Colas Breugnon

Przeleżała na mojej półce trzydzieści lat, musiałem do niej dojrzeć.

Przeleżała na mojej półce trzydzieści lat, musiałem do niej dojrzeć.

Szukałem czegoś a`la Grek Zorba. Colas Breugnon na początku przypominał Gargantuę i Pantagruela. Ot swawolne przemyślenia prostego człowieka i jego codziennych przyjemności. Dopiero potem bohater zmuszony jest zmagać się z życiowymi nieszczęściami, a jego pozytywne nastawienie zostaje wystawione na próbę. Przyjemna to do słuchania, elokwentna powiastka, ale raczej bez jakiejś głębszej refleksji. Może zresztą taki właśnie jest hedonizm?

Największym pytaniem i tak dla mnie pozostaje, co czyni ludzi tak pogodnie usposobionymi? Na pierwszym miejscu wśród moich podejrzanych króluje odpowiedni koktajl neuroprzekaźników zakodowany w genach.

Szukałem czegoś a`la Grek Zorba. Colas Breugnon na początku przypominał Gargantuę i Pantagruela. Ot swawolne przemyślenia prostego człowieka i jego codziennych przyjemności. Dopiero potem bohater zmuszony jest zmagać się z życiowymi nieszczęściami, a jego pozytywne nastawienie zostaje wystawione na próbę. Przyjemna to do słuchania, elokwentna powiastka, ale raczej bez...

Z okazji blue monday dodam do tej książki słowo, że nie znam bardziej optymistycznej powieści... Z pewnością zapomniana, a przecież traktuje o... epidemii i jeszcze dodaje ducha! No i za motto ma przysłowie: Święty Marcin pije wino, wodę pozostawia młynom ;-)

Z okazji blue monday dodam do tej książki słowo, że nie znam bardziej optymistycznej powieści... Z pewnością zapomniana, a przecież traktuje o... epidemii i jeszcze dodaje ducha! No i za motto ma przysłowie: Święty Marcin pije wino, wodę pozostawia młynom ;-)

Podobno klasyka. Dla mnie jednak nieco naiwna. I trochę się zestarzała.

Podobno klasyka. Dla mnie jednak nieco naiwna. I trochę się zestarzała.

Piękna książka. Wierzę, że jej przeczytanie może zmienić człowieka, uprzyjemnić życie.

Piękna książka. Wierzę, że jej przeczytanie może zmienić człowieka, uprzyjemnić życie.

Przeczytane lata temu.
Jedno wiem i pamiętam na pewno - świetna lektura na poprawę humoru! :-)

Przeczytane lata temu.
Jedno wiem i pamiętam na pewno - świetna lektura na poprawę humoru! :-)

Tewje ze "Skrzypka na dachu", Grek Zorba, Colas Breugnon, moi nowi nauczyciele radości z życia. ;)

Tewje ze "Skrzypka na dachu", Grek Zorba, Colas Breugnon, moi nowi nauczyciele radości z życia. ;)

Pochwała życia, nawet w niepowodzeniach, jest mi bliska :) "Przyjacielu, nie odkładaj nic na godzinę szczęścia, bo szczęście pije się na gorąco" ;)

Pochwała życia, nawet w niepowodzeniach, jest mi bliska :) "Przyjacielu, nie odkładaj nic na godzinę szczęścia, bo szczęście pije się na gorąco" ;)

Pochwała życia na francuskiej prowincji. Tytułowy Cola Breugnon, Bretończyk u schyłku życia, czerpie z niego pełnymi garściami, ze stoickim spokojem przyjmuje zarówno jasne jak i ciemne jego strony, i nic nie może zburzyć jego wrodzonego optymizmu. Autor mógłby wzorem Woltera nadać swemu dziełu podtytuł "Optymizm", bo z tej książki emanuje niesamowita energia, radość życia i niezachwiana wiara w piękno tego świata. Tym samym Cola Breugnon dołączył do Kandyda, Skrzypka na dachu i Greka Zorby, bohaterów, którzy umiłowali życie, hedonistów odpornych na ciosy od losu i dających nam wiarę w dobre zakończenia.

Pochwała życia na francuskiej prowincji. Tytułowy Cola Breugnon, Bretończyk u schyłku życia, czerpie z niego pełnymi garściami, ze stoickim spokojem przyjmuje zarówno jasne jak i ciemne jego strony, i nic nie może zburzyć jego wrodzonego optymizmu. Autor mógłby wzorem Woltera nadać swemu dziełu podtytuł "Optymizm", bo z tej książki emanuje niesamowita energia, radość życia...

Ach, ci Francuzi. Były momenty, że sama miałam ochotę napić się wina, tylko w czasach pandemii brakuje towarzystwa. A niewątpliwie łatwiej i przyjemniej przechodzić kryzysy mając u boku odpowiednich ludzi. Colas Breugnon to jakby przykład zastosowania się do rad Dale'a Carnegie.

Ach, ci Francuzi. Były momenty, że sama miałam ochotę napić się wina, tylko w czasach pandemii brakuje towarzystwa. A niewątpliwie łatwiej i przyjemniej przechodzić kryzysy mając u boku odpowiednich ludzi. Colas Breugnon to jakby przykład zastosowania się do rad Dale'a Carnegie.