Sandman: Ulotne życia

To fascynujące, jak ciężko o negatywne opinie im dalej człowiek zapuszcza się w serię o Sandmanie. Tym razem Gaiman serwuje nam piękną opowieść o drodze, poszukiwaniu i zmianie. Robi to w typowym dla siebie stylu, z mnóstwem odniesień i ukrytych motywów. Konstruuje świat spójny i fabularnie uporządkowany, niepozbawiony hipnotyzującego rytmu. Nie sposób skończyć czytać tom 7 i nie rozpocząć od razu kolejnego.

Wiem, że ciężko byłoby napisać bardziej ogólnikową opinię, ale ta historia sama recenzuje się najlepiej. Czytajcie - warto!

To fascynujące, jak ciężko o negatywne opinie im dalej człowiek zapuszcza się w serię o Sandmanie. Tym razem Gaiman serwuje nam piękną opowieść o drodze, poszukiwaniu i zmianie. Robi to w typowym dla siebie stylu, z mnóstwem odniesień i ukrytych motywów. Konstruuje świat spójny i fabularnie uporządkowany, niepozbawiony hipnotyzującego rytmu. Nie sposób skończyć czytać tom 7...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W końcu ruszyłem z lekturą Sandmana, bo kilka lat temu zatrzymałem się na tomie 6... i od tej pory kolejne tomiki czekały cierpliwie na półeczce na swoją kolej. Nie wiem, czemu tyle zwlekałem, bo tom siódmy okazał się absolutnie genialny - chyba mój ulubiony w całej serii!

instagram.com/polishpopkulture

W końcu ruszyłem z lekturą Sandmana, bo kilka lat temu zatrzymałem się na tomie 6... i od tej pory kolejne tomiki czekały cierpliwie na półeczce na swoją kolej. Nie wiem, czemu tyle zwlekałem, bo tom siódmy okazał się absolutnie genialny - chyba mój ulubiony w całej serii!

instagram.com/polishpopkulture

Pokaż mimo to

Nie jest to album tak błyskotliwy, jak niektóre z poprzednich tomów "Sandmana". Ale też nie o to w nim chodzi, by czarował niesamowitym, zaskakującym konceptem. "Ulotne życia" są inne, bardzo spokojne, z wyraźnym obyczajowym sznytem. Mówią o rzeczach na poły zwyczajnych, na poły niezwykłych, w charakterystycznym dla autora, nieco marzycielskim stylu.

Mimo pewnej odmienności, jest to ważna część serii. Gaiman położył tu duży nacisk na kwestię wolnego wyboru, podróży ku zmianie samego siebie, czy w końcu porzucenia niechcianych czynności na rzecz znalezienia wewnętrznego spokoju. Całość jest bardzo melancholijna i ten styl nie każdemu podejdzie. Gdy jednak czytelnik wsiąknie już w ten Gaimanowski nastrój, cóż, wtedy jest po prostu pięknie...

Nie jest to album tak błyskotliwy, jak niektóre z poprzednich tomów "Sandmana". Ale też nie o to w nim chodzi, by czarował niesamowitym, zaskakującym konceptem. "Ulotne życia" są inne, bardzo spokojne, z wyraźnym obyczajowym sznytem. Mówią o rzeczach na poły zwyczajnych, na poły niezwykłych, w charakterystycznym dla autora, nieco marzycielskim stylu.

Mimo pewnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Staram się nie wartościować. Ambitniejsze, lepsze, ładniejsze... Oczywiście nie da się tego ominą w większości przypadków. Z wielu względów. Są jednak takie pozycje, jak "Sandman: Ulotne życia", których według nie da się wartościować. Wciągają Cię, podróżujesz z bohaterami i nie masz dość. Chcesz wrócić i odbyć tę podróż na nowo, a potem jeszcze raz. Nauczyć się jeszcze więcej. Poznać początek tej podróży i być ciekawym jej końca, jednocześnie tego końca się obawiając. Ta podróż i te postacie są tak wielowątkowe, tak nieodkryte jeszcze przez czytelników (myślę, że przez autorów też nie do końca) i tak wielowymiarowe... Cudownie fantastyczne!

Staram się nie wartościować. Ambitniejsze, lepsze, ładniejsze... Oczywiście nie da się tego ominą w większości przypadków. Z wielu względów. Są jednak takie pozycje, jak "Sandman: Ulotne życia", których według nie da się wartościować. Wciągają Cię, podróżujesz z bohaterami i nie masz dość. Chcesz wrócić i odbyć tę podróż na nowo, a potem jeszcze raz. Nauczyć się jeszcze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejny Sandman za mną. Po raz kolejny bardzo wysoka ocena.
Do Gaimana mam sentyment, nic na to nie poradzę. Wiem, że istnieją lepsze komiksy, że Sandman liczy sobie już całkiem sporo lat, a sam, mając 30-stkę na karku powinienem czytać być może inne ambitniejsze rzeczy komiksowe (czytane książki trzymają poziom). Natomiast w tych historiach, rysunkach jest pełno uczuć, melancholii, humoru i pewnego piękna, że czytam, oglądam i na pewno na 7 tomie nie zatrzymam się. Co prawda w tym zbiorze trochę irytował mnie główny wątek Maligny i te kolorowe napisy, ale cóż.
Jak zwykle polecam fanom gatunku.

Kolejny Sandman za mną. Po raz kolejny bardzo wysoka ocena.
Do Gaimana mam sentyment, nic na to nie poradzę. Wiem, że istnieją lepsze komiksy, że Sandman liczy sobie już całkiem sporo lat, a sam, mając 30-stkę na karku powinienem czytać być może inne ambitniejsze rzeczy komiksowe (czytane książki trzymają poziom). Natomiast w tych historiach, rysunkach jest pełno uczuć,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjna powieść graficzna. To nie jest komiks dla dzieci, kolorowy i naiwny, to pełnoprawna głęboka powieść, z mnóstwem obrazków!

Bohaterowie, fabuła, nawiązania kulturowe - przemówiły do mnie. Surrealizm powieści pogłębia rysunek, różne kreski, style...

Zdecydowanie polecam.

Rewelacyjna powieść graficzna. To nie jest komiks dla dzieci, kolorowy i naiwny, to pełnoprawna głęboka powieść, z mnóstwem obrazków!

Bohaterowie, fabuła, nawiązania kulturowe - przemówiły do mnie. Surrealizm powieści pogłębia rysunek, różne kreski, style...

Zdecydowanie polecam.

Pokaż mimo to

"Lubię gwiazdy. To chyba przez złudzenie stałości. Jasne, cały czas rozbłyskują, eksplodują, zapadają się i gasną. Ale stąd mogę udawać... Mogę udawać, że są rzeczy, które trwają. Mogę udawać, że życia trwają dłużej niż parę chwil. Bogowie przychodzą i odchodzą. Śmiertelnicy jaśnieją, rozbłyskują i gasną. Światy nie trwają, gwiazdy i galaktyki to rzeczy ulotne, miłorząb jak świetliki i rozsypują się w chłód i pył. Ale mogę udawać."

Poszukiwań Zniszczenia ciąg dalszy. Nie będę pisać długo, było dużo Morfeusza, Maligny, Barnaba - cudny. Całość ciekawa i mroczna.

"Lubię gwiazdy. To chyba przez złudzenie stałości. Jasne, cały czas rozbłyskują, eksplodują, zapadają się i gasną. Ale stąd mogę udawać... Mogę udawać, że są rzeczy, które trwają. Mogę udawać, że życia trwają dłużej niż parę chwil. Bogowie przychodzą i odchodzą. Śmiertelnicy jaśnieją, rozbłyskują i gasną. Światy nie trwają, gwiazdy i galaktyki to rzeczy ulotne, miłorząb jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Niektóre rzeczy pozostają niezmienne. Ludzie kochają i umierają, śnią, niszczą, wpadają w rozpacz i obłęd. Wypełniają swój los. Przeżywają życie.”

Ten tom był zdecydowanie ciekawy. Obracamy się tutaj wśród Nieskończonych, a przyznam, że to jest w tym wszystkim najbardziej interesujące dla mnie. Jest dużo więcej Maligny, która poza Morfeuszem i Śmiercią jest moją ulubioną bohaterką. Maligna chce odszukać swojego brata Zniszczenie, czy któryś z członków rodziny wesprze ją w tym temacie?

Czytało się z zainteresowaniem, całość była przepełniona tym swoim specyficznym klimatem, który czuć podczas lektury. Postać Maligny cudowna, tchnęła w historię coś, czego nie potrafię ująć słowami, a co bardzo mi się podobało. Jestem ciekawa jak potoczą się dalej poszukiwania i jaki będzie udział Sandmana w tym wszystkim.

„Niektóre rzeczy pozostają niezmienne. Ludzie kochają i umierają, śnią, niszczą, wpadają w rozpacz i obłęd. Wypełniają swój los. Przeżywają życie.”

Ten tom był zdecydowanie ciekawy. Obracamy się tutaj wśród Nieskończonych, a przyznam, że to jest w tym wszystkim najbardziej interesujące dla mnie. Jest dużo więcej Maligny, która poza Morfeuszem i Śmiercią jest moją ulubioną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powtórka po latach. Lepszych komiksów od poszczególnych części Sandmana nie czytałem. Poszczególnych, ponieważ praktycznie każdy tom jest osobną historią w zupełnie innym klimacie (w całość połączą się w tomie dziewiątym). Na przykład Ulotne życia, to obyczajówka. I to jedna z absolutnie najlepszych historii obyczajowych jakie czytałem. Siódmy tom Sandmana, to opowieść o tym jak rodzeństwo poszukuje swojego brata, który odszedł z własnej woli wiele lat temu i konsekwencjach jego znalezienia. Obyczaj + kino drogi. A że to część Sandmana, to za rodzeństwo robią Sen i jego siostra Maligna, która była kiedyś Marzeniem, a poszukiwanym bratem jest Zniszczenie. Od tego tomu zaczyna się jazda bez trzymanki do nieuchronnego końca tej sagi o Nieskończonych. Każdy tom rzutuje na kolejny, aż do wielkiego finału w dziewiątym, który jak już wspomniałem połączy wszystkie wydarzenia z poprzednich ośmiu w jedną całość. Dziesiąty zaś będzie epilogiem. Warto czekać, bo to genialna opowieść, zaplanowana w najmniejszych szczegółach. W Ulotnych życiach rozpoczyna się prawdziwa groza i słychać już echa wielkiego finału.

Powtórka po latach. Lepszych komiksów od poszczególnych części Sandmana nie czytałem. Poszczególnych, ponieważ praktycznie każdy tom jest osobną historią w zupełnie innym klimacie (w całość połączą się w tomie dziewiątym). Na przykład Ulotne życia, to obyczajówka. I to jedna z absolutnie najlepszych historii obyczajowych jakie czytałem. Siódmy tom Sandmana, to opowieść o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetny komiks

Świetny komiks

Pokaż mimo to