Jak coś może być jednocześnie świetne i rozczarowujące?

Zabrałem się za ten podręcznik kontaktowania się z duchami o którym wam ostatnio opowiadałem. Tematyka mocno przyciągająca a że od dłuższego czasu odczuwam ogromny głód nadprzyrodzonych informacji to wiedziałem że szybko łyknę.

Ksiażka składa się z 4 głównych części, wprowadzenia, wniosków i bibliografii.

Zaczynamy od historii tablic. Ten rozdział naprawdę robi robotę i faktycznie można dowiedzieć się sporo ciekawych faktów o historii Ouija, opatentowaniu, pojawieniu się jako zabawki w wielu amerykańskich domach a także zapoznać się z definicją ducha i duchowego przewodnika.

Drugi rozdział to prawdziwy trzon ksiażki i nasz główny cel. Alexandra opisuje nam jak właściwie odpalić to drewniane cudo i ile paliwa ciągnie na 100km. Bardzo podoba mi się że autorka nie ograniczyła się do podawania podpunktów używania planszy, lecz dodała sporo informacji na temat warunków korzystania z Ouija i ewentualnych zabezpieczeń przed zagrożeniami.

Dalej mamy rozdział z ogólnym podejściem ludzi do planszy, ale i nie tylko. Chauran opisuje jak ludzie z danych wspólnot religijnych podchodzą do tematu planszy. zazwyczaj jest to "oj tam oj tam, zabawa" albo "spal to w pizdu bo szatan". W rozdziale znajdziemy też sporo przestróg jak nie dać zrobić się w balona przez znajomych albo co gorsza róznego rodzaju naciągaczy.

Główną częścią mojego rozczarowania jest czwarty rozdział. Najarałem się na prawdziwe upiorne historie z tablicą w tle a dostałem takie kaszaloty że bardziej przeraziłbym się podczas czytania historii z "chwili dla ciebie". Naprawdę straszne historię z tego rozdziału przeliczył bym na palcach jednej ręki o ile by mi piła ucięła cztery z nich.

Najlepiej sprawdźcie sobie trzy rozdziały a potem przejdźcie do wniosków. Myśle że ksiażka spodoba się poszukującym wiedzy na ten temat ale wydaje mi się jednocześnie że autorka nie wykorzystała pełnego potencjału tematu plansz.

Jak coś może być jednocześnie świetne i rozczarowujące?

Zabrałem się za ten podręcznik kontaktowania się z duchami o którym wam ostatnio opowiadałem. Tematyka mocno przyciągająca a że od dłuższego czasu odczuwam ogromny głód nadprzyrodzonych informacji to wiedziałem że szybko łyknę.

Ksiażka składa się z 4 głównych części, wprowadzenia, wniosków i bibliografii.

Zaczynamy...

Dowiedziałem się jak oszukiwać ludzi posługując się tablicą(na kilkunastu stronach jest do dokładnie opisane więc może kiedyś gdy przestanę być szarym Polakiem-biedakiem-robakiem będę dobrym-mówiąc niemczyzną-hochsztaplerem:)Nie jest to w każdym razie podręcznik korzystania z tablicy a raczej książka ogólnie tłumacząca czym tablica jest do tego kilkanaście/dziesiąt historii ludzi korzystających z niej.Autorka jest medium ale pisała jakoś tak ostrożnie żeby nikogo nie urazić,(uczucia religijne blee)że już sam nie wiem czy wg niej to zwykła zabawa czy jednak forma okultyzmu.Bądź co bądź zalecam ostrożne korzystanie z niej bo mimo,że sprzedawana jest w formie dziecięcej,towarzyskiej gry to jednak świat nas otaczający jest nie tylko tym co widzimy i dosłownie dookoła nas rozciąga się NIEZNANE.

Dowiedziałem się jak oszukiwać ludzi posługując się tablicą(na kilkunastu stronach jest do dokładnie opisane więc może kiedyś gdy przestanę być szarym Polakiem-biedakiem-robakiem będę dobrym-mówiąc niemczyzną-hochsztaplerem:)Nie jest to w każdym razie podręcznik korzystania z tablicy a raczej książka ogólnie tłumacząca czym tablica jest do tego kilkanaście/dziesiąt historii...

Alexandra Chauran jest wróżką w drugim pokoleniu, profesjonalnym medium, wyższą kapłanką w trzecim stopniu wtajemniczenia. Ma na swoim koncie książkę Tablice spirytystyczne ouija. Książkę w Polsce wydało Studio Astropsychologii.
Tablice ouija posiada nadrukowane słowa, litery i cyfry. Ich celem było przyciągnięcie ludzi na seanse spirytystyczne. Obecnie tablice traktowane są jako zabawa. Tablice mają przywoła ducha, który udzieli odpowiedzi na nasze pytania. Najlepiej korzystać z nich podczas pełni. Duchy możemy pytać o to, jak zmarły, kiedy żyły, kim były. Możliwe są też pytania o nas – naszą przyszłość.
Książka jest kompleksowym poradnikiem dotyczącym tablic ouija. Poznajemy ich historię, sposób używania i opinie na jej temat. Autorka nawiązała nawet do religii i popkultury. Opisała także co robić, by być bezpiecznym podczas seansów. Podała szereg pytań, które możemy zadać przywołanemu duchowi. Są one poukładane w kilku kategoriach.
W książce znajdziemy też informacje na temat manipulowania tablicą. Wpływ na nas poprzez tablice mogą mieć bliscy, ale też nieznani nam ludzie. To ważne, by obserwować innych i ufać im. Dla wielu osób korzystanie z tablicy jest zabawą. Nawet jeśli takie jest podejście osób obecnych podczas seansu trzeba wiedzieć, że niektórzy chcą przez to wydarzenie móc na nas wpłynąć.
Ciekawym fragmentem jest przygotowanie seansu. Jest wiele rzeczy, które trzeba brać pod uwagę. Nawet dni tygodnia, pora dnia, czas w roku są ważne, jeśli zależy nam na skorzystaniu z tablicy.
Autorka umieściła w książce rozdział dotyczący historii opartych na faktach. Opowiadają one o ludziach mających styczność z tablicami. Niektóre z nich mrożą krew w żyłach. Są pouczające i wzbogacają lekturę poradnika.
Oprócz tego w książce znajdziemy bibliografię i notkę o autorce. To uzupełnia całość i sprawia, że książka choć niedługa jest pełna informacji, ciekawa i przydatna. Nie jest przepełniona zbytecznymi szczegółami, ale wyczerpuje temat i opisuje go dość przyjemnie. Autorka posługuje się plastycznym, ładnym językiem, który czyta się niemal jak powieść.
Polecam osobom, które wierzą w rzeczy nadprzyrodzone. Jeśli kiedyś zastanawialiście się nad działaniem tablic, tym, jak wygląda seans spirytystyczny, o co zapytać duchy i jak przygotować się do tego wydarzenia, na pewno powinniście sięgnąć po tę pozycję. Poradnik dostarczy wam informacji, o których wcześniej mogliście nie słyszeć. To także dobra książka dla osób, które lubią tego typu ciekawostki.

Alexandra Chauran jest wróżką w drugim pokoleniu, profesjonalnym medium, wyższą kapłanką w trzecim stopniu wtajemniczenia. Ma na swoim koncie książkę Tablice spirytystyczne ouija. Książkę w Polsce wydało Studio Astropsychologii.
Tablice ouija posiada nadrukowane słowa, litery i cyfry. Ich celem było przyciągnięcie ludzi na seanse spirytystyczne. Obecnie tablice traktowane...

"Bowiem podczas zabawy z tablicą Ouija, grasz bezpośrednio ze swoim umysłem, a także umysłami innych, a być może nawet z czymś więcej".




Po obejrzeniu filmu "Diabelska plansza Ouija", zaczęłam przeglądać dostępne informacje na temat dość kontrowersyjnej zabawy, jaką jest wywołanie duchów za pomocą drewnianej planszy. Pamiętam bowiem moje zafascynowanie tą tablicą, które powstało w latach 90. po obejrzeniu kilku amerykańskich horrorów nawiązujących do tej tematyki. Obszar ten zainteresował mnie na tyle, że postanowiłam zajrzeć do publikacji Alexandry Chauran, znanej mi już autorki książki o klątwach, jaką miałam okazję czytać.

Alexandra Chauran to pochodząca z Issaquah w stanie Waszyngton, wróżka i zarazem medium, która może poszczycić się wieloletnim doświadczeniem w tego typu działalności. Ukończyła Uniwersytet Seattle, uzyskując tytuł magistra nauczania. Swoją działalność, jako wróżka rozpoczęła w 1999 r., jest certyfikowaną tarocistką, pomaga osobom z całego świata.

"Tablice spirytystyczne Ouija. Podręcznik bezpiecznego kontaktowania się z duchami" to publikacja składająca się z czterech głównych działów. Książka przedstawia historię tablicy Ouija, porady jak jej używać, różnorodne opinie na jej temat, a także budzące dreszcze, prawdziwe historie. Całość zwieńczają wnioski autorki.

Drewniana tablica lub plansza, z wyrytymi na niej literami alfabetu i innymi znakami oraz nieodłącznym wskaźnikiem, służącym duchowi do wskazywania liter układających się w odpowiedź na pytania zadawane przez uczestników seansu. Któż z Was nie widział na jakimś filmie tego przedmiotu, lub o nim nie słyszał? Chyba nie ma takiej osoby. Czy to jedynie rzecz służąca do ekscytującej zabawy? Czy może jednak niebezpieczne narzędzie, które może przynieść wiele szkody? Na to pytanie stara się odpowiedzieć w swojej książce Alexandra Chauran, przytaczając różnorakie informacje i fakty, jednak ostateczną ich interpretację pozostawia czytelnikom pod rozwagę. Autorka nie narzuca swojego zdania, a co więcej – stara się dość obiektywnie podejść do podejmowanego przez siebie tematu, pomimo swoich całkiem subiektywnych doświadczeń ze światem duchowym. Myślę, że to dobre podejście, zmuszające czytelnika do przemyślenia zagadnienia tablicy Ouija.

Alexandra Chauran w dwóch pierwszych częściach swojej książki serwuje czytelnikom podstawowe informacje na temat historii powstania tablic i jej losów na przestrzeni wieków, z ciekawym akcentem na dziewiętnasty wiek. I muszę przyznać, że to część, która wydała mi się o wiele mniej interesująca, bowiem to prawdziwe historie, jakie znajdziecie na łamach tej publikacji, przykuwają największą uwagę. A jest ich naprawdę sporo. Ciekawostką okazały się dla mnie także fakty pod postacią pisania książek z użyciem tablicy Ouija. Czy duchy mogą dyktować całe tomy słów, które układają się następnie w fabułę książki? I to nie byle jakiej, bo książki, która otrzymuje nagrodę? Przyznacie, że to ciekawe.

Dla czytelników, którzy w opozycji do mnie, czyli osoby, która traktuje tablice Ouija jako ciekawostkę, podchodzą do tego tematu bardzo poważnie z pewnością ucieszy wiadomość, iż Alexandra Chauran zawarła w swojej publikacji wiele praktycznych porad dotyczących używania tablic. Porad odnoszących się do bezpieczeństwa ich użycia, najlepszej pory do seansu, a także jak wytropić oszusta, który bazuje na naiwności innych.

Do publikacji Alexandry Chauran podeszłam z przymrużeniem oka i żałuję tylko jednego. W książce nie znalazłam bowiem żadnego zdjęcia tablic, a szkoda, gdyż chętnie obejrzałabym różne jej odmiany dostępne w sklepach i na targach staroci. Cieszę się, że nie dopadły mnie podczas pisania tej recenzji wydarzenia, jakich zaznała autorka, podczas tworzenia swojej książki, czyli dziwne chichoty, kasowanie plików czy obecność duchów. Chyba więc nigdy nie skorzystam z zabawy pod postacią tablicy Ouija. Lepiej nie ryzykować.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl

"Bowiem podczas zabawy z tablicą Ouija, grasz bezpośrednio ze swoim umysłem, a także umysłami innych, a być może nawet z czymś więcej".




Po obejrzeniu filmu "Diabelska plansza Ouija", zaczęłam przeglądać dostępne informacje na temat dość kontrowersyjnej zabawy, jaką jest wywołanie duchów za pomocą drewnianej planszy. Pamiętam bowiem moje zafascynowanie tą tablicą, które...

W iluż to filmach nie pojawił się motyw nastolatków, którzy siedzą podczas Halloween w kręgu i wywołują duchy. Towarzyszy im ciemność, której mrok rozświetla jedynie blask świec, a po środku kręgu znajduje się słynna tablica Ouija. Doskonale znana nam wizja, która jak się okazuje ma całkiem sporo wspólnego z prawdą, jeżeli chodzi o przywoływanie zmarłych…
Ze spirytyzmem nie mam za dużo wspólnego, a może nie tyle wspólnego, co po prostu się nim nie zajmuję. Osobiście uważam, że duszom należy się święty spokój i jeżeli będą miały do nas sprawę, to poradzą sobie sam z dotarciem do nas, bez pomocy tablic czy przyzwania. Być może jest to kwestia tego, że muszę jeszcze do tego elementu ezoteryki dojrzeć, bo nie ukrywam, że spirytyzm fascynuje mnie od małego, ale to jeszcze nie jest ten moment w moim życiu. Ale wiedzy nigdy za dużo, prawda?
Alexandra Chauran w swojej książce o tablicach spirytystycznych wprowadza nas do świata duchów i ma na celu przedstawić nam bezpieczne dla obu stron sposoby kontaktowania się ze zmarłymi. Początkowo otrzymujemy kilka informacji na temat historii tablicy Ouija – co oznacza nazwa, skąd ona pochodzi i do czego służy. Ważne i bardzo istotne dla całego procesu fakty znajdują się w rozdziale kolejnym „Jak używać tablicy Ouija”. Okazuje się, że trzeba wziąć pod uwagę czas, miejsce i wiele innych czynników. Nie mogło również zabraknąć metod ochrony przed skorzystaniem z owej tablicy.
Autorka przytacza prosty sposób na korzystanie z niej, podaje przykładowe pytania, jakie możemy zadać duszy, z którą się skontaktowaliśmy oraz co ciekawe, wspomina o tym, że sami niechcący możemy wpłynąć na jej ruchy. Ciekawym rozdziałem jest ten, w którym umieszczone zostały „upiorne historie” związane z seansami spirytystycznymi – gratka dla fanów horrorów i gęsiej skórki na plecach. Jednak pojawiają się również historie zabawne, bo jak widać, duchy nie tracą poczucia humoru.
Wydaje się, że korzystanie z tablicy Ouija nie jest tak trudne, ale nawet ja, siedząca w ezoteryce od lat, nie czuję się na to jeszcze gotowa. Ale kto wie, może kiedyś… Książka pani Chauran jest kolejną publikacją na temat spirytyzmu na mojej półce, więc wiedzę zbieram i kolekcjonuję. Ta książka została napisana prostym i przyjemnym językiem, porusza najważniejsze kwestie i w przystępny sposób pokazuje, jak w bezpieczny sposób skontaktować się z duchami. Autorka nie owija w bawełnę i skupia się dokładnie na tym, co jest nam najbardziej potrzebne. Polecam zainteresowanym!

W iluż to filmach nie pojawił się motyw nastolatków, którzy siedzą podczas Halloween w kręgu i wywołują duchy. Towarzyszy im ciemność, której mrok rozświetla jedynie blask świec, a po środku kręgu znajduje się słynna tablica Ouija. Doskonale znana nam wizja, która jak się okazuje ma całkiem sporo wspólnego z prawdą, jeżeli chodzi o przywoływanie zmarłych…
Ze spirytyzmem nie...