Trzeci tom "Pedagogii katolickich zgromadzeń zakonnych. Historia i współczesność" jest kontynuacją tomów pierwszego i drugiego, ale jest też wyjątkowy z paru względów. Po pierwsze tworzą go głównie pedagogie zgromadzeń żeńskich, po drugie wszystkie opisane zgromadzenia mają swoje domy między innymi w Małopolsce. Po trzecie tom niniejszy powstawał już przy wyraźnej i głębokiej aprobacie dla tego projektu, udzielonej przez wiele środowisk zarówno świeckich, jak i zakonnych, co znacznie ułatwiło pracę.

Niniejszy tom niesie pewne nadzieje na dokonanie w miarę całościowej, chociaż wstępnej rekonstrukcji pedagogicznej spuścizny i roli wychowawczej katolickich zgromadzeń, przynajmniej z terenu Polski. Zamyka on serię i projekt naukowo-wydawniczy. Czy wyczerpany został temat tego dziedzictwa? Z pewnością nie, lecz powstałe tomy pokazują ogromne, niemożliwe do zmierzenia w swych oddziaływaniach społecznych i kulturowych dzieło sprawstwa wychowawczego zgromadzeń zakonnych. Należy dodać, że każde ze zgromadzeń uzyskało jedną szansę zaistnienia w naszej serii, w takim sensie, iż danemu zgromadzeniu poświęcono tylko jeden rozdział.

Tom trzeci tak jak poprzednie wpisuje się zarówno w historię myśli pedagogicznej, jak i we współczesną teorię wychowania. Może być użyteczną lekturą w obrębie takich przedmiotów, jak: teoria wychowania, współczesne systemy pedagogiczne, historia wychowania, pedagogika ogólna. To doskonała lektura dla osób zainteresowanych pedagogiką religii, pedagogiką katolicką oraz osób preferujących pedagogikę laicką wszelkich nurtów, dla ich osobistej samoświadomości, ale przede wszystkim, by mogli odnajdować tu podstawy do adekwatnych sądów o teorii i praktyce pedagogiki katolickiej.

Rozdziały ułożone są według chronologii zakładania zgromadzeń zakonnych.