Sandman: Ulotne życia

Najlepszy tom do tej pory i fenomenalna Maligna.

Najlepszy tom do tej pory i fenomenalna Maligna.

salomonik.eu/blog/przeczytane/2874-sandman-tom-7-ulotne-zycia

salomonik.eu/blog/przeczytane/2874-sandman-tom-7-ulotne-zycia

"Żyłeś tyle ile każdy, Bernie, całe swoje życie. Nie więcej. Nie mniej. Miałeś jedno życie" Chyba mój ulubiony tom Sandmana.

"Żyłeś tyle ile każdy, Bernie, całe swoje życie. Nie więcej. Nie mniej. Miałeś jedno życie" Chyba mój ulubiony tom Sandmana.

To fascynujące, jak ciężko o negatywne opinie im dalej człowiek zapuszcza się w serię o Sandmanie. Tym razem Gaiman serwuje nam piękną opowieść o drodze, poszukiwaniu i zmianie. Robi to w typowym dla siebie stylu, z mnóstwem odniesień i ukrytych motywów. Konstruuje świat spójny i fabularnie uporządkowany, niepozbawiony hipnotyzującego rytmu. Nie sposób skończyć czytać tom 7 i nie rozpocząć od razu kolejnego.

Wiem, że ciężko byłoby napisać bardziej ogólnikową opinię, ale ta historia sama recenzuje się najlepiej. Czytajcie - warto!

To fascynujące, jak ciężko o negatywne opinie im dalej człowiek zapuszcza się w serię o Sandmanie. Tym razem Gaiman serwuje nam piękną opowieść o drodze, poszukiwaniu i zmianie. Robi to w typowym dla siebie stylu, z mnóstwem odniesień i ukrytych motywów. Konstruuje świat spójny i fabularnie uporządkowany, niepozbawiony hipnotyzującego rytmu. Nie sposób skończyć czytać tom 7...

W końcu ruszyłem z lekturą Sandmana, bo kilka lat temu zatrzymałem się na tomie 6... i od tej pory kolejne tomiki czekały cierpliwie na półeczce na swoją kolej. Nie wiem, czemu tyle zwlekałem, bo tom siódmy okazał się absolutnie genialny - chyba mój ulubiony w całej serii!

instagram.com/polishpopkulture

W końcu ruszyłem z lekturą Sandmana, bo kilka lat temu zatrzymałem się na tomie 6... i od tej pory kolejne tomiki czekały cierpliwie na półeczce na swoją kolej. Nie wiem, czemu tyle zwlekałem, bo tom siódmy okazał się absolutnie genialny - chyba mój ulubiony w całej serii!

instagram.com/polishpopkulture

Nie jest to album tak błyskotliwy, jak niektóre z poprzednich tomów "Sandmana". Ale też nie o to w nim chodzi, by czarował niesamowitym, zaskakującym konceptem. "Ulotne życia" są inne, bardzo spokojne, z wyraźnym obyczajowym sznytem. Mówią o rzeczach na poły zwyczajnych, na poły niezwykłych, w charakterystycznym dla autora, nieco marzycielskim stylu.

Mimo pewnej odmienności, jest to ważna część serii. Gaiman położył tu duży nacisk na kwestię wolnego wyboru, podróży ku zmianie samego siebie, czy w końcu porzucenia niechcianych czynności na rzecz znalezienia wewnętrznego spokoju. Całość jest bardzo melancholijna i ten styl nie każdemu podejdzie. Gdy jednak czytelnik wsiąknie już w ten Gaimanowski nastrój, cóż, wtedy jest po prostu pięknie...

Nie jest to album tak błyskotliwy, jak niektóre z poprzednich tomów "Sandmana". Ale też nie o to w nim chodzi, by czarował niesamowitym, zaskakującym konceptem. "Ulotne życia" są inne, bardzo spokojne, z wyraźnym obyczajowym sznytem. Mówią o rzeczach na poły zwyczajnych, na poły niezwykłych, w charakterystycznym dla autora, nieco marzycielskim stylu.

Mimo pewnej...

Staram się nie wartościować. Ambitniejsze, lepsze, ładniejsze... Oczywiście nie da się tego ominą w większości przypadków. Z wielu względów. Są jednak takie pozycje, jak "Sandman: Ulotne życia", których według nie da się wartościować. Wciągają Cię, podróżujesz z bohaterami i nie masz dość. Chcesz wrócić i odbyć tę podróż na nowo, a potem jeszcze raz. Nauczyć się jeszcze więcej. Poznać początek tej podróży i być ciekawym jej końca, jednocześnie tego końca się obawiając. Ta podróż i te postacie są tak wielowątkowe, tak nieodkryte jeszcze przez czytelników (myślę, że przez autorów też nie do końca) i tak wielowymiarowe... Cudownie fantastyczne!

Staram się nie wartościować. Ambitniejsze, lepsze, ładniejsze... Oczywiście nie da się tego ominą w większości przypadków. Z wielu względów. Są jednak takie pozycje, jak "Sandman: Ulotne życia", których według nie da się wartościować. Wciągają Cię, podróżujesz z bohaterami i nie masz dość. Chcesz wrócić i odbyć tę podróż na nowo, a potem jeszcze raz. Nauczyć się jeszcze...

Kolejny Sandman za mną. Po raz kolejny bardzo wysoka ocena.
Do Gaimana mam sentyment, nic na to nie poradzę. Wiem, że istnieją lepsze komiksy, że Sandman liczy sobie już całkiem sporo lat, a sam, mając 30-stkę na karku powinienem czytać być może inne ambitniejsze rzeczy komiksowe (czytane książki trzymają poziom). Natomiast w tych historiach, rysunkach jest pełno uczuć, melancholii, humoru i pewnego piękna, że czytam, oglądam i na pewno na 7 tomie nie zatrzymam się. Co prawda w tym zbiorze trochę irytował mnie główny wątek Maligny i te kolorowe napisy, ale cóż.
Jak zwykle polecam fanom gatunku.

Kolejny Sandman za mną. Po raz kolejny bardzo wysoka ocena.
Do Gaimana mam sentyment, nic na to nie poradzę. Wiem, że istnieją lepsze komiksy, że Sandman liczy sobie już całkiem sporo lat, a sam, mając 30-stkę na karku powinienem czytać być może inne ambitniejsze rzeczy komiksowe (czytane książki trzymają poziom). Natomiast w tych historiach, rysunkach jest pełno uczuć,...

Rewelacyjna powieść graficzna. To nie jest komiks dla dzieci, kolorowy i naiwny, to pełnoprawna głęboka powieść, z mnóstwem obrazków!

Bohaterowie, fabuła, nawiązania kulturowe - przemówiły do mnie. Surrealizm powieści pogłębia rysunek, różne kreski, style...

Zdecydowanie polecam.

Rewelacyjna powieść graficzna. To nie jest komiks dla dzieci, kolorowy i naiwny, to pełnoprawna głęboka powieść, z mnóstwem obrazków!

Bohaterowie, fabuła, nawiązania kulturowe - przemówiły do mnie. Surrealizm powieści pogłębia rysunek, różne kreski, style...

Zdecydowanie polecam.

"Lubię gwiazdy. To chyba przez złudzenie stałości. Jasne, cały czas rozbłyskują, eksplodują, zapadają się i gasną. Ale stąd mogę udawać... Mogę udawać, że są rzeczy, które trwają. Mogę udawać, że życia trwają dłużej niż parę chwil. Bogowie przychodzą i odchodzą. Śmiertelnicy jaśnieją, rozbłyskują i gasną. Światy nie trwają, gwiazdy i galaktyki to rzeczy ulotne, miłorząb jak świetliki i rozsypują się w chłód i pył. Ale mogę udawać."

Poszukiwań Zniszczenia ciąg dalszy. Nie będę pisać długo, było dużo Morfeusza, Maligny, Barnaba - cudny. Całość ciekawa i mroczna.

"Lubię gwiazdy. To chyba przez złudzenie stałości. Jasne, cały czas rozbłyskują, eksplodują, zapadają się i gasną. Ale stąd mogę udawać... Mogę udawać, że są rzeczy, które trwają. Mogę udawać, że życia trwają dłużej niż parę chwil. Bogowie przychodzą i odchodzą. Śmiertelnicy jaśnieją, rozbłyskują i gasną. Światy nie trwają, gwiazdy i galaktyki to rzeczy ulotne, miłorząb jak...