Gabrielę Zapolską znałam dotąd wyłącznie z genialnej "Moralności Pani Dulskiej". Już ta książka mną wstrząsnęła uniwersalnością charakterystyk postaci, realizmem i śmiałością w zarysowywaniu fabuły. Niniejsze opowiadanie również daje do myślenia. O roli kobiety w przeszłości, o emocjach, ale i o braku uczuć w relacji, o oszustwie i zdradzie. O tragizmie wyborów.

[SPOILER]

Do lektury przystąpiłam nie znając żadnych szczegółów tej pozycji. W trakcie czytania przypomniały mi się "Pamiętniki Adama i Ewy" Marka Twaina.

Opowiadanie zachwyciło mnie od samego początku. Pomimo tego, że zostało wydane w poprzednim stuleciu, zaskakuje autentycznością, a nawet podobieństwem do współczesnych postaci. Współczujemy bohaterce, gdy opowiada o swoich obawach w małżeństwie, o poniżeniach ze strony męża, o jego zdradach. W końcu o oszustwie, którego się dopuścił, a mianowicie małżeństwie z bohaterką dla jej posagu, pomimo uczucia względem innej kobiety.

Obserwujemy, jak bohaterka powoli zaczyna tracić pewność siebie. Tęskni za poprzednim życiem, a im bardziej mąż się od niej oddala, tym silniej ona zaczyna wspominać innego mężczyznę, swoją dawną miłość.

W końcu to dla bohaterki pojawia się możliwość dokonania zdrady fizycznej z nowo poznanym mężczyzną. Lecz wbrew dzisiejszej retoryce nie korzysta z niej, wręcz czuje wobec adoratora pewien rodzaj obrzydzenia.

Brak akceptacji, zauważenia i poczucia sprawczości doprowadza bohaterkę nawet do myśli samobójczych i, w akcie desperacji, do chęci przepisania części majątku na jedną z kochanek męża, którą wydaje się on kochać.

Całe nastawienie główniej bohaterki zmienia się jednak po urodzeniu dziecka. Nabiera nie tylko więcej ciała, ale i pewności siebie. Staje się matką, przekierowuje uczucia na swoje dziecko i w końcu wydaje się być szczęśliwa. Wywnioskować można, że macierzyństwo daje jej spełnienie, którego nie odnalazła dotychczas w małżeństwie.

Niesamowite studium przypadku. Zapolska przy okazji rewelacyjnie ukazała, czym jest prawdziwa niewola ekonomiczna. Kiedy jedna osoba w rodzinie decyduje o bycie pozostałych. Kiedy bohaterka ma wydzielane pieniądze z własnego posagu. A przez to, że nikt nie nauczył jej stanowczości i gospodarowania pieniędzmi, musi w końcu sprzedawać własną biżuterię i majątek, żeby starczyło jej pieniędzy na opiekę nad domem. Nie wspominając, że jest oszukiwana przez własne służące i pozostawiona bez wsparcia męża.

Uważam, że opowiadanie to mówi więcej o konieczności emancypacji kobiet, niż wszystkie współczesne protesty feministyczne w krajach wysoko rozwiniętych razem wzięte. Polecam lekturę.

Gabrielę Zapolską znałam dotąd wyłącznie z genialnej "Moralności Pani Dulskiej". Już ta książka mną wstrząsnęła uniwersalnością charakterystyk postaci, realizmem i śmiałością w zarysowywaniu fabuły. Niniejsze opowiadanie również daje do myślenia. O roli kobiety w przeszłości, o emocjach, ale i o braku uczuć w relacji, o oszustwie i zdradzie. O tragizmie wyborów....

Straszne i śmieszne zarazem. Mamy 2024 rok, a wciąż można znaleźć tego typu małżeństwa i uwikłania.

Straszne i śmieszne zarazem. Mamy 2024 rok, a wciąż można znaleźć tego typu małżeństwa i uwikłania.

Trafiłam na te krótkie opowiadanie całkowitym przypadkiem - potrzebowałam krótkiej przerwy w opasłym tomie które czytam.

Początek wydawał mi się głupi i banalny - ot, młodziutka dziewczyna, świeżo upieczona mężatka z nadziejami na usłane różami pożycie małżeńskie zderza się z ponurą rzeczywistością codziennego życia i problemów. Niczego praktycznego nie nauczona w domu, nie mająca pojęcia o gotowaniu, zarządzaniu domem czy pieniędzmi.

Jednak im dalej czytałam, tym bardziej mi się podobała, i tym mniej denna była - stany depresyjne, niemoc w decydowaniu o własnym życiu, wspomnienia i nadzieje jakie miała kilka lat wcześniej.

Uderzyło mnie bardzo to, jak ponadczasowa jest ta historia, bo choć kobiety mają dziś dużo większą swobodę, to jednak jest wiele kobiet które wciąż z najróżniejszych powodów żyją z mężczyznami których nie kochają, które są uzależnione od ich humorów i pieniędzy.

Mamy tu również poruszony temat niesprawiedliwości, żądzy pieniędzy, zdradę i wstyd.

Jedyne co mi nie przypadło do gustu to samo zakończenie historii, ponieważ uważam, że to co przytrafiło się głównej bohaterce nie jest złotym środkiem na poprawę sytuacji małżeńskiej ani wyjście z depresji. Owszem, może dać nam inną perspektywę, spojrzenie na życie, ale myślę, że w tym przypadku było to troszkę przesadzone.

Trafiłam na te krótkie opowiadanie całkowitym przypadkiem - potrzebowałam krótkiej przerwy w opasłym tomie które czytam.

Początek wydawał mi się głupi i banalny - ot, młodziutka dziewczyna, świeżo upieczona mężatka z nadziejami na usłane różami pożycie małżeńskie zderza się z ponurą rzeczywistością codziennego życia i problemów. Niczego praktycznego nie nauczona w domu,...

Przypadkiem wpadła mi ta książka w ręce i nie żałuję, że ją przeczytałam. Ta historia pokazuje realia życia młodej mężatki z przed ponad 100 lat. Mnie ta książka jeszcze raz uświadomiła jak długą i trudną drogę musiały przejść kobiety by być tak wolnymi i niezależnymi jak dziś.

Przypadkiem wpadła mi ta książka w ręce i nie żałuję, że ją przeczytałam. Ta historia pokazuje realia życia młodej mężatki z przed ponad 100 lat. Mnie ta książka jeszcze raz uświadomiła jak długą i trudną drogę musiały przejść kobiety by być tak wolnymi i niezależnymi jak dziś.

O roli kobiety z wyższych sfer do początków XX w.

O roli kobiety z wyższych sfer do początków XX w.

Przeczytałam. Nie zobaczyłam nic satyrycznego ,raczej bardzo smutną stronę życia we dwoje a jednak w samotności.Najbardziej przykre jest to ,że chociaż techniczna strona codzienności jest dziś inna ,to ta duchowa często jeszcze trudniejsza.Mam na myśli właśnie tę sztuczność -pantomimę-o której pisze Zapolska.Dodatkowo -wiem ,że teraz poruszę grząski grunt-wspomniana przez główną bohaterkę emancypacja jako swoisty ratunek....Dziś my kobiety współczesne widzimy choć nie każda to przyzna cenę tej emancypacji...Krótko mówiąc z tamtego deszczu często pod wodospad wpadamy.
Uważam ,że ksiązka bardzo aktualna ,jak zresztą wiele dzieł Zapolskiej.
Tylko ,kto dziś czyta takie książki?

Przeczytałam. Nie zobaczyłam nic satyrycznego ,raczej bardzo smutną stronę życia we dwoje a jednak w samotności.Najbardziej przykre jest to ,że chociaż techniczna strona codzienności jest dziś inna ,to ta duchowa często jeszcze trudniejsza.Mam na myśli właśnie tę sztuczność -pantomimę-o której pisze Zapolska.Dodatkowo -wiem ,że teraz poruszę grząski grunt-wspomniana przez...

Nie wiem czy mogę oceniać pamiętnik, natomiast uważam, że jest naprawdę dobry. Pokazuje realny obraz małżeństwa, niestety tutaj smutny i przepełniony żalem oraz samotnością.
Ale czasami, rzeczywiście były momenty, które były zabawne. Polecam się zapoznać.

Nie wiem czy mogę oceniać pamiętnik, natomiast uważam, że jest naprawdę dobry. Pokazuje realny obraz małżeństwa, niestety tutaj smutny i przepełniony żalem oraz samotnością.
Ale czasami, rzeczywiście były momenty, które były zabawne. Polecam się zapoznać.

Choć w wielu recenzjach zasugerowanych okładką ("dowcipny obraz świata młodej mężatki") pojawia się wątek satyry, z dzisiejszej perspektywy w tekście nie ma niczego satyrycznego.

Początkowo tekst przypomina blogowe wpisy współczesnych nastolatek - naiwnych, nie nauczonych niczego praktycznego, nie mających pojęcia o tym, jak funkcjonuje świat i jak wyglądają relacje damsko-męskie poza tzw. literaturą kobiecą. Stopniowo główna bohaterka zaczyna rozumieć dlaczego została żoną tego właśnie męża, oraz, że życie jest bardziej skomplikowane niż to jej opowiedzieli na pensji. Bardzo ciekawe studium dojrzewania do prowadzenia życia "obok" w sytuacji, gdy nie można uciec od swojego losu (czyli uproszczona historia wielu pokoleń naszych praprababek).

Choć w wielu recenzjach zasugerowanych okładką ("dowcipny obraz świata młodej mężatki") pojawia się wątek satyry, z dzisiejszej perspektywy w tekście nie ma niczego satyrycznego.

Początkowo tekst przypomina blogowe wpisy współczesnych nastolatek - naiwnych, nie nauczonych niczego praktycznego, nie mających pojęcia o tym, jak funkcjonuje świat i jak wyglądają relacje...

Przesłuchałam audiobooka, stwierdzam, że raczej nie przeczytałabym tej książki, kiedy miałabym ją w rękach.
Historia głównej bohaterki bardzo mnie wciągnęła, mimo że nienawidziłam w szkole historii, poznawanie dawnej Polski z takiej perspektywy jest dla mnie bardzo ciekawym doświadczeniem.

Przesłuchałam audiobooka, stwierdzam, że raczej nie przeczytałabym tej książki, kiedy miałabym ją w rękach.
Historia głównej bohaterki bardzo mnie wciągnęła, mimo że nienawidziłam w szkole historii, poznawanie dawnej Polski z takiej perspektywy jest dla mnie bardzo ciekawym doświadczeniem.

Czasy w których posąg odgrywał wielką rolę, powodując zawieranie małżeństw bez miłości. Główna bohaterka nic nie potrafi bo ją w domu rodzinnym nie nauczono. Zawsze miała tylko leżeć i pachnieć. Do tego brak pewności siebie ...

Czasy w których posąg odgrywał wielką rolę, powodując zawieranie małżeństw bez miłości. Główna bohaterka nic nie potrafi bo ją w domu rodzinnym nie nauczono. Zawsze miała tylko leżeć i pachnieć. Do tego brak pewności siebie ...