Opowieści z Narnii

Ta książka jest zachwycająca, ja oglądałam film, ale później moje wnuki czytały serię jako lekturę szkolną, więc i ja się zabrałam za czytanie, rewelacja dla wszystkich polecam

Ta książka jest zachwycająca, ja oglądałam film, ale później moje wnuki czytały serię jako lekturę szkolną, więc i ja się zabrałam za czytanie, rewelacja dla wszystkich polecam

Pokaż mimo to

Chyba jedyna lektura, jaką czytałem z przyjemnością. Pozostałe części też przeczytałem.

Chyba jedyna lektura, jaką czytałem z przyjemnością. Pozostałe części też przeczytałem.

Pokaż mimo to

Zachwyca dzieci, zachwyca dorosłych...

Zachwyca dzieci, zachwyca dorosłych...

Pokaż mimo to

Długo zabierałam się za przeczytanie „Opowieści z Narnii” i muszę przyznać, że wiele się po nich spodziewałam. Prawdopodobnie przez to, że gdy mówiło się o światach fantastycznych w powieściach, to „Opowieści…” wielokrotnie znajdowały się wysoko w rankingu, nie rzadko zestawiane na równi z „Harrym Potterem” (a przynajmniej tak to zapamiętałam). Niestety moje oczekiwania przerosły rzeczywistość i książka ta ma kilka mankamentów.

Pierwszą wadą są dla mnie główni bohaterowie, którzy zostali przedstawieni w dosyć pobieżny sposób. Trochę się o nich dowiadujemy na podstawie ich zachowań i podejmowanych decyzji, jednak nie powiedziałabym, aby można było dokonać ich większej charakterystyki. Wiedziałam, że ich postaci napędzają fabułę i są jej nieodłącznym elementem, ale nie czułam większego przywiązania i poczucia, że są bardzo istotne dla całej historii.

Kwestia prowadzenia fabuły to kolejny minus. Brakowało mi bardziej spójnej fabuły w całej serii, czegoś co trzymałoby czytelnika w napięciu i sprawiało, że chciałby czytać dalej, aby poznać dalsze losy Narnii. Każdy tom miał konkretne zakończenie akcji, ale bez przesłanek sugerujących przyszłe wątki, a historie opisane w poszczególnych tomach nie były nad wyraz skomplikowane.
Odniosłam wrażenie, że nawet gdybym zaczęła czytać serię od środka, to i tak nie wiele bym straciła.

Następny punkt, o którym warto wspomnieć to motywy chrześcijańskie, które pojawiały się w całej serii. Nie przeszkadza to jakoś bardzo w czytaniu, ale wiadomo – zależy od indywidualnego podejścia do tej kwestii. W każdym razie, były widoczne i towarzyszyły praktycznie w każdym tomie.

Przyzwyczaiłam się, że gdy czytam powieść składająca się z kilku tomów, to występuje w niej wielowątkowość, rozbudowane charaktery postaci, zwroty akcji w fabule i ciągłość wydarzeń. Z tego względu „Opowieści z Narnii” były dla mnie trochę rozczarowujące, bo właśnie tego od ich oczekiwałam, ale nie otrzymałam. Widocznie autor miał inny koncept, który nie jest zły, ale do mojego gustu nie przypadł. Nie rzadko książki młodzieżowe, są na tyle uniwersalne, że czytając je (zwłaszcza po raz pierwszy) w dorosłym życiu, bardzo się je docenia i chce się do nich wracać, jednak tutaj tej uniwersalności zabrakło. Aktualnie jestem po przeczytaniu pięciu z siedmiu tomów „Opowieści…” i póki co nie będę kontynuowała czytania – do pozostałych dwóch tomów pewnie wrócę, ale nie prędko.

Poszczególne tomy oceniałam różnie – od 7/10 gwiazdek do 5/10, jednak oceniając całą serię i biorąc pod uwagę w jaki sposób została skonstruowana oceniam ją tylko 5/10.

Długo zabierałam się za przeczytanie „Opowieści z Narnii” i muszę przyznać, że wiele się po nich spodziewałam. Prawdopodobnie przez to, że gdy mówiło się o światach fantastycznych w powieściach, to „Opowieści…” wielokrotnie znajdowały się wysoko w rankingu, nie rzadko zestawiane na równi z „Harrym Potterem” (a przynajmniej tak to zapamiętałam). Niestety moje oczekiwania...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Absolutne 10 gwiazdek. Wszystkie części są wyjątkowe, wszystkie zapadają w pamięć. I chociaż czytałam już jakiś czas temu, mam na półce i czekam aż syn dorośnie. Razem znów przeżyjemy przygodę z Narnią. Książkę polecam zarówno dla młodszych jak i dla tych całkiem dorosłych. To takie "must have"

Absolutne 10 gwiazdek. Wszystkie części są wyjątkowe, wszystkie zapadają w pamięć. I chociaż czytałam już jakiś czas temu, mam na półce i czekam aż syn dorośnie. Razem znów przeżyjemy przygodę z Narnią. Książkę polecam zarówno dla młodszych jak i dla tych całkiem dorosłych. To takie "must have"

Pokaż mimo to

Czytałam tą książkę jako lekturę w czwartej klasie i bardzo mi się ona spodobała. Czytałam ją jako książkę z biblioteki, ale jak już mówiłam, tak mi się spodobała , że ma na regale całą serię :). Wspaniali bohaterowie, ciekawy świat, ciekawa historia. Po prostu warto przeczytać. Polecam.

Czytałam tą książkę jako lekturę w czwartej klasie i bardzo mi się ona spodobała. Czytałam ją jako książkę z biblioteki, ale jak już mówiłam, tak mi się spodobała , że ma na regale całą serię :). Wspaniali bohaterowie, ciekawy świat, ciekawa historia. Po prostu warto przeczytać. Polecam.

Pokaż mimo to

Fantastyczna fabuła, ciekawe postacie i ten niepowtarzalny świat. Polecam choć czytałem już x lat temu!

Fantastyczna fabuła, ciekawe postacie i ten niepowtarzalny świat. Polecam choć czytałem już x lat temu!

Pokaż mimo to

Piękna baśń, mówią, że to alegoria żywota Chrystusa...

Piękna baśń, mówią, że to alegoria żywota Chrystusa...

Pokaż mimo to

Cykl Opowieści z Narnii Clive`a Staplesa Lewisa powstał dawno temu, w latach 1949-1954; całość składa się z 7 części. Pierwsza nosi podtytuł: "Lew, czarownica i stara szafa". W Polsce książka stała się popularna niedawno, głównie z racji tego, że została wciągnięta na listę lektur szkolnych. I faktycznie, bardzo dobrze się ją omawia. Jest krótka, mądra, dobrze napisana oraz zawiera mnóstwo wątków mitologicznych, baśniowych, rycerskich i chrześcijańskich. Znawcy tematu dyskutują w jakiej kolejności należy czytać poszczególne części - zainteresowanych odsyłam do Wikipedii. Mnie się wydaje, że kolejność podana przez wydawcę wystarcza. Innymi słowy, warto rozpocząć swoją przygodę z Narnią od omawianej części. 
Jest druga wojna światowa. Londyn przeżywa niemieckie oblężenie. Naloty niszczą miasto. Władze podejmują decyzję o wywożeniu dzieci poza stolicę. Czwórka rodzeństwa: Piotr, Zuzanna, Edmund, Łucja trafiają do domu Profesora daleko na prowincji. 
Pewnego dnia najmłodsza Łucja chowa się w szafie stojącej w jednym z pokoi. Okazuje się, że szafa to przejście do magicznej Narnii - krainy pełnej driad, centaurów, mówiących zwierząt i faunów. W Narnii od stu lat panuje zima, którą wprowadziła okrutna Biała Czarownica. Łucja wraca do świata ludzi, ale rodzeństwo nie wierzy w jej opowieści o Narnii. Wkrótce jednak wszyscy trafiają  do fantastycznej krainy.
Po wielu latach, całkiem przypadkowo, dorosły Piotr, Łucja, Zuzanna i Edmund wracają - przez szafę - do realnego świata. Okazuje się, że ziemski czas stał w miejscu i bohaterowie znowu są dziećmi... Wbrew ich obawom, właściciel domu - Profesor - uwierzył w opowieść o Narnii. Ba, sprawiał wrażenie, że wie o wiele więcej. Kim tak naprawdę jest Profesor? Książka tego nie wyjaśnia, ale lubię takie wątki dające do myślenia. 
"Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa" bardzo się dzieciom podobają. Klimat angielskiej zimy, opisy przytulnych wnętrz domku fauna Tumnusa, czy norki państwa Bobrów przywodzą na myśl tolkienowskie opisy. Lewis i Tolkien się przyjaźnili, i to bardzo widać, gdy zna się powieści obu panów. "Opowieści z Narnii" to taka baśniowa odmiana "Władcy Pierścieni". 

Cykl Opowieści z Narnii Clive`a Staplesa Lewisa powstał dawno temu, w latach 1949-1954; całość składa się z 7 części. Pierwsza nosi podtytuł: "Lew, czarownica i stara szafa". W Polsce książka stała się popularna niedawno, głównie z racji tego, że została wciągnięta na listę lektur szkolnych. I faktycznie, bardzo dobrze się ją omawia. Jest krótka, mądra, dobrze napisana oraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Polecam, zawsze warto wrócić do bajek ;)

Polecam, zawsze warto wrócić do bajek ;)

Pokaż mimo to