Roth to dla mnie klasyk, po którego sięgam regularnie co jakiś czas. Mistrz słowa. Trzecią część trylogii zostawiam sobie znowu na kolejne spotkanie z autorem.

Roth to dla mnie klasyk, po którego sięgam regularnie co jakiś czas. Mistrz słowa. Trzecią część trylogii zostawiam sobie znowu na kolejne spotkanie z autorem.

"Wyszłam za komunistę" Philipa Rotha to powieść o pewnej aktorce, Eve Frame, która w latach 40. XX wieku wychodzi za mąż za komunistę, Ira Ringolda. Powieść śledzi losy Eve i Ira, gdy ich związek zostaje wystawiony na próbę przez zimną wojnę i nagonkę na czarownice McCarthy'ego.
Doskonała charakterystyka postaci: Roth tworzy realistyczne i wiarygodne postacie, z których każda ma swoje wady i zalety. Eve jest inteligentną i niezależną kobietą, która stopniowo staje się rozczarowana komunizmem. Ira zaś jest charyzmatycznym i idealistycznym mężczyzną, który ślepo wierzy w ideologię komunistyczną.
Autor wnikliwie obserwuje i opisuje atmosferę strachu i paranoi, która panowała w Stanach Zjednoczonych podczas Zimnej Wojny. Powieść pokazuje, jak nagonka na czarownice McCarthy'ego zniszczyła życie wielu niewinnych ludzi.
Historia jest napisana z perspektywy Eve, co pozwala czytelnikowi na poznanie jej myśli i uczuć. Roth stosuje również technikę strumienia świadomości, która dodaje powieści realizmu i głębi.
Powieść rozwija się powoli, co może zniechęcić niektórych czytelników. Ale uważam, że każda chwila z tą książką jest naprawdę wyjątkowa. Historia kończy się nagle, co może frustrować czytelników, którzy oczekują ostatecznego rozstrzygnięcia.
Jednakże "Wyszłam za komunistę" to bardzo dobrze napisana powieść o ważnym temacie. Warto wspomnieć, że książka jest częścią trylogii Rotha o Ameryce powojennej. Pierwszą częścią jest "Amerykańska sielanka"

"Wyszłam za komunistę" Philipa Rotha to powieść o pewnej aktorce, Eve Frame, która w latach 40. XX wieku wychodzi za mąż za komunistę, Ira Ringolda. Powieść śledzi losy Eve i Ira, gdy ich związek zostaje wystawiony na próbę przez zimną wojnę i nagonkę na czarownice McCarthy'ego.
Doskonała charakterystyka postaci: Roth tworzy realistyczne i wiarygodne postacie, z których...

Mimo, iż wydaję mi się, że wiem o co w tej książce Rothowi chodziło trudno mi zdobyć się na sympatię dla Iry Ringolda. Choć autor obudowuje to milionem słów mających to rozmyć, usprawiedliwić to Ira Ringold BYŁ komunistą i radzieckim agentem wpływu, agitatorem i propagandystą.
Nie jest w niczym lepszy od fanatyków drugiej strony, Grantów czy McCarthy'ego. Jak na książkę, która miała uderzać w szaleństwa maccartyzmu to wybór prawdziwego komunisty jako głównego antagonisty prześladowanego przez system jest dosyć osobliwy. Ale to może moja środkowo europejska świadomość nie jest zbyt kompatybilna ze świadomością lewicujących amerykańskich intelektualistów.

Mimo, iż wydaję mi się, że wiem o co w tej książce Rothowi chodziło trudno mi zdobyć się na sympatię dla Iry Ringolda. Choć autor obudowuje to milionem słów mających to rozmyć, usprawiedliwić to Ira Ringold BYŁ komunistą i radzieckim agentem wpływu, agitatorem i propagandystą.
Nie jest w niczym lepszy od fanatyków drugiej strony, Grantów czy McCarthy'ego. Jak na książkę,...

Skończywszy "Wyszłam za komunistę" skończyłem amerykańską trylogię Rotha. Pisarz ten jest geniuszem słowa i wielkie brawa dla tłumacza Jacka Spólnego, który zrobił dobrą robotę. Roth tak wspaniale operuje słowem, że podejrzewam, gdyby miał napisać listę zakupów, to również byłoby to arcydzieło. Jego język powoduję, że czytam 400 stron historii, która mnie w ogóle nie interesuje w swojej tematyce, a jednak nie potrafię zrezygnować z poświęcenia kilku tygodniu na przeczytanie tej historii. W "Wyszłam..." Roth opisuje polowanie na ludzi podejrzewanych o komunizm w czas Komisji MacArthura. Robi prawdziwą wiwisekcję środowiska pisarzy,dziennikarzy, polityków którzy brali w tym procederze udział jako ofiary lub sprawcy. Podejrzewam, że są to prawdziwe nazwiska, ponieważ kilka kojarzyłem, co było kroplą w morzu kilkudziesięciu przytoczonych. Książka ta zapewne w Ameryce zupełnie inaczej czytana niż u nas, ponieważ u nas Komuniści rządzili, a polowania robiło się na kapitalistów. Pytanie, czy jakiś Amerykanin przeczytałby 400 strono naszej sytuacji z lat 50? Być może, jeżeli byłaby napisana taki wspaniałym literackim językiem. Książka, mimo poruszania ważkich politycznych tematów, koncentruje się na losach jednej mezaliansowej rodziny, gdzie już każdy bez względu na narodowość może osobiście przeżywać szarpanie się z życiem.

Skończywszy "Wyszłam za komunistę" skończyłem amerykańską trylogię Rotha. Pisarz ten jest geniuszem słowa i wielkie brawa dla tłumacza Jacka Spólnego, który zrobił dobrą robotę. Roth tak wspaniale operuje słowem, że podejrzewam, gdyby miał napisać listę zakupów, to również byłoby to arcydzieło. Jego język powoduję, że czytam 400 stron historii, która mnie w ogóle nie...

Z tej książki zapamiętam, że bycie skrajnym w jakikolwiek sposób najczęściej nie kończy się dobrze.

Z tej książki zapamiętam, że bycie skrajnym w jakikolwiek sposób najczęściej nie kończy się dobrze.

Strasznie mnie zmęczyła ta powieść, nie mogę dojść co Roth chciał przez nią powiedzieć. Czy chodziło tylko o McCarthy'ego polowanie na czerwonych, czy o coś więcej? Swoją drogą z polskiego punktu widzenia ta fascynacja komunizmem może tylko śmieszyć (a już na pewno słuchanie chóru armii czerwonej),ale za wielką wodą zawsze obraz Europy się rozmywał.
Nie wiem czy ma to być obraz zakłamania elit, łamania życia podejrzanym o przynależność do partii komunistycznej czy też znowu powieść o motającym się w życiu ideowcu, który chciałby wyzwolić amerykańską klasę robotniczą, a może w końcu o miłości dwojga ludzi którą skutecznie i sukcesywnie niszczy toksyczny stosunek córki do własnej matki i nienawiść do jej męża. Generalnie jest to chyba powieść dla masochistów, czytasz i masz ochotę palnąć sobie w łeb od tego depresyjnego nastroju...

Strasznie mnie zmęczyła ta powieść, nie mogę dojść co Roth chciał przez nią powiedzieć. Czy chodziło tylko o McCarthy'ego polowanie na czerwonych, czy o coś więcej? Swoją drogą z polskiego punktu widzenia ta fascynacja komunizmem może tylko śmieszyć (a już na pewno słuchanie chóru armii czerwonej),ale za wielką wodą zawsze obraz Europy się rozmywał.
Nie wiem czy ma to być...

Kolejna świetna książka Rotha. Tym razem bardzo gorzko o tym, jak skutecznie ideologie służą nam za narzędzie do rozprawienia się z tymi, których nie lubimy, do naszej osobistej vendetty. Jak dobrze, że pewnych książek człowiek nie przeczytał za młodu, gdy cielęciem był... dokładnie tak mam z Philipem Rothem. Żeby nie epatować tutaj swoimi wynurzeniami dam cytat. Bardzo proszę, przeczytajcie: „... uważam czasy McCarthy’ego za początek powojennego, triumfalnego pochodu plotki jako wyznania wiary, jednoczącego najstarszą demokratyczną republikę na świecie. Pokładamy ufność w plotkach. Plotka jako Pismo Święte, religia narodu. Maccartyzm jako początek nie tyle poważnej polityki, co traktowania wszystkiego jako rozrywki dla masowej publiczności. Maccartyzm jako pierwszy po wojnie rozkwit amerykańskiebo bezmyślenia, które jest teraz takie powszechne. McCathy’emu nigdy nie chodziło o komunizm; przynajmniej on sam doskonale zdawał obie z tego sprawę. Procesy pokazowe w ramach patriotycznej krucjaty McCarthy’ego stanowiły tylko teatralną oprawę. [...] Dzięki niemu powróciliśmy do korzeni, do siedemnastego wieku i pregierza“. Roth jest wielki, ponieważ diagnozując Amerykę opisał procesy działające zawsze i wszędzie. Bo wszędzie człowiek jest człowiekiem. Nikim więcej i nikim mniej. Dziś plotka nazywa się fake newesem. Myślenie zastąpiły emocje. Polowanie na czarownice trwa. Cel jest ruchomy.

Kolejna świetna książka Rotha. Tym razem bardzo gorzko o tym, jak skutecznie ideologie służą nam za narzędzie do rozprawienia się z tymi, których nie lubimy, do naszej osobistej vendetty. Jak dobrze, że pewnych książek człowiek nie przeczytał za młodu, gdy cielęciem był... dokładnie tak mam z Philipem Rothem. Żeby nie epatować tutaj swoimi wynurzeniami dam cytat. Bardzo...

Druga część Amerykańskiej Trylogii, schematycznie przypodmina bardzo "Amerykańską Sielankę" i tu narrację prowadzi znany pisarz Nathan Zuckermann, z którym sie za bardzo się lubię. Roth znowu stworzył bezdenny ocean słów, co na początku jeszcze wciąga po niewielu stronach zaczyna już męczyć, opowieść zyskała by więcej gdyby była bardziej okrojona. Mimo to jest to historia jak najbardziej warta uwagi, Ameryka Rotha lubi gonić za swym własnym ogonem i może być nawet ciekawie obserwując te wybryki.

Druga część Amerykańskiej Trylogii, schematycznie przypodmina bardzo "Amerykańską Sielankę" i tu narrację prowadzi znany pisarz Nathan Zuckermann, z którym sie za bardzo się lubię. Roth znowu stworzył bezdenny ocean słów, co na początku jeszcze wciąga po niewielu stronach zaczyna już męczyć, opowieść zyskała by więcej gdyby była bardziej okrojona. Mimo to jest to historia...

Powieść jest drugą częścią trylogii autorstwa słynnego współczesnego pisarza. Pierwsza, "Amerykańska sielanka" opisuje radykalną histerię końca lat sześćdziesiątych, druga - "Wyszłam za komunistę" – reakcyjną histerię wczesnych lat pięćdziesiątych. Jest to gorzki, zjadliwy obraz epoki maccarthyzmu, stanowiący również zapis amerykańskiego stylu życia.

Powieść jest drugą częścią trylogii autorstwa słynnego współczesnego pisarza. Pierwsza, "Amerykańska sielanka" opisuje radykalną histerię końca lat sześćdziesiątych, druga - "Wyszłam za komunistę" – reakcyjną histerię wczesnych lat pięćdziesiątych. Jest to gorzki, zjadliwy obraz epoki maccarthyzmu, stanowiący również zapis amerykańskiego stylu życia.

O upadku fanatyka ale bez blasku.

O upadku fanatyka ale bez blasku.