Książka masakryczna. 3 gwiazdki tylko dlatego daje bo przynajmniej dialogi się w miarę szybko czytało. Przewidywalna, myślałam że po połowie akcja się jakoś szybciej potoczy.

Książka masakryczna. 3 gwiazdki tylko dlatego daje bo przynajmniej dialogi się w miarę szybko czytało. Przewidywalna, myślałam że po połowie akcja się jakoś szybciej potoczy.

,,Czarny motyl” zaczyna się całkiem dobrze, jednak im dalej, tym gorzej. Centralnym punktem powieści miał być wątek kryminalny dotyczący serii podpaleń w mieście Orebro. Tymczasem na pierwszym planie jest życie prywatne naszych bohaterów. Rozumiem, że jest ono ważne, ale w pewnym momencie mam wrażenie, że czytam romans a nie kryminał. Autorka tak bardzo skupia się na tym, żeby pokazać skomplikowany związek głównego bohatera oraz jego problemy rodzinne, że zapomina o wątku kryminalnym. On gdzieś tam jest, coś niby się dzieje, ale jest tłem dla wydarzeń. Cały wątek podpaleń, morderstw i śledztwa został potraktowany po macoszemu. Ogólnie to książka jest nudna, a cała historia jest rozwleczona na 360 stron, więc momentami czyta się o niczym. Zakończenie jest napisane na szybko. Mam wrażenie, że pani Jansson tak się rozpisała o rzeczach mało istotnych, że zapomniała o tym, że cały wątek kryminalny trzeba jakoś zakończyć. Tak więc na ostatnich stronach mamy ekspresowe rozwiązanie całej zagadki. Liczyłam na całkiem dobry kryminał, a wyszła słaba podróba.

,,Czarny motyl” zaczyna się całkiem dobrze, jednak im dalej, tym gorzej. Centralnym punktem powieści miał być wątek kryminalny dotyczący serii podpaleń w mieście Orebro. Tymczasem na pierwszym planie jest życie prywatne naszych bohaterów. Rozumiem, że jest ono ważne, ale w pewnym momencie mam wrażenie, że czytam romans a nie kryminał. Autorka tak bardzo skupia się na tym,...

Wątek kryminalny na ostatnich stronach Całość mdła, w sumie to więcej mamy rozważań niż jakiejkolwiek akcji. Jestem przyzwyczajona do skandynawskich kryminałów, niezbyt szybkich, ale ciekawych. Mamy kilka osób, które opisuje autorka, po to, aby potem wszystko połączyć. Niestety robi to w taki sposób, że do końca zastanawiałam się, czy po raz pierwszy nie odłożyć książki na półce nieprzeczytane. Niestety, żeby nie koniec, książkę bym zaliczyła do kompletnie nietrafionych, a tak stała się pomyłką. Zmarnowany pomysł :-(

Wątek kryminalny na ostatnich stronach Całość mdła, w sumie to więcej mamy rozważań niż jakiejkolwiek akcji. Jestem przyzwyczajona do skandynawskich kryminałów, niezbyt szybkich, ale ciekawych. Mamy kilka osób, które opisuje autorka, po to, aby potem wszystko połączyć. Niestety robi to w taki sposób, że do końca zastanawiałam się, czy po raz pierwszy nie odłożyć książki na...

Po rocznej przerwie sięgnęłam do kolejnej części skandynawskiego kryminału. Początek był trudny, akcja leniwa, potem nie mogłam się oderwać. Zakończenie - wielka niespodzianka, autorka sprytnie wyprowadza czytelnika w pole. Mocno polecam dla wielbicieli tego gatunku.

Po rocznej przerwie sięgnęłam do kolejnej części skandynawskiego kryminału. Początek był trudny, akcja leniwa, potem nie mogłam się oderwać. Zakończenie - wielka niespodzianka, autorka sprytnie wyprowadza czytelnika w pole. Mocno polecam dla wielbicieli tego gatunku.

Według mojej opinii książka bardzo monotonna. Początek niezbyt ciekawy, nie wciągający, mdły. Mam wrażenie, że język jest jednostajny, nie ma akcji. Przeczytałam książkę w całości, jednak już na początku chciałam ją odłożyć. Nie wzbudziła we mnie zainteresowania. Zero urozmaiceń i jakichkolwiek zwrotów akcji.

Według mojej opinii książka bardzo monotonna. Początek niezbyt ciekawy, nie wciągający, mdły. Mam wrażenie, że język jest jednostajny, nie ma akcji. Przeczytałam książkę w całości, jednak już na początku chciałam ją odłożyć. Nie wzbudziła we mnie zainteresowania. Zero urozmaiceń i jakichkolwiek zwrotów akcji.

A więc w ręce moje dostała się trzecia (a raczej szósta i ostatnia wydana po polsku część) przygód komisarz Marii Wern. Uczucia co do tego cyklu mam bardzo mieszane. Podejrzewam, że przez zgłębianie w zasadzie każdej skandynawskiej książki jaką znajdę, poznam i zobaczę to moje kryminalne oczekiwania i wymagania chyba zbyt wzrosły. Jak myślicie czas je zmniejszyć czy uparcie szukać czegoś z wyższej półki?!

Mieszkańcy Orebro szwedzkiego miasteczka są świadkami fali podpaleń. Zdarzenia transmitowane są w telewizji. Dlaczego sprawca wybiera miejsca, w których jest dużo ludzi? Pożar w szpitalu, potem w centrum konferencyjnym, Co wspólnego z pożarami ma przesyłka zawierająca kartę tarota z symbolem "płonącej wieży"? Kiedy jakiś czas później w lesie zostają znalezione spalone zwłoki padają podejrzenia, że jest powiązanie między sprawami, a Perem Arvidssonem - policjantem, który dopiero niedawno osiedlił się w Orebro. W śledztwo angażuje się też Maria Wern, która razem z kolegami próbuje ustalić czy winowajcą podpalenia i morderstwa kobiety, którą znaleziono w lesie jest ta sama osoba, a jeśli tak to co wspólnego z tym ma Per?

Muszę przyznać, że czytałam pozycję na raty, z odpoczynkiem i strachem, że nie skończę. Dobiłam jednak do brzegu. Zmęczona, znudzona i zasmucona. Spodziewałam się dynamicznej i ciekawej akcji, który wywnioskowałam z opisu powieści. Dostałam smętną, nudną i niestety ociężałą książkę. Nie wiem czy jeśli jeszcze coś wyjdzie po polsku spod pióra Anny to przeczytam - to była dla mnie męka. Chyba przywykłam do dynamiki, akcji i intrygi. Tutaj tego bardzo mi brakowało. Jednak jeśli lubisz spokój, równowagę i tylko momenty zaskoczenia to pozycja idealna dla Ciebie i nie wahaj się do niej zajrzeć!

A więc w ręce moje dostała się trzecia (a raczej szósta i ostatnia wydana po polsku część) przygód komisarz Marii Wern. Uczucia co do tego cyklu mam bardzo mieszane. Podejrzewam, że przez zgłębianie w zasadzie każdej skandynawskiej książki jaką znajdę, poznam i zobaczę to moje kryminalne oczekiwania i wymagania chyba zbyt wzrosły. Jak myślicie czas je zmniejszyć czy uparcie...

Świetna! (ale mogła być jeszcze lepsza)

Świetna! (ale mogła być jeszcze lepsza)

Kolejny tom o losach Marii Wern zdecydowanie nie przypomina dwóch poprzednich. O samej Marii tym razem malutko informacji za to główną postacią jest Per Arvidsson. Odnajduje on swoją siostrę, o której do tej pory nie wiedzial i probuje znalezc kobiete, która go pokocha.
Ksiazka wcaga. Chcemy sie dowiedziec kim jest Kruszyna i jak potoczą sie dalsze losy głównego boahtera.
Polecam

Kolejny tom o losach Marii Wern zdecydowanie nie przypomina dwóch poprzednich. O samej Marii tym razem malutko informacji za to główną postacią jest Per Arvidsson. Odnajduje on swoją siostrę, o której do tej pory nie wiedzial i probuje znalezc kobiete, która go pokocha.
Ksiazka wcaga. Chcemy sie dowiedziec kim jest Kruszyna i jak potoczą sie dalsze losy głównego...

Anna Jansson umie uchwycić to co najbardziej lubie w szweckich kryminałach bez tanich chwytów.

Anna Jansson umie uchwycić to co najbardziej lubie w szweckich kryminałach bez tanich chwytów.

„Czarny motyl” to kolejny tom powieści kryminalnej Anny Jansson, z komisarz Marią Wern.

W okolicach szwedzkiego miasteczka Orebro następuje fala podpaleń. Wydarzenia emitowane są w telewizji. Sprawca wybiera miejsca pełne ludzi, którzy giną, co podsyca ludzką niezdrową ciekawość. Pożary zostają wzniecone najpierw w szpitalu, a później w centrum konferencyjnym. Po pierwszym podpaleniu na policję trafia przesyłka zawierającą kartę tarota z wizerunkiem płonącej wieży. Co oznacza tajemniczy przekaz?
Kiedy w lesie zostają znalezione spalone zwłoki kobiety. Okazuje się, że związek ze sprawą ma policjant, który niedawno osiedlił się Orebro, Per Arvidsson, który może ją znać. W śledztwo zaangażowana jest komisarz Maria Wern. Muszą wspólnie ustalić, czy sprawca podpaleń i morderca kobiety to ta sama osoba, czy obie sprawy są ze sobą powiązane i jaki ma to związek z Perem. Czy im się to uda? Przeczytajcie sami!

W poprzednich tomach, Maria Wern wiodała prym i była główną bohaterką powieąci Anny Jansson. Tym razem usuwa się lekko do tyłu, robiąc miejsce swemu koledze, Perowi Arvidssonowi. Jednak jest stale obecna i bierze aktywny udział w śledztwie. A to, do prostych i przyjemnych nie należy.
Poznajemy Pera nie tylko jako policjanta, ale również jako człowieka. Per dowiedział się, że jest adoptowanym dzieckiem i ma przybraną siostrę. Udaje mu się z nią spotkać i w efekcie zamieszkuje niedaleko, obejmując posadę w Orebro. W jego życiu pojawiają się też kobiety i towarzyszymy mu w miłosnych rozterkach. Co, niestety, ma przełożenie na jego dalsze życie.....

Autorka popracowała nad tym, abyśmy poznali nowego bohatera dość dobrze i sprytnie powiązała go ze sprawą kryminalną. Anna Jansson podsuwa czytelnikowi wiele wątków, wprowadzając chaos i utrudniając nam dedukcję. Nic nie jest tutaj oczywiste, a finał okazuje się zaskakujący. Trzeba przyznać, że autorka świetnie dawkuje napięcie, a atmosfera zagęszcza się z każdą kolejna kartką.
Przeczytałam z przyjemnością i pewnie jeszcze sięgnę po książki Anny Jansson :)

http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2015/06/czarny-motyl-anna-jansson.html

„Czarny motyl” to kolejny tom powieści kryminalnej Anny Jansson, z komisarz Marią Wern.

W okolicach szwedzkiego miasteczka Orebro następuje fala podpaleń. Wydarzenia emitowane są w telewizji. Sprawca wybiera miejsca pełne ludzi, którzy giną, co podsyca ludzką niezdrową ciekawość. Pożary zostają wzniecone najpierw w szpitalu, a później w centrum konferencyjnym. Po...