Książka pokazuje, takie prawdziwe życie, jacy są naprawdę. Szacun dla autora za opisanie mechanizmów poprawności politycznej i cenzury głównie w Niemczech. Dobrze, ktoś w książce powiedział, że oni się nigdy nie zasymilują. W książce opisane są przestępstwa, żebractwo, prostytucja, ale też normalne życie. Jeśli normalnym można nazwać życie całymi rodzinami na wysypisku śmieci i stołowanie się odpadkami.

Książka pokazuje, takie prawdziwe życie, jacy są naprawdę. Szacun dla autora za opisanie mechanizmów poprawności politycznej i cenzury głównie w Niemczech. Dobrze, ktoś w książce powiedział, że oni się nigdy nie zasymilują. W książce opisane są przestępstwa, żebractwo, prostytucja, ale też normalne życie. Jeśli normalnym można nazwać życie całymi rodzinami na wysypisku...

Tematyką Romów/Cyganów zainteresowałem się podczas pierwszej wyprawy na Bałkany w 2007. Społeczność ta ze względu na stereotypy budziła we mnie lęk, ale i ogromną ciekawość. Widok zlepionych z dykty i folii domostw, natarczywość żebraków, ale i kolorystyka, folklor, żywiołowość i  wyraźna odrębność sprawił, że zacząłem drążyć temat. Kilka wypraw do Rumuni, na Słowację i na Węgry, filmy dokumentalne i książki przybliżały mi ich życie, ale pozostawiały więcej pytań niż odpowiedzi. 
Lektura "Cyganie. Spotkania z nielubianym narodem” - Rolfa Bauerdicka jako jedna z pierwszych pozycji w długiej bibliografii dotyczącej Cyganów, więcej wyjaśniła, niż pozostawiła niewiadomych. Książka ta opisuje dużo aspektów życia i funkcjonowania w społeczeństwach krajów europy południowej i zachodniej tej mniejszości. Barwnie opisuje zależności pomiędzy nami - Gadziami a Cyganami, odkrywa i wyjaśnia nierówności, zwraca uwagę na problemy, ale nie piętnuje. To doskonała pozycja książkowa dla chcących zrozumieć ich fenomen.
Polecam

Tematyką Romów/Cyganów zainteresowałem się podczas pierwszej wyprawy na Bałkany w 2007. Społeczność ta ze względu na stereotypy budziła we mnie lęk, ale i ogromną ciekawość. Widok zlepionych z dykty i folii domostw, natarczywość żebraków, ale i kolorystyka, folklor, żywiołowość i  wyraźna odrębność sprawił, że zacząłem drążyć temat. Kilka wypraw do Rumuni, na Słowację i na...

Wszyscy tak skończymy, Tyle że oni do rdzenia dotarli pierwsi.

Wszyscy tak skończymy, Tyle że oni do rdzenia dotarli pierwsi.

Cyganie to nielubiany naród?
Po polskiej publikacji „Dym się rozwiewa” Jacka Milewskiego polemizowałabym z tym twierdzeniem zawartym w tytule, ale wobec faktów i argumentów, bardzo brutalnych w swej wymowie, jakie przytoczył autor w swoich reportażach, muszę przyznać mu rację.
Zaostrzyłabym nawet to określenie do nienawiści.
Autor zawarł w czternastu rozdziałach wiele płaszczyzn składających się na ostateczny obraz Cyganów w Europie. I mimo ostrzeżenia, jakie otrzymał od pewnej Rumunki – „Trzymaj się z dala od Cyganów.” – podjął „ponad sto podróży do Cyganów w dwunastu krajach Europy”. Pojechał do nich nie jako etnolog, socjolog, badacz czy społecznik walczący o ich prawa, ale jako reporter i fotograf. Stąd wkładka z wieloma zdjęciami dołączona do treści książki. Był gościem, przed którym otwierano drzwi, ale nadal obcym. Gadziem. Dla reportera to wystarczało, bo nie musiał wnikać, analizować i rozumieć tak, jak naukowiec. Mógł za to obserwować, relacjonować, komentować i „opowiadać o swoim zdumieniu, niezrozumieniu, a niekiedy i o strachu”.
Był moim medium, dzięki któremu widziałam i czułam to samo.
Pierwsze moje zaskoczenie to zupełnie inny obraz od tego, który widziałam w polskiej publikacji o polskich Cyganach. Dużo bardziej ekstremalny we wszystkich dziedzinach ich życia. Najbardziej wstrząsnęły mną sceny Cyganów żyjących na wysypisku śmieci w rumuńskiej Oradei. Śpiących w kabinie zezłomowanego auta. Z dziećmi bez palców odgryzionych przez szczury. Z walką o pożywienie wraz z nadjeżdżającymi rano śmieciarkami. Z mężczyznami pijącymi aż do utraty równowagi. Z kobietami obarczonymi gromadą dzieci. A i tak nie czułam wszystkiego tego, co autor – „zmagałem się z mdłościami i okrutnym smrodem, który tkwił w moim ubraniu jeszcze przez długie dni, i osłupiałem, widząc, co ludzie są w stanie znieść”. A z drugiej strony Cyganie stawiający pałace. Z jednej strony rasizm wobec Cyganów włącznie z morderstwami i podpaleniami, a z drugiej strony bojownicy o ich prawa, narażający dla nich własne zdrowie, a nawet życie. Próby zachowania honoru i dumy, ale i żebractwo, prostytucja, wróżbiarstwo i kradzieże. Dyskurs badaczy antycyganizmu pouczających rasistowskie i antycygańskie społeczeństwa dominujące, ale i jałowość tych dyskusji wynikająca z oderwania się od rzeczywistości, bo „przesiadują lata w bibliotekach i za biurkiem, ale nawet jednego dnia nie dzielą z Cyganami na wschodnioeuropejskich wysypiskach śmieci”. Urok praktykowania unikatowych zawodów blacharza, kowala, cynkarza czy wikliniarza i świadomość, że nie znajdą one możliwości kontynuacji w mocno kapitalistycznym tysiącleciu. Poprawność polityczna rządzących, ale i deportacje Cyganów poza granice ich krajów. Hipokryzja, którą Umberto Eco nazwał ukrywaniem nierozwiązanych trudności społecznych „wyłącznie poprzez zwyczaj bardziej uprzejmego wyrażania się”.
Naród wielu, ogromnych i skomplikowanych kontrastów!
Również wewnętrznych. To one były dla mnie zupełnie nowymi, niezeznanymi mi dotychczas problemami, z jakimi borykają się Cyganie. Procesy i zjawiska społeczne niszczące ich od wewnątrz jak sprzedaż dzieci, mafie kredytowe, handel kobietami i narkotykami, zorganizowana przestępczość żebracza. To wewnętrzne podziały plemienne, wzajemne wykorzystywanie, brak jedności i jednomyślności wśród Cyganów okazują się ich największym wrogiem i czynnikiem autodestrukcyjnym.
To najistotniejszy, ale i najsmutniejszy wniosek płynący z tych reportaży, który autor formułuje tak – „istnieje nie tylko strach przed Romami, ale także strach o Romów. O rozdarty naród , który nie potrzebuje gadziów, by zburzyć sen o cygańskiej wolności”.
Niektórzy się z tego ucieszą...
http://naostrzuksiazki.pl/

Cyganie to nielubiany naród?
Po polskiej publikacji „Dym się rozwiewa” Jacka Milewskiego polemizowałabym z tym twierdzeniem zawartym w tytule, ale wobec faktów i argumentów, bardzo brutalnych w swej wymowie, jakie przytoczył autor w swoich reportażach, muszę przyznać mu rację.
Zaostrzyłabym nawet to określenie do nienawiści.
Autor zawarł w czternastu rozdziałach...

Bardzo dobra pozycja. Ale nie dajcie sie zwieść pozorom. To książka o polityce w gruncie rzeczy. Nie znajdziecie tam opisów barwnych i roztańczonych taborów. To pozycja o politycznej poprawności, o tym kto zarabia na cyganach, co jest źródłem ich cierpienia, o bojownikach cygańskiej godności za państwowe pieniądze co to cygana na oczy nie widzieli, o cygańskiej niedoli i niewyobrażalnej wręcz bidzie, cygańskiej przestępczości której nie wolno nazywać cygańską, ect.
Zdaje się iż Autor stara sie podejść do tematu obiektywnie. Widać ze do cyganów czuje sympatię ale bynajmniej nie zamierza ich obrazu koloryzować.

Bardzo dobra pozycja. Ale nie dajcie sie zwieść pozorom. To książka o polityce w gruncie rzeczy. Nie znajdziecie tam opisów barwnych i roztańczonych taborów. To pozycja o politycznej poprawności, o tym kto zarabia na cyganach, co jest źródłem ich cierpienia, o bojownikach cygańskiej godności za państwowe pieniądze co to cygana na oczy nie widzieli, o cygańskiej niedoli i...

Niniejsza książka to próba przedstawienia Cyganów jako ludzi bez demonizowania ich ani też usprawiedliwiania. To bardzo subiektywny opis przeżyć autora. Opisuje on swoje spotkania z Cyganami niczym dobry reporter. Jego opisy są bardzo plastyczne, myślę, że to zasługa faktu, że jest on fotografem. Książka ta jest lekturą obowiązkową, ponieważ daje nowy pogląd na sytuację tej mniejszości, ale zarazem usiłuje być obiektywna. To jest jej wielką zaletą. Polecam.

Niniejsza książka to próba przedstawienia Cyganów jako ludzi bez demonizowania ich ani też usprawiedliwiania. To bardzo subiektywny opis przeżyć autora. Opisuje on swoje spotkania z Cyganami niczym dobry reporter. Jego opisy są bardzo plastyczne, myślę, że to zasługa faktu, że jest on fotografem. Książka ta jest lekturą obowiązkową, ponieważ daje nowy pogląd na sytuację tej...

Bardzo dobry reportaż. Autor traktuje temat z szacunkiem i humanistycznym podejściem. Krytykuje zarówno rasizm i ślepe uprzedzenia, jak i bezkrytyczną polityczną poprawność. Jak sam pisze, nie próbuje potępić niechęci między Cyganami a ludźmi pośród których żyją, by ustawić się po moralnie słusznej stronie, ale stara się jak najdokładniej naświetlić problemy zarówno na styku kultur, jak i wewnątrz cygańskiej społeczności.
Książka pomogła mi naprawdę wiele zrozumieć. Polecam każdemu!

Bardzo dobry reportaż. Autor traktuje temat z szacunkiem i humanistycznym podejściem. Krytykuje zarówno rasizm i ślepe uprzedzenia, jak i bezkrytyczną polityczną poprawność. Jak sam pisze, nie próbuje potępić niechęci między Cyganami a ludźmi pośród których żyją, by ustawić się po moralnie słusznej stronie, ale stara się jak najdokładniej naświetlić problemy zarówno na...

www.czytelniazinnejbajki.blogspot.com
Od jakiegoś czasu miałam ochotę na dobry reportaż. W zapowiedziach trafiłam na książkę Bauerdicka i stwierdziłam, że to na pewno będzie strzał w dziesiątkę. Lubię poznawać inne kultury i zwyczaje a te, które reprezentują Cyganie, na pewno należą do jednych z ciekawszych.
Na początku warto zaznaczyć, że autor włożył mnóstwo pracy, aby poznać ich świat i rzetelnie wszystko opisać. Zwiedził wiele krajów i spotkał odpowiednich ludzi, którzy wprowadzili go w ten niezwykły świat kontrastów. Przedstawił zarówno rodziny żyjące na wysypisku śmieci w warunkach wręcz nie do opisania, jak i samego "króla" Cyganów, który o pieniądze martwić się nie musi. O Polsce za dużo się nie dowiemy, będzie jedna anegdota z wyprawy do Częstochowy. Autor skupił się głównie na Węgrzech, Rumunii i Niemczech.
Niestety, mimo że całość została przedstawiona bardzo szczegółowo, nie do końca do mnie trafiła. Chyba za bardzo nastawiłam się na kulturę i zwyczaje ludzi. Autor bardziej skupił się na konkretnych osobach czy rodzinach, pokazując ich historię. Często również nawiązywał do polityki, co zupełnie nie znajduje się w moim kręgu zainteresowań. Momentami po prostu się nudziłam i zerkałam, co będzie w kolejnym rozdziale. Bauerdick spędził wiele lat na podróżach, a że sam zajmuje się również fotografią, uwiecznił wielu Cyganów, a część zdjęć stanowi ciekawy dodatek, który znajdziemy w książce.
Gdybym miała obiektywnie ocenić reportaż, dałabym mu 6, natomiast mnie przypadł do gustu tak na 4+. To już kolejna książka, która nie do końca zgadza się z moimi oczekiwaniami względem niej. Chyba powinnam dokładniej przeglądać to, co biorę do czytania. A na reportaż dotyczący kultury Cyganów, być może jeszcze trafię.

www.czytelniazinnejbajki.blogspot.com
Od jakiegoś czasu miałam ochotę na dobry reportaż. W zapowiedziach trafiłam na książkę Bauerdicka i stwierdziłam, że to na pewno będzie strzał w dziesiątkę. Lubię poznawać inne kultury i zwyczaje a te, które reprezentują Cyganie, na pewno należą do jednych z ciekawszych.
Na początku warto zaznaczyć, że autor włożył mnóstwo pracy, aby...

Książka Rolfa Bauerdicka nie jest taką, którą czyta się z zapartym tchem. Przede wszystkim, autor wykonał bardzo solidną reporterską robotę, która wydaje się być do bólu obiektywna.
Niemiecki reporter pokazuje wstrząsające warunki życia codziennego wielu europejskich Cyganów - molestowanie seksualne, pedofilia, przemoc i zmuszanie do prostytucji to codzienność w cygańskich gettach. Bauerdick nie bazuje na obiegowych opiniach, pobieżnych relacjach, ale osobiście rozmawia z tymi ludźmi i przekazuje czytelnikom bezpośrednią relację z niemieckich dzielnic imigranckich i rumuńskich wysypisk śmieci. Niemiecki autor w dobie politycznej poprawności nie boi się obarczyć winą mniejszości etnicznej za swoją izolację i wysoki odsetek przestępczości.
Z drugiej strony, Bauerdick umieszcza los Cyganów w kontekście geopolitycznym - wielu z nich po przemianach ustrojowych w krajach zza Żelaznej Kurtyny zostało odstawionych na boczny tor, analogicznie do wielu polskich wsi popegeerowskich. Ludzie żyjący na skraju socjalnego ubóstwa są skazani na pomoc państwa, bez żadnych perspektyw na wyjście ze status quo.
W książce są opisane również niewyjaśnione morderstwa na Cyganach, popełnione z pobudek rasistowskich.
W dobie poprawności politycznej ciężko napisać dobry reportaż na tematy newralgicznych mniejszości etnicznych. Problem Cyganów wymaga szczególnej uwagi ze strony europejskich polityków i społeczeństw, dobrą postawą do dyskusji może być solidny reportaż, jakim są "Rozmowy" Rolfa Bauerdicka.

Książka Rolfa Bauerdicka nie jest taką, którą czyta się z zapartym tchem. Przede wszystkim, autor wykonał bardzo solidną reporterską robotę, która wydaje się być do bólu obiektywna.
Niemiecki reporter pokazuje wstrząsające warunki życia codziennego wielu europejskich Cyganów - molestowanie seksualne, pedofilia, przemoc i zmuszanie do prostytucji to codzienność w cygańskich...

Przeciekawy reportaż! Autor nie staje po żadnej ze stron.

Przeciekawy reportaż! Autor nie staje po żadnej ze stron.