Dawno nie czytałam poradnika tak irytującego w swej treści.
Grzech pierwszy: uogólnienia.
"Wszystkie dzieci jedzą za dużo tłustych, kalorycznych, słonych lub słodkich przekąsek, dlatego że wśród rodziców panuje na to powszechne przyzwolenie". (s. 162) "Niechęć dzieci do zdrowego jedzenia (...) jest naturalna". (s. 144)
Nie wiem skąd autorka czerpie swą wiedzę w kontekście przytoczonych przykładów, nie jest bowiem uprzejma podać żadnych źródeł, wyników badań, statystyk... Ot, dane wyssane z palca stukającego w klawiaturę.

Grzech drugi: niedopowiedzenia. Za przykład weźmy choćby podrozdział dotyczący jedzenia ryb. Czytelnikowi serwuje się entuzjastyczne peany nt. dobroczynnego wpływu jedzenia ryb na organizm z kompletnym pominięciem kwestii choćby pochodzenia owych ryb. Autorka, dietetyczka ponoć, zupełnie nie porusza kwestii pozyskiwania ryb z hodowli w porównaniu z tymi z naturalnych źródeł połowu. Wniosek jest jeden, nieistotne, czy twoje dziecko wsunie złowionego w norweskich wodach łososia, czy nażre się wyhodowanej w odmętach toksyn pangi - ważne, by jadło "rybki". Bezrefleksyjnie.

Grzech trzeci: zawężenie kwestii "mądrego i zdrowego żywienia dzieci" do spraw walki z dziecięcą otyłością li i jedynie.

Rodzicu, jeśli szukasz zatem książki, w której autor mądrze pokieruje cię po meandrach żywienia dzieci; jeśli marzysz o znalezieniu poradnika uczącego cię skutecznego nauczenia malca, że próbowanie nowości bywa fajne, i że kulinarny minimalizm ograbia twoje dziecko z bogactwa doznań, na tej książce jedynie się przejedziesz.
Okrutnie się zawiodłam.

Dawno nie czytałam poradnika tak irytującego w swej treści.
Grzech pierwszy: uogólnienia.
"Wszystkie dzieci jedzą za dużo tłustych, kalorycznych, słonych lub słodkich przekąsek, dlatego że wśród rodziców panuje na to powszechne przyzwolenie". (s. 162) "Niechęć dzieci do zdrowego jedzenia (...) jest naturalna". (s. 144)
Nie wiem skąd autorka czerpie swą wiedzę w kontekście...