Niedaleka przyszłość zawsze była doskonałym sposobem pokazania wielu bolączek określonych czasów. Jedną z naszych jest zapominanie o małych rzeczach i niewielkich radościach. Dopiero ich brak sprawia, że zaczynamy doceniać to, co mieliśmy. Czasami jest to zwyczajna wolność, innym razem możliwość przebywania z bliskimi czy niezależność od przełożonych z pracy. Do tego często dochodzi tematyka spełniania marzeń, ponieważ zwykłe czynności zaczynają znajdować się w nieosiągalnej sferze. Globalna katastrofa czy najazd obcych staje się pretekstem do całkowitej kontroli ludzi pozbawionych wolej woli i odciętych od możliwości spełniania własnych pragnień.
Piotr Piątak w „Ostatniej szansie” porusza wszystkie te problemy: od totalnej kontroli, przez bezsilność ludzi, po całkowitą zależność od czynników zewnętrznych. Uwięzieni w swoich domach ludzie stają się ofiarami systemu kontroli decydującego o rozdziale dóbr. Globalne ochłodzenie wywołane eksperymentami w czasie walki z dziurą ozonową pomaga w całkowitej kontroli każdego człowieka i prowadzeniu eksperymentów na masową skalę. Jedną z ofiar takich doświadczeń jest Agata, dziewczyna bohatera, która (podobnie jak wielu ochotników) swoją odwagę przepłaciła życiem. Nieprzystosowani do wielkich mrozów ludzie giną tysiącami biorąc udział w kolejnych projektach. Każdy jest tylko trybikiem w wielkiej machinie światowej kontroli. Nie ma tu miejsca na bunt, ponieważ każde opuszczenie domu kończy się szybkim zamarznięciem, każde nieposłuszeństwo może skończyć się odcięciem od cennych zasobów pozwalających przeżyć kolejne dni. Produkowana chemicznie żywność staje się darem ludzkości skazanej na izolację.
W takich warunkach trwa codzienna monotonia majora Michała Wolskiego, którego w środku nocy ze snu wyrywa dźwięk telefonu. To pozornie lekkie zaburzenie planu dnia okazuje się poważnym zagrożeniem. Ziemia już nie tylko jest wychłodzona, ale i zaburzeniu zalega jej sfera magnetyczna, co może być wynikiem zapaści Słońca, czyli zmiany w czarną dziurę wchłaniającą wszystko, co znajduje się w jej zasięgu. Nowe warunki wskazują na to, że to ostatnie chwile ludzkości. Major należy do nielicznych wtajemniczonych świadomych nadchodzącej zagłady:
„Niewiedza bywa błogosławieństwem, może nawet częściej od nadmiaru wiadomości. Nikt nie zna pytania ostatecznego, a tym bardziej odpowiedzi na nie. Każde zatem twierdzenie spotyka się zaraz z kolejnym pytaniem. I tak w nieskończoność. Nie trzeba wtedy kłamać, mówiąc, że się nie wie lub nie pamięta”.
Dezercja staje się punktem zwrotnym w życiu majora. Poddany wielu próbom wojskowy może wyzwolić się ze schematów myślenia, nawiązać nowe relacje społeczne, stać się buntownikiem wyzwalającym świat. Wyjście z odciętej od ludzi jednostki badawczej ze sporą wiedzą oraz bycie świadkiem szybko zachodzących zmian pozwala mu na odpowiedzenie sobie na wiele pytań, poszukanie własnej drogi, dążenia do spełnienia marzeń, które będą tu tematem przewodnim. Pisarz na przykładzie bohatera pokazuje nam jak bardzo i szybko mogą zmieniać się nasze pragnienia, jak łatwo przestajemy realizować nawet najbanalniejsze plany, jeśli tylko stają się dla nas osiągalne. Dopiero siła przypominająca pomaga majorowi na inne spojrzenie na świat, pozwala mu na realizację długiej listy rzeczy do zrobienia.
Po przeczytaniu pierwszych stron powieści czytelnik ma wrażenie, że ma do czynienia z powieścią fantastyczno-naukową, w której pisarz nie przejmuje się za bardzo wiedzą naukową. Zwykle w tego typu książkach wydarzenia, w których uczestniczą bohaterzy ma oparcie w wiedzy naukowej. Tu jest nieco inaczej: uszkodzona atmosfera zamiast stać się przyczyną globalnego wzrostu temperatury zaskakująco ochładza ją. Do tego pole magnetyczne wpływa na działanie urządzeń, na których normalnie nie wywierałaby żadnych zmian. Takie spojrzenia pomaga na małą dawkę dystansu wobec wykreowanych obrazów i zachęca do bardziej metaforycznego odbioru. Brak ochrony ozonowej Ziemi może być pozbawieniem ludzi pewności trwania „jutra” i pozbawieniem wolności, co realizowane jest przez uwięzienie ludzi w mieszkaniach. Kiedy następuje czasowe ocieplenie szalony generał pragnie przywrócić stan kontroli ludzi za pomocą kolejnej ingerencji przyrody. Major Michał Wolski zostaje postawiony przed poważnym wyborem etycznym zmuszającym do odpowiedzenia sobie na pytanie: co jest w jego życiu najważniejsze? W ten sposób „Ostatnia szansa” staje się pewnego rodzaju opowieścią o życiu każdego z nas, podejmowanych przez nas wyborach, pragnieniach, umiejętności realizacji ich.
Piotr Piątak w swojej powieści zabiera nas w świat ostatnich wyborów pozwalających na odmianę życia, sytuacji, które wydają nam się bez wyjścia i wymagają wielkiej odwagi, aby nie postąpić egoistycznie. Pokazuje też, że wszystko w naszym życiu ma sens. Każdy błąd może stać się początkiem innej postawy, każde zagrożenie może dać nam nowe życie, w które możemy wkroczyć tylko wtedy, kiedy pozwolimy sobie na codzienną radość i bezinteresowność. „Ostatnia szansa” to także powieść o pomaganiu, odwadze zmieniania cudzego życia na lepsze. „Jeżeli czegoś pragniesz, to musisz uwierzyć, że to się stanie”.
Wartka akcja sprawia, że książkę czyta się bardzo przyjemnie. Dla ludzi lubiących logiczną akcję będzie to powieść pełna irracjonalnych wydarzeń, w których wiele elementów pozornie nie ma sensu: zarówno globalne ochłodzenia, jak i pojawianie się zmarłych bohaterów, a nawet barmana będącego kimś w rodzaju anioła, czy szybko odradzającej się przyrody i traktowania obcego jak syna. "Są rzeczy, w które po prostu się wierzy. I są rzeczy, o których lepiej nie wiedzieć".
Jeśli jednak spojrzymy na czyny bohatera przez pryzmat ludzkich wyborów stanie się ona metaforą przełomów w życiu każdego z nas. Pozwala także na nieco inne spojrzenie na naszą codzienność, docenienie tego, co mamy, zachęcenie do łapania kolejnych chwil. „Słowo bez wiary jest piaskiem sypanym przy silnym wietrze. Nie usypiesz nawet kopca, by schować swój najmniejszy palec”.
„Ostatnia szansa” to na pewno nie powieść dla miłośników fantastyki naukowej, ale dla osób lubiących książki z przesłaniem i zmuszających do refleksji nad życiem. Motywy religijne sprawiają wrażenie, że jest to opowieść do osób wierzących, ale nie ma tu określonej religii, więc może wystarczy wiara w moc ludzkiej myśli?

Niedaleka przyszłość zawsze była doskonałym sposobem pokazania wielu bolączek określonych czasów. Jedną z naszych jest zapominanie o małych rzeczach i niewielkich radościach. Dopiero ich brak sprawia, że zaczynamy doceniać to, co mieliśmy. Czasami jest to zwyczajna wolność, innym razem możliwość przebywania z bliskimi czy niezależność od przełożonych z pracy. Do tego często...

"Niewiedza bywa błogosławieństwem, może nawet częściej od nadmiaru wiadomości".


Na różnych etapach życia dopisujemy bądź wykreślamy ze swojej listy marzenia i cele. Niektóre czasami realizujemy, większość jednak pozostaje wyłącznie w sferze planów, które raczej nigdy się nie ziszczą. Gdyby jednak zostało Wam niewiele czasu, gdyby zbliżał się koniec świata, co w pierwszej kolejności byście zrobili? Domyślam się, że Wasza lista byłaby długa, a czasu niestety bardzo mało, prawda?

Piotr Piątak to mieszkaniec Ustki, z zawodu radca prawny. Jest autorem e-booków pt. "Wieczorna wichura" oraz "Podróż w zaświaty. Powołanie Zodiasza". Pierwsza książka jego autorstwa wydana w formie papierowej nosi tytuł "Rachunek sumienia".

Bliżej nieokreślona przyszłość, w której manipulacja w sferę pogody zamieniła Ziemię w mroźną planetę. Major Michał Wolski zostaje obudzony w środku nocy, by natychmiast stawić się w bazie. Światu grozi bowiem zagłada – pole magnetyczne planety zostaje zakłócone, a zegarki chodzą do tyłu. Zbliża się koniec świata, który całkowicie zmienia nastawienie obowiązkowego żołnierza do życia.

Po przeczytaniu pierwszych stron książki autora, byłam przekonana, iż trzymam w ręku powieść fantastyczno-naukową z elementami dystopijnymi, bowiem wizja przyszłości świata jaką Piotr Piątak zaserwował swoim czytelnikom, nie napawa optymizmem. Brak ochrony ozonowej, zabójczo mroźna temperatura na zewnątrz przy której ludzie muszą chodzić w specjalnie przystosowanych kombinezonach, zupełny brak fauny i flory – warunki takie z pewnością nie wróżą świetlanej przyszłości całej rasie ludzkiej. Jakie więc było moje zdziwienie, gdy wraz z rozwojem akcji uświadomiłam sobie, że "Ostatnia szansa" to nie powieść dystopijna, ale swoista przypowieść z widocznym przesłaniem dla czytelników.

Wymowny tytuł oraz zielony liść na okładce stanowią klucz do zrozumienia myśli, jaka autor chciał niewątpliwie przekazać poprzez swoją prozę. Ostatnia szansa to bowiem sytuacja, w której każdy z nas może się kiedyś znaleźć – chorując na śmiertelną chorobę, czy też wiedząc, iż zbliża się nieuchronny koniec. Jakie wówczas będą kierowały nami priorytety, co będzie dla nas najważniejsze? Czy zdążymy wykorzystać czas, jaki nam pozostał, nie marnując ani jednej minuty? Fabuła tej książki zmusza do takich właśnie głębokich refleksji nad wyborami, których dokonujemy i nad tym, że nic nie jest dane nam raz na zawsze.

Utwór charakteryzuje się wartką akcją, jednak jego pewne elementy fabularne nie przekonały mnie do końca, wyzwalając swoisty niedosyt i poczucie nieco zmarnowanego pomysłu. O ile wprowadzenie płaszczyzny metafizycznej pod postacią ducha zmarłej Agaty i tajemniczego barmana da się jeszcze przełknąć, o tyle jednak postać studenta, którą Michał przygarnia i traktuje jak syna już nie. To bowiem postać mdła, kompletnie niedopracowana i w mojej opinii stająca się zbędnym balastem, nie wnoszącym nic konstruktywnego do całej tej historii. Szkoda, że autor nie skupił się bardziej na kreacji świata przedstawionego, uwypuklając mrożącą krew w żyłach wizję naszego świata. Sam bowiem pomysł na niezbyt odległą przyszłość mnie zaintrygował i żałuję, iż nie otrzymałam w tej płaszczyźnie znacznie więcej.

"Ostatnia szansa" to ponad sto pięćdziesiąt stron, które dzięki dużej czcionce czyta się błyskawicznie. Nie jest to na pewno książka wybitna i nie jest także utworem, który zapamięta się na dłużej. Z pewnością jednak w chwili jej czytania skłania do kilku refleksji egzystencjalnych, dlatego też nie uważam czasu spędzonego przy niej za czas stracony. I zgodnie z nazwami rozdziałów, być może dzięki prozie autora odnajdziecie w sobie mobilizację, a następnie pokłady wiary i nadziei, by wykorzystać tę ostatnią szansę. Nie wiadomo bowiem ile czasu Wam zostało.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"Niewiedza bywa błogosławieństwem, może nawet częściej od nadmiaru wiadomości".


Na różnych etapach życia dopisujemy bądź wykreślamy ze swojej listy marzenia i cele. Niektóre czasami realizujemy, większość jednak pozostaje wyłącznie w sferze planów, które raczej nigdy się nie ziszczą. Gdyby jednak zostało Wam niewiele czasu, gdyby zbliżał się koniec świata, co w pierwszej...

Nazwijmy sprawy po imieniu. Skoro Piotr Piątak popełnił kolejną książkę, tym samym z autora staje się pisarzem. Jego wcześniejsza propozycja – "Rachunek sumienia" cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem, co zapowiada i prognozuje wysoką poczytność obecnego tytułu – "Ostatnia szansa". Jest to historia człowieka, który uświadamia sobie, że w życiu ominęło go mnóstwo doświadczeń i wydarzeń, w tym niektóre bardzo proste, dawniej na wyciągnięcie ręki, ale niestety brakowało czasu, chęci, był zagoniony, wszystko inne było ważniejsze. Nieoczekiwanie pojawiają się nowe możliwości, a jego lista niespełnionych marzeń i zamiarów na nowo staje się realna w wykonaniu – bohater, wysoki rangą oficer wojskowy, otrzymuje ostatnią szansę na naprawę swojego żywota. Czy tym razem wykorzysta ją czy ponownie utraci na zawsze?
Historia ta umiejscowiona została w przyszłości, w tle srogiej, mroźnej i nieustającej zimy, do której doprowadził błąd ludzki – manipulacja klimatem i pogodą, a w następstwie globalna katastrofa i zmiana uwarunkowań dla mieszkańców Ziemi. Ta fantastyczna opowieść niesie ze sobą także ważne przesłanie – każdy z nas może naprawiać swoje błędy, a nawet ratować świat. Bohater może uratować go dosłownie, lecz wpierw stoi przed dylematem do rozwikłania. Zobaczmy co rozegra się w jego sumieniu.

Nazwijmy sprawy po imieniu. Skoro Piotr Piątak popełnił kolejną książkę, tym samym z autora staje się pisarzem. Jego wcześniejsza propozycja – "Rachunek sumienia" cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem, co zapowiada i prognozuje wysoką poczytność obecnego tytułu – "Ostatnia szansa". Jest to historia człowieka, który uświadamia sobie, że w życiu ominęło go mnóstwo...

- Koledzy, koleżanki, żołnierze – rozpoczął generał spokojnym głosem. – Prezydent kraju ogłosił powszechną mobilizację. Za kilka minut zostanie to ogłoszone sygnałem dźwiękowym. Powiem to, co jest oczywiste. Chciałem to jednak zrobić osobiście by mieć pewność, że każdy pamięta znaczenie trzech sygnałów o równej długości. Nikt nie ma prawa opuszczać bazy. Za pół godziny wszystkie wyjścia zostaną zablokowane. Czekajcie na dalsze polecenia. Powodzenia! Dodam jedno...może nie powinienem...to nie są ćwiczenia – głos Borowa coraz bardziej się załamywał, widać było erupcję emocji, którą starał się kontrolować. – Wytrwajcie na stanowiskach. Znacie procedury.*


Piotr Piątak – mieszkaniec Ustki, radca prawny. Autor e-booków: "Wieczorna wichura" oraz "Podróż w zaświaty. Powołanie Zodiasza". "Rachunek sumienia" była jego pierwszą powieścią wydaną w formie papierowej.

Książka została napisana przystępnym językiem. Czyta się ją szybko. Utwór składa się z trzech rozdziałów, z których każdy nosi nazwę odnoszącą się do danego momentu akcji ("Mobilizacja", "Wiara" i "Nadzieja"). Bardzo dobrym zabiegiem było dodanie e-maila autora na końcu dzieła, dzięki czemu czytelnik może się z nim skontaktować i wyrazić swoją opinię albo po prostu porozmawiać. Jednak były momenty, które mnie nużyły. Ciężko jest mi napisać o tym utworze, gdyż wydaje mi się, że czegoś w nim nie zrozumiałem. Tylko czego? Zabrakło mi wartkiej akcji, która biegnie na łeb na szyję i nagle dochodzi do momentu wielkiego BUUM!

"Są rzeczy, w które po prostu się wierzy. I są rzeczy, o których lepiej nie wiedzieć."

Książka przedstawia losy majora Michała Wolskiego zmuszonego do samotnego wykonania pewnego zadania, które miało wpłynąć na losy całej ludzkości. Zmuszony do zachowania tajemnicy, zdecydował się na radykalne rozwiązanie, a wszystko przez... zielony listek. Michał stał się bezbronny w obliczu zbliżającego się końca świata. Pytanie brzmiało czy będzie mocno bolało. Nie znając czasu nadejścia końca Świata walczył z myślami wybierając to, co było najważniejsze. Spełniał marzenia swoje oraz innych osób, by ostatecznie walczyć o całą ludzkość. Ciesząc się pierwszymi, zielonymi listkami nie mógł pozwolić aby zostało to zaprzepaszczone. Tak by pozostało, gdyby major nie wiedział więcej od innych. Poznał siłę – której imienia nie był w stanie wypowiedzieć, dającą ludziom ostatnią szansę. Cała ta sytuacja sprawiła iż Michał stracił podporę w wartościach, którymi dotychczas się kierował. Utracił również zaufanie do osób, które dotąd szanował. Związany tajemnicą wojskową, obawiając się o los młodego człowieka, którego nazwał swoim synem, zdecydował się na ostateczne rozwiązanie...**

Michał Wolski – główny bohater, major, osoba, która często 'ląduje' w barze. Człowiek często mówiący co mu ślina na język przyniesie. Sympatyczny, towarzyski i humorystyczny. Bohater zaciekawił mnie.

Reasumując, książka nie do końca wpisała się w moje gusta, na pewno do niej nie wrócę, gdyż były momenty, w których się z nią męczyłem. Nie polecam ani nie odradzam. Dziękuję autorowi za przekazanie egzemplarza do recenzji.

* cytat pochodzi z okładki
**opis pochodzi ze strony wydawcy

Tytuł: "Ostatnia szansa"
Autor: Piotr Piątak
Wydawnictwo: Psychoskok
Projekt okładki: Robert Rumak
Korekta: Ryszard Krupiński
Ilustracje na okładce: @ Jörg Hackemann - Fotolia.com
Wydanie: 1
Oprawa: miękka
Data wydania: 4 czerwca 2015
Liczba stron: 168
ISBN: 978-83-7900-382-2

- Koledzy, koleżanki, żołnierze – rozpoczął generał spokojnym głosem. – Prezydent kraju ogłosił powszechną mobilizację. Za kilka minut zostanie to ogłoszone sygnałem dźwiękowym. Powiem to, co jest oczywiste. Chciałem to jednak zrobić osobiście by mieć pewność, że każdy pamięta znaczenie trzech sygnałów o równej długości. Nikt nie ma prawa opuszczać bazy. Za pół godziny...