Ogólnie rzecz biorąc książkę czytało mi się bardzo dobrze pochlonelam ją w 2 dni i ta część jak najbardziej przypadła mi do gustu ponieważ poprzednia była nudnawa.Ogolnie cóż mogę powiedzieć o tej serii książek jest okej ale tylko tyle.Czy bym jeszcze raz przeczytała?a w życiu.Sa to książki z lekka nudnawe przewidywalne nie bardzo się coś dzieje mało jest zaskoczeń i jakiejś akcji.A postać szefa Duguida boże miałam dość z każdą książka czytając tego człowieka.Jak tak można w ogóle być takim.Jakbym umarła w życiu nie chciałabym żeby tak niekompetentna osoba która ma wszystko gdzieś i chce wszystko zamieść pod dywan i szybko zamknąć sprawę zajmowała się moją sprawą.Tragedia jak to wygląda wszystko w policji.Polityka szczeble stołka i pieniądze się liczą a nie drugi człowiek.Za to postać głównego bohatera bardzo mi się podobala każdy policjant taki powinien być że za wszelką cenę chce się dowiedzieć co stało się zmarłemu i chce żeby stała się sprawiedliwośc.Kazdy w życiu po śmierci tego zasługuje.No ale cóż książki okej ale nie powiem cieszę się że w końcu mam je za sobą i że nie ma już więcej żadnych części bo jestem nimi bardzo zmęczona

Ogólnie rzecz biorąc książkę czytało mi się bardzo dobrze pochlonelam ją w 2 dni i ta część jak najbardziej przypadła mi do gustu ponieważ poprzednia była nudnawa.Ogolnie cóż mogę powiedzieć o tej serii książek jest okej ale tylko tyle.Czy bym jeszcze raz przeczytała?a w życiu.Sa to książki z lekka nudnawe przewidywalne nie bardzo się coś dzieje mało jest zaskoczeń i...

Lubię tą serię. Jest lekko z zaświatów i mocno niedopowiedziana. Uwielbiam te okładki i styl autora. Nie jest to typowy kryminał, także polecam tym, którzy lubią nieoczywiste historie.

ps. A dziewczyna policjanta odwiedziła m.in. Polskę ;-)

Lubię tą serię. Jest lekko z zaświatów i mocno niedopowiedziana. Uwielbiam te okładki i styl autora. Nie jest to typowy kryminał, także polecam tym, którzy lubią nieoczywiste historie.

ps. A dziewczyna policjanta odwiedziła m.in. Polskę ;-)

W książce podoba mi się to, że autor się nie cacka z akcją, nie ma dużo pobocznych wątków - tylko jeden główny (no w sumie dwa). Nie cacka się także z językiem, dlatego uważam, że lektura jest nieco dla starszego czytelnika.
Przyjemnie sie czytało, ale także mi czegoś brakowało, nie wiem czy to kwestia warsztatu językowego autora czy fabuły, czy jeszcze innej kwestii. Samo rozwiązanie sprawy mi pasowało, choć trzy zdania to trochę za mało, autor mógł więcej sie rozpisać, myślałem że brakuje rozdziału.
To ostatnia część wydana po polsku serii o inspektorze McLeanie i ostatnia jaką posiadam. Całą serię polecam, bo przyjemnie się czytało. Jak to się mówi "Były wzloty i upadki" ale ogólnie na plus.

W książce podoba mi się to, że autor się nie cacka z akcją, nie ma dużo pobocznych wątków - tylko jeden główny (no w sumie dwa). Nie cacka się także z językiem, dlatego uważam, że lektura jest nieco dla starszego czytelnika.
Przyjemnie sie czytało, ale także mi czegoś brakowało, nie wiem czy to kwestia warsztatu językowego autora czy fabuły, czy jeszcze innej kwestii. Samo...

Zaczęłam czytać z wielkim zapałem po przeczytaniu "Pieśni wisielca". Jednak nie było tak zaskakujących zwrotów akcji jakich oczekiwałam, o baaardzo rozczarowującym zakończeniu nie mówiąc. Zniechęciło mnie to o siegania po kolejne pozycje tego autora. W porównaniu do Pieśni wisielca tu niewiele się działo. Niby akcja szła tempem ale jakoś tak rozwlekle. Zakończenie dla mnie zadne... Jakby brakowało co najmniej z 2 rozdziałów...

Zaczęłam czytać z wielkim zapałem po przeczytaniu "Pieśni wisielca". Jednak nie było tak zaskakujących zwrotów akcji jakich oczekiwałam, o baaardzo rozczarowującym zakończeniu nie mówiąc. Zniechęciło mnie to o siegania po kolejne pozycje tego autora. W porównaniu do Pieśni wisielca tu niewiele się działo. Niby akcja szła tempem ale jakoś tak rozwlekle. Zakończenie dla mnie...

To moje trzecie spotkanie z inspektorem McLeanem. Nawet nie wiem dlaczego dwie wcześniej przeczytane z tej serii książki nie znalazły się w mojej biblioteczce.
Książkę czytało się dobrze. Chyba znowu przyczyniło się do tego trochę wolnego czasu. A może wspomnienia z krótkiego pobytu w Edynburgu? Tak czy inaczej – czytanie sprawiało mi przyjemność. Niestety zakończenie mocno mnie rozczarowało. Choć to przecież nie pierwszy raz gdy McLean ma do czynienia z dziwnymi sprawami.
Gdyby nie zakończenie pewnie ocena byłaby wyższa a tak książkę oceniam na 6/10

To moje trzecie spotkanie z inspektorem McLeanem. Nawet nie wiem dlaczego dwie wcześniej przeczytane z tej serii książki nie znalazły się w mojej biblioteczce.
Książkę czytało się dobrze. Chyba znowu przyczyniło się do tego trochę wolnego czasu. A może wspomnienia z krótkiego pobytu w Edynburgu? Tak czy inaczej – czytanie sprawiało mi przyjemność. Niestety zakończenie mocno...

To już czwarta i ostatnia część cyklu autorstwa Jamesa Oswalda i wielka szkoda.

Muszę przyznać, że po przeczytaniu powieści z inspektorem McLean w roli głównej i grupy jego bliskich współpracowników i przyjaciół - sierżant Ritchie, Bob Gburek, posterunkowy MacBride bardzo się z nimi zżyłem i ich po prostu nie da się nie lubić :)

"Kości zmarłych" to książka, która ma wszystko to, co powinna mieć: akcja, która wciąga nas od pierwszych stron i napięcie, które trzyma nas do końca :)
Ciekawa wartka akcja ze zwrotami akcji. Autor nie pozwala nam się nudzić, a zakończenie ma być zaskakujące i takie jest :)

Polecam. I warto przeczytać wszystkie części po kolei, aby poznać całą historię inspektora McLean :)

To już czwarta i ostatnia część cyklu autorstwa Jamesa Oswalda i wielka szkoda.

Muszę przyznać, że po przeczytaniu powieści z inspektorem McLean w roli głównej i grupy jego bliskich współpracowników i przyjaciół - sierżant Ritchie, Bob Gburek, posterunkowy MacBride bardzo się z nimi zżyłem i ich po prostu nie da się nie lubić :)

"Kości zmarłych" to książka, która ma...

Łapiesz się na tym, że kiedy znasz już choć trochę inspektora McLeana, wiesz już, że mała, malutka, niepozorna historia przemienić się potrafi w coś naprawdę wielkiego. I bez dwóch zdań tak właśnie jest.

Przez Kości zmarłych nie da się przelecieć, przeskoczyć, bo jeśli tylko raz w nie wdepniesz one z tym dziwnym dźwiękiem, nieprzyjemnym, złowieszczym chrzęstem, wciągną cię głębiej, jeszcze głębiej. Przyznać się też muszę, że po czterech powieściach, których bohaterem jest inspektor McLean, (nadal się zastanawiam, jak poprawnie wypowiada się to nazwisko),ale też grupa bliskich mu współpracowników – sierżant Ritchie, Bob Gburek, posterunkowy MacBride, ich nie da się nie lubić. Do nich człowiek przywiązał się już na początku, dawno temu, gdy narodziła się ziemia i nikomu bliżej nieznany inspektor sięgnął po swoją pierwszą sprawę. Od tamtej pory tak wiele się wydarzyło, iż tylko ten, kto poznał wszystkie cztery rozdania świadom będzie tego, o czym myślę, ale też piszę i czym w swej uprzejmości się dzielę. (...)

Pełny tekst spojrzenia na ten tytuł dostępny w poniższym linku:
https://internetowacela.blogspot.com/2019/03/james-oswald-kosci-zmarych.html

Łapiesz się na tym, że kiedy znasz już choć trochę inspektora McLeana, wiesz już, że mała, malutka, niepozorna historia przemienić się potrafi w coś naprawdę wielkiego. I bez dwóch zdań tak właśnie jest.

Przez Kości zmarłych nie da się przelecieć, przeskoczyć, bo jeśli tylko raz w nie wdepniesz one z tym dziwnym dźwiękiem, nieprzyjemnym, złowieszczym chrzęstem, wciągną cię...

Inspektor McLean musi rozwiązać dwie sprawy. Pierwszą z nich jest śmierć bardzo bogatego, znanego polityka, który morduje całą swoją rodzinę, a następnie popełnia samobójstwo. Druga to martwy, nagi mężczyzna znaleziony w rzece. Całe jego ciało jest pokryte spiralnymi, czarnymi tatuażami. Obydwaj panowie mają poparzone usta. Co łączy te dwie sprawy?
Wydaje się ciekawe. No właśnie, wydaje się. Książka nudna jak flaki z olejem. Bardzo przewidywalna. Zero zaskakujących wydarzeń i zwrotów akcji. Samo zakończenie też nie powala. Przeczytałam ją do końca tylko dlatego, że była to lektura szkolna. Gdyby było inaczej, pewnie nie doszłabym nawet do połowy.

Inspektor McLean musi rozwiązać dwie sprawy. Pierwszą z nich jest śmierć bardzo bogatego, znanego polityka, który morduje całą swoją rodzinę, a następnie popełnia samobójstwo. Druga to martwy, nagi mężczyzna znaleziony w rzece. Całe jego ciało jest pokryte spiralnymi, czarnymi tatuażami. Obydwaj panowie mają poparzone usta. Co łączy te dwie sprawy?
Wydaje się ciekawe. No...

Szkocki polityk i zaangażowany działacz strzela sobie w głowę. Zanim to jednak zrobił, strzelił też do żony, a dzieci otruł udusił. Trup o nieznanej tożsamości ale za to z tatuażami na całym ciele zostaje znaleziony w korycie rzeki. A komisarz Tony McLean zostaje przydzielony do obydwu spraw, które są tak oczywiste, że aż nieprawdopodobne. To z kolei oznacza, że trzeba kopać głębiej niż zwykle. W sensie dosłownym i w przenośni. A że nie pierwszy raz kopanie zbyt głęboko prowadzi bardzo wysoko -o wypadek przy pracy nie trudno.
To było moje pierwsze spotkanie z Jamesem Oswaldem. Nie wykluczam kolejnych, o ile ich rozwiązania bedą bliższe otaczającej nas rzeczywistości.

Szkocki polityk i zaangażowany działacz strzela sobie w głowę. Zanim to jednak zrobił, strzelił też do żony, a dzieci otruł udusił. Trup o nieznanej tożsamości ale za to z tatuażami na całym ciele zostaje znaleziony w korycie rzeki. A komisarz Tony McLean zostaje przydzielony do obydwu spraw, które są tak oczywiste, że aż nieprawdopodobne. To z kolei oznacza, że trzeba...

Szału nie ma. Gorsza od poprzedniczek. W skrócie - książka bez sensownego zakończenia.

Szału nie ma. Gorsza od poprzedniczek. W skrócie - książka bez sensownego zakończenia.