Szkic na temat pierwszych dam Trzeciej Rzeszy bardzo dobry, zjadliwy, inteligentny, reszta jak dla mnie zbyt ekscentryczna i po bandzie, przeszedłem obok.

Szkic na temat pierwszych dam Trzeciej Rzeszy bardzo dobry, zjadliwy, inteligentny, reszta jak dla mnie zbyt ekscentryczna i po bandzie, przeszedłem obok.

Jedna z najlepszych książek jakie miałem okazję przeczytać. Przyznam szczerze, że przed tą lekturą nie znałem autora. Czas nadrobić zaległości!

Jedna z najlepszych książek jakie miałem okazję przeczytać. Przyznam szczerze, że przed tą lekturą nie znałem autora. Czas nadrobić zaległości!

Recenzja wstawiona na becie utknęła w jakimś limbo.

Kupiona przypadkowo na przecenie jednak czuję, że ta książka była mi przeznaczona. Pierwsza część Czytanie to po prostu mistrzostwo. Te streszczenia są ostre, celne i prześmiewcze. Bardzo lekko się czyta. Druga część Pisanie jest cięższa z powodu poruszanych w niej tematów. Recenzja na okładce ma rację. To w większości śmiech przez łzy. Bardzo przypominało mi to moją własną twórczość.
Chętnie sięgnę po kolejną pozycją autora.
Coś pięknego

Recenzja wstawiona na becie utknęła w jakimś limbo.

Kupiona przypadkowo na przecenie jednak czuję, że ta książka była mi przeznaczona. Pierwsza część Czytanie to po prostu mistrzostwo. Te streszczenia są ostre, celne i prześmiewcze. Bardzo lekko się czyta. Druga część Pisanie jest cięższa z powodu poruszanych w niej tematów. Recenzja na okładce ma rację. To w większości...

Rudnickiego albo się kocha albo nie cierpi. Ja po kilku próbach zmierzenia się z jego książkami (naprawdę starałam się podejść do tematu z otwartą głową) szczerze nie cierpię. Dla mnie jego "pisarstwo" to narcystyczny bełkot. Tyle w temacie.

Rudnickiego albo się kocha albo nie cierpi. Ja po kilku próbach zmierzenia się z jego książkami (naprawdę starałam się podejść do tematu z otwartą głową) szczerze nie cierpię. Dla mnie jego "pisarstwo" to narcystyczny bełkot. Tyle w temacie.

Autor ze swadą opowiada o wszystkim. Najlepiej zdecydowanie czyta się część pierwszą książki - o czytaniu. Jakby się rozmawiało z przyjacielem, który przeczytał ostatnio dwie dobre książki I chce o nich opowiedzieć. I robi to bardzo sprawnie. Aż się chce przeczytać.

Opowiadania inspirowane życiem raczej rwą się, fabuła ucieka, są za krótkie I troche chaotyczne. Ale Rudnickiego będę obserwować...

Autor ze swadą opowiada o wszystkim. Najlepiej zdecydowanie czyta się część pierwszą książki - o czytaniu. Jakby się rozmawiało z przyjacielem, który przeczytał ostatnio dwie dobre książki I chce o nich opowiedzieć. I robi to bardzo sprawnie. Aż się chce przeczytać.

Opowiadania inspirowane życiem raczej rwą się, fabuła ucieka, są za krótkie I troche chaotyczne. Ale...

Zarówno część "Czytanie", jak i "Pisanie" bardzo dobra. "Pisanie" wygrywa ze względu na humorystyczne scenki rodzajowe. Na pewno jeszcze sięgnę po książki tegoż autora ;).

Zarówno część "Czytanie", jak i "Pisanie" bardzo dobra. "Pisanie" wygrywa ze względu na humorystyczne scenki rodzajowe. Na pewno jeszcze sięgnę po książki tegoż autora ;).

Uwielbiam rozdział "foki i ludzie", wspaniała historia niedźwiedzia morskiego Gastona uratowała mój szary nieciekawy dzień, wybuchłam śmiechem i to nie raz. Część "pisanie" wspaniała, dwa dni czystej radości czytania, dla takich książek się żyje :)

Uwielbiam rozdział "foki i ludzie", wspaniała historia niedźwiedzia morskiego Gastona uratowała mój szary nieciekawy dzień, wybuchłam śmiechem i to nie raz. Część "pisanie" wspaniała, dwa dni czystej radości czytania, dla takich książek się żyje :)

Bardzo dobra w pierwszej części, opowiadającej biografie (świetnie napisana historia o Brechcie). Część właściwa, zatytułowana "Pisanie", dużo mniej mi się podobała.

Bardzo dobra w pierwszej części, opowiadającej biografie (świetnie napisana historia o Brechcie). Część właściwa, zatytułowana "Pisanie", dużo mniej mi się podobała.

Podobało mi się. Wiele z tej książki sama mogłabym pomyśleć, poczuć, opisać.

Podobało mi się. Wiele z tej książki sama mogłabym pomyśleć, poczuć, opisać.