To było pierwsze spotkanie mojego 5-letniego syna z twórczością Neila Gaimana (ja już go dobrze znam;)) i zaraz po zakończeniu czytania, musiałam ponownie zacząć od pierwszej strony. Syn był zachwycony i historią i ilustracjami. Jak wytłumaczyć się dzieciom z długiej wizyty w sklepie, który jest tuż za rogiem? Wymyśl ciekawą historię ;) Trochę szaloną, momentami niedorzeczną, ale wciągającą. Polecam raczej młodszym ;)

To było pierwsze spotkanie mojego 5-letniego syna z twórczością Neila Gaimana (ja już go dobrze znam;)) i zaraz po zakończeniu czytania, musiałam ponownie zacząć od pierwszej strony. Syn był zachwycony i historią i ilustracjami. Jak wytłumaczyć się dzieciom z długiej wizyty w sklepie, który jest tuż za rogiem? Wymyśl ciekawą historię ;) Trochę szaloną, momentami...

Niestety, słabiutka książka. Treść skojarzyła mi się z wywodem kogoś po LSD. Absurdalne historie, które nie mają większego sensu. Właściwie nie ma tu jakiejś fabuły, bohaterów, tylko ciąg dziwacznych zdarzeń. Przeczytałem, odłożyłem. Zero przemyśleń, emocji, nic mnie nie zaskoczyło, nie zdziwiło. No, jedynie pojawiła się nutka zawodu. Widząc nazwisko autora liczyłem na coś dobrego... Z plusów - krótka, niezłe ilustracje.

Niestety, słabiutka książka. Treść skojarzyła mi się z wywodem kogoś po LSD. Absurdalne historie, które nie mają większego sensu. Właściwie nie ma tu jakiejś fabuły, bohaterów, tylko ciąg dziwacznych zdarzeń. Przeczytałem, odłożyłem. Zero przemyśleń, emocji, nic mnie nie zaskoczyło, nie zdziwiło. No, jedynie pojawiła się nutka zawodu. Widząc nazwisko autora liczyłem na coś...

Jest to moja pierwsza książka Gaimana (pomijając "Dobry omen", który nabyłam bardziej że względu na nazwisko Pratchetta). To naprawdę fajna książka dla dzieci, którą chciałabym przeczytać jako dziecko, ale nie mogłam, bo została wydana w 2013 roku, a ja wtedy miałam już 30 lat, więc jedynym sposobem na to było użycie opisanego w niej balonu do podróżowania w czasie, aby przetransportować książkę do pierwszej połowy lat 90. i dostarczenie jej ówczesnej mnie. Niestety robiąc to, weszłam w kilka interakcji i niechcący zaburzyłam kontinuinuum, a kiedy wróciłam do teraźniejszości, okazało się, że wszystko się tu pop****oliło, Polską rządzi jakaś banda fanatyków i idiotów, jest całkowity zakaz aborcji, władza wspiera nacjonalistów, politycy robią wały i są bezkarni, tu jest totalny bajzel. Zupełnie nie tak to powinno wyglądać, ale obawiam się, że próby powrotu do przeszłości i naprawy tej sytuacji powodowały tylko coraz gorsze efekty, np. za którymś razem okazało się, że cały świat ogarnęła histeria na punkcie jakiejś nowej choroby, i za cholerę nie mogę już przywrócić stanu wyjściowego, więc dałam za wygraną, zanim się okaże, że nie mam do czego wracać, bo jest wojna atomowa, czy coś w tym rodzaju.

Jest to moja pierwsza książka Gaimana (pomijając "Dobry omen", który nabyłam bardziej że względu na nazwisko Pratchetta). To naprawdę fajna książka dla dzieci, którą chciałabym przeczytać jako dziecko, ale nie mogłam, bo została wydana w 2013 roku, a ja wtedy miałam już 30 lat, więc jedynym sposobem na to było użycie opisanego w niej balonu do podróżowania w czasie, aby...

mam takie mieszane uczucia co do tej książki. Dwa wieczory czytałam tę historię siedmioletniej córce i o ile wciągnęła nas początkowa historia ( czyli mam wyjeżdża w delegację a tata wychodzi po mleko do płatków śniadaniowych dla dzieci ),a córka kilka linijek potrafiła sama sprawnie przeczytać o tyle później było już tylko :
- ciężko w związku z używanym słownictwem pospolitym i tym wymyślonym na potrzeby fantastycznej powieści
- za mocno pokrętnie gdy czasy zapętlały się na siebie
- momentami niepotrzebnie strasznie, gdy wśród wymyślonych niegroźnych stworów pojawiły się wumpiry
- a na koniec nawet obrzydliwie, gdy śluzowatych stworów z kosmosu porównywano co rusz do fluków, flegm i gili.

Może lepiej książką odbiorą nieco starsze dzieci.

mam takie mieszane uczucia co do tej książki. Dwa wieczory czytałam tę historię siedmioletniej córce i o ile wciągnęła nas początkowa historia ( czyli mam wyjeżdża w delegację a tata wychodzi po mleko do płatków śniadaniowych dla dzieci ),a córka kilka linijek potrafiła sama sprawnie przeczytać o tyle później było już tylko :
- ciężko w związku z używanym słownictwem...

Ileż niesamowitych przygód przetrwał karton mleka to tylko Gaiman potrafi opisać. Okazuje się, że przed piratami, obcymi, wumpirami i całą resztą stworów fantastycznych czasami tylko mleko może nas uratować ;) Świetne rysunki Chrisa Riddela dopełniają całość.

Ileż niesamowitych przygód przetrwał karton mleka to tylko Gaiman potrafi opisać. Okazuje się, że przed piratami, obcymi, wumpirami i całą resztą stworów fantastycznych czasami tylko mleko może nas uratować ;) Świetne rysunki Chrisa Riddela dopełniają całość.

Taka fajna, lekka powiastka dla dzieci. Fajne ilustracje i duże litery, dzięki czemu lektura idealnie nadaje się do samodzielnego czytania dla początkującego czytelnika. Choć po autorze spodziewałam się czegoś ciekawszego.

Taka fajna, lekka powiastka dla dzieci. Fajne ilustracje i duże litery, dzięki czemu lektura idealnie nadaje się do samodzielnego czytania dla początkującego czytelnika. Choć po autorze spodziewałam się czegoś ciekawszego.

Rozbawi i dzieci i czytających rodziców. Jest tak fantastycznie pokręcona, a przy tym tak realistyczna.... miałam mocne poczucie, iż Gaiman opisał jakieś osobiste doświadczenie... ;)
Wspaniałe ilustracje, krasnale pozostawię w swej pamięci i będę je przywoływać gdy dostrzegę jakieś w przydomowym ogródku.
:) :) :)

Rozbawi i dzieci i czytających rodziców. Jest tak fantastycznie pokręcona, a przy tym tak realistyczna.... miałam mocne poczucie, iż Gaiman opisał jakieś osobiste doświadczenie... ;)
Wspaniałe ilustracje, krasnale pozostawię w swej pamięci i będę je przywoływać gdy dostrzegę jakieś w przydomowym ogródku.
:) :) :)

To było milutkie. Bardzo lubię tego autora.
Taka lekka książka dla dzieci - a to też bardzo lubię.
:)

To było milutkie. Bardzo lubię tego autora.
Taka lekka książka dla dzieci - a to też bardzo lubię.
:)

Lekka i sympatyczna historia chociaż jako dorosły fan Gaimana czuję spory niedosyt. Jednak gdybym miał zaledwie te kilka lat, to szalone pomysły jakie autor przedstawił z pewnością porwały by mnie o wiele bardziej.

Lekka i sympatyczna historia chociaż jako dorosły fan Gaimana czuję spory niedosyt. Jednak gdybym miał zaledwie te kilka lat, to szalone pomysły jakie autor przedstawił z pewnością porwały by mnie o wiele bardziej.

Zakręcona historia, która zaczyna się prozaicznym wydarzeniem w życiu, i która zatacza koło. Dużo abstrakcyjnego humoru, jak to u Gaimana. I za to go uwielbiam.

Zakręcona historia, która zaczyna się prozaicznym wydarzeniem w życiu, i która zatacza koło. Dużo abstrakcyjnego humoru, jak to u Gaimana. I za to go uwielbiam.