Gdyby pozbawić tę książkę tego, co dla niej najbardziej charakterystyczne: natręctw lękowych i geniuszu Monka, to pewnie by mi się bardziej podobała. Wtedy byłby to klasyczny kryminał bez tej dawki humoru, który mnie irytował.
Ale rozumiem, że takie jest założenie tej serii: Monk jest dziwakiem i genialnym detektywem.
Czyli nie dla mnie.

Gdyby pozbawić tę książkę tego, co dla niej najbardziej charakterystyczne: natręctw lękowych i geniuszu Monka, to pewnie by mi się bardziej podobała. Wtedy byłby to klasyczny kryminał bez tej dawki humoru, który mnie irytował.
Ale rozumiem, że takie jest założenie tej serii: Monk jest dziwakiem i genialnym detektywem.
Czyli nie dla mnie.

Pierwsza książka z serii o detektywie Monku, byłym policjancie cierpiącym na nerwice natręctw, który obecnie pracuje jako konsultant departamentu policji w San Francisco.
Tym razem pan Monk zostaje wynajęty przez córkę, swojej asystentki Natalie, do rozwiązania sprawy morderstwa psa strażaków. Dochodzenie prowadzi detektywa do kolejnego morderstwa.
Chociaż mordercę znamy już w połowie i w niektórych momentach książka nie zaskakuje, jest ona na tyle zabawna, że pozwala zrelaksować się i zapomnieć o troskach dnia codziennego.

Pierwsza książka z serii o detektywie Monku, byłym policjancie cierpiącym na nerwice natręctw, który obecnie pracuje jako konsultant departamentu policji w San Francisco.
Tym razem pan Monk zostaje wynajęty przez córkę, swojej asystentki Natalie, do rozwiązania sprawy morderstwa psa strażaków. Dochodzenie prowadzi detektywa do kolejnego morderstwa.
Chociaż mordercę znamy...

Ekscentryczny, inteligentny, maniacko zafiksowany – kogo mam na myśli? Oczywiście Monka. Czy da się go lubić? Bez dwóch zdań. Dziwak, ale sympatyczny. Jego wyczyny tak często wzbudzały mój szczery śmiech, że przynajmniej odstresowałam się i przestałam myśleć o problemach.

Monk przypomina mi Herkulesa Poirot’a. Dlaczego? Geniusz detektyw, dedukcja i logika w myśleniu, a zarazem nietuzinkowość co do charakteru – czegóż chcieć więcej. Tyle wystarczy, by ich ze sobą porównać.
Czy zatem książki Lee Goldberg i Agathy Christie są tak samo ciekawe? Może po jednej książce z Monkiem trudno o porównanie tych dwóch autorów, ale pokuszę się o stwierdzenie, że Christie nie ma sobie równych. Akcja książki Goldberg nie porywa i gdyby nie nasz bohater chyba bym szybko poległa.

Czy sięgnę po kolejną pozycję z serii? Chyba jeszcze dam szansę Panu Goldberg. Każdy w końcu na nią zasługuje.

Ekscentryczny, inteligentny, maniacko zafiksowany – kogo mam na myśli? Oczywiście Monka. Czy da się go lubić? Bez dwóch zdań. Dziwak, ale sympatyczny. Jego wyczyny tak często wzbudzały mój szczery śmiech, że przynajmniej odstresowałam się i przestałam myśleć o problemach.

Monk przypomina mi Herkulesa Poirot’a. Dlaczego? Geniusz detektyw, dedukcja i logika w myśleniu, a...

Zbyt przewidywalna fabuła, spokojnie, błogo, może wszystko było zbyt standardowe, może mordercę odnaleziono za wcześnie? Może właśnie dlatego miałam wrażenie, że połowa książki jest nieco naciągana. Trudno o element zaskoczenia podczas czytania, ale za to były momenty, które mnie rozbawiły. Detektyw Monk jest specyficzny, każdy go zna, wie kim jest, więc jeśli z założenia go lubi książę też polubi.

Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że ją polecam. Nie zmarnujecie czasu, bo czyta się w oka mgnieniu.

Zbyt przewidywalna fabuła, spokojnie, błogo, może wszystko było zbyt standardowe, może mordercę odnaleziono za wcześnie? Może właśnie dlatego miałam wrażenie, że połowa książki jest nieco naciągana. Trudno o element zaskoczenia podczas czytania, ale za to były momenty, które mnie rozbawiły. Detektyw Monk jest specyficzny, każdy go zna, wie kim jest, więc jeśli z założenia...

Dość monkowy ten Monk. Serial uwielbiam. Książka też niczego sobie. Wydaje mi się, że autor ma coś wspólnego z architekturą bo częste były dość szczegółowe opisy zabudowań z określeniem stylu budownictwa, co mnie osobiście nic nie mówiło... i było z lekka denerwujące. Znalazłem też kilka nie ścisłości, np. Natalie podawała odległość w kilometrach zamiast w milach. Nie spodobał mi się też zwrot do czytelnika "to jest moja książka i będę pisać co mi się podoba" - jakoś tak to brzmiało, dla mnie to trochę niedojrzałe było.

Historia ciekawa i wciągająca. Samo określenie mordercy trudne nie było, jednak bardzo interesujący był czas szukania dowodów! Końcówka bardzo ciekawa poza rozstaniem się Natalie z facetem, taka scena jak dla mnie jest zbyt oklepana i nudna. Kocham Cię, boje się idź sobie - dobrze, jak się coś zmieni to daj znać. nie nastraja mnie takie coś pozytywnie ani do książki ani autora.

Dość monkowy ten Monk. Serial uwielbiam. Książka też niczego sobie. Wydaje mi się, że autor ma coś wspólnego z architekturą bo częste były dość szczegółowe opisy zabudowań z określeniem stylu budownictwa, co mnie osobiście nic nie mówiło... i było z lekka denerwujące. Znalazłem też kilka nie ścisłości, np. Natalie podawała odległość w kilometrach zamiast w milach. Nie...

Bardzo ciekawa i przyjemna historia kryminalna. Nie przepadałem za Monkiem, głownie przez jego zachowanie, jednak z zaangażowaniem śledziłem dochodzenie, próbując wraz z bohaterami dojść do rozwiązania zagadki. Mimo iż znalezienie sprawcy zajęło mi mniej czasu niż detektywowi, nie straciłem zabawy w dalszym towarzyszeniu podczas poszukiwań dowodów zbrodni.

Bardzo ciekawa i przyjemna historia kryminalna. Nie przepadałem za Monkiem, głownie przez jego zachowanie, jednak z zaangażowaniem śledziłem dochodzenie, próbując wraz z bohaterami dojść do rozwiązania zagadki. Mimo iż znalezienie sprawcy zajęło mi mniej czasu niż detektywowi, nie straciłem zabawy w dalszym towarzyszeniu podczas poszukiwań dowodów zbrodni.

Lekka i przyjemna. Do tego zabawna.
Na wieczorne odstresowanie.
Jeden minus - sprawia wyjaśnia się już w połowie książki.
Na pewno sięgnę po kolejne części.

Lekka i przyjemna. Do tego zabawna.
Na wieczorne odstresowanie.
Jeden minus - sprawia wyjaśnia się już w połowie książki.
Na pewno sięgnę po kolejne części.

Całą serię detektywa Monka uwielbiam, czyta sie szybciutko, wciąga, polecam :)

Całą serię detektywa Monka uwielbiam, czyta sie szybciutko, wciąga, polecam :)

Serial jest genialny, natomiast książki jeszcze lepsze. W pierwszej serii sagi fobie Monka są skromnie rozpisane, lecz książka jest i tak bardzo wciągająca i czyta się ją szybko!

Serial jest genialny, natomiast książki jeszcze lepsze. W pierwszej serii sagi fobie Monka są skromnie rozpisane, lecz książka jest i tak bardzo wciągająca i czyta się ją szybko!

Serialu nie oglądałam, ale przy książce setnie się ubawiłam. Niezwłocznie sięgam po kolejne części.

Serialu nie oglądałam, ale przy książce setnie się ubawiłam. Niezwłocznie sięgam po kolejne części.