Nie jestem pewna, jak powinnam traktować tą książkę. Zawiera dużo ciekawych przemyśleń np na temat hierarchii wartości i jej zaburzeń, z drugiej strony dużo w niej opisów zaburzeń osobowości.

Wiem, że książka została napisana w latach 60. ale bardzo rozpraszały mnie pewne szczegóły nie do końca zgodne z dzisiejszą psychiatrią. Choćby histeria (która była najobszerniej opisana) obecnie nie istnieje, a jej objawy opisane w książce są klasyfikowane jako inne schorzenia. Lub sugerowanie, że ludzie o danych zaburzeniach mają konkretny wygląd fizyczny (smukła sylwetka do jednego typu, kwadratowe, ostre rysy do innego etc). Nie koniecznie jest to wina autora - znowu, ta książka została napisana prawie 60 lat temu - ale nie dawało mi to spokoju.

Jeśli chodzi o samą treść, czułam, że ciągle autor pisze o tym samym. Najkrótszy opis zaburzenia osobowości trwał 4 strony i to był chyba jedyny rozdział, który przeczytałam z ciekawością. Inne ciągnęły się 20 czy 40 stron ciągle powtarzając to samo.

Wstęp i podsumowanie były ciekawie, uważam, że jeśli potraktować tą książkę mniej jako o medycynie, a bardziej humanistyczną, ukazuje się ona w lepszym świetle. Skłania do samorefleksji i przemyśleń, ta część była jak najbardziej przyjemna.

Podsumowując - mam mieszane odczucia. Opisy zaburzeń były rozwleczone, prawdopodobnie w dużym stopniu nieaktualne. Same przemyślenia autora - super.

Nie jestem pewna, jak powinnam traktować tą książkę. Zawiera dużo ciekawych przemyśleń np na temat hierarchii wartości i jej zaburzeń, z drugiej strony dużo w niej opisów zaburzeń osobowości.

Wiem, że książka została napisana w latach 60. ale bardzo rozpraszały mnie pewne szczegóły nie do końca zgodne z dzisiejszą psychiatrią. Choćby histeria (która była najobszerniej...

Niestety nie jestem psychologiem, więc moja opinia jest - rzecz jasna - laicka. Książka w przystepny, ale rzetelny spoosób opisuje typy osobowosci, a własciwie ich skrajnych form oraz jakie są sposoby ich leczenia. Ponieważ tak naprawdę w kazdym z nas wystepują cechy opisanych osobowości, ksiązka może byc wartosciowa dla wszystkich, nie tylko tych, którzy na codzień pracują z zaburzonymi osobowosciami.

Niestety nie jestem psychologiem, więc moja opinia jest - rzecz jasna - laicka. Książka w przystepny, ale rzetelny spoosób opisuje typy osobowosci, a własciwie ich skrajnych form oraz jakie są sposoby ich leczenia. Ponieważ tak naprawdę w kazdym z nas wystepują cechy opisanych osobowości, ksiązka może byc wartosciowa dla wszystkich, nie tylko tych, którzy na codzień...

To jest znakomita książka. Merytoryczna, solidna, jednak zupełnie nie razi fachową nomenklaturą, z czym miałam problem w przypadku innych publikacji Kępińskiego. Autor, zwłaszcza we wstępie, przytacza tu wiele fascynujących przemyśleń, faktów, ciekawostek dotyczących właściwie podstawowego rozumienia funkcjonowania człowieka jako jednostki i w społeczeństwie. Poza charakterystyką poszczególnych zaburzeń, przybliża mechanizm procesu podejmowania decyzji, wyłaniania się osobowości, nastawienia wobec otoczenia i samego siebie. Ale na marginesie dowiemy się z niej również, dlaczego dzieci mają tendencję do "śnienia na jawie" lub, czy bardziej skłonni jesteśmy bronić własnych przekonań, gdy jesteśmy ich pewni, czy mając wątpliwości. Jako osoba, która nie ma na co dzień do czynienia z dziedziną psychiatrii - polecam.

To jest znakomita książka. Merytoryczna, solidna, jednak zupełnie nie razi fachową nomenklaturą, z czym miałam problem w przypadku innych publikacji Kępińskiego. Autor, zwłaszcza we wstępie, przytacza tu wiele fascynujących przemyśleń, faktów, ciekawostek dotyczących właściwie podstawowego rozumienia funkcjonowania człowieka jako jednostki i w społeczeństwie. Poza...

Kępiński rozszerza pojęcie psychopatii, określając nim wszelkie typu zaburzenia osobowości. Dla profesora psychopata, to człowiek który sam cierpi i (lub) wywołuje cierpienie u innych. Jest to człowiek posiadający jakby skostniały i nie podlegający zmianom „kolec” psychopatyczny, który rani siebie i innych. W pierwszej części skupia się na analizie wpływu zaburzeń systemu wartości na rozwój osobowości i jej patologie. Według niego na kształtowanie naszej osobowości mają wpływ trzy czynniki : genetyczne, środowiskowe i wolnej woli. W genezie psychopatii można doszukać się „silnych i utrwalonych negatywnych postaw emocjonalnych”. W drugiej części omawia różne typy zaburzeń osobowości, ich genezę, ale też skutki dla pacjenta i otoczenia. Przedstawia także możliwości terapeutyczne.
Jest to ostatnia książka napisana, a właściwie podyktowana przez profesora. Jak zwykle zachwyca język i podejście pełne empatii i szacunku dla człowieka. Pacjent nie jest dla profesora jednostką chorobową, którą musi zdiagnozować, ale żywym człowiekiem. Każdy z nas posiada jakieś ”kolce”, które nas uwierają, mamy różne osobowości, które w skrajnych przypadkach przeradzają się w chorobę. Jednak warto poznać je i umieć sobie pomóc w życiu. Jest to klasyka, którą należy przeczytać, aby lepiej poznać siebie.

Kępiński rozszerza pojęcie psychopatii, określając nim wszelkie typu zaburzenia osobowości. Dla profesora psychopata, to człowiek który sam cierpi i (lub) wywołuje cierpienie u innych. Jest to człowiek posiadający jakby skostniały i nie podlegający zmianom „kolec” psychopatyczny, który rani siebie i innych. W pierwszej części skupia się na analizie wpływu zaburzeń systemu...

opinię zaczęłam wyrabiać dopiero w drugiej połowie książki. wcześniej byłam po prostu oczarowana.
czytając należy skupić się wyłącznie na książce. najlepiej ze świeżym, wyspanym umysłem.

ta książka wpływa na postrzeganie ludzi. na to jak się najkorzystniej zachowywać - dla nas i dla innych. być dobrym, akceptującym i cierpliwym. Antoni bardzo dobrze pokazał wnętrza ludzi. i to jak zewnętrznie ich rozpoznać. często w milczeniu przyglądam się zachowaniom. nie znałam wielu powodów ich zachowań. teraz to się zmieniło :)
momentami aż byłam zdumiona jak samemu można psychicznie ograniczyć się w realnym życiu.

bardzo dobra pozycja. polecam każdemu.
język nie jest trudny, a jeśli jest coś trudniejszego - od razu jest wyjaśnione i przełożone na życie codzienne. nie ma co się bać mądrych książek :)

opinię zaczęłam wyrabiać dopiero w drugiej połowie książki. wcześniej byłam po prostu oczarowana.
czytając należy skupić się wyłącznie na książce. najlepiej ze świeżym, wyspanym umysłem.

ta książka wpływa na postrzeganie ludzi. na to jak się najkorzystniej zachowywać - dla nas i dla innych. być dobrym, akceptującym i cierpliwym. Antoni bardzo dobrze pokazał wnętrza ludzi....

Bardzo dobra książka. Napisana prostym, przystępnym językiem. Wiele wyjaśnia w temacie funkcjonowania naszej psychiki. Od niej zaczęła się moja przygoda z książkami z dziedziny psychologii. Polecam! :)

Bardzo dobra książka. Napisana prostym, przystępnym językiem. Wiele wyjaśnia w temacie funkcjonowania naszej psychiki. Od niej zaczęła się moja przygoda z książkami z dziedziny psychologii. Polecam! :)

Spodziewałam się czegoś innego. Otrzymałam spis osobowości, gdzie np na temat histeryków mamy 30 stron i później kolejne 10 nawiązania o nim w innym rodziale (irytujące),20 stron o psychasteniku, 18 o osobach epileptoidalnych, dwie strony (!!!) o osobach impulsywnych, 24 o paranoikach i 8 o sadystach... Kępiński co to ma być? Napisałeś książkę bez wnikania w każdy typ osobowości, do tego powtarzając się tak uporczywie i nużąco... nie polecam...

Spodziewałam się czegoś innego. Otrzymałam spis osobowości, gdzie np na temat histeryków mamy 30 stron i później kolejne 10 nawiązania o nim w innym rodziale (irytujące),20 stron o psychasteniku, 18 o osobach epileptoidalnych, dwie strony (!!!) o osobach impulsywnych, 24 o paranoikach i 8 o sadystach... Kępiński co to ma być? Napisałeś książkę bez wnikania w każdy typ...

Polecam osobom interesującym się psychiatrii i fizjologią chorób psychicznych.
Kępiński w prosty sposób opisuje różne przypadki osób chorych psychicznie, które niejednokrotnie sprawiają, że włos się jeży na głowie.

Polecam osobom interesującym się psychiatrii i fizjologią chorób psychicznych.
Kępiński w prosty sposób opisuje różne przypadki osób chorych psychicznie, które niejednokrotnie sprawiają, że włos się jeży na głowie.

Bardzo ciekawa książka. Czytając ją trudno mi było uwierzyć że była napisana w 1972. Bardzo szeroka wiedza autora który w inny sposób traktuje psychopatie niż to teraz widzimy. Autor określa tym terminem osoby cierpiące psychicznie (patiens -cierpienie).

W książce opisany jest podział na typy osobowości oraz możliwe ich wypaczenia które właśnie prowadzą najpierw do zaburzeń a potem do chorób psychicznych.
Świetne jest ujęcie w kontekście jednostki jak i społecznym -niektóre zachowania mogą być psychopatiami (Horney by napisała że neurozami) w jednym społeczeństwie a w innym mogą być zupełnie normalne.

Opis sposobów postępowania z poszczególnymi typami w psychoterapii jest szczątkowy. Autor podkreśla znaczenie typu osobowości terapeuty/psychiatry w diagnozie i leczeniu pacjenta. Książka ułatwia rozpoznanie najczęściej występujących typów osobowości (psychopatii).

Dodatkowo pisana bardzo przystępnym językiem. Bardzo przyjemnie i szybko się ją czyta. Kępiński miał wspaniały dar pisania i przekazywania wiedzy.

Bardzo ciekawa książka. Czytając ją trudno mi było uwierzyć że była napisana w 1972. Bardzo szeroka wiedza autora który w inny sposób traktuje psychopatie niż to teraz widzimy. Autor określa tym terminem osoby cierpiące psychicznie (patiens -cierpienie).

W książce opisany jest podział na typy osobowości oraz możliwe ich wypaczenia które właśnie prowadzą najpierw do...

Ostatnia z książek profesora Kępińskiego i jak zwykle napisana ciekawym, interesującym i wciągającym stylem. Przybliża tym razem kilka typów osobowości, choć nieco nierównomiernie przykłada uwagę do niektórych, traktując je marginesowo w stosunku do np. osobowości histerycznej (czy raczej histrionicznej wg nowszej nomenklatury). Na kartach "Psychopatii" kryją się niezmiernie ciekawe spostrzeżenia, zawsze warte wzięcia pod uwagę w naszym życiu, zmieniające często pogląd na nasze zachowanie i próbujące naprowadzić nas na lepsze tory, zarówno w stosunku do siebie samego, jak i innych. Kępiński jest zawsze aktualny i warty poczytania, by poszerzyć swoje horyzonty, jako humanisty i nie tylko.

Stron w 2017: 3490

Ostatnia z książek profesora Kępińskiego i jak zwykle napisana ciekawym, interesującym i wciągającym stylem. Przybliża tym razem kilka typów osobowości, choć nieco nierównomiernie przykłada uwagę do niektórych, traktując je marginesowo w stosunku do np. osobowości histerycznej (czy raczej histrionicznej wg nowszej nomenklatury). Na kartach "Psychopatii" kryją się...