Dla mnie super.

Chociaż to trochę gra Autora z Czytelnikiem i nie każdemu będzie pasowało To, co lubiłem w głównych częściach cyklu, czyli taką wrażliwość w obserwacji świata tutaj jest poniesione do potęgi. I oczywiście jest pewnego rodzaju wariactwem, ale skoro opowieść traktuje o Auri, to nie powinno nas specjalnie dziwić.

Klimat, tajemnice, język, kompletnie odmienny punkt widzenia są dla mnie tutaj zaletami przeważającymi nad prawie zupełnym brakiem fabuły.

To krótka opowieść, będąca pewnego rodzaju eksperymentem. Jako samodzielna książka pewnie się nie broni, ale fanom cyklu powinno się spodobać. Ja polecam.ą

Dla mnie super.

Chociaż to trochę gra Autora z Czytelnikiem i nie każdemu będzie pasowało To, co lubiłem w głównych częściach cyklu, czyli taką wrażliwość w obserwacji świata tutaj jest poniesione do potęgi. I oczywiście jest pewnego rodzaju wariactwem, ale skoro opowieść traktuje o Auri, to nie powinno nas specjalnie dziwić.

Klimat, tajemnice, język, kompletnie...

W recenzjach na początku często stosuje się rozległe opisy książek, tudzież streszczenia. Nie jestem fanem takiego stylu, ale tym razem postanowiłem również tak zrobić. Uwaga, oto streszczenie całej książki, jakieś 150 stron:

Auri chodzi po Podspodziu i przestawia rzeczy.

Zdaje sobie sprawę z tego, że to nie jest klasyczna literatura czy fantastyka, sam autor o tym wspomina w przedmowie. Wspomina też, że nie ma tu elementów charakterystycznych dla powieści. Ale cholera, w tej historii nie ma niczego. Cała książka dosłownie polega na tym, że Auri przestawia przedmioty, chodzi, a najbardziej ekscytującym momentem - nie żartuje - jest robienie mydła.

Sięgając po tą książkę wiedziałem, że będzie specyficzna. Liczyłem jednak na lepsze poznanie Auri, alchemii, świata autora - czyli rzeczy, które zostały mi obiecane w przedmowie. Cóż, jeśli mydło zaliczamy do alchemii, to chociaż jedna z tych rzeczy została spełniona. Reszty nie było, albo była tak dobrze ukryta (może to te "tajemnice" opisywane w przedmowie?),że mi umknęły.

Najlepszą częścią Muzyki Milczącego Świata są ilustracje i choć brzmi to, jakbym miał pięć lat, to faktycznie była to jedyna rzecz, na którą czekałem na następnych stronach książki. Ładne i klimatyczne, fajny dodatek.

Autor napisał w posłowiu, że "Ludzie to przeczytają i się wkurzą" i jeśli o mnie chodzi, to miał rację. Wynudziłem się niesamowicie. Rozumiem, w jaki sposób ta książka może się niektórym podobać, ale ja się do tej grupy nie zaliczam.

W recenzjach na początku często stosuje się rozległe opisy książek, tudzież streszczenia. Nie jestem fanem takiego stylu, ale tym razem postanowiłem również tak zrobić. Uwaga, oto streszczenie całej książki, jakieś 150 stron:

Auri chodzi po Podspodziu i przestawia rzeczy.

Zdaje sobie sprawę z tego, że to nie jest klasyczna literatura czy fantastyka, sam autor o tym...

Inna, dziwna, specyficzna, wyjątkowa, unikalna, trudna.... zdecydowanie nie dla każdego.
"Muzyka milczącego świata" to jedna z tych książek na przeczytanie których musi przyjść odpowiedni czas - dla mnie właśnie taki czas nadszedł.
Cieszę się, że miałam okazję zapoznać się z tą pozycją.

Inna, dziwna, specyficzna, wyjątkowa, unikalna, trudna.... zdecydowanie nie dla każdego.
"Muzyka milczącego świata" to jedna z tych książek na przeczytanie których musi przyjść odpowiedni czas - dla mnie właśnie taki czas nadszedł.
Cieszę się, że miałam okazję zapoznać się z tą pozycją.

Myślałam, że dowiem się czegoś o Auri, która urzekła mnie w serii o Kvothe, niestety ta książka nie wniosła nic czego nie mogłam się ww serii domyślić. Liczyłam, że dowiem się jak Auri popadła w szaleństwo, a nie jak to szaleństwo wygląda. Pod względem ukazania psychiki postaci było ok, ale koniec końców książka nie była tym czego się po niej spodziewałam. Okropnie nie spodobało mi się również to jak autor próbuje usprawiedliwić wydanie tej nowelki. Pytając o opinię innych osób raczej nikt nie odpowie, że twór mu się nie podoba, widząc jak autora on ekscytuje. W porównaniu do serii, bardzo słaba pozycja i mówię to z bólem serca, bo spodziewałam się czegoś dobrego po tak rewelacyjnej serii jaką są kroniki królobójcy. Nowelkę raczej odradzam niż polecam, szczególnie jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś o przeszłości Auri.

Myślałam, że dowiem się czegoś o Auri, która urzekła mnie w serii o Kvothe, niestety ta książka nie wniosła nic czego nie mogłam się ww serii domyślić. Liczyłam, że dowiem się jak Auri popadła w szaleństwo, a nie jak to szaleństwo wygląda. Pod względem ukazania psychiki postaci było ok, ale koniec końców książka nie była tym czego się po niej spodziewałam. Okropnie nie...

Nie dla każdego

Nie dla każdego

Genialna, jednak zdecydowanie nie dla kazdego. Trzeba wciagnac się w urok Auri i potraktować jej chorobę jako urok.

Genialna, jednak zdecydowanie nie dla kazdego. Trzeba wciagnac się w urok Auri i potraktować jej chorobę jako urok.

Książka bardzo specyficzna. Pozostająca w konwencji postaci Auri. Różni się od Imienia Wiatru, więc jeżeli ktoś nastawia się na kontynuację czy podobny styl to się zawiedzie. Jest to świetnie napisana proza, z bardzo osobliwym charakterem.

Książka bardzo specyficzna. Pozostająca w konwencji postaci Auri. Różni się od Imienia Wiatru, więc jeżeli ktoś nastawia się na kontynuację czy podobny styl to się zawiedzie. Jest to świetnie napisana proza, z bardzo osobliwym charakterem.

Delikatna, mistyczna, nierealna Auri, widząca piękno w każdym przedmiocie, szukająca im ładu i przynależności…
Całkowite piękno, zakrawające o obraz szaleństwa i urojeń psychicznych.
Do przeczytania wyłącznie znającym poprzednie tomy cyklu, inaczej nie da się zrozumieć, o co chodzi.
Widać duży kunszt literacki, ale to nie moje klimaty.

Delikatna, mistyczna, nierealna Auri, widząca piękno w każdym przedmiocie, szukająca im ładu i przynależności…
Całkowite piękno, zakrawające o obraz szaleństwa i urojeń psychicznych.
Do przeczytania wyłącznie znającym poprzednie tomy cyklu, inaczej nie da się zrozumieć, o co chodzi.
Widać duży kunszt literacki, ale to nie moje klimaty.

Myślę że trzeba być trochę szalonym aby docenić :)

Myślę że trzeba być trochę szalonym aby docenić :)

Czasami niewłaściwość rzeczy uwiera jak niedoapsowany but. Umysł Auri krąży po ścieżkach, które zna niewielu; dociera dalej niż się tego spodziewamy. Trochę się wyjasniło a trochę nie.
Ciekawe opowiadanie, bez dialogów, ukazuje świat pod Uniwersytetem. Chwilami nużące i trudne do zrozumienia ale mimo wszystko hojnie dzieli się wiedzą o Auri.

Czasami niewłaściwość rzeczy uwiera jak niedoapsowany but. Umysł Auri krąży po ścieżkach, które zna niewielu; dociera dalej niż się tego spodziewamy. Trochę się wyjasniło a trochę nie.
Ciekawe opowiadanie, bez dialogów, ukazuje świat pod Uniwersytetem. Chwilami nużące i trudne do zrozumienia ale mimo wszystko hojnie dzieli się wiedzą o Auri.