W momencie dodawania na półkę książka miała 3,8 - ocena bardzo niezasłużona. Jest to jedna z bardziej ambitnych i samoświadomych historii w ramach całej dostępnej nad Wisłą horrorowej pulpy. Przez całą fabułę przewijają się wątki lucefyrystyczne, usilnych dążeń diabła do apokatastazy - bardzo rzadko podejmowany wątek - choć do pewnego stopnia spopularyzowany w powszechnej świadomości przez Gaimana i serial powstały na kanwie jego historii. Do tego sporo nawiązań do mistycyzmu, spirytyzmu, ogólnego ezoterycznego ferworu, który panował wśród elit i mieszczańska od XIX wieku do II wojny światowej. Tytułowe wilkołaki wprowadzają w błąd, bo historia oferuje O WIELE więcej.

Opinia łączna dla obu tomów.

W momencie dodawania na półkę książka miała 3,8 - ocena bardzo niezasłużona. Jest to jedna z bardziej ambitnych i samoświadomych historii w ramach całej dostępnej nad Wisłą horrorowej pulpy. Przez całą fabułę przewijają się wątki lucefyrystyczne, usilnych dążeń diabła do apokatastazy - bardzo rzadko podejmowany wątek - choć do pewnego stopnia spopularyzowany w powszechnej...

Przeczytałem lata temu i kompletnie nie pamiętam o czym było. Za każdym razem, jak przeglądam biblioteczkę zaskakuje mnie, gdy wędrując palcami po półkach napotykam jej grzbiet. Ot, zagwozdka. Ale zarazem ocena zawartości - inne przeczytane powieści Stableforda pamiętam.

Przeczytałem lata temu i kompletnie nie pamiętam o czym było. Za każdym razem, jak przeglądam biblioteczkę zaskakuje mnie, gdy wędrując palcami po półkach napotykam jej grzbiet. Ot, zagwozdka. Ale zarazem ocena zawartości - inne przeczytane powieści Stableforda pamiętam.

Po książkę sięgnęłam wyłącznie z racji tego, iż napatoczyła mi się gdzieś wśród starych tytułów należących do moich rodziców. Nie płaciłam za nią sama - i chyba dobrze, ponieważ nie przyniosła mi ona szczególnej satysfakcji.

Przede wszystkim - widać, że tom pierwszy był pisany od razu z myślą o kontynuacji, ponieważ dosyć średnio się trzyma jako samodzielne dzieło. Wygląda bardziej jak mocno rozbudowany prolog do dwóch różnych historii, które splatają się ze sobą w, przynajmniej jak dotychczas, bardzo niewielkim stopniu. Jak w wątku Gabriela faktycznie coś się czasem działo czy wyjaśniało, tak ten egipski jest tylko liźnięty na początku, a potem już niemal wcale nieporuszany, za wyjątkiem końcowego, niezbyt pasjonującego interludium w formie listu.

Drugą, acz chyba nieco mniej istotną już rzeczą, na którą chciałabym zwrócić uwagę, są sporadyczne błędy językowe. Osoba tłumacząca tekst miewała tu i ówdzie problemy z kwestiami takimi jak zapis partykuły "nie" z przymiotnikami. Pojawiło się też kilka innych wpadek, aczkolwiek nie były one na tyle poważne, bym zapamiętała je na dłużej, więc chyba można przymknąć na nie oko.

Kwestię scen erotycznych (a, uwaga, zdarzają się ze dwie) pozwolę sobie przemilczeć. Osobiście bardzo nie lubię czytać tego typu opisów, więc umieszczanie ich w powieści niebędącej erotykiem zazwyczaj z góry jest u mnie traktowane jako minus - jednakże być może dla osób niemających z nimi takiego problemu nie okażą się one większym problemem.

Mimo wszystko nie można jednak powiedzieć, iż książka nie nadaje się absolutnie do niczego. Zaprezentowana na początku wizja Boga oraz Szatana jest dosyć interesująca i odbiega od klasycznego schematu ich postrzegania. Ponadto autorowi bez wątpienia udało się jedno - nie wiadomo, która z frakcji jest "tą dobrą" i czy któraś w ogóle.

Pierwszy tom postawił wiele pytań, na które finalnie nie udzielił odpowiedzi, tym samym zmuszając ciekawskich do sięgnięcia po drugi. Aczkolwiek czy mnie osobiście przekonał, by nabyć kolejną część? Cóż, obawiam się, że nie

Po książkę sięgnęłam wyłącznie z racji tego, iż napatoczyła mi się gdzieś wśród starych tytułów należących do moich rodziców. Nie płaciłam za nią sama - i chyba dobrze, ponieważ nie przyniosła mi ona szczególnej satysfakcji.

Przede wszystkim - widać, że tom pierwszy był pisany od razu z myślą o kontynuacji, ponieważ dosyć średnio się trzyma jako samodzielne dzieło. Wygląda...

Jedyna z bardzo niewielu książek, których nie skończyłem, jak już zacząłem (nie licząc „zmęczenia materiału” – którejś tam części jakiegoś cyklu, który mi się przejadł). Do dzisiaj żałuję 8 zł, które wydałem w antykwariacie na dwa tomy.

Jedyna z bardzo niewielu książek, których nie skończyłem, jak już zacząłem (nie licząc „zmęczenia materiału” – którejś tam części jakiegoś cyklu, który mi się przejadł). Do dzisiaj żałuję 8 zł, które wydałem w antykwariacie na dwa tomy.