Niestety więźniowie także w tym tomie, postępują irracjonalnie. Nie mówią o swoich problemach do szefostwa więzienia, aby stało się problemem głowy więzienia. Sami wolą się katować swoim milczeniem. Książka bardzo dobra, ale więźniowie typowo głupi. Niestety nie tylko w więzieniu jest taka głupota, także w budzetowkach jak widzą złodziejstwo przełożonych.

Jest w książce też parę błędów. Przyniesienie gazety do stolarni jako coś mało dostępnego. Skoro już mają dostęp do gazet na czytelni na codzien.

Najgłupsze jednak jest to, że tam każdy wybiera najgłupsze rozwiązanie, zamiast mówić o problemach wyżej.

Niestety więźniowie także w tym tomie, postępują irracjonalnie. Nie mówią o swoich problemach do szefostwa więzienia, aby stało się problemem głowy więzienia. Sami wolą się katować swoim milczeniem. Książka bardzo dobra, ale więźniowie typowo głupi. Niestety nie tylko w więzieniu jest taka głupota, także w budzetowkach jak widzą złodziejstwo przełożonych.

Jest w książce...

Po tempie łykania kolejnych części widać jak wsiąkłam w historię. Autor niezmiennie serwuje nam ciekawe wątki, które napędzają fabułę. Stawia przed Ropuchem nowe osoby, plącząc jego życie z ich losami. Pozwala dojrzewać bohaterowi. Wchodzić w nowe stany emocjonalne. Poznawać dogłębniej siebie samego. Znakiem rozpoznawczym serii jest dla mnie końcówka, jak bomba wrzucona w moje emocje, powodując spustoszenie do tego stopnia, że człowiek nie ma wyboru, musi sięgnąć po kolejną część.

Po tempie łykania kolejnych części widać jak wsiąkłam w historię. Autor niezmiennie serwuje nam ciekawe wątki, które napędzają fabułę. Stawia przed Ropuchem nowe osoby, plącząc jego życie z ich losami. Pozwala dojrzewać bohaterowi. Wchodzić w nowe stany emocjonalne. Poznawać dogłębniej siebie samego. Znakiem rozpoznawczym serii jest dla mnie końcówka, jak bomba wrzucona w...

Przychodzę dzisiaj do Was z recenzją książki pt. Za garść srebrników. Tytuł ten należy do ośmiotomowego cyklu Skazaniec, którego autorem jest Krzysztof Spadło. Dodam tylko, że książka ta w przeprowadzonym przeze mnie TOP-ie Czytam na Tronie zajęła wysokie 9 miejsce.

Po dwóch bardzo ciekawych tomach "Na pohybel całemu światu" oraz "Z bestią w sercu" wracamy do Centralnego Więzienia we Wronkach, gdzie główny bohater (i jednocześnie narrator) prowadzi swoją historię. Przenosimy się w niej do drugiej połowy lat trzydziestych ubiegłego stulecia. Stanisław Żabikowski, zwany też Ropuchem, ukazuje świat tamtych lat z perspektywy więźnia i pokazuje nam jakie informacje docierają za kraty oraz jakie nastroje panują w społeczeństwie w przededniu II Wojny Światowej (o której nikt jeszcze nie wie).

Ponownie autor wciąga czytelnika i trudno jest tę ksiażkę odłożyć. Czytałem ją pomiędzy 28 a 31 marca 2019 roku, czyli na przeczytanie 408 stron potrzebowałem czterech dni i trzech posiedzeń. Jak już wiecie znalazła się ona w pierwszej dziesiątce wszystkich książek Przeczytanych na Tronie.

Zdecydowanie polecam ten tom, jak i cały cykl.

https://www.facebook.com/czytamnatronie

Przychodzę dzisiaj do Was z recenzją książki pt. Za garść srebrników. Tytuł ten należy do ośmiotomowego cyklu Skazaniec, którego autorem jest Krzysztof Spadło. Dodam tylko, że książka ta w przeprowadzonym przeze mnie TOP-ie Czytam na Tronie zajęła wysokie 9 miejsce.

Po dwóch bardzo ciekawych tomach "Na pohybel całemu światu" oraz "Z bestią w sercu" wracamy do Centralnego...

Każdy lubi czytać określony rodzaj literatury. Każdy ma swoje gusta i preferencje. Pan Spadło wpisał się w moje idealnie. Moja satysfakcja ciągle rośnie.
Plusy:
- wydawałoby się ile można pisać o jednym skazańcu, a jednak można i do tego ciekawie;
- każdego człowieka może dopaść depresja z której ciężko się wyrwać, psychika ludzka jest krucha i łatwo ją zniszczyć;
- pojawienie się postaci Ślązaka nadało fabule dodatkowego smaczku;
- pokazanie słabości i podatności człowieka na pokusy;
- każdy dąży do tego, żeby żyło mu się lepiej i wygodniej, nawet kosztem innych;
- w życiu należy ostrożnie zawierać znajomości i dobierać sobie przyjaciół;
- wiele intrygujących ciekawostek historycznych;
- dużo osobistych przemyśleń i wspomnień Ropucha;
- czy Folwark zwierzęcy Orwella to plagiat, podobieństwo do utworów nie tylko Reymonta „Bunt”, czy Kostomarowa „Bunt zwierząt” spore, ale czy wykorzystanie wcześniejszego pomysłu innego pisarza to od razu plagiat;
- niesamowite zakończenie, już mam chęć na poznanie dalszych losów Ropucha.
Minusy:
- mnie osobiście nie przypadł do gustu wątek Bandery.
Ogółem książka bardzo dobra.

Każdy lubi czytać określony rodzaj literatury. Każdy ma swoje gusta i preferencje. Pan Spadło wpisał się w moje idealnie. Moja satysfakcja ciągle rośnie.
Plusy:
- wydawałoby się ile można pisać o jednym skazańcu, a jednak można i do tego ciekawie;
- każdego człowieka może dopaść depresja z której ciężko się wyrwać, psychika ludzka jest krucha i łatwo ją zniszczyć;
-...

Super

Super

Więzienie to nie jest miejsce, gdzie ludzie staja się lepsi. Wręcz przeciwnie.

Więzienie to nie jest miejsce, gdzie ludzie staja się lepsi. Wręcz przeciwnie.

Kontynuacja niesamowitych przygód i zmagań z trudami więziennego życia głównego bohatera.

Kontynuacja niesamowitych przygód i zmagań z trudami więziennego życia głównego bohatera.

Z kazdym tomem niestety coraz gorsza, bardziej nudna i przewidywalna....numerologia nieznosna.

Z kazdym tomem niestety coraz gorsza, bardziej nudna i przewidywalna....numerologia nieznosna.

Skupiam się tylko na fabule, bo inne elementy dalej irytują, ale właśnie historii nie są w stanie przesłonić. Tym razem mogę powiedzieć, że to bardzo ciekawa książka ale z drobnymi rysami. Pierwsze... 20-30% zawartości było na trochę niższym poziomie, niż poprzednie części. Brakowało mi Suchego, Ojczulka, wspólnych rozmów, przygód, trochę jakby całość straciła to coś. Nowi bohaterowie byli trochę nijacy. Coś się skończyło a nowe coś nie chciało się rozpocząć. Jednak gdy już się rozpoczęło, to znowu pochłaniałem każdą kolejną stronę coraz to szybciej, im bliżej końca była. A koniec był... najwyższego poziomu :-) Polecam!

Skupiam się tylko na fabule, bo inne elementy dalej irytują, ale właśnie historii nie są w stanie przesłonić. Tym razem mogę powiedzieć, że to bardzo ciekawa książka ale z drobnymi rysami. Pierwsze... 20-30% zawartości było na trochę niższym poziomie, niż poprzednie części. Brakowało mi Suchego, Ojczulka, wspólnych rozmów, przygód, trochę jakby całość straciła to coś. Nowi...

Kolejna część opowieści „Ropucha” odbywającego w więzieniu we Wronkach karę dożywotniego pozbawienia wolności. Podobnie jak w tomach poprzedzających codzienne życie więzienne opisane zostało realistycznie. Nie brak w nim aktów przemocy – fizycznej i psychicznej, ale też i korupcji ze strony tzw. „klawiszów”, czyli strażników więziennych. Więźniowie są m.in. wykorzystywani jako tania siła robocza, która swoim wynagrodzeniem jeszcze musi się podzielić z klawiszami. Także i wśród strażników zdarzają się jednak osoby normalne – z jednym z nich Ropuch nawet się zaprzyjaźnia. Ta część pobytu bohatera w więzieniu kończy się w pierwszych dniach września 1939 r. Wojna wprowadza radykalne zmiany w rutynach życia skazanych. Ogłoszona jest amnestia, ale czy w praktyce obejmie ona wszystkich osadzonych ? Front wojenny już w kilka dni dociera w okolice Wronek, położonych w niewielkiej odległości od ówczesnej niemieckiej granicy.
Intrygująca, ale przede wszystkim zmuszająca do przemyśleń o naturze człowieka, lektura.

Kolejna część opowieści „Ropucha” odbywającego w więzieniu we Wronkach karę dożywotniego pozbawienia wolności. Podobnie jak w tomach poprzedzających codzienne życie więzienne opisane zostało realistycznie. Nie brak w nim aktów przemocy – fizycznej i psychicznej, ale też i korupcji ze strony tzw. „klawiszów”, czyli strażników więziennych. Więźniowie są m.in. wykorzystywani...