Dawno już się nie zdarzyło, abym nie dokończył rozpoczętej książki... Pomimo, że objętość niezbyt duża - około 300 stron, byłem w stanie przebrnąć jedynie przez nieco ponad połowę. Książka jest raczej powieścią fabularną, obyczajową z wątkami kryminalnymi - przynajmniej takie można odnieść wrażenie, skoro autorka poświęca zabójstwom tak mało miejsca. W pewnym momencie przytłaczająca ilość opisów sytuacji epidemicznej w ogóle przysłoniła mi, ile postaci zostało zamordowanych i w jakich okolicznościach. Niestety następnym razem muszę sprawdzić opinie o książce przed zakupem...

Dawno już się nie zdarzyło, abym nie dokończył rozpoczętej książki... Pomimo, że objętość niezbyt duża - około 300 stron, byłem w stanie przebrnąć jedynie przez nieco ponad połowę. Książka jest raczej powieścią fabularną, obyczajową z wątkami kryminalnymi - przynajmniej takie można odnieść wrażenie, skoro autorka poświęca zabójstwom tak mało miejsca. W pewnym momencie...

Upolowałam tę książkę na promocji w zwyczajnym supermarkecie. Miałam ochotę na dobry kryminał, gdzie czytelnik wraz z detektywem śledzi przestępcę... I to nie jest dokładnie to, co szukałam. Książka była ciekawa, wciągała, lecz samo rozwiązanie sprawy - w moim odczuciu - pojawiło się znikąd. Nie jest to wysokich lotów kryminał, ale za to całkiem dobra powieść.

Upolowałam tę książkę na promocji w zwyczajnym supermarkecie. Miałam ochotę na dobry kryminał, gdzie czytelnik wraz z detektywem śledzi przestępcę... I to nie jest dokładnie to, co szukałam. Książka była ciekawa, wciągała, lecz samo rozwiązanie sprawy - w moim odczuciu - pojawiło się znikąd. Nie jest to wysokich lotów kryminał, ale za to całkiem dobra powieść.

To już moje drugie spotkanie z piórem tejże autorki. Po wielkich męczarniach ukończyłam jej poprzednią powieść. Tym razem również nie było lepiej. Thriller, który zapowiadał się obiecująco, okazał się długą „drogą krzyżową”, zaś bohaterowie tak rozmemłani jak alkoholik na ostrym kacu.

Najpierw umiera jedna osoba, zaraz druga. Rozpoczyna się śmiertelna wyliczanka. Gotlandię opanowuje epidemia i wszystko wskazuje na wirus ptasiej grypy. Mieszkańcy są sfrustrowani, szybko zaczyna brakować szczepionek; coraz więcej ludzi popada w paranoję. Wkrótce okazuje się, że zakażony syn policjantki Marii Wern, to jej niejedyny problem; bowiem ma rozwiązać zagadkę zabójstwa pielęgniarki Sandry Hagg.

Brzmi jak thriller medyczny, ale w rzeczywistości jest to historyjka obyczajowa z problemami różnej masy bohaterów i tłem jest właśnie epidemia ptasiej grypy. Historyjka ta, jest napisana ciutkę (czy ktoś jeszcze używa tego słowa?) lepiej od poprzedniej książki, ale co nie oznacza, że jest dobra. Chaotyczna, nudna, przewidywalna, usypiająca, autorka nieustannie częstuje nas „głodnymi kawałkami”. Rozwiązanie sprawy nazbyt banalne, a sprawcy owego wybuchu katastrofy zbytnio klarowni.
Zdecydowanie stać Was, moi Drodzy Czytelnicy, na lepszą lekturę.

To już moje drugie spotkanie z piórem tejże autorki. Po wielkich męczarniach ukończyłam jej poprzednią powieść. Tym razem również nie było lepiej. Thriller, który zapowiadał się obiecująco, okazał się długą „drogą krzyżową”, zaś bohaterowie tak rozmemłani jak alkoholik na ostrym kacu.

Najpierw umiera jedna osoba, zaraz druga. Rozpoczyna się śmiertelna wyliczanka....

W połowie książki zastanawiałam się czy jej nie porzucić 😕 Sam wątek może być, ale forma... czuję się jakbym czytała szkolne wypracowanie... "Maria to... Maria tamto.... Jonatan to... Jonatan tamto..." yyyuhhh okropieństwo...

W połowie książki zastanawiałam się czy jej nie porzucić 😕 Sam wątek może być, ale forma... czuję się jakbym czytała szkolne wypracowanie... "Maria to... Maria tamto.... Jonatan to... Jonatan tamto..." yyyuhhh okropieństwo...

Thriller medyczny o rzekomej pandemii ptasiej grypy, która mogłaby opanować Szwecję. Surrealistyczny - a może realny? - scenariusz wydarzeń, w których uczestniczy Maria Wern.

Thriller medyczny o rzekomej pandemii ptasiej grypy, która mogłaby opanować Szwecję. Surrealistyczny - a może realny? - scenariusz wydarzeń, w których uczestniczy Maria Wern.

Umiera gołębiarz, potem kilka innych osób. Niestety okazuje się, że wszystkie śmierci są ze sobą powiązane, a Gotlandię opanowuje chaos, kiedy władze ogłaszają epidemię ptasiej grypy. Cóż temat inny niż dotychczasowe opisywane przez autorkę, historia opowiedziana o niebo lepiej niż w poprzednich częściach. Niestety wizja, którą przekazała pisarka nie napawa optymizmem: korupcja władzy, pierwszeństwo bogatych i tych u władzy, samozadowolenie elit, panika wśród ludzi, gdzie nikną odruchy człowieczeństwa i racjonalnego myślenia.

Umiera gołębiarz, potem kilka innych osób. Niestety okazuje się, że wszystkie śmierci są ze sobą powiązane, a Gotlandię opanowuje chaos, kiedy władze ogłaszają epidemię ptasiej grypy. Cóż temat inny niż dotychczasowe opisywane przez autorkę, historia opowiedziana o niebo lepiej niż w poprzednich częściach. Niestety wizja, którą przekazała pisarka nie napawa optymizmem:...

JEDNYM TCHEM. Opowieść jeszcze lepsza od poprzedniej, duuużo lepsza. Wartka akcja, doskonały rys psychologiczny poszczególnych bohaterów, niesamowicie odmalowane tło małej społeczności wraz z ich lękami i nadziejami. Od tej historii nie można się oderwać. Przede mną jeszcze jedna część- póki co- mam nadzieję.

JEDNYM TCHEM. Opowieść jeszcze lepsza od poprzedniej, duuużo lepsza. Wartka akcja, doskonały rys psychologiczny poszczególnych bohaterów, niesamowicie odmalowane tło małej społeczności wraz z ich lękami i nadziejami. Od tej historii nie można się oderwać. Przede mną jeszcze jedna część- póki co- mam nadzieję.

Tom siódmy. Nie czytam po kolei. (Najpierw przeczytałam tom piąty „Kruchy lód”). Są serie, gdzie to naprawdę nie jest dobry pomysł, ale nie w tym przypadku. Komisarz Maria Wern jest postacią dla mnie mało wyrazistą. Akcja toczy się raczej wokół wydarzenia, a nie głównej bohaterki, która jest główna raczej z nazwy. Jest to wada i zaleta tej serii. Odkładałam książkę „na później”, gdyż jest w niej mało dialogów – przynajmniej na początku, co mnie trochę zniechęcało. Ale wbrew moim obawom czytało się nieźle, temat też chwytliwy. Mogę polecić fanom kryminałów.

Tom siódmy. Nie czytam po kolei. (Najpierw przeczytałam tom piąty „Kruchy lód”). Są serie, gdzie to naprawdę nie jest dobry pomysł, ale nie w tym przypadku. Komisarz Maria Wern jest postacią dla mnie mało wyrazistą. Akcja toczy się raczej wokół wydarzenia, a nie głównej bohaterki, która jest główna raczej z nazwy. Jest to wada i zaleta tej serii. Odkładałam książkę „na...

Siódmy tom przygód policjantki Marii Wern. Jako, że Polska lubi się wyróżniać to wydała serię od tomu czwartego. Jednak nie martwcie się, bo bez żadnego problemu da się książki czytać niezależnie i na tak zwane wyrywki.
Co tym razem spadnie na barki komisarz? Grypa, handel lekami, polityka i ... pieniądze.

Na Gotlandię, wyspę należącą do Szwecji spada nieoczekiwana wiadomość i tragedia. Umiera jeden z hodowców rasowych gołębi. Pierwsze podejrzenia padają na wiek w połączeniu z infekcją, ale dość szybko okazuje się, że to nie do końca zwykłe przeziębienie. Gdy sąsiadka, która mu pomagała również zaczyna się źle czuć i trafia do szpitala gdzie również umiera i to dość szybko lekarz zaczyna coś podejrzewać. A to co chodzi mu po głowie chyba nikomu nie śniło się nawet w najgorszych koszmarach. Gdy podejrzenia okazują się słuszne i wychodzi na jaw, że infekcja, która zapanowała to nie takie znów zwykłe schorzenie, a ptasia grypa to na wyspie dochodzi do paniki. Wśród osób zarażonych jest synek komisarz Wern, która niezwykle ciężko przechodzi rozłąkę z synem spowodowaną kwarantanną. Jak by tego było mało wśród zmarłych są nie tylko ofiary epidemii, ale także morderstw. Jedną z ofiar jest Sandra Hagg, która była pielęgniarką w prywatnej klinice. Ostatnią osobą, która ją widziała był podający fałszywą tożsamość sprzedawca leków na ptasią grypę.

Ile osób zginie nim uda się opanować epidemię i czy w ogóle jest szansa by to zrobić? Czy syn Marii przeżyje? Ilu ludzi zostanie zabitych podczas trwającej zarazy? Jak komisarz poradzi sobie z pracą, gdy myślami jest przy Emilu? Kto i dlaczego zaraził pierwszą osobę? I czemu zostają zamordowani z pozoru niewinni ludzie?

Jak widać można zadać wiele pytań, a ja i tak wymieniłam tylko kilka nasuwających się odruchowo. Powieść "Skrzydlata śmierć" jest chyba najlepszą jaką do tej pory czytałam jeśli chodzi o pióro Anny Jansson. Pierwsze części wydane w Polsce mnie nie zachwyciły, ale wspominając już nie raz lubię kończyć cykle, które zaczynam. Cieszę się, że nie skreśliłam tej autorki i sięgnęłam po tę pozycję. Na prawdę świetne dzieło, które czyta się z zapartym tchem mimo szybkiej w moim przypadku orientacji w temacie. Nie wiem czy przeczytała bym tą książkę kilka lat do tyłu, gdy epidemia ptasiej grypy opanowała świat. Myślę, że była bym w tedy jednak zbyt przejęta tym co obok by sięgać jeszcze po dodatkową na prawdę realnie opisaną historię z H5N1 w roli głównej.

To co przykuło moją uwagę do tej książki to zdecydowanie okładka. Zauważyłam, że wiele wydawnictw tworzy teraz okładki w odcieniach szarości, które zawierają tylko pojedyncze elementy w rzucającym się w oczy kolorze. Dla mnie jest to zarazem skromne jak i przyciągające. Schludne i estetyczne oraz robiące dobre wrażenie. A jak dla mnie to pojawienie się strzykawki i krwi na okładce nie potrzebuje zaproszenia więcej niż raz. Polecam!

Więcej na:
www.swiatmiedzystronami.blogspot.com

Siódmy tom przygód policjantki Marii Wern. Jako, że Polska lubi się wyróżniać to wydała serię od tomu czwartego. Jednak nie martwcie się, bo bez żadnego problemu da się książki czytać niezależnie i na tak zwane wyrywki.
Co tym razem spadnie na barki komisarz? Grypa, handel lekami, polityka i ... pieniądze.

Na Gotlandię, wyspę należącą do Szwecji spada nieoczekiwana...

pomysł dobry. wykonanie słabe. ciężko się czytało.

pomysł dobry. wykonanie słabe. ciężko się czytało.