''Tajna Historia Mongołów''. Rewelacyjny tekst źródłowy opisujący życie Temudżyna alias Chyngis-Chana (twórcy największego Imperium wszechczasów) i jego bliskich. Spisana przez nieznanego autora (kronikarza mongolskiego) około ośmiu wieków temu, przetłumaczona na chiński, a następnie na wiele innych w tym język polski.
Utwór nosi równocześnie cechy kroniki historycznej i opowiadania epickiego. Bez upiększeń rysuje sylwetkę głównego bohatera (od kompletnego zera),co jest dość nietypowe w tego rodzaju dziełach, które najczęściej pomijają te gorzej widziane występki jak np. ucieczka przed wrogami i pozostawienie żony na pastwę losu (ciężko jednak porównywać XIII-wieczną moralność z dzisiejszą szczególnie w tak odległej kulturze).
Czyta się bardzo łatwo i szybko, chociaż ja wiele razy się wstrzymywałem, by zweryfikować teksty z innymi źródłami i mapami (ale jak inaczej można zabierać się za tego typu prozę?).
Obowiązkowa lektura dla osób interesujących się koczowniczym życiem na stepie, plemiennymi obyczajami, sposobami rządzenia, wydawania praw i rozkazów, porozumiewania się średniowiecznych ludzi w innych kulturach lub choćby mongolskim poczuciem humoru (tak, czasem można się pośmiać) oraz całym Imperium (Pax Mongolica) i tym jak pomogło w rozwoju ówczesnego świata... bezpieczne szlaki handlowe, przepływ informacji, tolerancja religijna itd.
Polecam.

''Tajna Historia Mongołów''. Rewelacyjny tekst źródłowy opisujący życie Temudżyna alias Chyngis-Chana (twórcy największego Imperium wszechczasów) i jego bliskich. Spisana przez nieznanego autora (kronikarza mongolskiego) około ośmiu wieków temu, przetłumaczona na chiński, a następnie na wiele innych w tym język polski.
Utwór nosi równocześnie cechy kroniki historycznej i...

Wspaniała historia życia jednego z najwspanialszych wodzów. Mowa o Czyngis-chanie, który ta naprawdę nazywał się Temudżyn. O zdradach, nowych przyjaciołach, znów zdradach, ucieczkach, utratach żon, stad koni i owiec i dojście do największej potęgi. Utworzenie państwa, którego głównym zadaniem było utrzymanie czegoś na miarę strefy najbardziej w historii wolnego handlu. Jednym słowem Pax Mongolica. Polecam to arcydzieło, będące najbardziej wiarygodnym źródłem historycznym z XIII wieku z terenu Dalekiego Wschodu.

Wspaniała historia życia jednego z najwspanialszych wodzów. Mowa o Czyngis-chanie, który ta naprawdę nazywał się Temudżyn. O zdradach, nowych przyjaciołach, znów zdradach, ucieczkach, utratach żon, stad koni i owiec i dojście do największej potęgi. Utworzenie państwa, którego głównym zadaniem było utrzymanie czegoś na miarę strefy najbardziej w historii wolnego handlu....

Choć napisana wiele wieków wcześniej, wciąż posiada moc. Jeszcze dziś to co w niej zapisano budzi wiele wątpliwości, nie odnośnie autentyczności, lecz odnośnie tego co autor tak naprawdę chciał przekazać. Niesamowite, że czytając ją w niektórych momentach zanosiłem się śmiechem, byłem zachwycony epickimi opisami albo dumałem nad przedwsiętymi dezycjami, które zostały opisane. Absolutne mistrzostwo!

UWAGA SPILER!

Chciałbym się jeszcze podzielić rozmyślaniami odnośnie Dżamuki. Wydaje mi się, że niesłużnie wszyscy oskarżają go o zdradę i walkę przeciwko Temudżynowi, w Tajnej Historii Mongołów można natknąć się na wiele zastanawiających fragmentów, które moim zdaniem świadczą o tym, że Dżamuka był... agentem Temudżyna. Miał za zadanie zdobyć zaufanie jego wrogów, a następnie zniszczyć ich od środka złymi decyzjami. To by tłumaczyło dlaczego Dżamuka pozwolił by Temudżyn po jednej z przegranych bitew uciekł, dlaczego namawiał chana Najmańskiego do decyzji, które spowodowały jego klęskę albo dlaczego Temudżyn tak wściekł się na ludzi, którzy zdradzili i pojmali Dżamukę, a następnie rzucili mu do stóp. W ten sposób Temudżyn utracił najlepszego agenta, a co najgorsze - nie mógł go uwolnić, bo wszystko by się wydało. Uśmiercając go zaś pozwalał by tajemnica jego działalności na zawsze pozostała ukryta. Czemu Dżamuka miałby być jego agentem? Gdyż byli największymi przyjaciółmi i braćmi krwi. Dżamuka poświęcił się by jego brat krwi mógł zjednoczyć wiecznie wojujące ze sobą plemiona. Taka jest moja interpretacja.

KONIEC SPOILERA!

Polecam z całego serca!!!

Choć napisana wiele wieków wcześniej, wciąż posiada moc. Jeszcze dziś to co w niej zapisano budzi wiele wątpliwości, nie odnośnie autentyczności, lecz odnośnie tego co autor tak naprawdę chciał przekazać. Niesamowite, że czytając ją w niektórych momentach zanosiłem się śmiechem, byłem zachwycony epickimi opisami albo dumałem nad przedwsiętymi dezycjami, które zostały...

Zanurzyć się w ten tekst to egzotyczne uczucie. Obcuje się z kimś tak odległym od naszego sposobu myślenia, oceniania wydarzeń, wiedzy o świecie, kryteriach doboru treści, że trzeba dużo dobrej woli, by w ten obcy świat wejść i próbować go zrozumieć. Czy mi się udało? Nie do końca. Zawiłe genealogie, mnogość przyjaciół i wrogów, skomplikowane zależności między nimi, bo ci, którzy byli wrogami stawali się przyjaciółmi, a przyjaciele zdradzali; niesamowita ilość bitew, podbitych plemion, których nazwy nic nie mówią - wszystko to czyni lekturę uciążliwą i nie do końca jasną. Ale nie sądzę, bym gdziekolwiek indziej znalazła informacje i słowa, którymi np porwana żona lamentuje za utraconym mężem, czy jak sobie ubliżano, jak dziękowano i wyrażano wdzięczność, jak ganiono za zdradę itd. Bo w tym XIII-wiecznym tekście nieznany autor zapisał nie tylko dzieje Czyngis-chana, ale po prostu to, jak toczyło się życie na mongolskim stepie.

Zanurzyć się w ten tekst to egzotyczne uczucie. Obcuje się z kimś tak odległym od naszego sposobu myślenia, oceniania wydarzeń, wiedzy o świecie, kryteriach doboru treści, że trzeba dużo dobrej woli, by w ten obcy świat wejść i próbować go zrozumieć. Czy mi się udało? Nie do końca. Zawiłe genealogie, mnogość przyjaciół i wrogów, skomplikowane zależności między nimi, bo ci,...

Świetna książka! Jest w niej niemal wszystko, epickość, historia, obyczaje, legendy, prawdy życiowe a nawet humor.

Świetna książka! Jest w niej niemal wszystko, epickość, historia, obyczaje, legendy, prawdy życiowe a nawet humor.

Ciekawa książka jako ciekawostka piśmiennictwa mongolskiego, pozycja głównie dla historyków i entuzjastów, dla przeciętnego czytelnika nie będzie to n szczególnie pasjonująca lektura, głównie z uwagi na język i dość przytłaczający styl.

Ciekawa książka jako ciekawostka piśmiennictwa mongolskiego, pozycja głównie dla historyków i entuzjastów, dla przeciętnego czytelnika nie będzie to n szczególnie pasjonująca lektura, głównie z uwagi na język i dość przytłaczający styl.

Pomyśleć by można, że średniowieczna kronika, napisana w dodatku tak ciężkim dla przeciętnego czytelnika stylem, będzie niezbyt ciekawą lekturą. Ale nie w przypadku Mongołów :D
Gnaj, Czyngis-chanie!

Pomyśleć by można, że średniowieczna kronika, napisana w dodatku tak ciężkim dla przeciętnego czytelnika stylem, będzie niezbyt ciekawą lekturą. Ale nie w przypadku Mongołów :D
Gnaj, Czyngis-chanie!

Książka dzięki której mogłam pogłębić swoją wiedzę na temat stylu życia ludzi obcych i dalekich geograficznie. Ciekawa przygoda, która uświadamia, że nie są oni aż tak obcy i dalecy.

Książka dzięki której mogłam pogłębić swoją wiedzę na temat stylu życia ludzi obcych i dalekich geograficznie. Ciekawa przygoda, która uświadamia, że nie są oni aż tak obcy i dalecy.