Książkę tą przeczytałam na siłę i z nudów. Według mnie akcja strasznie naiwna i naciągana. Rozwiązanie wymuszone i wydumane. Postaci płaskie i pozbawione głębszych emocji. Jednym słowem porażka. I chyba już to kiedyś czytałam. Coś mi tak świta.

Książkę tą przeczytałam na siłę i z nudów. Według mnie akcja strasznie naiwna i naciągana. Rozwiązanie wymuszone i wydumane. Postaci płaskie i pozbawione głębszych emocji. Jednym słowem porażka. I chyba już to kiedyś czytałam. Coś mi tak świta.

Lubię soczyste opisy. Warto dla nich.

Lubię soczyste opisy. Warto dla nich.

nie lubię jak się dzieciom krzywda dzieje...

nie lubię jak się dzieciom krzywda dzieje...

Anna Jansson - ,, Zaginiony ‘’
To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i mogę powiedzieć ku mojemu zaskoczeniu – udane pierwsze spotkanie. Zamierzałem się wcześniej zapoznać z tą pisarką, ale odstraszyły mnie negatywne opinie na jej temat zamieszczone na portalu czytelniczym.

Bardzo lubię kryminały skandynawskie. Mają one swój klimat i nietypowy charakter. Ciekawa opowieść. Akcja , no cóż nie jest to typowo rasowy , krwawy kryminał, ponieważ jest w nim bardzo duży położony nacisk na wątek obyczajowy, ale akurat w tym wypadku nie przeszkadzało mi to osobiście. Szerokie grono bohaterów, mnogość pootwieranych wątków, ale zostały one całkowicie wszystkie ostatecznie zamknięte . I to mi się podoba.
Nietypowy język pisarki urzeka. Anna Jansson szeroko i dokładnie, szczegółowo opisuje miejsca akcji, bardzo szczegółowo, niczego nie pomija i to jest nietypowe dla tego gatunku literackiego.
Bardzo ciekawa charakterystyka poszczególnych zachowań międzyludzkich. Opis problemów, wszelakich jakie nurtują ludzkość. Samotność. Zdrady. Handel ludźmi. Problem prostytucji. Problem przemocy domowej. Rozbite lub ,, ciche dni ‘’ małżeństw. Przemoc szkolna. Traumy z dzieciństwa mające ogromny wpływ na przyszłość. Rozwiązłość . Niedorosłość. Trywializowanie uczuć. Niebezpieczne / nie tylko radioaktywne / związki. Seks , seks. Seks i przemoc. Prawdziwa twarz kochanków i żon.
Piękny krajobraz. Cudowne widoki. Fantastyczne miejsce do życia. Urocza przyroda. Źli ludzie. Potrafiący zrobić piekło z życia nie tylko sobie, ale także, a może przede wszystkim komuś. Nawet bliskim lub bardzo bliskim najbliższym.

Bardzo miłe zaskoczenie. I będę kontynuował przygodę z policjantką Marią Wern. Co prawda przyjdzie mi się teraz cofnąć do przeszłości, bo ,, Zaginiony ‘’ to jest piąta część przygód w.w policjantki, ale myślę, że nie będzie źle.

Niekonwencjonalność. Kryminał bardziej obyczajowy, ale naprawdę podobało mi się. Jest naprawdę dobrze. Prawdę mówiąc nie mam żadnych zastrzeżeń. Książka jest naprawdę dobra . Jak to ja powtarzam, lepsza jest prawdziwa dobra, niż bestsellerowa, przereklamowana makulatura tudzież gniot. Nie tu tego nie ma. Autorka naprawdę potrafiła mnie zaciekawić.

Ciekawy, specyficzny sposób opisywania miejsc, zdarzeń. Szczegółowy. Ciekawi, nietuzinkowi bohaterowie. Wielowątkowość i w tym wypadku wychodzi na duży plus. Interesujący opis zachowań i charakterów poszczególnych postaci. Ja nie mam więcej pytań. Nic tylko czytać, bo pośród tego wielkiego wyboru jaki jest na półkach w księgarni ta pozycja wypada naprawdę dobrze.

Anna Jansson - ,, Zaginiony ‘’ . Gotlandia czeka………..

Anna Jansson - ,, Zaginiony ‘’
To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i mogę powiedzieć ku mojemu zaskoczeniu – udane pierwsze spotkanie. Zamierzałem się wcześniej zapoznać z tą pisarką, ale odstraszyły mnie negatywne opinie na jej temat zamieszczone na portalu czytelniczym.

Bardzo lubię kryminały skandynawskie. Mają one swój klimat i nietypowy charakter. Ciekawa...

Na półkę „Z dreszczykiem” trafiają u mnie kryminały. To jakby logiczne. A z „Zaginionym” miałam problem. Bo niby kryminał ale dreszczyku nie było. Nawet za wiele trupów się nie doszukała. Prawie bez krwi i z jakimś takim otępiałym śledztwem. Ale polecam. Dwie gwiazdki na minusie za kolejny Midsommar

Na półkę „Z dreszczykiem” trafiają u mnie kryminały. To jakby logiczne. A z „Zaginionym” miałam problem. Bo niby kryminał ale dreszczyku nie było. Nawet za wiele trupów się nie doszukała. Prawie bez krwi i z jakimś takim otępiałym śledztwem. Ale polecam. Dwie gwiazdki na minusie za kolejny Midsommar

Okazuje się, że to kolejna część całej serii, tymczasem to moja pierwsza styczność z tą autorką - jakoś przypadkiem akurat ta książka wpadła mi w ręce :)
Nie mniej jednak, raczej nie wrócę i nie będę nadrabiać poprzednich części.

Fabułą jest historia Andreasa Nillsona, dziewięciolatka, który zaginął na Gotlandii. Wiele lat wcześniej jego brat utonął, a matka nie bardzo radzi sobie z wychowaniem jego i siostry.
Wątek przeplata się z dwoma parami znajomych matki, którzy mają romans ze sobą oraz ich synami, którzy nie zaakceptowali nigdy Andreasa.
W tym samym czasie co chłopiec, ginie również syn uchodźców, którzy mieli być deportowani. Komisarz Maria Wern stara się rozwikłać zagadkę, oczywiście z pozytywnym skutkiem.

W przeciwieństwie do komisarza Harrego Hole, do którego nieustannie wracam w każdej części, czy też antropologa Davida Huntera, jak dla mnie komisarz Wern została przedstawiona jako nieangażująca za nadto w sprawę. Jasne, ma dzieci w podobnym wieku, więc traktuje to dość emocjonalnie, ale jednak brakuje mi jej zaangażowania w rozwikłanie całej zagadki. Subiektywnie podchodząc - niby rozwiązuje sprawę, ale nie poświęca się jej tak jak inni.

Dodatkowym minusem, który nie zachęca mnie do lektury pozostałych części jest rozwiązanie zagadki i zakończenie. Okazuje się, że obaj chłopcy schowali się w bunkrze, w którym przetrzymywane były radioaktywne (?) materiały. Ulegli poparzeniu i w ten sposób zginęli. No cóż... nie jest to dla mnie zakończenie godne thrillera/kryminału. Dlatego pomimo, że książkę czyta się dobrze, szybko i przyjemnie, jakoś mnie nie urzekła :)

Okazuje się, że to kolejna część całej serii, tymczasem to moja pierwsza styczność z tą autorką - jakoś przypadkiem akurat ta książka wpadła mi w ręce :)
Nie mniej jednak, raczej nie wrócę i nie będę nadrabiać poprzednich części.

Fabułą jest historia Andreasa Nillsona, dziewięciolatka, który zaginął na Gotlandii. Wiele lat wcześniej jego brat utonął, a matka nie bardzo...

W moim odbiorze nic specjalnego. Zwyczajowo skróciłam sobie czas (którego mamy przecież wszyscy deficyt) i znalazłam się na stronach s.334-340. Tam znalazłam połowiczne acz satysfakcjonujące mnie rozwiązanie zagadki :) Jak ktoś ma ochotę przeczytac całość to oczywiście nie zniechęcam (tym bardziej, że widzę wysokie oceny tej książki). Ja dałam sobie spokój.

W moim odbiorze nic specjalnego. Zwyczajowo skróciłam sobie czas (którego mamy przecież wszyscy deficyt) i znalazłam się na stronach s.334-340. Tam znalazłam połowiczne acz satysfakcjonujące mnie rozwiązanie zagadki :) Jak ktoś ma ochotę przeczytac całość to oczywiście nie zniechęcam (tym bardziej, że widzę wysokie oceny tej książki). Ja dałam sobie spokój.

Zachęcam Was do przeczytania książki "Zaginiony". Autorka nie należy do grona najpopularniejszych pisarzy Skandynawii, takich jak Jo Nesbo, Henning Mankell czy Stieg Larsson, ale jest na dobrej drodze, by walczyć o wyróżnienie wśród najznamienitszych. Książka jest napisana w bardzo jasny, klarowny sposób. Lektura sprawia, że chcemy rozwiązać niecodzienną zagadkę i obnażyć kryminalną twarz malowniczej Gotlandii. Koniecznie sprawdźcie, co spotkało Andreasa.

Więcej na www.odslonkulture.pl

Zachęcam Was do przeczytania książki "Zaginiony". Autorka nie należy do grona najpopularniejszych pisarzy Skandynawii, takich jak Jo Nesbo, Henning Mankell czy Stieg Larsson, ale jest na dobrej drodze, by walczyć o wyróżnienie wśród najznamienitszych. Książka jest napisana w bardzo jasny, klarowny sposób. Lektura sprawia, że chcemy rozwiązać niecodzienną zagadkę i obnażyć...

Dziesięcioletni Andreas często przesiaduje na cmentarzu, gdzie pochowany jest jego brat. To typowy przykład odludka, nie posiada przyjaciół, wymyśla niestworzone historie. Pewnego dnia przepada bez śladu... Do śledztwa dołącza się inspektor Wern, co odkryje? Wszyscy będą wydawali się winni... Czy chłopcu stała się krzywda, a jeśli tak to kto jest sprawcą złośliwy kolega ze szkoły, matka, ojciec czy tajemniczy grabarz ?
To już moje piąte spotkanie z Inspektor Marią Wern po książkach takich jak „Ofiary z Martebo”, „Kruchy lód”, „Czarny motyl”, „Skrzydlata śmierć” przyszła pora na „Zaginionego”. Książka, w podobny klimacie do poprzednich, ciekawa fabuła osadzona w mrocznej Szwecji. Wciągająca, poruszająca aktualne tematy takie jak handel ludźmi, broń radioaktywna, problem deportacji. Czuć skandynawski klimat a jednak akcja toczy się dość żwawo co według mnie na plus wyróżnia autorkę. Książka posiada wiele wątków po czym wszystko schodzi w jeden wspólny, na dodatek zaskakujące zakończenie czyni tą pozycje godną polecenia.
Po pełną recenzję zapraszam na
https://czytanienaprawdeuzaleznia.blogspot.com/2017/03/zaginiony-anna-jansson.html

Dziesięcioletni Andreas często przesiaduje na cmentarzu, gdzie pochowany jest jego brat. To typowy przykład odludka, nie posiada przyjaciół, wymyśla niestworzone historie. Pewnego dnia przepada bez śladu... Do śledztwa dołącza się inspektor Wern, co odkryje? Wszyscy będą wydawali się winni... Czy chłopcu stała się krzywda, a jeśli tak to kto jest sprawcą złośliwy kolega ze...