Pamięć światłości

Domyślam się, że jak się kończy tak długi i do tego nie swój cykl to nie jest najprościej, ale samo zakończenie jak dla mnie nie powala i nie ma w sobie nic zaskakującego i spinającego całą historię w całość. Cykl jest bardzo dobry, historia, postacie, tło, wszystko razem stanowi bardzo dobrą całość, ale w zakończeniu zabrakło mi tej iskry. Podobno zakończenie było w 100% Jordana, ale mnie niestety ciut rozczarowało.

Domyślam się, że jak się kończy tak długi i do tego nie swój cykl to nie jest najprościej, ale samo zakończenie jak dla mnie nie powala i nie ma w sobie nic zaskakującego i spinającego całą historię w całość. Cykl jest bardzo dobry, historia, postacie, tło, wszystko razem stanowi bardzo dobrą całość, ale w zakończeniu zabrakło mi tej iskry. Podobno zakończenie było w 100%...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Siedziałem w świecie Koła Czasu ponad 3 miesiące, śledziłem losy bohaterów, zmiany, zwroty, momenty. Mat z irytującego idioty pierwszych tomów stał się postacią z ulubionej czołówki. Cykl nie jest równy, ma wzloty i upadki ale przez przytłaczającą większość czasu nie mogłem się doczekać kiedy będę mógł się z powrotem zanurzyć w historię. Pierwszy tom Sandersona - absolutnie najlepszy z serii.
No i wreszcie koniec, finał, kulminacja, nuda i męczarnia taka, że musiałem się zmuszać do powrotu i niecierpliwie odliczałem kartki do końca. Za długo, za bardzo wydumane i na siłę piętrzone katastrofy i intrygi. Liczyłem, że przy tylu bohaterach, wątkach i tak bogatym świeci finał będzie w rodzaju finału Władcy Pierścieni, dowiemy się trochę o rzeczywistości po bitwie. A tu takie tylko 'wgraliśmy, hura, kurtyna'. Meh.

Siedziałem w świecie Koła Czasu ponad 3 miesiące, śledziłem losy bohaterów, zmiany, zwroty, momenty. Mat z irytującego idioty pierwszych tomów stał się postacią z ulubionej czołówki. Cykl nie jest równy, ma wzloty i upadki ale przez przytłaczającą większość czasu nie mogłem się doczekać kiedy będę mógł się z powrotem zanurzyć w historię. Pierwszy tom Sandersona - absolutnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Koniec i bomba. A kto czytał, ten trąba!

Koniec i bomba. A kto czytał, ten trąba!

Pokaż mimo to

Nie mogę obiektywnie zabrać się za ocenianie zarówno tej książki jak i całej serii. Tydzień to za mało na nabranie dystansu.
Więc na razie tylko próbuje, w skrócie: przez pół książki jest bitwa i zagięcie czasoprzestrzeni. Pasuje, mimo, że brzmi dziwnie.
Czytając dochodzi się do momentu, że wszystko idzie źle i wszyscy giną. Ile razy wydałam z siebie "och nie" przestałam liczyć... Aż nagle! Zwrot i dzida ku zwycięstwu!
W sumie to nie było tak tragicznie, bo większość kluczowych bohaterów przeżyła. Sanderson zabrał tylko moich ulubieńców: Siuan i Garetha i małżeństwo Bashere, itd... Gawyna nie żałowałam. Jak można tak taktycznie osłabić "szefową"?!
Jedyne co lubię w Egwene to scena jej śmierci - odeszła z hukiem i pie****nieciem! Nie tolerowałam laski przez całą serię. W sumie, pewnie ze 4 książki były o niej, jakby podliczyć więc czytanie było momentami... bolesne!
Ponoć za drugim razem jak się czyta Koło Czasu to zmienia się zdanie. Może za 30 lat powtoreczka?

Wracając do tematu. Samo zakończenie - trochę przewidywalne. Nie wiem, może za dużo się podobnych książek naczytałam.
Trochę szkoda wątku Padana Faina - zginął tak "łatwo".

A teraz się będę czepiać:
Pytanko - co się stało z Drogami? Zostały oczyszczone?
Jak to możliwe, że przeciwnik, w przedostatnim, najważniejszym pojedynku w dziejach świata, Randa - Moridin - zdrowieje i wychodzi sobie z obozu nie zatrzymywany przez nikogo?!
I inne mniej istotne ;p

I na koniec pozostałam z wieloma pytaniami bez odpowiedzi... Po 4.5 miesiącach w świecie Koła Czasu trudno się pożegnać...
Co dalej? Przyszłość którą widziała Aviendha się ziści? Seanchanie dalej będą podbijać? Co z ziemiami granicznymi? Jak zostaną podzielone?
CO ZE ŚWIATEM PO "ZNIKNIĘCIU" SMOKA?!

Ma wyjść serial w przyszłym roku...
Jest jeszcze prequel Nowa Wiosna do przeczytania....
Ciężko się otrząsnąć i wrócić do szarej rzeczywistości po tak Monumentalnej przez duże M. serii

Nie mogę obiektywnie zabrać się za ocenianie zarówno tej książki jak i całej serii. Tydzień to za mało na nabranie dystansu.
Więc na razie tylko próbuje, w skrócie: przez pół książki jest bitwa i zagięcie czasoprzestrzeni. Pasuje, mimo, że brzmi dziwnie.
Czytając dochodzi się do momentu, że wszystko idzie źle i wszyscy giną. Ile razy wydałam z siebie "och nie" przestałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Skończona 20-letnia przygoda z Kołem Czasu! Brandon Sanderson dał radę i wycisnął z milionów wątków co tylko było można, chociaż widać, że część i tak na prędce podomykał, jakby 3 ponadtysiącstronicowe tomy to bylo za mało 😅
Oceniam o gwiazdke niżej wzgledem poprzednich dwóch, za zbyt szybkie rozwiazania i za niesatysfakcjonujące zakończenie, choć widać, że tożsame z zamysłem Jordana.

Skończona 20-letnia przygoda z Kołem Czasu! Brandon Sanderson dał radę i wycisnął z milionów wątków co tylko było można, chociaż widać, że część i tak na prędce podomykał, jakby 3 ponadtysiącstronicowe tomy to bylo za mało 😅
Oceniam o gwiazdke niżej wzgledem poprzednich dwóch, za zbyt szybkie rozwiazania i za niesatysfakcjonujące zakończenie, choć widać, że tożsame z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Już jakiś czas temu skończyłem czytać najbardziej monumentalne dzieło literackie z jakim do tej pory się zetknąłem, musiałem sobie kilka rzeczy ułożyć w głowie, żeby coś napisać.
Jeżeli człowiek poświęca ponad dwa miesiące swojego czytelniczego życia i sporo wolnego czasu na piętnaście powieści, kilkanaście tysięcy stron, setki bohaterów, wątków, to siłą rzeczy musi się emocjonalnie związać z bohaterami i tym światem przedstawionym, złapałem się na tym, że nawet kibicuję temu pokręconemu pomysłowi z Randem i jego trzema oblubienicami, bo tu w tym świecie przedstawionym, ten pomysł miał rację bytu (inną rzeczą oczywiście jest, jak bardzo momentami Jordanowi i Sandersonowi nie wychodziło przedstawienie relacji Randa i jego kobitek, w szczególności z Elayne).
No dobrze, zacznę od minusów - brak jest jakiegoś sensownego zakończenia, coś w stylu "Porządki w Shire" i "Szara przystań" u Tolkiena, co z Min i jej wątpliwie przyjemną dla niej rolą u Seanchan, co z Aviendhą i Aielami, Elayne i Andorem, Lanem, Nynaeve i Malkierem, co z wieloma innymi istotnymi bohaterami drugiego i trzeciego planu (np. jak Amys zareagowała na utratę Rhuarca, co dalej z Greandal?).
Drugim minusem jest z kolei to, że niezależnie od tego jak bardzo się Sanderson starał, to "Pamięć światłości" sprawia wrażenie ponad 1000 stron niekończącej się bitwy. W odróżnieniu od pozostałych tomów cyklu, "Pamięć światłości" trzeba sobie dawkować ostrożnie, nie da się tego łyknąć w dwa, trzy dni, bo nastąpi nieuchronne znużenie ciągłą walką, tak też uczyniłem, "Pamięć światłości" czytałem przez dwa tygodnie, robiąc sobie kilkudniowe przerwy, co było tylko na plus.
No i w zasadzie tyle minusów - bosze, co to była za historia! Pod wieloma względami "Koło czasu" to majstersztyk fabularny jakiego w literaturze nie sposób spotkać. Jestem niezmiernie ukontentowany jak zgrabnie autorom udało się pokończyć losy wielu postaci, przede wszystkim zadziwia żelazna konsekwencja w poprowadzeniu postaci (Jordan musiał to mieć od początku świetnie rozrysowane, zero przypadku) i rewelacyjne wręcz zakotwiczenie losów tych postaci w fabule (np. postać Demandreda to wręcz rewelacja, podobnie ma się z Graendal, czuć tutaj moc i grozę tych Przeklętych). Polecam wszystkim czytelnikom, dla których najważniejsza jest fabuła, postaci, podróże tych postaci z punktu a do punktu z, chyba nigdzie indziej ta podróż, ten rozwój postaci, tak wielu bohaterów nie odbyło wewnętrznej podróży tak konsekwentnie, warto przebrnąć przez te wszystkie stronice, słabsze momenty w środkowej części cyklu (w szczególności irytujące kobiety Jordana), aby odczuć to swoiste katharsis na końcu wraz z niektórymi bohaterami (np. Randem).
Sapkowski i jego wiedźmiński świat, ba Erikson i jego malazański świat, to przy Jordanie literackie wydmuszki, jeśli chodzi o spójność i konsekwencję fabularno-ludzką świata przedstawionego, oczywiście Sapkowski i Erikson pisali bardziej mięsiście, ale nawet na milę nie zbliżyli się do konsekwencji twórczej Roberta Jordana.
Szkoda, że to już koniec, ale z drugiej strony nie chciałbym, żeby ktokolwiek dopisywał ciąg dalszy. Jeżeli miałbym do czegoś porównać "Koło czasu" w kulturze masowej, jeśli idzie o konsekwencję fabularno-postaciową, to przychodzi mi jedynie na myśl serial "Breaking bad" - chodzi oczywiście wyłącznie o porównanie tej konsekwencji twórców, a nie jakiekolwiek podobieństwo merytoryczne światów i bohaterów, żeby mnie źle nie zrozumiano.
Cykl skończyłem niecały miesiąc temu, a nadal mam poczucie literackiej pustki, coś tam czytam Dana Simmonsa, ale myśli cały czas wracają mi do Randa i ferajny, taką siłę oddziaływania miał na mnie ten cykl. I, o zgrozo, rozważam nawet kiedyś w przyszłości powrót do tego świata, żeby go sobie jeszcze raz przeczytać.

Już jakiś czas temu skończyłem czytać najbardziej monumentalne dzieło literackie z jakim do tej pory się zetknąłem, musiałem sobie kilka rzeczy ułożyć w głowie, żeby coś napisać.
Jeżeli człowiek poświęca ponad dwa miesiące swojego czytelniczego życia i sporo wolnego czasu na piętnaście powieści, kilkanaście tysięcy stron, setki bohaterów, wątków, to siłą rzeczy musi się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Skończone! Ponad rok czytania całej serii. To był dobry rok! Tylko co teraz? Jak żyć ?! Polecam

Skończone! Ponad rok czytania całej serii. To był dobry rok! Tylko co teraz? Jak żyć ?! Polecam

Pokaż mimo to

Mam problemy z tym tomem, brakowało mi większej ilości interakcji między znanymi od dawna bohaterami na pożegnanie z serią. Po prostu zamiast kilkuset stron bicia "respawniących" się w nieskończoność trolloków i przeskakiwać dwa razy na stronie między miejscówkami w trakcie bitew powodując lekką dezorientacje wolałbym ciut dłużej jeszcze pobyć z naszymi bohaterami w spokoju. No i zakończenie. Epilog wygląda jak po prostu kolejny rozdział książki która nie jest ostatnią w serii. No po prostu brak porządnego zakończenia. Nie, nie porządnego - tu W OGÓLE nie ma zakończenia jak na mój gust. Rozumiem że epilog napisał Jordan, ale zdaje się go napisał wiele lat temu jak planował jeszcze sequele po zakończeniu głównej serii, Sanderson mógł jednak zmodyfikować je wiedząc że takowych sequeli nie będzie, bo książkę zakończyłem z lekkim niesmakiem z tego powodu.

Mam problemy z tym tomem, brakowało mi większej ilości interakcji między znanymi od dawna bohaterami na pożegnanie z serią. Po prostu zamiast kilkuset stron bicia "respawniących" się w nieskończoność trolloków i przeskakiwać dwa razy na stronie między miejscówkami w trakcie bitew powodując lekką dezorientacje wolałbym ciut dłużej jeszcze pobyć z naszymi bohaterami w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

14 tomów wspaniałej przygody. Czuję pustkę i żal że to już za mną i nigdy już nie wróci. Będę tęsknił za tym niesamowitym światem, za bohaterami, za oczekiwaniem na każdy kolejny tom, za nieprzespanymi nocami. Dziękuje.

Jeśli chodzi o sam ostatni tom to wiem, że dziwnie to zabrzmi po 14 tomach, ale mam wrażenie że brakuje tej książce zakończenia. Większość wątków zwyczajnie urywa się. Brakuje tej kropki nad "i". Co z Seanchanami? Co z wizjami Aviendhy? Co z Pokojem Smoka? Czy nasz bohater stworzył lepszy świat, czy zafundował swoim potomkom Seanchanskie piekło? Niestety nie dostajemy odpowiedzi na te pytania. Zakończone godnie został właściwie tylko wątki Białej i Czarnej wieży. Egwyne, która odkupiła niechęć jaką do niej żywiłem od początku, a Logain dostał w końcu swój moment prawdziwej chwały. Zakończenie wątku samego Randa też budzi we mnie mieszane uczucia.

Całość cyklu oceniam na 8,5. Mimo słabszych momentów i skłonności autora do lania wody. Wspaniała monumentalna historia, magnum opus Roberta Jordana. Przejęcie cyklu przez Sandersona również udane, mimo moich zastrzeżeń do samego zakończenia. Mam nadzieję, że w jakimś stopniu jeszcze wrócę do tego świata wraz z serialem od Amazona i będzie to udany powrót.

14 tomów wspaniałej przygody. Czuję pustkę i żal że to już za mną i nigdy już nie wróci. Będę tęsknił za tym niesamowitym światem, za bohaterami, za oczekiwaniem na każdy kolejny tom, za nieprzespanymi nocami. Dziękuje.

Jeśli chodzi o sam ostatni tom to wiem, że dziwnie to zabrzmi po 14 tomach, ale mam wrażenie że brakuje tej książce zakończenia. Większość wątków...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jak dla mnie okazała się zawodem.Powiem krótko.Chaotyczny sposób napisania jej nie zadowala.Zakonczenie właściwie tylko wątku głównego?A co z resztą postaci,wielu z nich ciekawszych niż Rand.Samo zakończenie wątku głównego niezadowalające.Liczylem na epicką walkę i ostatecznie zaskoczenie, wielką tajemnicę walki pomiędzy Smokiem Odrodzonym a Czarnym(O którym nadal nie wiemy wiele oprócz tego że jest złym bezpłciowym bytem, oczywiście autor stara się jednocześnie ukazać go formie niezbędnej części istnienia skoro istnieje dobro to musi też i zło dla mnie to za mało).Poprostu mi się nie podobało jestem sfrustrowany,jak dla mnie to zmarnowany potencjał.

Książka jak dla mnie okazała się zawodem.Powiem krótko.Chaotyczny sposób napisania jej nie zadowala.Zakonczenie właściwie tylko wątku głównego?A co z resztą postaci,wielu z nich ciekawszych niż Rand.Samo zakończenie wątku głównego niezadowalające.Liczylem na epicką walkę i ostatecznie zaskoczenie, wielką tajemnicę walki pomiędzy Smokiem Odrodzonym a Czarnym(O którym nadal...

więcej

mniej

Pokaż mimo to