Tajemnica

Udana powieść kryminalna. Jest tutaj mniej humoru, którego oczekuje się od Chmielewskiej. Rozbudowana czasowo powieść. Zaczyna się od produkcji narkotyków, przekrętów i przemytu w ostatnim roku PRL-u. Dalej akcja toczy się po przełomie 1989 roku. Przekręty z automatami do gier hazardowych. Jest mniej komediowo, ale jest przyzwoity lekki kryminał. To chyba pierwsza powieść, w której pojawia się nowy sąsiad emerytowany mili/policjant Janusz.

Udana powieść kryminalna. Jest tutaj mniej humoru, którego oczekuje się od Chmielewskiej. Rozbudowana czasowo powieść. Zaczyna się od produkcji narkotyków, przekrętów i przemytu w ostatnim roku PRL-u. Dalej akcja toczy się po przełomie 1989 roku. Przekręty z automatami do gier hazardowych. Jest mniej komediowo, ale jest przyzwoity lekki kryminał. To chyba pierwsza powieść,...

Tym razem jak na Chmielewską słabo, historia nie wciąga zupełnie.

Tym razem jak na Chmielewską słabo, historia nie wciąga zupełnie.

Porażka.
Jeśli daję co jakiś czas kolejną szansę książkom Joanny Chmielewskiej, to głównie przez pamięć oceanu łez wypłakanych - ze śmiechu - nad "Lesiem" czy "Wszystko czerwone", i jeszcze paroma pozycjami. Większość późniejszych powieści to jednak tylko cień tego wdzięku, dowcipu i pomysłowości, którymi autorka tak umiała czarować. Niby podobne dialogi, niby podobne konstrukcje akcji, niby te same postaci - ale wieje nudą.
Tym razem jest jeszcze gorzej. Autorka, która świetnie umościła się w rzeczywistości PRL, a przez co złośliwszych - nie bez racji - określana była mianem "apologetki milicji obywatelskiej", próbuje się zmierzyć z pierwszym okresem przemian ustrojowych. Żałośnie to wychodzi i nieszczerze.
To co najbardziej porażające, zostawiam na koniec. W osłupienie wprawił mnie wątek młodej kobiety, która jako niepełnoletnia została zgwałcona, a jeden z bohaterów, przyjrzawszy się Marioli, sypie uwagami typu "jest tak seksowna, że powinno ją gwałcić całe miasto" albo "sam bym ją zgwałcił, i to od razu". A od książkowej Joanny nie dostaje w pysk. Serio.

Porażka.
Jeśli daję co jakiś czas kolejną szansę książkom Joanny Chmielewskiej, to głównie przez pamięć oceanu łez wypłakanych - ze śmiechu - nad "Lesiem" czy "Wszystko czerwone", i jeszcze paroma pozycjami. Większość późniejszych powieści to jednak tylko cień tego wdzięku, dowcipu i pomysłowości, którymi autorka tak umiała czarować. Niby podobne dialogi, niby podobne...

Pomieszanie z poplątaniem bez większego sensu.

Pomieszanie z poplątaniem bez większego sensu.

Joanna Chmielewska jest moją ulubioną polską autorką kryminałów z nieco starszego pokolenia, ale tym razem jakoś mnie nie urzekła. Niby jest wszystko, co powinno- morderstwo, hazard, afery polityczne, narkomafie, porwanie dziecka, ale chyba tym razem zbyt wiele wątków w tak skromnym objętościowo utworze. Jedyne, co nie zawodzi, to specyficzny humor, dialogi "od czapy" z cudownym Guciem, ale odnoszę wrażenie, że już u młodego pokolenia nie wzbudzają takiego entuzjazmu. Dla miłośników Pani Joanny pozycja obowiązkowa.

Joanna Chmielewska jest moją ulubioną polską autorką kryminałów z nieco starszego pokolenia, ale tym razem jakoś mnie nie urzekła. Niby jest wszystko, co powinno- morderstwo, hazard, afery polityczne, narkomafie, porwanie dziecka, ale chyba tym razem zbyt wiele wątków w tak skromnym objętościowo utworze. Jedyne, co nie zawodzi, to specyficzny humor, dialogi "od czapy"...

W tej książce jest wszystko, co Joanna Chmielewska lubi i co ją przyciąga ;-) a więc hazard, tajemnice, trup, znajomi, nagłe wypadki i miłostki plus, jak zawsze specyficzne poczucie humoru autorki oraz wartka akcja.
Polecam! :-)

W tej książce jest wszystko, co Joanna Chmielewska lubi i co ją przyciąga ;-) a więc hazard, tajemnice, trup, znajomi, nagłe wypadki i miłostki plus, jak zawsze specyficzne poczucie humoru autorki oraz wartka akcja.
Polecam! :-)

Kolejny tom, tym razem na tropie afery hazardowej. Pogubiłam się... Ja stara wygra , moja dusza artysty w skupieniu rozwiązywała kombinację automatów.

Kolejny tom, tym razem na tropie afery hazardowej. Pogubiłam się... Ja stara wygra , moja dusza artysty w skupieniu rozwiązywała kombinację automatów.

Kolejna dawka, trochę humoru, trochę kryminału. Dla mnie słowotwórstwo Gucia bezcenne i szuranie dzieci "susz-ko".

Kolejna dawka, trochę humoru, trochę kryminału. Dla mnie słowotwórstwo Gucia bezcenne i szuranie dzieci "susz-ko".

Kolejna niesamowita dawka dobrego humoru i odprężenia... Brylanty, narkotyki, automaty do gry... co je łączy? ... tajemnica ;p
Ja już wiem...zazdroszczę tym, którzy będą dopiero ją zgłębiać...

Kolejna niesamowita dawka dobrego humoru i odprężenia... Brylanty, narkotyki, automaty do gry... co je łączy? ... tajemnica ;p
Ja już wiem...zazdroszczę tym, którzy będą dopiero ją zgłębiać...

Chmielewska jak to Chmielewska. Aczkolwiek jak dla mnie jedna ze słabszych pozycji jej autorstwa. Za dużo kombinowania, za dużo afer, za mało komedii. Gucio <3 I tak warto przeczytać ;)

Chmielewska jak to Chmielewska. Aczkolwiek jak dla mnie jedna ze słabszych pozycji jej autorstwa. Za dużo kombinowania, za dużo afer, za mało komedii. Gucio <3 I tak warto przeczytać ;)