M@ile do psychiatry

Zapis przeżyć kobiety borykajacej się z nawracajacymi zaburzeniami nastroju. Autodiagnozuje się jako osoba z depresją, ale w istocie to raczej problem poważnych zaburzeń osobowości-typu narcystycznego z cechami borderline. Do tego nastrój pacjentki wykazuje wahania od głębokiej depresji do hipomanii, tj. stanów szczęścia i euforii z lekceważeniem poprzednich przykrych doświadczeń. Depresja niewiele ją uczy, nie ma nikogo, kto by dyskutowal z jej opiniami i nazywał jej patologiczne mechanizmy obronne. Problemy z tożsamością, pustka i egocentryzm -powodują kręcenie się w koło. Ogólnie dość przygnębiające, a relacja z psychiatra, pokazanym jako cierpliwy i akceptujący mędrzec, karmiący "proszeczkami" -jakoś mało przekonująca. W książce ani słowa o konieczności podjęcia pracy psychologicznej, cóż, widać psychiatra czuje się tu omnipotentny.

Zapis przeżyć kobiety borykajacej się z nawracajacymi zaburzeniami nastroju. Autodiagnozuje się jako osoba z depresją, ale w istocie to raczej problem poważnych zaburzeń osobowości-typu narcystycznego z cechami borderline. Do tego nastrój pacjentki wykazuje wahania od głębokiej depresji do hipomanii, tj. stanów szczęścia i euforii z lekceważeniem poprzednich przykrych...

Książka trudna dla kogoś kto nie doświadczył depresji u siebie.
Nagłe zmiany nastroju i niekonsekwencja osoby mogą irytować ale to jest właśnie rzeczywistość depresyjna.
Książka się dłuży do tego stopnia że już sam myślałem " na Boga niech już sobie podetnie żyły albo nałyka się prochów " bo nie dam rady doczytać.
Finał rekompensuje trudy - warto poczekać na koniec.

Książka trudna dla kogoś kto nie doświadczył depresji u siebie.
Nagłe zmiany nastroju i niekonsekwencja osoby mogą irytować ale to jest właśnie rzeczywistość depresyjna.
Książka się dłuży do tego stopnia że już sam myślałem " na Boga niech już sobie podetnie żyły albo nałyka się prochów " bo nie dam rady doczytać.
Finał rekompensuje trudy - warto poczekać na koniec.

Czy depresję się ma, czy "miewa"? Bo na pewno się na nią cierpi. Podobno to najgorsza choroba świata, bo nie masz już nawet nadziei. Ale jednocześnie to choroba bardzo samolubna, co widać w zapiskach bohaterki. Brak w nich prawie odniesień do innych ludzi, liczą się tylko problemy, a właściwie nawet same uczucia chorej. Być może to po prostu bardzo realitysczny zapis myśli i odczuć charakterystycznych dla tej choroby, ale przynajmniej dla mnie książka jest niestety po prostu nudna, a bohaterkę bardzo trudno polubić.

Czy depresję się ma, czy "miewa"? Bo na pewno się na nią cierpi. Podobno to najgorsza choroba świata, bo nie masz już nawet nadziei. Ale jednocześnie to choroba bardzo samolubna, co widać w zapiskach bohaterki. Brak w nich prawie odniesień do innych ludzi, liczą się tylko problemy, a właściwie nawet same uczucia chorej. Być może to po prostu bardzo realitysczny zapis myśli...

Historia kobiety chorej na depresję zapisana w formie maili do jej psychiatry.Rodzaj autopsychoterapii działającej w myśl zasady, że rzeczy nazwane i spisane stają się prostsze do zrozumienia i obalenia. Książka trudna, opisuje stany emocjonalne i napięcia psychiczne jakie towarzyszą chorobie. Kiedyś przeczytałam że "depresja to słaby punkt miłości" i ta książka w całości jest tego potwierdzeniem. Pozycja bez dwóch zdań dedykowana osobom chorym, może stać się inspiracją w jaki sposób zabrać się za zdrowienie. Polecam ją też bliskim osób chorujących i wszystkim innym starającym się zrozumieć depresję: ta książka w przystępny, ludziki sposób pozwoli "wejść w skórę" chorego.

Historia kobiety chorej na depresję zapisana w formie maili do jej psychiatry.Rodzaj autopsychoterapii działającej w myśl zasady, że rzeczy nazwane i spisane stają się prostsze do zrozumienia i obalenia. Książka trudna, opisuje stany emocjonalne i napięcia psychiczne jakie towarzyszą chorobie. Kiedyś przeczytałam że "depresja to słaby punkt miłości" i ta książka w całości...

https://www.youtube.com/watch?v=VPv9E9nbWcA

https://www.youtube.com/watch?v=VPv9E9nbWcA