Praca zbiorowa pod redakcją. Charakterystyka dziedzictwa środowiska młodokonserwatystów warszawskich jest zadaniem wielowątkowym, ważnym i pilnym. O jego podjęcie poproszono uczestników konferencji naukowej zorganizowanej w Sopocie w maju 2014 roku pt. „Młodokonserwatyzm warszawski w kulturze polskiej 1863-1939”. Ambicje poznawcze, wskazywane przez tytuł sympozjum, nie mogły zostać w pełni zrealizowane, była to wszak inicjatywa w dużej mierze prekursorska, zważywszy na stan badań nad polską myślą polityczną przełomu XIX i XX wieku. Pokłosiem spotkania okazały się studia prezentujące wybrane aspekty znaczącego, a mało znanego fragmentu polskiej kultury. Dorobek młodokonserwatyzmu warszawskiego nie sprowadzał się przecież tylko do publicystyki polityczno-społecznej, ale owocował w wielu innych obszarach działalności: w twórczości i krytyce literackiej, dramacie, historiografii, historii literatury, refleksji filozoficznej. Cząstkowe studia zawarte w niniejszym tomie te aspekty działalności środowiska oświetlają.