Agatha Christie wersja uwspółcześniona, szkoda tylko że autor nie przyznaje się do pożyczenia pomysłu. Poza tym całkiem przyzwoity lekki kryminał.

Agatha Christie wersja uwspółcześniona, szkoda tylko że autor nie przyznaje się do pożyczenia pomysłu. Poza tym całkiem przyzwoity lekki kryminał.

"Gdziekolwiek nie byliśmy, Joanna nie ustawała w zwiedzaniu. Szła z uporem małej mrówki od jednego miejsca do drugiego i ciągle była pełna energii. Jakby czerpała ją z powietrza, a może posiadła tajemną umiejętność przetwarzania mojej niechęci w moc, która dodawała jej sił."
Nawet nie pamiętam już w jaki sposób trafiła w moje ręce seria książeczek "Podróże ze śmiercią" Maxa Bilskiego. Na mojej półce "wstydu" leżą już od ładnych paru lat, kurzą się i czekają na swoją kolejkę. Wreszcie nadszedł czas na lekturę. Jako pierwsza w ręce wpadła mi "Wielka draka w Londynie", chociaż jak sprawdziłam, jest trzecią w kolejności, lecz jakoś nie przeszkodziło mi to w czytaniu. Nie jest to książka zbyt wysokich lotów, ot taki lekki i czasem nieco zabawny kryminał dla młodszego pokolenia oraz dla osób nie lubiących kryminałów. Historyjka jakich wiele.
Przeczytałam w czyjejś opinii, że to ciągle na nowo opowiadana ta sama historia, tylko dekoracje się zmieniają.
Gdy przeczytam kolejną, to z pewnością odniosę się do tego.
Michał i Joanna to małżeństwo dziennikarzy. Michał w zasadzie jest spokojnym domatorem lubiącym się lenić, natomiast Joanna wręcz przeciwnie. Ciągle wymyśla nowe kierunki wycieczek, żeby zobaczyć jak najwięcej i zrobić mnóstwo fotografii. Michał jest już zmęczony tymi podróżami, zwłaszcza, że podczas każdej z nich, przy okazji wplątują się w jakąś kryminalną zagadkę.

"Po diabła nam w ogóle dom, skoro prawie w nim nie mieszkamy! Sprzedajmy go w cholerę i kupmy namiot. Przynajmniej okien nie trzeba będzie myć."
Do Londynu zaprosił ich ojciec Joanny, który od kilku lat mieszka tam i pracuje. Małżonkowie w podróż zabrali ze sobą poznaną w Dubrowniku panią Helenę, ta niezwykła babcia jest bardzo nowoczesna, Internet nie ma przed nią żadnych tajemnic. Już po wylądowaniu, na lotnisku mają kłopoty. Nikt na nich nie czeka... Nie znając adresu zamieszkania swojego ojca, Joanna próbuje bezskutecznie się do niego dodzwonić. Pewnie coś się stało...
Gdy nad ranem ojciec zjawia się wreszcie, okazuje się, że ma pewien problem.
Małżonkowie nie marzyli o żadnym śledztwie czy zbrodni, ale już następnego dnia znajduję się zupełnie przypadkowo w roli podejrzanych o zabójstwo.
Policja okazuje się dość ślamazarna, więc sami muszą się zająć sprawą aby dopaść złoczyńców.
Czy im się to uda? Jak rozwinie się ta cała draka w Londynie?
Nawet można powiedzieć, że jest to lekka i przyjemna lektura, bo ciągle gdzieś się coś dzieje, czuć, że wisi w powietrzu, kilka razy można się nawet uśmiechnąć. Lecz mimo to jest to lektura niewymagająca, ot taka, żeby przeczytać i zapomnieć, bo z pewnością długo w głowie nie zostanie.
Jeśli nie traficie na tę lekturę, to nic straconego.

"Gdziekolwiek nie byliśmy, Joanna nie ustawała w zwiedzaniu. Szła z uporem małej mrówki od jednego miejsca do drugiego i ciągle była pełna energii. Jakby czerpała ją z powietrza, a może posiadła tajemną umiejętność przetwarzania mojej niechęci w moc, która dodawała jej sił."
Nawet nie pamiętam już w jaki sposób trafiła w moje ręce seria książeczek "Podróże ze śmiercią"...

Czwarta czesc humorystycznego cyklu kryminałów pod wspólnym tytułem"Podróże ze śmiercią"
"Wielka draka w Londynie" przesycona jest zabawnymi dialogami ,nagłymi zwrotami akcji a także swoistą wojna małżeńską tocząca się pomiędzy głównymi bohaterami. Na poprawienie humoru książka jak znalazł,brać czytać i śmiać się,tego po tej pozycji możecie się spodziewać,a na deser bardzo zaskakujące rozwiązanie zagadki kryminalnej!

Czwarta czesc humorystycznego cyklu kryminałów pod wspólnym tytułem"Podróże ze śmiercią"
"Wielka draka w Londynie" przesycona jest zabawnymi dialogami ,nagłymi zwrotami akcji a także swoistą wojna małżeńską tocząca się pomiędzy głównymi bohaterami. Na poprawienie humoru książka jak znalazł,brać czytać i śmiać się,tego po tej pozycji możecie się spodziewać,a na deser bardzo...

Tym razem mordują w Londynie i to akurat tak mordują, że w sprawę zaplątał się ojciec Joanny, więc Michał nie ma wyjścia, teścia ocalić trzeba. Na szczęście z odsieczą przybywa babcia Helena, przed którą Internet nie ma tajemnic.

„Podróże ze śmiercią” to opowiadana ciągle na nowo ta sama historia, w której tylko dekoracje się zmieniają. Owszem, jest jakaś intryga kryminalna, ale sprzeczki małżeńskie i monologi Michała skutecznie ją rozmywają. Joanna jest roztargniona i tylko zdjęcia jej w głowie, Michał jest zmęczony i marzy o papierosie. Małżonkowie niby się na miejsce zbrodni nie pchają, ale jakimś cudem zawsze tam trafiają. W efekcie czytelnik dostaje idealne wakacyjne czytadło – za bardzo skupiać się nie trzeba, nerwów nie starga, w pamięci na dłużej nie zostanie. No i parę razy można się uśmiechnąć, ale salw śmiechu nie będzie.

Tym razem mordują w Londynie i to akurat tak mordują, że w sprawę zaplątał się ojciec Joanny, więc Michał nie ma wyjścia, teścia ocalić trzeba. Na szczęście z odsieczą przybywa babcia Helena, przed którą Internet nie ma tajemnic.

„Podróże ze śmiercią” to opowiadana ciągle na nowo ta sama historia, w której tylko dekoracje się zmieniają. Owszem, jest jakaś intryga...

Książeczka na szybkie przeczytanie i zapomnienie.
Czyta sie przyjemnie, chociaż bardzo drażniło mnie zachowanie Michała i Joanny wobec siebie. Ciagle sie kłócili i narzekali na siebie. Dziwne podejście jak na małżeństwo. Nie jest to horror, no może lekki kryminał. Końcówka taka zwyczajna.
Można przeczytać, ale jeśli nie traficie na ta książkę to nic nie stracicie.

Książeczka na szybkie przeczytanie i zapomnienie.
Czyta sie przyjemnie, chociaż bardzo drażniło mnie zachowanie Michała i Joanny wobec siebie. Ciagle sie kłócili i narzekali na siebie. Dziwne podejście jak na małżeństwo. Nie jest to horror, no może lekki kryminał. Końcówka taka zwyczajna.
Można przeczytać, ale jeśli nie traficie na ta książkę to nic nie stracicie.

Stała i czekała. Aż się doczekała. W formie audiobooka pozwala na przyjemne spędzenie czasu. I postacie bardziej uwypuklone. I dialogi małżeńskie zaczynają mieć nutę humoru i czasem nawet sarkazmu. I intryga kryminalna jest. I nawet dwa trupy. W dodatku porusza także aktualny problem społeczno - polityczny pod nazwą rodak na obczyźnie, jak go postrzegają;)

Stała i czekała. Aż się doczekała. W formie audiobooka pozwala na przyjemne spędzenie czasu. I postacie bardziej uwypuklone. I dialogi małżeńskie zaczynają mieć nutę humoru i czasem nawet sarkazmu. I intryga kryminalna jest. I nawet dwa trupy. W dodatku porusza także aktualny problem społeczno - polityczny pod nazwą rodak na obczyźnie, jak go postrzegają;)

Zaletą tej książki jest całkiem niezłe poczucie humoru autora: przy niektórych gagach uśmiałem się setnie, a najbardziej udaną postacią wykreowaną jest Joanna. Zostałem jej fanem.
Niestety autor nie radzi sobie z fabułą, nie wykorzystuje potencjału tkwiącego w samym zamyśle, a sposób zakończenia książki jest nieatrakcyjny. Gdybym miał doradzać autorowi w trakcie pisania, to zasugerowałbym mu, żeby ta książka pod sam koniec stawała się coraz bardziej dramatyczna, coraz mniej śmieszna i coraz więcej mogłoby się wyłaniać grozy, aż do jakiejś sceny kulminacyjnej, dramatycznej i znowu - epilog, lekko, dowcipnie - zakończenie.
To moje drugie spotkanie z autorem i wciąż mnie nie zachwycił.
Niemniej życzę mu, żeby jego talent się rozwijał, a w sprawie swoich książek prowadził szersze konsultacje: może ktoś czasem coś sensownego podpowiedzieć i z książki bardzo średniej zrobi się dobra, albo bardzo dobra.

Zaletą tej książki jest całkiem niezłe poczucie humoru autora: przy niektórych gagach uśmiałem się setnie, a najbardziej udaną postacią wykreowaną jest Joanna. Zostałem jej fanem.
Niestety autor nie radzi sobie z fabułą, nie wykorzystuje potencjału tkwiącego w samym zamyśle, a sposób zakończenia książki jest nieatrakcyjny. Gdybym miał doradzać autorowi w trakcie pisania, to...

Jak film kategorii Z na Puls 2 :) Przypadkowo trafiło mi w ręce więc przeczytałam ale to nawet nie jest chyba książka dla dorosłych :) Więcej grozy u Niziurskiego :) Dialogi odrealnione. Fabuła żadna. Chyba, ze to zamierzony efekt a to tak na prawdę jakaś osobna kategoria literacka :)
I jak można powiedzieć, że książka jest dowcipna? Jak?? :)
To chyba kryminał dla 12latków ;)

Jak film kategorii Z na Puls 2 :) Przypadkowo trafiło mi w ręce więc przeczytałam ale to nawet nie jest chyba książka dla dorosłych :) Więcej grozy u Niziurskiego :) Dialogi odrealnione. Fabuła żadna. Chyba, ze to zamierzony efekt a to tak na prawdę jakaś osobna kategoria literacka :)
I jak można powiedzieć, że książka jest dowcipna? Jak?? :)
To chyba kryminał dla 12latków ;)

Mamy już tak w naturze, że kochamy wakacyjne podróże. Jednak, gdy jesteśmy urodzonymi pechowcami, kaprysy opatrzności dopadną nas, gdziekolwiek się nie ruszymy. Czy to Lizbona, czy Watykan- fatum będzie za nami podążało. W Dubrowniku stracimy złudzenia, że to przypadek, w Londynie zaś pozostanie nam pogodzić się z przeznaczeniem i nauczyć wzmożonej czujności na nieznośne zrządzenia losu. W końcu, jak powiedział Stefan Pacek: ”Pechowiec nawet przy kichnięciu może się zakrztusić.”


Michał i Joanna Zawadzcy to para dziennikarzy, którzy z entuzjazmem pakują walizki i mkną zwiedzać świat. Joanna chwyta sprzęt fotograficzny, a Michał upycha w plecaku lęk przed lataniem. Tak wyposażeni, ruszają w podróż, by odpocząć od zgiełku codzienności. Niestety, w czeluściach ich bagażów kryje się złośliwy chochlik, który co rusz każe bohaterom wpaść na kryminalną aferę. Michał przeobraża się wtedy w domorosłego detektywa, zaś Joanna...Ta to dopiero potrafi wpakować się w kłopoty!


Max Bilski w swoich czterech książeczkach wyprawia swoich bohaterów na wędrówkę przez najpiękniejsze miasta starego kontynentu. W każdym z tych miejsc Zawadzcy wikłają się w śledztwo, z którym policja radzi sobie jak niezdarne dziecko. Aby dopaść złoczyńców, Michał i Joasia przejmują pałeczkę i krok po kroku odkrywają zatarte ślady. W „Hotelu w Lizbonie” muszą zmierzyć się z hotelowym włamywaczem, a także rozwikłać zagadkę śmierci pięknej przewodniczki. W „Listach z Watykanu” polskie małżeństwo naraża własne życie, tropiąc sprawcę afery pedofilskiej w kościelnych kręgach. „Dubrownik” staje się miejscem, gdzie z życiem żegna się ponętna modelka, nasi bohaterowie poznają zaś niezwykłą babcię, przed którą Internet nie ma żadnych sekretów. Ta niezwykła staruszka wyrusza z Zawadzkimi, by rozwikłać „Wielką drakę w Londynie”, gdzie trup się ściele, a śledztwo zahacza o najwyższe kręgi angielskiej arystokracji.


Bilski z polotem i poczuciem humoru snuje kryminalną intrygę, racząc czytelnika niezwykłymi zwrotami akcji, nagłymi suspensami oraz zmiennym tempem wydarzeń. Na kartach jego powieści znajdziemy zawrotne pościgi i misterne śledztwa, jak również spokojne chwile przy kawce lub zimnym piwku. Język powieści Bilskiego jest naturalny, pełen kolokwializmów, od czasu do czasu padają wulgaryzmy, podkreślające wzburzenie bohaterów, którzy mają po dziurki w nosie ciągłych niespodzianek. Postaci skonstruowane są wiarygodnie. Michał jest odrobinę leniwy, ciągle zmęczony i marzy tylko o papierosku. Dla Joanny liczy się tylko fotografia, przez co kobieta stale wplątuje się jakiś w ambaras. Jej roztargnienie to powód złośliwych docinek ze strony męża, na które Asia reaguje stoickim spokojem, wystawiając środkowy palec. Trzecia bohaterka, babcia Helena, to staruszka w typie panny Marple. Ma smykałkę do ścigania przestępców, a jej głównym orężem są bystry umysł i komputer z dostępem do Internetu. Postaci poboczne u Bilskiego nigdy nie pojawiają się przypadkowo. Mylą tropy, podsycają intrygi lub… zabijają. Całość spina zgrabnie prowadzona narracja, sugerująca sporadycznie, że coś wisi w powietrzu, jednak niezdradzająca zbyt wiele, przez co czytelnik ma szansę sam spróbować przewidzieć tok śledztwa. Nie jest to zadanie łatwe, ponieważ nawet pozorni sprzymierzeńcy chowają trupy w szafie i nie zawahają się użyć przemocy, by uciszyć natrętnego detektywa.

Więcej recenzji na http://ksiazkilubie.blogspot.com/

Mamy już tak w naturze, że kochamy wakacyjne podróże. Jednak, gdy jesteśmy urodzonymi pechowcami, kaprysy opatrzności dopadną nas, gdziekolwiek się nie ruszymy. Czy to Lizbona, czy Watykan- fatum będzie za nami podążało. W Dubrowniku stracimy złudzenia, że to przypadek, w Londynie zaś pozostanie nam pogodzić się z przeznaczeniem i nauczyć wzmożonej czujności na nieznośne...

Trudno oceniać tego typu książki, bo przecież już sięgając po nie wiemy czego się spodziewać. Lekka, zabawna opowieść kryminalna, raczej przewidywalna, ale miła w odbiorze. Nie jest to literatura wysokich lotów, ale przecież nie o to chodziło.

Trudno oceniać tego typu książki, bo przecież już sięgając po nie wiemy czego się spodziewać. Lekka, zabawna opowieść kryminalna, raczej przewidywalna, ale miła w odbiorze. Nie jest to literatura wysokich lotów, ale przecież nie o to chodziło.