Autor próbuje wyjaśniać zjawiska synchroniczności teoriami neurologicznymi, budową mózgu, neuronami, synapsami, itp. Uważa, że "mózg to komputer" i wszystko da się wyjaśnić racjonalnie, także zjawiska synchroniczne. Oczywiście mu się to nie udaje - jego wywody są zagmatwane i niezrozumiałe, co w czytelniku wywołuje tylko pomieszanie i chaos. Większa część książki to jakieś niezwiązane z tematem teorie dotyczące mózgu, halucynacji, wyobrażeń, projekcji, itp. A to przykład z rozdziału 12 o medytacji: "nie ma sensu medytować dłużej niż 20 minut dziennie. Zmuszanie się do kilkugodzinnej medytacji jest bezproduktywne". Nazwanie tego ignorancją, to zbyt łagodne określenie. Na ten sam temat polecam książkę "Tao psychologii".

Autor próbuje wyjaśniać zjawiska synchroniczności teoriami neurologicznymi, budową mózgu, neuronami, synapsami, itp. Uważa, że "mózg to komputer" i wszystko da się wyjaśnić racjonalnie, także zjawiska synchroniczne. Oczywiście mu się to nie udaje - jego wywody są zagmatwane i niezrozumiałe, co w czytelniku wywołuje tylko pomieszanie i chaos. Większa część książki to jakieś...

Amerykański, materialistyczno-pragmatyczny gniot nie wnoszący za wiele do życia, autor wykazał się niesamowitą ignoracją wobec teorii Junga, wykorzystał jedynie jego nazwisko aby przyciągnąć czytelników. Pomimo tego, że autor stroni od mistycyzmu i metafizyki, tworzy teorie które brzmią nie wiele mniej fantastycznie od mitu. Lektura ciekawa dla osób zatwardziale trzymających się powierzchowności, tych którzy uwielbiają stawiać siebie na piedestale i mniemać , iż są jedynymia kreatorami rzeczywistości i zdarzeń które im się przytrafiają. Takie myślenie prędzej doprowadzi człowieka do omnipotencji i inflacji ego niż do zwiększonej samoświadomości.

Amerykański, materialistyczno-pragmatyczny gniot nie wnoszący za wiele do życia, autor wykazał się niesamowitą ignoracją wobec teorii Junga, wykorzystał jedynie jego nazwisko aby przyciągnąć czytelników. Pomimo tego, że autor stroni od mistycyzmu i metafizyki, tworzy teorie które brzmią nie wiele mniej fantastycznie od mitu. Lektura ciekawa dla osób zatwardziale...

Książka wg mnie zawiera zbyt wiele filozoficznych rozważań i jest napisana trudnym językiem. Wymaga sporej koncentracji, żeby zrozumieć sens wywodów autora. Byłem bardzo zaintrygowany opisem książki i wieloma pozytywnymi opiniami na portalu jednak moje starcie z tą pozycją to ogromne rozczarowanie. Odniosłem wrażenie, że autor ma troche "świra" na punkcie wydarzeń synchronistycznych.

Pozycję ratuje sporo przykładów wziętych z życia, ktore przemawiają do wyobraźni i pozwalają lepiej zobrazować sobie na czym polega synchroniczność. Poza uświadomieniem sobie faktu, że takie zdarzenia mają miejsce na co zacząłem zwracać uwagę czytając tę książkę, to nie wniosło to zbyt wiele wartości do mojego życia. Trudno było przenieść fenomen wydarzeń i fascynację autora na własny grunt. Momentami odnosiłem wrażenie, że nawet rodzina autora uważa go za sfiksowanego na punkcie WS. Irytujący był też fakt, że Pan Suprise rozbudzał apetyt na przełomowy moment na kolejnych stronach, który niestety pomimo zapowiedzi nie następował.

Jeśli nie lubisz tak jak ja trudnego naukowego języka, filozoficznych rozważań i topornej formy to zdecydowanie odradzam. Wiem, że są osoby zadowolone z przeczytania tej książki i szanuję odmienność opinii ale dla mnie była to bardzo zła inwestycja czasu.

Książka wg mnie zawiera zbyt wiele filozoficznych rozważań i jest napisana trudnym językiem. Wymaga sporej koncentracji, żeby zrozumieć sens wywodów autora. Byłem bardzo zaintrygowany opisem książki i wieloma pozytywnymi opiniami na portalu jednak moje starcie z tą pozycją to ogromne rozczarowanie. Odniosłem wrażenie, że autor ma troche "świra" na punkcie wydarzeń...

Rewelacyjna książka, mnóstwo przykładów, świetnie wytłumaczone. Czytam drugi raz :)

Rewelacyjna książka, mnóstwo przykładów, świetnie wytłumaczone. Czytam drugi raz :)

Dobrze wyjaśnione, w naukowy sposób, beż zbędnego mistycyzmu i kolorowania. Polecam.

Dobrze wyjaśnione, w naukowy sposób, beż zbędnego mistycyzmu i kolorowania. Polecam.

Wierzycie w przypadki? Ja nie. Nie wierzę też w zbiegi okoliczności. Czegoś takiego nie ma. Przypadki nie istnieją, a wszystko w naszym życiu dzieje się w określonym celu. Wierzę natomiast w to, że nasz mózg posiada niezwykłe możliwości i potrafi tak kierować wydarzeniami z naszą pomocą, że jesteśmy w stanie przeżywać tylko te pozytywne. Najpierw trzeba jednak umieć dostrzec wydarzenia synchroniczne.

Kirby Surprise jest doktorem psychologii, który już dawno temu zainteresował się fenomenem zjawisk synchronicznych. Właśnie z tego powodu powstała ta książka – zbierał materiały, analizował, doświadczał… chciał zrozumieć na czym polegają te wydarzenia i czy mają one jakikolwiek wpływ na nasze życie. Okazuje się, że mają. Jednakże wielu z nas je ignoruje. A zaufajcie mi, że skorzystanie z tego jest naprawdę proste, a może zmienić Wasze życie na lepsze.

Teoretycznie wydawałoby się, że ta książka jest typowym poradnikiem, jednak nie do końca. Bardziej zaliczyłabym ją do literatury popularno-naukowej z elementami poradnika. Faktycznie autor przekazuje nam sporą wiedzę na temat wydarzeń synchronicznych – przedstawia swoje początki z tymi zjawiskami, opisuje na czym one polegają, przytacza wiele przykładów. Tematyka wydaje się na pozór trudna, ale jak się okazuje – wcale taka nie jest. Pan Kirby Surprise posługuje się bardzo przystępnym językiem, który sprawia, że wszystko staje się dużo łatwiejsze w zrozumieniu. Jednakże niech to Was nie zwodzi – nadal trzeba pozostać skupionym na lekturze. Nie wolno pozwolić sobie na uciekanie myślami do krainy marzeń.

Jest jeszcze jedna rzecz, która sprawia, że ta książka jest pozytywnie odbierana. Autor postanowił utrzymać ją w lekko humorystycznym klimacie, dzięki czemu nawet zagadnienia z dziedziny fizyki są banalne! Niesamowite? A jednak. Znaleźć tutaj można zapisy z terapii, które prowadzi sam pan Surprise ze swoimi pacjentami, a także wyniki przeprowadzanych przez niego eksperymentów. Widać, że postanowił on się poświęcić swojej pracy – do tego w końcu prowadzi fascynacja. Czy naprawdę dzięki tej książce możemy się nauczyć wpływać na nasze życie? Czy możemy odblokować nasz umysł i przestać wierzyć w przypadki? Myślę, że przy odpowiednim zagłębieniu się w tę pozycję jak najbardziej jest to możliwe.

Przyznaję, że była to ciekawa lektura, bowiem nigdy wcześniej nie czytałam czegoś, co byłoby w całości poświęcone synchroniczności. Krótkie wzmianki, najprostsze przykłady – to znałam, ale tutaj otrzymujemy znacznie więcej. Cała książka skupia się na tym jednym temacie i nie odbiega od niego. Autor dodatkowo przedstawia związek efektu synchroniczności z innymi rzeczami, chociażby ze świadomym śnieniem czy medytacją. Świetnie wydana i intrygująca pozycja, która zasłużyła na ocenę 7,5/10.

Wierzycie w przypadki? Ja nie. Nie wierzę też w zbiegi okoliczności. Czegoś takiego nie ma. Przypadki nie istnieją, a wszystko w naszym życiu dzieje się w określonym celu. Wierzę natomiast w to, że nasz mózg posiada niezwykłe możliwości i potrafi tak kierować wydarzeniami z naszą pomocą, że jesteśmy w stanie przeżywać tylko te pozytywne. Najpierw trzeba jednak umieć...

Kto się boi czarnego kota?
Ludzki umysł od dziesiątek lat fascynuje badaczy. Pomimo zaawansowanej techniki badawczej i nieskończonej ilości testów, mózg pozostaje wciąż wielką zagadką i nie przestaje zadziwiać. Wszystko przemawia też za stwierdzeniem, że jego możliwości ogranicza tylko nasza wyobraźnia, zaś przeciętna jednostka wykorzystuje zaledwie niewielki procent swoich zasobów nie uświadamiając sobie nawet, jakie możliwości w niej drzemią. Często też nie zdajemy sobie sprawy, w jaki sposób możemy wpływać na otaczającą nas rzeczywistość.
Określenie „synchroniczność” odnosi się do zdarzeń losowych, które w znaczący sposób wpływają na nasze życie, wzbogacając je. Wszystkie te „zbiegi okoliczności”, jak je nazywamy, wydają się świadczyć o istnieniu siły wyższej, planu napisanego specjalnie dla nas, który możemy co najwyższej skwapliwie realizować. Zjawiskiem tym zainteresowało się wielu badaczy, w tym Carl Jung, który badał znaczenie koincydencji w aspekcie wewnętrznego psychologicznego życia osób, które doświadczyły tego fenomenu. To właśnie o po raz pierwszy użył pojęcia „synchroniczność”, które trwale zakorzeniło się w nauce i które po dziś dzień stanowi przedmiot zainteresowań i wzmożonych badań na całym świecie.
Wydarzenia synchroniczne (w skrócie WS) stanowią również inspirujący problem dla autora książki „Efekt synchroniczności. Sztuka koincydencji i odblokowywania umysłu”, opublikowanej nakładem wydawnictwa Illuminatio. Kirby Surprise przekonuje nas w swojej pracy, że tkwią w nas moce, z których nie zawsze zdajemy sobie sprawę. Stawiając pod znakiem zapytania nasze dotychczasowe rozumienie zależności przyczynowo-skutkowych, autor zabiera nas w podróż, która pozwoli nam przekonać się, że WS jest nieodłączną częścią naszego istnienia i dowiedzieć się, dlaczego boski plan nie ma z tym nic wspólnego.
Autor wysuwa teorię, że WS jest konsekwencją naturalnej umiejętności adaptacyjnej, czyli poszukiwania wszelkich schematów, mogących zapewnić nam przewagę. Co więcej, niekiedy stworzone schematy WS są przez nas przekazywane kolejnym pokoleniom. Tak właśnie powstają mity i przesądy – pierwotne znaczenie omenu jest tworzone przez bezpośrednich obserwatorów, którzy przekazują mit kolejnym ludziom. Ci zaś tworzą następne WS po wystąpieniu podobnego schematu wydarzeń, zgodnie ze swoimi oczekiwaniami wobec danej sytuacji, nawet jeśli warunki uległy już zmianie. Dobrym tego przykładem jest nietypowe zachowanie psa. Kiedy jakiś pies w wiosce prezentuje swoje możliwości głosowe, a w tym czasie ktoś w pobliżu umrze, wycie psa już zawsze będzie kojarzyło się z zapowiedzią nieszczęścia. Niekiedy WS powstają również wówczas, kiedy połączeniu ulegają dwa schematy – na przykład wierzenia, że modlitwa może przywołać deszcz. Ta metoda się zawsze sprawdza, kwestią jest jednak to, ile czasu się modlimy. Jeśli robimy to odpowiednio długo: dni, tygodnie i miesiące, deszcz kiedyś spadnie. Magia?


Pełen tekst recenzji można znaleźć na blogu: http://mlotnaczarownice.blogspot.com/

Kto się boi czarnego kota?
Ludzki umysł od dziesiątek lat fascynuje badaczy. Pomimo zaawansowanej techniki badawczej i nieskończonej ilości testów, mózg pozostaje wciąż wielką zagadką i nie przestaje zadziwiać. Wszystko przemawia też za stwierdzeniem, że jego możliwości ogranicza tylko nasza wyobraźnia, zaś przeciętna jednostka wykorzystuje zaledwie niewielki procent swoich...