Łączniczki. Wspomnienia z Powstania Warszawskiego

Mnie takie historie chwytają za serce. Uświadamiają mi one jak okrutna i straszna jest wojna oraz jak wiele zależy od tego czy ma się szczęście w życiu. Utrata bliskich, głód, ruiny miasta, wywóz ludzi to tylko niektóre motywy poruszane w książce. Można też w niej odnaleźć trochę odwagi i nadziei, że da się przeżyć tak okrutne czasy.

Mnie takie historie chwytają za serce. Uświadamiają mi one jak okrutna i straszna jest wojna oraz jak wiele zależy od tego czy ma się szczęście w życiu. Utrata bliskich, głód, ruiny miasta, wywóz ludzi to tylko niektóre motywy poruszane w książce. Można też w niej odnaleźć trochę odwagi i nadziei, że da się przeżyć tak okrutne czasy.

Historie kobiet-łączniczek podczas okupacji hitlerowskiej. Świetnie przekazana treść wspomnień. Polecam miłośnikom książek o tej tematyce.

Historie kobiet-łączniczek podczas okupacji hitlerowskiej. Świetnie przekazana treść wspomnień. Polecam miłośnikom książek o tej tematyce.

 “Łączniczki” to kolejne świadectwo historii z wojennych lat ukazane przez pryzmat kobiet. Po latach opowiadają o wybuchu powstania i swoich wspomnieniach z tamtego czasu. 

Wszystkie historie łączy wiek kobiet- wszystkie były małymi dziewczynkami lub nastolatkami gdy wybuchła wojna, a później rozpoczęło się powstanie. Żadna z nich nie miała wątpliwości czy chce w jakiś sposób pomóc w walce o Polskę. Od najmłodszych lat karmione były romantycznymi patriotycznymi historiami i miłością do ojczyzny. Książka zawiera dziewięć historii dziewczynek i ich rodzin. Były łączniczkami bądź sanitariuszkami, które wykonywały swoje zadania, mimo młodego wieku, strachu i ciężkich warunków. 

“Łączniczki” to książka, która upamiętnia historie kolejnych świadków wojny i powstania. Historie tych kobiet są piękne, niezwykłe i momentami wstrząsające. Niewyobrażalne i godne podziwu jest to, że te dziewczynki nie miały wątpliwości co będą robić, gdy wybuchnie wojna. Jedna bohaterka mówi: “W genach odziedziczyłam patriotyzm”. Choć historie są różne to po przeczytaniu zlewają się w trochę w jedno. Wyłania się z nich obraz dziewczynki wkraczającej w dorosłość w wojennych czasach. Bohaterki zmuszone były dorosnąć i podejmować poważne decyzje. Poniekąd za własnym pozwoleniem, ale też zmuszone sytuacją zostały wyrwane z rodzinnych domów. Głód, cierpienie, śmierć i smutek towarzyszyły im codziennie. Najpiękniejsze lata życia zostały im odebrane przez wojnę, dorosły z dnia na dzień i po latach czują, że coś zostało zabrane im raz na zawsze. 

Dla mnie to kolejne poruszające historie o kobietach z tamtych lat, jednak zabrakło mi tu emocji. Są mocne i wzruszające fragmenty, ale trochę ich tu mało. Niektóre losy kobiet, szczególnie te powojenne zostały przedstawione bardzo pobieżnie, a ja lubię wiedzieć czy te bohaterki zaznały w swoim życiu choć odrobiny szczęścia. Na pewno jest to wartościowa książka, natomiast ja nie dowiedziałam się z niej zbyt wielu nowych rzeczy, choć historie kobiet są warte uwagi. Jeśli macie ochotę sięgnąć po tego typu literaturę to bardziej polecam “Prawdziwe historie”, szczególnie spod pióra Anny Herbich :) 

 “Łączniczki” to kolejne świadectwo historii z wojennych lat ukazane przez pryzmat kobiet. Po latach opowiadają o wybuchu powstania i swoich wspomnieniach z tamtego czasu. 

Wszystkie historie łączy wiek kobiet- wszystkie były małymi dziewczynkami lub nastolatkami gdy wybuchła wojna, a później rozpoczęło się powstanie. Żadna z nich nie miała wątpliwości czy chce w jakiś...

Historia jest naszym obrazem, my ja tworzymy. Czytając takie książki jestem zawsze pod wrażeniem odwagi tych osób. Mimo tak młodych lat ruszyły do walki, były świadkami bestialstwa ze strony wroga, przeżyły głód i cierpienie. Pełen szacunek dla kobiet, które przedstawiły wydarzenia tamtych dni. Piękna, poruszająca, pełna odwagi historia dziewięciu kobiet. Naprawdę warto przeczytać.

Historia jest naszym obrazem, my ja tworzymy. Czytając takie książki jestem zawsze pod wrażeniem odwagi tych osób. Mimo tak młodych lat ruszyły do walki, były świadkami bestialstwa ze strony wroga, przeżyły głód i cierpienie. Pełen szacunek dla kobiet, które przedstawiły wydarzenia tamtych dni. Piękna, poruszająca, pełna odwagi historia dziewięciu kobiet. Naprawdę warto...

Książkę Dobrze sie czytało. Nie daje wyższej oceny bo z tej tematyki przeczytałam kilka pozycji, które biją ją na głowę

Książkę Dobrze sie czytało. Nie daje wyższej oceny bo z tej tematyki przeczytałam kilka pozycji, które biją ją na głowę

Ważna książka, uświadamiająca ogrom, odwagi, jaką cechowały się łączniczki podczas Powstania Warszawskiego. Czytając tę książkę, uświadomiłam sobie, że czasem tylko krok dzielił je od śmierci. To niesamowite, jak wielka determinacja popychała je do walki i pomimo czasem beznadziejnej sytuacji potrafiły pokonywać swoje słabości, aby walczyć o wolność. Obok wolności najcenniejszym skarbem była rodzina: odnalezienie po latach rodzeństwa, rodziców czy dzieci były dla nich największym szczęściem.

Ważna książka, uświadamiająca ogrom, odwagi, jaką cechowały się łączniczki podczas Powstania Warszawskiego. Czytając tę książkę, uświadomiłam sobie, że czasem tylko krok dzielił je od śmierci. To niesamowite, jak wielka determinacja popychała je do walki i pomimo czasem beznadziejnej sytuacji potrafiły pokonywać swoje słabości, aby walczyć o wolność. Obok wolności...

Wzruszające, niesamowite historie kobiet, które nigdy się nie poddały. Były prawdziwymi Patriotkami i odważnymi Bohaterkami... Wielki szacunek dla Ich całego pokolenia...

Wzruszające, niesamowite historie kobiet, które nigdy się nie poddały. Były prawdziwymi Patriotkami i odważnymi Bohaterkami... Wielki szacunek dla Ich całego pokolenia...

Czytałam z wypiekami na twarzy. Kazda historia wzbudzała podwyższone cisnienie. Uwielbiam takie historie.

Czytałam z wypiekami na twarzy. Kazda historia wzbudzała podwyższone cisnienie. Uwielbiam takie historie.

Troszkę czułam się jakbym czytała książkę od historii, chyba jednak nie lubię takiej narracji w książkach

Troszkę czułam się jakbym czytała książkę od historii, chyba jednak nie lubię takiej narracji w książkach

W dzisiejszych czasach jest bardzo dużo pozycji dotyczących lat drugiej wojny światowej i Powstania Warszawskiego. Na "Łączniczki" trafiłam zupełnie przez przypadek.
Dziewięć niezwykłych, wzruszających, a często szokujących opowieści kobiet, które jako 14-15-letnie łączniczki lub sanitariuszki uczestniczyły w powstaniu warszawskim.
Warszawianki, panienki z dobrych domów, uczennice dobrych szkół, patriotki zaangażowane w konspirację AK i Szarych Szeregów, córki lekarzy, profesorów, przedsiębiorców, właśnie wkraczały w młodość. Czas powstania je ukształtował.
Nieraz zastanawiam się jakby to było dzisiaj, gdyby nadeszło wojenne zagrożenie. I podejrzewam, że nie tylko ja się nad tym zastanawiam. No bo jaka jest dzisiejsza młodzież? Zapatrzona w ekran komputera lub smartfona. Żyjąca jedynie na FB czy Instagramie. A jakie mają wartości? Najnowszy sprzęt, ubrania... W tamtym czasach było inaczej. Oczywiście wtedy też młodzi buntowali się wobec pewnych norm. Ale wychowanie było inne.
Nastoletnie dziewczyny. Każda z innego środowiska. Żadna z nich nie myślała o sobie. Każda z nich napatrzyła się na okropne rzeczy. Książka składa się z dziewięciu historii opowiedzianych przez same bohaterki. Historie bardzo poruszające, wywołujące łzy. Podziwiam te dziewczyny, dziewczynki nawet, za ich odwagę i poświęcenie. A książkę polecam. Atutem są zdjęcia z tamtego okresu.

W dzisiejszych czasach jest bardzo dużo pozycji dotyczących lat drugiej wojny światowej i Powstania Warszawskiego. Na "Łączniczki" trafiłam zupełnie przez przypadek.
Dziewięć niezwykłych, wzruszających, a często szokujących opowieści kobiet, które jako 14-15-letnie łączniczki lub sanitariuszki uczestniczyły w powstaniu warszawskim.
Warszawianki, panienki z dobrych domów,...