Księżyc w zupełnie innym kontekście oraz z bardzo intrygującymi komplikacjami dla głównego bohatera. Trochę nietypowo czytana przez Tomasza Schuchardta.