nie dałem rady przeczytać, za dużo postaci - być może kiedyś do niej wrócę

nie dałem rady przeczytać, za dużo postaci - być może kiedyś do niej wrócę

Czego miałam się spodziewać po lekturze książki: świetnie odmalowanego tła społecznego,proletariackiego języka,czarnego humoru,trafnej diagnozy socjologicznej. Nie zgadzam się z żadnym z powyższych. Przeskakiwanie z tematu na temat, chaos i ogólna nuda.

Czego miałam się spodziewać po lekturze książki: świetnie odmalowanego tła społecznego,proletariackiego języka,czarnego humoru,trafnej diagnozy socjologicznej. Nie zgadzam się z żadnym z powyższych. Przeskakiwanie z tematu na temat, chaos i ogólna nuda.

Uwielbiam książki z wątkiem kryminalnym, ale jeszcze nigdy żaden utwór podejmujący tę tematykę nie wprawił mnie w zastój czytelniczy jak "Pole krwi".

Uwielbiam książki z wątkiem kryminalnym, ale jeszcze nigdy żaden utwór podejmujący tę tematykę nie wprawił mnie w zastój czytelniczy jak "Pole krwi".

Powolna fabuła, irytująca główna bohaterka i szybkie zakończenie.

Powolna fabuła, irytująca główna bohaterka i szybkie zakończenie.

Przyjemna historia, którą polubią nawet czytelnicy nie będący fanami kryminału. Nie znajdziemy tu mrożącym krew w żyłach poszukiwań czy noży przystawionych do gardeł. Ot co, zwykła historia opowiadająca o odkrywaniu prawdziwego zabójcy przez młodą dziennikarkę. Byłoby lepiej gdyby ilość stron w tym przypadku była mniejsza, bo wplatanych jest kilka niepotrzebnych wątków, które w ogóle nie mają nic wspólnego z fabułą. Sprawiało to momentami wrażenie wciskania na siłę, a tak, co by nie było czasem zbyt krótko.

Przyjemna historia, którą polubią nawet czytelnicy nie będący fanami kryminału. Nie znajdziemy tu mrożącym krew w żyłach poszukiwań czy noży przystawionych do gardeł. Ot co, zwykła historia opowiadająca o odkrywaniu prawdziwego zabójcy przez młodą dziennikarkę. Byłoby lepiej gdyby ilość stron w tym przypadku była mniejsza, bo wplatanych jest kilka niepotrzebnych wątków,...

Nie wiem co takiego było w tej książce, że pomimo ślamazarności "śledztwa" prowadzonego przez główną bohaterkę, jednak wciągnęła mnie i z przyjemnością ją czytałem (zupełnie inaczej niż w przypadku "Niespokojny człowiek", pierwszego tomu serii "Lato z kryminałem"). Jedynie występujące co jakiś czas przerywniki związane z historią Paddy'ego Meehana, ze względu na przestój w głównym wątku, trochę mnie irytowały.

Nie wiem co takiego było w tej książce, że pomimo ślamazarności "śledztwa" prowadzonego przez główną bohaterkę, jednak wciągnęła mnie i z przyjemnością ją czytałem (zupełnie inaczej niż w przypadku "Niespokojny człowiek", pierwszego tomu serii "Lato z kryminałem"). Jedynie występujące co jakiś czas przerywniki związane z historią Paddy'ego Meehana, ze względu na przestój w...

Od pierwszej chwili polubiłam główną bohaterkę powieści, Paddy Meehan. Jest nazbyt pulchna i wierzy, że także brzydka. Ubiera się biednie. Żyje w licznej katolickiej szkockiej rodzinie w niezamożnej dzielnicy podupadającego Glasgow, gdzie posłuszeństwo i lojalność wobec familii oraz religijnej wspólnoty jest prawem nadrzędnym, pierwszym po prawach biblijnych. Katuje się ohydną, niejadalną dietą, którą co chwila rujnuje herbatnikami, chrupkami serowymi i batonami. Pracuje na etacie gońca w lokalnej gazecie, gdzie traktowana jest zwyczajowo jako tłumok i popychadło. Ogólnie dziewczyna nie ma więc lekko. Ale zna swoją wartość i wie, na co ją stać. Jest bystra i umie wybronić się ostrym językiem. Mimo niskiej pozycji zawodowej, wyraźnych braków w równouprawnieniu w miejscu pracy i surowych poglądów swego środowiska (kariera źle wpływa na reputację kobiety),nie przestaje marzyć, że zostanie dziennikarką - i dąży do tego z uporem i odwagą. A wreszcie, za co wręcz ją pokochałam, gdy spotyka ją ostracyzm ze strony krewnych i sąsiadów, idzie dzielnie swoją drogą, nie uginając się pod moralną presją. Zuch dziewczyna!

Książka jest nie tylko opowieścią o młodej dziennikarce "in spe", próbującej naświetlić sprawę brutalnego morderstwa na małym chłopcu i wskazać prawdziwego winnego. To także interesująca powieść z silnym rysem obyczajowym, niepozbawiona surowego humoru i celnych obserwacji. Warto po nią sięgnąć nie tylko dla wątków kryminalnych. Myślę, że może przypaść do gustu zwłaszcza rówieśnikom i sympatykom Adriana Mole'a, którzy już z książek Sue Townsend poznali trochę życie niższych warstw społecznych Wielkiej Brytanii w epoce Margaret Thatcher. Denise Mina szkicuje je równie udanie, choć w znacznie mniej zabawnym kontekście.

Od pierwszej chwili polubiłam główną bohaterkę powieści, Paddy Meehan. Jest nazbyt pulchna i wierzy, że także brzydka. Ubiera się biednie. Żyje w licznej katolickiej szkockiej rodzinie w niezamożnej dzielnicy podupadającego Glasgow, gdzie posłuszeństwo i lojalność wobec familii oraz religijnej wspólnoty jest prawem nadrzędnym, pierwszym po prawach biblijnych. Katuje się...

Świetnie napisana ze świetną historią. Kolejne części przygód reporterki już gorsze.

Świetnie napisana ze świetną historią. Kolejne części przygód reporterki już gorsze.

Pole krwi
Niesprzyjające warunki ekonomiczne, niepewność o jutro ludzi, spory religijne i narodowościowe - Glasgow rok 1981. W tym anturażu odnajdujemy na torach kolejowych zwłoki chłopca. Dość szybko znajdują się winni. Zbyt szybko. Swoje prywatne dochodzenie rozpoczyna Paddy Meechan. Pomysł na fabułę spodobał mi się. Odniosłam wrażenie, że to coś świeżego w dziale kryminału, jednak sama treść nie przypadła mi do gustu, a pierwszy rozdział trwał w nieskończoność.

Pole krwi
Niesprzyjające warunki ekonomiczne, niepewność o jutro ludzi, spory religijne i narodowościowe - Glasgow rok 1981. W tym anturażu odnajdujemy na torach kolejowych zwłoki chłopca. Dość szybko znajdują się winni. Zbyt szybko. Swoje prywatne dochodzenie rozpoczyna Paddy Meechan. Pomysł na fabułę spodobał mi się. Odniosłam wrażenie, że to coś świeżego w dziale...

podczas czytania polubiłam i utożsamiałam się z główną bohaterką :)

podczas czytania polubiłam i utożsamiałam się z główną bohaterką :)