Chciałoby się powiedzieć: a mogło być tak dobrze. Świetny dobór bohaterek, które mają do powiedzenia wiele ciekawych i ważnych rzeczy. Niestety całość przesłonięta megalomanią autora, który ciągle starał się zwrócić uwagę na siebie (kiedy byłem mały..., mój mistrz mówi..., byłem w..., zawsze marzyłem o..., w domu mam..., wczoraj jadłem to, jutro pojadę gdzieś i tak w kółko). Pozostaje duży niedosyt, że nie wykorzystał on w pełni możliwości, jakie dawały spotkania z tymi niezwykłymi kobietami.

Chciałoby się powiedzieć: a mogło być tak dobrze. Świetny dobór bohaterek, które mają do powiedzenia wiele ciekawych i ważnych rzeczy. Niestety całość przesłonięta megalomanią autora, który ciągle starał się zwrócić uwagę na siebie (kiedy byłem mały..., mój mistrz mówi..., byłem w..., zawsze marzyłem o..., w domu mam..., wczoraj jadłem to, jutro pojadę gdzieś i tak w...

Kolejne ciekawe spotkanie z Arturem Cieślarem i jego rozmówczyniami.
Polecam.

Kolejne ciekawe spotkanie z Arturem Cieślarem i jego rozmówczyniami.
Polecam.

Dwanaście wyjątkowych opowieści, z kobietami znanymi, podziwianymi o ich wyborach, konsekwencji w dążeniu do celu, sukcesach, skrywanych lękach o pasji jaką dla nich jest muzyka.
Wiele interesujących myśli, rozważań, wyłania się podczas tych rozmów.
Rozważania nt. m.innymi przemijania..." Przemijanie to ciągła świadomość, że nic nie jest na stałe, nic nie jest na własność, nic co się wydarzyło, już się nie powtórzy(...)".
Poza tym książka jest przepięknie wydana, w tym 12 metamuzycznych pięknych portretów autorstwa Laury La Wasilewskiej.

Dwanaście wyjątkowych opowieści, z kobietami znanymi, podziwianymi o ich wyborach, konsekwencji w dążeniu do celu, sukcesach, skrywanych lękach o pasji jaką dla nich jest muzyka.
Wiele interesujących myśli, rozważań, wyłania się podczas tych rozmów.
Rozważania nt. m.innymi przemijania..." Przemijanie to ciągła świadomość, że nic nie jest na stałe, nic nie jest na własność,...

"Muzyka to wibracja, serie dźwięków, akordów, rytmów, barw i współbrzmień, które w nas coś wywołują, które nami powodują. Często kiedy piszę, słucham muzyki. Wtedy staje się ona tłem, ale tez wręcz inspiracją. Myślę, że pewne zdania, słowa, nigdy nie zaistniałyby w mojej głowie, gdyby nie muzyka..." (s.9)



Książka Artura Cieślara "Kobieta metamuzyczna" to podroż przez świat muzyki, filozofii, piękna i wrażliwości. Autor rozmawia z dwunastoma kobietami, które w bardzo rożny sposób związane są z światem muzyki. Dlaczego? To książka metamuzyczna, która czerpie z muzyki, ale ją przekracza. Wśród rozmówczyń znajdziemy zatem: Grażynę Auguścik, Anię Dąbrowską, Urszulę Dudziak, Katarzynę Groniec, Krystynę Jandą, Grażynę Łobaszewską, Katarzynę Nosowską, Sławę Przybylską, Jadwigę Rappé, Marię Szabłowską, Magdę Umer i Elżbietę Zapendowską. To doprawdy wspaniała uczta nie tylko czytelnicza, ale i muzyczna. Nie będę oczywiście streszczała każdego wywiadu, chcę dziś opowiedzieć Wam o dwóch kobietach, zupełnie różnych kobietach, które wpłynęły na moje życie. Ich oddziaływanie nie skończyło się wraz z ostatnią piosenką na płycie, ale odtwarzane jest ciągle na nowo, i na nowo...



"To była dla mnie wielka radość, móc spotkać się i rozmawiać o rzeczach ważnych z kobietami, które wcześniej znałem jedyne z płyt, z radia i koncertów. Chciałem je poznać, zbliżyć się do ich świata, i tak też się stało".




KASIA NOSOWSKA

Postanowiłam przeczytać książkę, gdy zobaczyłam na okładce nazwisko Nosowska... Oj, mam dużo wspomnień związanych z zespołem HEY. Zawsze mnie inspirowały rockowe piosenki. Jeśli ktoś myśli, że to tylko głośne wrzaski, to bardzo, ale to bardzo się myli. W piosenkach rockowych słowa odzwierciedlają duszę artysty, nie są to plastikowe teksty o niczym, jak to ma miejsce u popowych gwiazdeczko-celebrytek. Każde moje uczucie i wspomnienie z czasów liceum mogę opisać konkretną piosenką i jej słowami. Cały mój świat od zawsze kręci się wokół muzyki, choć jak już wielokrotnie pisałam, dzięki mojej nauczycielce muzyki, nie potrafię śpiewać. Wpoiła mi lęk przed wydawaniem jakichkolwiek dźwięków zapisanych nutami, i od czasów II klasy podstawówki publicznie ich nie wydaję. W samotności - to zupełnie inna sprawa, wtedy śpiewam, słucham, krzyczę i znów śpiewam... Muzyka zawsze była dla mnie ucieczką od codzienności, a słowa piosenek mówiły za mnie o moich uczuciach, lękach czy buntach.



Kasia Nosowska w rozmowie z Arturem Cieślarem odsłania swoją metafizyczną naturę. Dla fanów jej muzyki to nic nowego, ale dla szerszego grona czytelników, to naprawdę niespodzianka, że rockowa dziewczyna, która tyle lat daje sobie świetnie radę w męskim świecie rocka, jest tak wrażliwą i piękną również wewnętrznie osobą.


"Muzyka jest substancją, która wypełnia wszystkie szczeliny, które w sobie nosiłam. Ona mnie scaliła. Wdarła się przepięknie w liczne zakamarki i sprawiła, że poczułam się pełna, gotowa do tego, żeby już w jednym kawałku pójść dalej przez życie. (...) W muzyce szukam wzruszenia, jeśli je znajduję, idę za tym. W muzyce szukam dreszczy" (s. 111)



KATARZYNA GRONIEC


Druga osobą, o której chce tu wspomnieć jest Katarzyna Groniec. Kilkanaście lat temu z uporem maniaka słuchałam i oglądałam "Metro". Jej wykonanie "Szyby" jest do dzisiejszego dnia streszczeniem mojego życia nastolatki. Śmiało mogłabym usiąść na jej miejscu, na owych sławnych już dziś schodach i zaśpiewać... "Pytają wszyscy - skąd jesteś i co robisz? To im wystarczy, że imię jakieś masz. Nie próbuj opowiadać i mówić im o sobie, bo zamiast Ciebie oni widzą twarz". Przyznaję, dziś nie słucham jej piosenek, bo to zupełnie nie mój styl muzyczny, ale "Metro" na zawsze pozostanie ze mną... Po tylu jednak latach Kasia Groniec znów mną wstrząsnęła. Poruszyła bowiem we mnie to, czego najbardziej się boję... Słuchanie jej, czy czytanie staje się dla mnie wyzwaniem, bo nie daje odpocząć, nie usprawiedliwia. Zmusza do stawiania sobie bolesnych pytań i milczenia, gdy odpowiedzi nie ma...


"- Stajesz rano przed lustrem i dokładnie sprawdzasz czy Ty to wciąż Ty, niezmieniona?
- Przyznaję, że nie jest łatwo pogodzić się z upływem czasu. Pojawiają się bardzo niewygodne pytania. Na przykład: ile czasu mi zostało, żebym mogła jeszcze zostać matką? (...) Zatem ile mi zostało tego czasu ważnego dla biologii? Pięć lat? Potem już nie urodzę. I co to będzie znaczyć dla mojej kobiecości? Ile stracę i co zyskam?" (s.69)



Polecam zatem książkę Artura Cieślara "Kobieta metamuzyczna". Uwaga jednak, przy czytaniu koniecznie proszę włączyć muzykę, zrobić sobie gorące kakao i odważnie wyruszyć wgłąb siebie.


Anna M.

"Muzyka to wibracja, serie dźwięków, akordów, rytmów, barw i współbrzmień, które w nas coś wywołują, które nami powodują. Często kiedy piszę, słucham muzyki. Wtedy staje się ona tłem, ale tez wręcz inspiracją. Myślę, że pewne zdania, słowa, nigdy nie zaistniałyby w mojej głowie, gdyby nie muzyka..." (s.9)



Książka Artura Cieślara "Kobieta metamuzyczna" to podroż przez...

Artur Cieślar w swojej książce zebrał rozmowy z kobietami, których nazwiska są doskonale znane z polskiej sceny muzycznej. Jego rozmówczyniami są m.in. Magda Umer, Elżbieta Zapendowska, Ania Dąbrowska czy Sława Przybylska, ale także wiele innych. Oprócz rozmów o muzyce, w książce poruszane są też kwestie sensu życia czy głęboko skrywanych lęków.

"Kobieta metamuzyczna" była dla mnie kompletnym zaskoczeniem i muszę przyznać, że nie do końca miałam w ten jesienny czas ochotę na rozmowy o sensie życia i szeroko pojmowanej metafizyce. Postanowiłam jednak przeczytać choćby jeden wywiad i... wciągnęłam się na tyle, że przeczytałam całość książki.

Autorowi udało się w sposób naprawdę niezwykły połączyć w jednej książce muzykę z rozmową o sensie życia, co w przypadku bohaterek wywiadów jest w zasadzie zabiegiem logicznym. Są to przecież kobiety, w życiu których muzyka od zawsze odgrywała niezwykle ważną rolę, zaważyła w dużym stopniu nie tylko na ścieżce kariery, ale niejednokrotnie także na całym życiu prywatnym. To dojrzałe artystki, które na swoim koncie mają już osiągnięcia, których historie są przykładem na determinację i upór w dążeniu do celu. To wszystko sprawia, że na ogół książkę czyta się z naprawdę dużym zainteresowaniem.

Czemu piszę, że na ogół? Cóż, niestety momentami jak dla mnie w książce za wiele pojawiało się nawiązań do buddyzmu i innych wyznań mających korzenie na Wschodzie. Czułam się, jakbym czytała podręcznik poświęcony medytacji i płynącym z niej korzyściom, a nie rozmowę o muzyce, sensie życia i karierze znanych osób. Na szczęście to uczucie szybko mijało.

Jeśli chodzi o samo wydanie, to książkę uznać można za małe dzieło sztuki. Dawno nie widziałam książki wydanej z tak wielkim smakiem i edytorskim wyczuciem, choć momentami rozczytanie niebieskich literek na złotym tle było trudne, szczególnie przy sztucznym świetle.

Książka spodoba się przede wszystkim fanom kobiet, z którymi Artur Cieślar przeprowadził rozmowy oraz tym, którzy znają już jego poprzednią książkę "Kobieta metafizyczna". Oczywiście warto, by sięgnęli po nią także wszyscy fani wszelkich wywiadów, ponieważ stoją one w tej publikacji na naprawdę wysokim poziomie.

Artur Cieślar w swojej książce zebrał rozmowy z kobietami, których nazwiska są doskonale znane z polskiej sceny muzycznej. Jego rozmówczyniami są m.in. Magda Umer, Elżbieta Zapendowska, Ania Dąbrowska czy Sława Przybylska, ale także wiele innych. Oprócz rozmów o muzyce, w książce poruszane są też kwestie sensu życia czy głęboko skrywanych lęków.

"Kobieta metamuzyczna"...