Książka przeznaczona jest raczej dla młodszego czytelnika w wieku mniej więcej 11-13 lat, więc troszeczkę nie dopasowałam się wiekiem. Ale gdybym czytała ją tę dekadę wcześniej (i gdyby ta książka już wtedy istniała) to prawdopodobnie bardzo by mi się podobała. Przez to nie mogę dać też wyższej oceny, bo po prostu nie zgadzałaby się z moimi odczuciami.

Początek trochę nużący, dużo opisów, mało akcji. Raczej opisane jest życie mieszkańców wioski i relacje pomiędzy głównymi bohaterami. Czasami czytało mi się to przyjemnie, a czasami miałam już tego dosyć.

Najbardziej podobało mi się ostatnie 100 stron, gdy dzieci wyruszają z misją ratunkową. Akcja nabiera w końcu tempa, dzieje się parę przykrych rzeczy, które wywołały u mnie zaszklone oczy więc nawet w trochę starszym czytelniku książka potrafi wywrzeć jakieś emocje.

Bardzo fajna główna kobieca postać. Jest świetnym wzorem dla młodszych dziewczynek.

Po kontynuację raczej nie sięgnę, bo jednak jestem trochę za stara na tę serię, ale młodszym czytelnikom jak najbardziej polecam.

Książka przeznaczona jest raczej dla młodszego czytelnika w wieku mniej więcej 11-13 lat, więc troszeczkę nie dopasowałam się wiekiem. Ale gdybym czytała ją tę dekadę wcześniej (i gdyby ta książka już wtedy istniała) to prawdopodobnie bardzo by mi się podobała. Przez to nie mogę dać też wyższej oceny, bo po prostu nie zgadzałaby się z moimi odczuciami.

Początek trochę...

Sam klimat jest ciemny i mroczny, o czym zorientowałam się dopiero po kilku rozdziałach. Bardzo lubię wszelkie opisy, szybko się czyta. Minusem jest, że z początku akcja się ciągnie, a pod koniec bardzo śpieszy. Mimo to dla fanów przygód, tajemnic i magii bardzo polecam 😌👍

Sam klimat jest ciemny i mroczny, o czym zorientowałam się dopiero po kilku rozdziałach. Bardzo lubię wszelkie opisy, szybko się czyta. Minusem jest, że z początku akcja się ciągnie, a pod koniec bardzo śpieszy. Mimo to dla fanów przygód, tajemnic i magii bardzo polecam 😌👍

Nie mogę powiedzieć ze jest to moja ulubiona pozycja książkowa ;((
Po opisie z tylu myślałam ze otrzymam opowieść o podróży 3 przyjaciół -a otrzymuje opis ich życia w małym miasteczku. Książkę czyta się szybko jak ba to jak bardzo jest nudna. Ze wspomnianej 3 przyjaciół polubiłam tylko Toma który jest niestety dosyć mocno pominięty.

Nie mogę powiedzieć ze jest to moja ulubiona pozycja książkowa ;((
Po opisie z tylu myślałam ze otrzymam opowieść o podróży 3 przyjaciół -a otrzymuje opis ich życia w małym miasteczku. Książkę czyta się szybko jak ba to jak bardzo jest nudna. Ze wspomnianej 3 przyjaciół polubiłam tylko Toma który jest niestety dosyć mocno pominięty.

Chociaż uważam, że obiektywnie książka jest bardzo dobra, to subiektywnie nie mogłam się wczuć w postaci bohaterów, znaleźć sobie kogoś do polubienia. Nie mogłam się odnaleźć w klimacie powieści, gubiłam się w niektórych scenach. Mam wrażenie, że językowo jest tam za dużo skrótów w opisach. Natomiast nie umniejsza to historii, bo ta bardzo mi się podobała. Trzon opiera się na trójce młodych bohaterów, którzy próbują pokonać wielkiego czarnoksiężnika, chociaż oni sami są zwykłymi śmiertelnikami nie obdarzonymi magicznymi mocami. Ciekawie jest pokazana kraina, w której dzieje się historia. Wydaje się być, istnieć naprawdę. Podobały mi się też główne postaci, widać między nimi ciekawy kontrast. Urzekł mnie ich sposób działania, myślenia. Ten, za który ja cenię sobie fantastykę, czyli przede wszystkim honor, drużyna, zadanie. Ci bohaterowie są odważni, ale nie w taki naiwny sposób, nie są przerysowani, co ważne dla młodego czytelnika. Ich działanie jest umotywowane.
Ta część jest początkiem trylogii, i faktycznie czuje się, że koniec tej historii nie jest właściwie jej końcem. Ona się w Otchłannym zaczyna. Rozwiązuje się tu jeden wątek, a tak naprawdę to konstrukcja bliska jest Achai, gdzie należałoby wszystkie tomy czytać jak jedną powieść, a nie jak koleje części historii.
Mimo opisów wydawcy moim zdaniem ta książka to nie jest młodzieżówka. Mimo tego, że głównymi bohaterami są nastolatki, to autor nadał im cechy, które można przypisać dojrzałemu człowiekowi. Obarczył ich odpowiedzialnością i takim poświęceniem, jakie znane jest raczej z dorosłej fantastyki. I nie chodzi o to, że młodzież nie rozumie tych zachowań, ale moim zdaniem one na etapie rozwoju nastolatka nie są wiarygodne. Ale być może nie doceniam młodego czytelnika i mam już wypaczone spojrzenie. Oceńcie sami.
Jednak ja czytałam książkę w fotelu widza, a nie z pozycji uczestnika wydarzeń, co na przykład miało miejsce w powieściach Karen Miller. Ta autorka totalnie wciągała mnie w historię, angażowała od początku do końca w losy bohaterów. Ja po skończonym czytaniu byłam zmęczona, jakbym sama przewędrowała pieszo przez te góry razem z bohaterami. Tutaj niestety nie… nie wiem, czy to kwestia stylu autora, czy dystansu tłumacza, ale brakło klimatu. Jeśli wpadnie mi w ręce kolejna część Nethergrima, to na pewno chętnie przeczytam, ale raczej moje poszukiwania nie będą skupione na Jobinie. Książkę polecam, bo czyta się dobrze, ale znam kilka podobnych tytułów, które czytało mi się lepiej.

Chociaż uważam, że obiektywnie książka jest bardzo dobra, to subiektywnie nie mogłam się wczuć w postaci bohaterów, znaleźć sobie kogoś do polubienia. Nie mogłam się odnaleźć w klimacie powieści, gubiłam się w niektórych scenach. Mam wrażenie, że językowo jest tam za dużo skrótów w opisach. Natomiast nie umniejsza to historii, bo ta bardzo mi się podobała. Trzon opiera się...

Autor miał pomysł na ciekawą przynajmniej wg mnie fabułę, ale źle ją napisał. Nie chciało mi się czytać tej książki. Wydarzenia za wolno się dzieją. Myślałam, że umrę jak ja czytałam.

Autor miał pomysł na ciekawą przynajmniej wg mnie fabułę, ale źle ją napisał. Nie chciało mi się czytać tej książki. Wydarzenia za wolno się dzieją. Myślałam, że umrę jak ja czytałam.

Co byś zrobił gdyby zło które zostało pokonane wiele lat wcześniej, powróciło do twojego miasta?
„Panie, przysięgam, w tych drzewach coś jest – Tom skulił się i cofnął. – Coś tam jest!”
Głównym bohaterem książki jest Edmund, żyjący w Moorvale, wiosce w której wszyscy mieszkańcy wierzą w legendę o dzielnym rycerzu Tristanie i odważnym magu Vithricu. Obaj lata temu pokonali Otchłannego, który porywał i więził dzieci. Po unicestwieniu Kołyskowego Złodzieja, bo tak było nazywane zło, cała wioska przez lata cieszyła się i śpiewała na cześć bohaterów. Nikt się nie spodziewał, że zło może powrócić.
Edmund jest najstarszym synem karczmarza. Ojciec chłopca żyjący własnymi marzeniami nie widzi innej przyszłości dla syna niż przejęcie biznesu po nim. Zagania chłopaka do roboty nie zwracając uwagi ani na młodszego syna, który oddał by wszystko za możliwość przejęcia karczmy, ani na marzenia Edmunda, który pragnie zostań magiem. Jedynymi osobami które wspierają chłopaka w dążeniu do celu są jego przyjaciele Katherine i Tom. Wszyscy troje lubią spędzać czas razem, i kiedy tylko mogą wymykają się z domu żeby się spotkać. Pewnego dnia na jednej z takich wypraw znajdują zaginione niedawno świnie. Mimo iż odnajdują zwierzęta martwe, niewielu ludzi się nimi przejmuje. Sytuacja się zmienia gdy zaczynają ginąć dzieci. Jednym z nich jest młodszy brat Edmunda. Ludzie zaczynają wpadać w panikę, zadają pytania, a wśród szeptów coraz częściej słychać złowrogie „to Otchłanny”. Gdzie są porwane dzieci? I jak zachowa się trójka przyjaciół? Czy Otchłanny powrócił? I co odkryje Edmund?
Otchłanny mnie pochłoną i zaciekawił, jednak im dalej brnęłam w książkę tym ciężej mi się ją czytało. Nie wiem czy kwestią jest moje nastawienie do niej i brak pewnych elementów które byłam gotowa w niej znaleźć czy może rzeczywiście czegoś jej brakuje. Mam nadzieję że druga część, po którą nie miałam okazji jeszcze sięgnąć, zadowoli mój niedosyt związany z tą historią.

Co byś zrobił gdyby zło które zostało pokonane wiele lat wcześniej, powróciło do twojego miasta?
„Panie, przysięgam, w tych drzewach coś jest – Tom skulił się i cofnął. – Coś tam jest!”
Głównym bohaterem książki jest Edmund, żyjący w Moorvale, wiosce w której wszyscy mieszkańcy wierzą w legendę o dzielnym rycerzu Tristanie i odważnym magu Vithricu. Obaj lata temu pokonali...

Prawda jest taka, że tak jak większość osób sięgnęłam po tą książkę, bo jest "dla fanów Zwiadowców".
Cała książka toczy się wokół trójki przyjaciół- wyrzutków, którzy chcą uciec i znaleźć swoje miejsce na ziemie: Edmund- syn karczmarza, który chce zostać czarodziejem, Tom- parobek bity przez swojego pana i Kathrine- wysoka dziewczyna, opiekująca się końmi razem z ojcem.
W tej książce mamy wiele powtarzających się schematów, chociażby przyjaciele, gdzie jedna osoba jest zakochana, a druga nie odwzajemnia uczucia. Jednak moim zdaniem te schematy są dość ciekawie napisane, mimo przewidywalności.
Gdy dzieje się coś złego nasi bohaterowie chcą pędzić na pomoc, jednak dorośli ich stopują. Nikt nie bierze ich na poważnie, bo mają 14 lat. Jednak wyruszają na pomoc jednego członka rodziny.
Można powiedzieć, że książka w pewien sposób zaskakuje szczególnie na koniec, ale do połowy nudzi. Pierwsza połowa książki jest to złudne, długie, monotonne wprowadzenie do świata tej książki.
Mimo wad oceniam tą książkę dość dobrze, jest to dość lekka książka, bez większych zaskoczeń, przedstawiająca schematy w inny ciekawy sposób.
Polecam wszystkim w młodym wieku, którzy szukają oderwania się od świata w ciekawą podróż.

Prawda jest taka, że tak jak większość osób sięgnęłam po tą książkę, bo jest "dla fanów Zwiadowców".
Cała książka toczy się wokół trójki przyjaciół- wyrzutków, którzy chcą uciec i znaleźć swoje miejsce na ziemie: Edmund- syn karczmarza, który chce zostać czarodziejem, Tom- parobek bity przez swojego pana i Kathrine- wysoka dziewczyna, opiekująca się końmi razem z ojcem.
W...

Porównanie do Zwiadowców to moim zdaniem zbytnia przesada, co nie znaczy, że książka mi się nie podobała.
Plus dla autora za stworzenie świetnej postaci kobiecej. Od razu się z nią zaprzyjaźniłam i kibicowałam jej aż do końca.

Porównanie do Zwiadowców to moim zdaniem zbytnia przesada, co nie znaczy, że książka mi się nie podobała.
Plus dla autora za stworzenie świetnej postaci kobiecej. Od razu się z nią zaprzyjaźniłam i kibicowałam jej aż do końca.

Książka szczególnie dla tych uwielbiających średniowieczne klimaty. Bardzo urzekł mnie klimat grozy i tajemnicy trzymający w napięciu. Jednak musiałam się bardzo wgryźć w historię i nie za bardzo będę sięgać po kolejne tomy

Książka szczególnie dla tych uwielbiających średniowieczne klimaty. Bardzo urzekł mnie klimat grozy i tajemnicy trzymający w napięciu. Jednak musiałam się bardzo wgryźć w historię i nie za bardzo będę sięgać po kolejne tomy

W zasadzie to nie skończyłem tej książki. Próbowałem 3 razy ale w końcu stwierdziłem, że zwyczajnie już mi się nie chce i mam co czytać.

W zasadzie to nie skończyłem tej książki. Próbowałem 3 razy ale w końcu stwierdziłem, że zwyczajnie już mi się nie chce i mam co czytać.