Takiej akcji w ogóle się nie spodziewaliśmy (ja i 9 letnia czytelniczka:),ale jak córcia powiedziała: pan Marcin to ma wyobraźnię! Owszem, aż się trochę pogubiłem w nadawaniu głosów poszczególnym postaciom, ale zaskoczenie w trakcie czytania gwarantowane.

Takiej akcji w ogóle się nie spodziewaliśmy (ja i 9 letnia czytelniczka:),ale jak córcia powiedziała: pan Marcin to ma wyobraźnię! Owszem, aż się trochę pogubiłem w nadawaniu głosów poszczególnym postaciom, ale zaskoczenie w trakcie czytania gwarantowane.

Lektura wspólna z dzieckiem - trochę Ona, więcej ja...
Książka o podobnej tematyce, jak pierwszy tom cyklu, czyli fantastyczne wydarzenia (i stworzenia) w niby znanej nam rzeczywistości. Ta rzeczywistość ukazuje nam tu jednak drugie swe oblicze - oblicze magii.
Muszę przyznać, że cenię sobie wielce pomysłowość i naturalny styl pana Marcina Szczygielskiego, choć ta część wydała mi się zbyt mocno wydumana, trochę odjechana. Ale może spoglądam na to zbyt pomarszczonym okiem (które jednak sporo hard SF już widziało i nie ulękło się); dziecku się zdecydowanie podobało. Więc dwa wnioski: cykl polecany dla 8-12 latków (ciekawe, czy bohaterka będzie rosła w nim jak Harry Potter i książki staną się coraz to poważniejsze i potworniejsze?) i - po wtóre - nawet niewielka nota "w dół" w stosunku do tomu pierwszego, to wciąż wysoka ocena dla kolejnego dokonania autora.

Lektura wspólna z dzieckiem - trochę Ona, więcej ja...
Książka o podobnej tematyce, jak pierwszy tom cyklu, czyli fantastyczne wydarzenia (i stworzenia) w niby znanej nam rzeczywistości. Ta rzeczywistość ukazuje nam tu jednak drugie swe oblicze - oblicze magii.
Muszę przyznać, że cenię sobie wielce pomysłowość i naturalny styl pana Marcina Szczygielskiego, choć ta część...

"Arką czasu" i "Czarnym młynem" Marcina Szczygielskiego jestem zachwycona. Natomiast przy "Tuczarni motyli" mam mieszane uczucia. Z jednej strony doceniam aluzje do Alicji z Krainy Czarów, Pożyczalskich czy przygód Guliwera, żeby wspomnieć najbardziej znane powieści z "malutkimi ludzikami", światem na opak i groteską. Z drugiej strony, głębia nawiązań i liczba szczegółów mnie przerosła.
Główna bohaterka, Maja, jedzie na ferie zimowe do swojej babci. Na miejscu okazuje się, że babcia i jej sąsiadka – Monterowa, uległy tajemniczemu silnemu odmłodzeniu. Jako kilkuletnie dziewczynki wraz z Mają próbują znaleźć winowajcę metamorfozy. Odkrywają, że ma to coś wspólnego ze szklarnią niejakiej pani Kaweckiej. Ruszają tam, aby wplątać się w wojnę między zwaśnionymi rodami skonstruowanymi na wzór carskich rodów żywcem z kiczowatych romansów. Wszyscy mają coś wspólnego z motylami...
Ciekawa jest perspektywa istnienia mikroświata w doniczkach i konewkach, ale jakoś mnie nie porwało. Może jestem, hmm, za wiekowa?
Nie przepadam też za taką kreską, jaką prezentuje Magda Wosik. Dla mnie za surowa. 

"Arką czasu" i "Czarnym młynem" Marcina Szczygielskiego jestem zachwycona. Natomiast przy "Tuczarni motyli" mam mieszane uczucia. Z jednej strony doceniam aluzje do Alicji z Krainy Czarów, Pożyczalskich czy przygód Guliwera, żeby wspomnieć najbardziej znane powieści z "malutkimi ludzikami", światem na opak i groteską. Z drugiej strony, głębia nawiązań i liczba szczegółów...

Na poczatku bardzo ciekawa a potem stała się mniej interesująca od połowy czytała moja córka a somą końcówke czytałyśmy raze później po przeczytanu książki nie mogłam sie nawierzyć co mi opowiadała o tej ksiąszce mloda. Także sięgamy po kolejną już 3 część

Na poczatku bardzo ciekawa a potem stała się mniej interesująca od połowy czytała moja córka a somą końcówke czytałyśmy raze później po przeczytanu książki nie mogłam sie nawierzyć co mi opowiadała o tej ksiąszce mloda. Także sięgamy po kolejną już 3 część

Autor wyobraził sobie zimę stulecia. Warszawa zasypana śniegiem do tego stopnia, że trzeba robić korytarze w śniegu, aby można się było przemieszczać, a z drugiego piętra po prostu wychodzi się przez balkon. Pociągi przesuwają się po torach używając specjalnych grzałek, a dzieciom odwołano szkołę. Co może zrobić Maja, żeby nie zanudzić się w domu pełnym roślin doniczkowych sąsiadów, którzy przynieśli je, bo u nich nie ma już światła słonecznego? Oczywiście, może pojechać do ciabci. W Szczecinie jest mniej śniegu, a do dokończenia jest śledztwo. Po długich namowach Mai udaje się przekonać mamę o sensowności tego pomysłu. Gdy wraz z panią Romanowską wysiadają na dworcu czeka na nich dziewczynka. To... Przecież to ma być recenzja a nie streszczenia, więc już nic więcej nie zdradzę. Powiem tyle - będzie się działo, a motyle, pomimo zimy, będą miały w akcji niebagatelne znaczenie. Będzie śmiesznie, choć Maja już nie ogląda tyle telewizji, więc i cytatów z seriali mniej. Za to przygody bardziej pokręcone. Idealnym dopełnieniem treści są ilustracje. Pozwalają małemu słuchaczowi przypomnieć sobie ciekawe fragmenty danego rozdziału. Polecam. 

Autor wyobraził sobie zimę stulecia. Warszawa zasypana śniegiem do tego stopnia, że trzeba robić korytarze w śniegu, aby można się było przemieszczać, a z drugiego piętra po prostu wychodzi się przez balkon. Pociągi przesuwają się po torach używając specjalnych grzałek, a dzieciom odwołano szkołę. Co może zrobić Maja, żeby nie zanudzić się w domu pełnym roślin doniczkowych...

Wynudziłam się niestety. Te motyle rody, przedstawianie zależności familijnych każdego z nich...

Doceniam kreację fantastycznego świata, całą mitologię (wielki wybuch itp.),nawiązanie do ziemskich dynastii królewskich. Czyli rozwiązania typowe dla najznamienitrzych serii fantasy.

No ale wynudziłam się (ze trzy razy zasnęłam).

Córka mówi, że kolejna lepsza i ta była najsłabsza. Ufam, wierzę.

Wynudziłam się niestety. Te motyle rody, przedstawianie zależności familijnych każdego z nich...

Doceniam kreację fantastycznego świata, całą mitologię (wielki wybuch itp.),nawiązanie do ziemskich dynastii królewskich. Czyli rozwiązania typowe dla najznamienitrzych serii fantasy.

No ale wynudziłam się (ze trzy razy zasnęłam).

Córka mówi, że kolejna lepsza i ta była...

Ciabcia jest nadal najfajniejszą osobą w tej serii. Marka nadal nie znoszę - mam nadzieję, że w kolejnych tomach będzie bardziej ogarniętą postacią.

Ciabcia jest nadal najfajniejszą osobą w tej serii. Marka nadal nie znoszę - mam nadzieję, że w kolejnych tomach będzie bardziej ogarniętą postacią.

Przepiękne wydania w twardych okładkach, z brzoskwiniową skórką nalotu. Cudne kolory. W środeczku nietuzinkowe rysunki, podkreślające klimat historii.

Seria przedstawiająca niesamowite i magiczne przygody ośmiolatki, która pewnego dnia odkrywa, że pochodzi z rodu czarownic.

Całą prawdę i tylko prawdę poznaje podczas przymusowego, znienawidzonego wyjazdu do cabci do Szczecina. Odkrywa też, ze koty potrafią mówić (a szczególnie jeden),że wiewiórki tak naprawdę są lisami (albo czymś więcej),że łobuzów łatwo poskromić sprytem i sympatią i że niektórych nie da się kompletnie lubić.

Odkrywa także, że jej misją jest znalezienie zaginionej ciotki, która była najpotężniejszą czarownicą rodu.

Jest dużo magii, legend, historii, śledztwa, tajnych przejść, istot nie z tej ziemi. Każda część jest kontynuacją poprzedniej, dlatego polecam czytać w kolejności.

Idealny prezent dla dzieciaków.

Przepiękne wydania w twardych okładkach, z brzoskwiniową skórką nalotu. Cudne kolory. W środeczku nietuzinkowe rysunki, podkreślające klimat historii.

Seria przedstawiająca niesamowite i magiczne przygody ośmiolatki, która pewnego dnia odkrywa, że pochodzi z rodu czarownic.

Całą prawdę i tylko prawdę poznaje podczas przymusowego, znienawidzonego wyjazdu do cabci do...

Druga część cyklu o przygodach Majki okazała się miejscami nudnawa, trochę jakby mniej dziecinna, brakowało mi tego "ciepła " ciabci i jakiegoś klimatu, który był w "Czarownicy...". Pierwszy tom był świetny, drugi można przeczytać, jestem ciekawa co czeka mnie w trzecim.

Druga część cyklu o przygodach Majki okazała się miejscami nudnawa, trochę jakby mniej dziecinna, brakowało mi tego "ciepła " ciabci i jakiegoś klimatu, który był w "Czarownicy...". Pierwszy tom był świetny, drugi można przeczytać, jestem ciekawa co czeka mnie w trzecim.

Po rewelacyjnej pierwszej części przygód Majki, zabrałem się szybko za jej kontynuację i... wcale się nie rozczarowałem. Nie będę streszczał książki, skupię się tylko na ogólnych wrażeniach. A te są jak najbardziej pozytywne. Podziwiam talent pana Szczygielskiego do kreowania świata łączącego rzeczywistość i magię. Świat ten dodatkowo łączy przeszłość z teraźniejszością i to w sposób niesamowicie zabawny, nie ośmieszający ani dawnych czasów, ani obecnych. Bohaterowie są bardzo ludzcy, ich nie zawsze szlachetne cechy nie są wcale takie złe, gdyż nie krzywdzą oni innych, a taki indywidualny rys tylko dodaje postaciom wyrazistości. Brak dydaktyzmu i moralizatorstwa wcale nie świadczy o tym, że książka nie niesie ważnego pozytywnego przekazu - ma go całkiem sporo, podanego w bardzo zabawny sposób.

Po rewelacyjnej pierwszej części przygód Majki, zabrałem się szybko za jej kontynuację i... wcale się nie rozczarowałem. Nie będę streszczał książki, skupię się tylko na ogólnych wrażeniach. A te są jak najbardziej pozytywne. Podziwiam talent pana Szczygielskiego do kreowania świata łączącego rzeczywistość i magię. Świat ten dodatkowo łączy przeszłość z teraźniejszością i...