Żałobne opaski

Coraz więcej Sandersona w tej drugiej erze. Dobry rozwój postaci, ciekawa aczkolwiek trochę przewidywalna fabuła oraz dalsza rozbudowa świata. Z książki na książkę coraz lepiej.

Coraz więcej Sandersona w tej drugiej erze. Dobry rozwój postaci, ciekawa aczkolwiek trochę przewidywalna fabuła oraz dalsza rozbudowa świata. Z książki na książkę coraz lepiej.

Ta cześć podobała mi się jak na razie najmniej. Niby wszystko było na podobnym poziomie, ale jednak Wayne irytował mnie coraz bardziej i nawet pojawienie się postaci MeLaan nie zamazało obrazu.
Na plus bardzo dobry rozwój postaci Steris i ciekawe wprowadzenie nowego narodu.
Bardzo ciekawy, choć raczej spodziewany zwrot akcji i niestety kolejny raz nasi bohaterowie za bardzo terminatożą, choć niektóre momenty w walce były emocjonujące i nieco zaskakujące.
Ogólnie poziom niezły, choć jak na Sandersona nie najlepszy i Wayne został moim najmniej lubianym z głównych bohaterów i pierwszym któremu w ogóle nie kibicuję w całej twórczości Sandersona.

Ta cześć podobała mi się jak na razie najmniej. Niby wszystko było na podobnym poziomie, ale jednak Wayne irytował mnie coraz bardziej i nawet pojawienie się postaci MeLaan nie zamazało obrazu.
Na plus bardzo dobry rozwój postaci Steris i ciekawe wprowadzenie nowego narodu.
Bardzo ciekawy, choć raczej spodziewany zwrot akcji i niestety kolejny raz nasi bohaterowie za...

Dalsza część historii Waxa, poprowadzona przez autora w bardzo dobry sposób. Solidna fabuła, ciekawi bohaterowie, WYBITNY Wayne. Ciekawe poszerzenie znanego nam świata i poprowadzenie wątków z poprzednich książek.

Dalsza część historii Waxa, poprowadzona przez autora w bardzo dobry sposób. Solidna fabuła, ciekawi bohaterowie, WYBITNY Wayne. Ciekawe poszerzenie znanego nam świata i poprowadzenie wątków z poprzednich książek.

Pomiędzy drugim a trzecim tomem serii należałoby moim zdaniem postawić wyraźny znak graniczny. "Stop prawa" i "Cienie tożsamości" były w dużej mierze niezależnymi opowieściami, stanowiącymi bardzo solidne wprowadzenie do nowego-starego świata. Dopiero w "Żałobnych opaskach" rozpoczyna się typowa dla twórczości Sandersona WIELKA, epicka historia, której skutki ma odczuć cały opisany w niej świat.

To nowe otwarcie w bardzo kreatywny sposób rozbudowuje uniwersum, które wydaje nam się, że już znamy. Jednocześnie jest jednak osadzone w zaprezentowanych nam już wcześniej realiach przełomu XIX i XX wieku. Sanderson bawi się motywem charakterystycznych dla tej epoki przemian społecznych. W świecie rzeczywistym na tym etapie rozwoju doszło do umasowienia kultury, transportu czy polityki. Co stoi wobec tego na przeszkodzie, by na Scadrialu charakter masowy poczęła zyskiwać także magia?

Ogromnym plusem "Żałobnych opasek" są także nawiązania do oryginalnej trylogii - trudne do przeoczenia dla każdego fana serii, ale jednocześnie na tyle subtelne, by można było czuć satysfakcję, gdy się je wychwyci. Znakomicie działa też "big reveal" z epilogu - stosunkowo łatwy do przewidzenia, ale za to ograny z dużym wyczuciem.

Na koniec muszę jeszcze docenić prowadzenie wątków postaci. W tym tomie sporo czasu antenowego wreszcie otrzymuje Steris, co pozwala uczynić z niej bohaterkę prawdziwie intrygującą. Mogłoby się wydawać, że momentami jej skrupulatność i pragmatyczne podejście do świata zostały wyprowadzone poza granice ludzkiego pojmowania, ale z jakiegoś powodu podczas lektury kupuje się to bez najmniejszych wątpliwości.

No i MeLaan też jest świetna.

Pomiędzy drugim a trzecim tomem serii należałoby moim zdaniem postawić wyraźny znak graniczny. "Stop prawa" i "Cienie tożsamości" były w dużej mierze niezależnymi opowieściami, stanowiącymi bardzo solidne wprowadzenie do nowego-starego świata. Dopiero w "Żałobnych opaskach" rozpoczyna się typowa dla twórczości Sandersona WIELKA, epicka historia, której skutki ma odczuć cały...

Kocham ten cykl! Jest wyjątkowy.

Kocham ten cykl! Jest wyjątkowy.

Nadal świetna historia, nadal mnóstwo emocji, wspaniałe role dwóch kobiet, ale już poziom poprzedniej części nie.był możliwy do osiągniecia. Trochę te latajace statki mnie zbiły z tropu i mało pasowały, ale końcówka, to jakbym Indiane Dzonsa oglądała :)

Nadal świetna historia, nadal mnóstwo emocji, wspaniałe role dwóch kobiet, ale już poziom poprzedniej części nie.był możliwy do osiągniecia. Trochę te latajace statki mnie zbiły z tropu i mało pasowały, ale końcówka, to jakbym Indiane Dzonsa oglądała :)

Nareszcie! Kunszt Brandona pokazany w pełni -> bohaterowie, akcja, tajemnice ludzi & cosmere, zaginione artefakty & świątynia, nowe ludy, nowe wynalazki... całość pięknie się spięła i odzyskała magię serii

Nareszcie! Kunszt Brandona pokazany w pełni -> bohaterowie, akcja, tajemnice ludzi & cosmere, zaginione artefakty & świątynia, nowe ludy, nowe wynalazki... całość pięknie się spięła i odzyskała magię serii

Moja nadzieja nie okazała się płonna i ta część podobała mi się znacznie bardziej niż dwie poprzednie (chociaż wciąż nie aż tak jak pierwsza era).
Widać tutaj szczególnie, że autor ogarnia umysłem to co stworzył. Świat jest znacznie bardziej skomplikowany niż się wydaje, a kolejne informacje dostajemy w sposób, który pogłębia chęć na więcej.
Bohaterów lubię od początku, a tutaj nawet jeszcze bardziej niż wcześniej. Bodobają mi się ich relacje, a także to że poszczególne osoby rozwijają się w nieprzesadzonym w żadną stronę tempie.
Akcja jest ciekawa, wciąga i w tej części czułam bardziej fantasy niż kryminał.

Moja nadzieja nie okazała się płonna i ta część podobała mi się znacznie bardziej niż dwie poprzednie (chociaż wciąż nie aż tak jak pierwsza era).
Widać tutaj szczególnie, że autor ogarnia umysłem to co stworzył. Świat jest znacznie bardziej skomplikowany niż się wydaje, a kolejne informacje dostajemy w sposób, który pogłębia chęć na więcej.
Bohaterów lubię od początku, a...

storytel

storytel

Autor nie zawodzi 😁

Autor nie zawodzi 😁