Pozycja obowiązkowa dla miłośników antycznej wojskowości. Autor umiejętnie streszcza dzieła historyków starożytności takich jak Tukidydes, Ksenofont czy Diodor Sycylijski, tak że ich przekaz staje się dla współczesnego czytelnika lepiej zrozumiały. Otrzymujemy przegląd kampanii wojennych z w miarę szczegółowym omówieniem poszczególnych bitew. Tła politycznego jest tutaj nieco mniej, bo przecież książka traktuje o wojnie, a więc o tym, co wprawdzie nadal jest polityką zagraniczną, tyle że innymi prowadzoną środkami. Jest tutaj wiele map, które istotnie wspomagają pracę wyobraźni, a dodatkowym bonusem jest przepiękna wkładka z czarno-białymi zdjęciami. Jednym słowem: polecam!!!

Pozycja obowiązkowa dla miłośników antycznej wojskowości. Autor umiejętnie streszcza dzieła historyków starożytności takich jak Tukidydes, Ksenofont czy Diodor Sycylijski, tak że ich przekaz staje się dla współczesnego czytelnika lepiej zrozumiały. Otrzymujemy przegląd kampanii wojennych z w miarę szczegółowym omówieniem poszczególnych bitew. Tła politycznego jest tutaj...

Zbiór wszystkich kampanii wojennych Sparty i skarbnica wiedzy na temat jak wyglądał model polityczny realizacji swojego interesu geopolitycznego tego państwa. Niestety autor ma dosyć drętwy styl co utrudnia lekturę. Mimo to mało jest książek o tak zwartej tematyce, więc polecam.

Zbiór wszystkich kampanii wojennych Sparty i skarbnica wiedzy na temat jak wyglądał model polityczny realizacji swojego interesu geopolitycznego tego państwa. Niestety autor ma dosyć drętwy styl co utrudnia lekturę. Mimo to mało jest książek o tak zwartej tematyce, więc polecam.

Sięgnąłem po nią po bardzo długim czasie od zakupu. Pierwsze podejście dawno temu zniechęciło, bo spodziewałem się chyba wciągającej powieści o nieskazitelnych Spartanach i ich pełnych chwały wojnach.
Za drugim podejściem już poszło, ale lektura niełatwa. Ktoś wspomniał poniżej, że zdarzają się kilkukrotnie tak skonstruowane zdania czy akapity, że naprawdę nie wiadomo , o którą stronę konfliktu chodzi, lub co autor chce przekazać.
Trzeba się przygotować na ostrą i męczącą jazdę z jednej wojny do drugiej (zgodnie z tytułem, dosłownie) i z jednej bitwy do kolejnej. Łatwo się po drodze zgubić w górzystych przestrzeniach Grecji bo autor sypie geografią tak, że bez szczegółowej analizy map nie da rady. Mapy owszem są, chociaż tyle bo w niektórych pozycjach z Rebisu nie ma ani jednej.
Nie oznacza to że nie ma w niej w ogóle nic ciekawego, a i owszem są różne smaczki tu i ówdzie. Ale książka raczej dla wytrwałych lub obeznanych z historią Grecji.

Sięgnąłem po nią po bardzo długim czasie od zakupu. Pierwsze podejście dawno temu zniechęciło, bo spodziewałem się chyba wciągającej powieści o nieskazitelnych Spartanach i ich pełnych chwały wojnach.
Za drugim podejściem już poszło, ale lektura niełatwa. Ktoś wspomniał poniżej, że zdarzają się kilkukrotnie tak skonstruowane zdania czy akapity, że naprawdę nie wiadomo , o...

Ciekawa i dobrze napisana. Obowiazkowa pozycja dla milosnikow starozytnosci

Ciekawa i dobrze napisana. Obowiazkowa pozycja dla milosnikow starozytnosci

Dobra książka, ukazująca starożytny Świat, który z dzisiejszej perspektywy często wydaje się "nudny", natomiast jest on dynamiczny i pełen zaskakujących zwrotów (zmiany sojuszy i zdrady są na porządku dziennym).
Autor opisuje konflikt między dwoma głównymi nietrywializującymi sojuszami w w Świecie Greckim: Atenami i Spartą. Jest to Świat w pigułce i co zastanawiające to to, że jak na tak mały naród jak Grecy był bardzo twórczy, zarówno w dziedzinach militarnych jak i naukowych. Dzięki temu połączeniu mogli stawić skuteczny opór Persji i być jednym z głównych rozgrywających w starożytnym Świecie Śródziemnomorskim. Tak naprawdę to do dziś korzystamy z "zacieru" intelektualnego Starożytnej Grecji.
Książka ma spojrzenie głównie z tzw. "Spartańskiej" strony i dlatego dla uzupełnienia, przydałoby się dla szerszego spojrzenia książka z perspektywą dział: Aten, Persji, czy innych miast Grecji.

Dobra książka, ukazująca starożytny Świat, który z dzisiejszej perspektywy często wydaje się "nudny", natomiast jest on dynamiczny i pełen zaskakujących zwrotów (zmiany sojuszy i zdrady są na porządku dziennym).
Autor opisuje konflikt między dwoma głównymi nietrywializującymi sojuszami w w Świecie Greckim: Atenami i Spartą. Jest to Świat w pigułce i co zastanawiające to...

Jakaś taka niedowarzona ta pozycja -- rozczarowała mnie pod trzema względami.

Brak dobrych map -- od początku do końca książki nie ma ani jednej przekrojowej mapy, która wskazałaby cały teatr działań i głównych aktorów. Czytałem więc opis bitew i wojen mając przed oczami pokawałkowaną Grecję. Nawet te mapy, które są, prezentowane są bez serca, na sztukę.

Autor (być może tłumacz do siebie coś dołożył) bardzo często pisze na jednym oddechu, co powoduje że mamy jeden tygiel informacji bez żadnych wyróżników. Przykład ze str. 130 "...Ateńczycy wznowili blokadę. Wzmocnioną teraz (...) flotę ateńską nękał niedostatek wody i miejsc do kotwicowania, a także problemy ze zdobyciem żywności. Spartanie oferowali nagrody, (...),każdemu, kto dostaczy zaopatrzenie na wyspę...". Jako wyrwany fragment brzmi on jeszcze gorzej, ale nawet czytając książkę musiałem ten kawałek przeanalizować kilka razy, czemu to Spartanie oferują nagrody za żywność dostarczoną na wyspę, skoro to flocie ateńskiej brakowało jedzenia, a poza tym Ateny i Sparta były stronami konfliktu. Ten akapit brzmi tak dziwnie, bo autor nie zaprząta sobie głowy wprowadzaniem kontr, podkreśleń i innych ozdobników -- tekst powinien brzmieć "Także Spartanie borykali się z brakiem żywności i oferowali...".

I może już mniej istotne, w kilku miejscach, opisując słabnąca Spartę, autor pisze, że generalnie Sparta nie miała szans, bo Ateny się rozwijały, a Sparta wymierała. I koniec wyjaśnień. Rozumiem, że to książka o wojnach, ale u licha wypadałoby podać powód tego wymierania -- emigrowali do UK? Brak szczepień? Czemu czytelnik ma się tego domyślać, skoro (jak zgaduję) wyjaśnienie zabrałoby ze dwa wiersze.

Jeśli ktoś oczekuje książkowego ekwiwalentu "300" to przypuszczam, iż srodze się zawiedzie, ale nawet i bez takich oczekiwań książka raczej rozczarowuje.

Jakaś taka niedowarzona ta pozycja -- rozczarowała mnie pod trzema względami.

Brak dobrych map -- od początku do końca książki nie ma ani jednej przekrojowej mapy, która wskazałaby cały teatr działań i głównych aktorów. Czytałem więc opis bitew i wojen mając przed oczami pokawałkowaną Grecję. Nawet te mapy, które są, prezentowane są bez serca, na sztukę.

Autor (być może...

Bogata jeśli chodzi o materiał i ciekawy temat, ale dość drętwo napisana(choć ma fragmenty ciekawe) ogólnie przyzwoita praca naukowa, męcząca lektura.

Bogata jeśli chodzi o materiał i ciekawy temat, ale dość drętwo napisana(choć ma fragmenty ciekawe) ogólnie przyzwoita praca naukowa, męcząca lektura.

This is Sparta!

Okrzyk z filmu 300 w wykonaniu Leonidasa na stałe wszedł do języka, jakim posługują się użytkownicy Internetu. Podejrzewam, że każdy wielbiciel blockbusterowego kina i komiksów choć raz obejrzał wyżej wspomniany film i jego kontynuację – 300. Początek imperium. Mogę zgadywać, że wielu z nich na tyle zainteresowało się dzielnymi i walecznymi Spartanami, iż sięgnęło również po opracowania mówiące o bitwie pod Termopilami, by dowiedzieć się nieco więcej na ten temat. Jeśli tak się stało, to do listy mogą dopisać kolejną książkę – Wojny Sparty Scotta Ruscha wydaną przez Rebis. Opracowanie dotyczy nie tyle samych wojen prowadzonych przez Spartan, co stosowanej przez nich taktyki. Dodam, że jest to bardzo dobre i rzetelne opracowanie.

Scott Rusch, autor wielu publikacji z zakresu historii greckiej wojskowości, podszedł do tematu nieco inaczej niż inni autorzy do tej pory. Już na początku zadaje kilka bardzo ważnych pytań, nad którymi badacze głowią się od wieków: co sprawiło, że Sparta stała się potęgą lądową w Grecji? W jaki sposób pokonała przeciwników tak potężnych jak Ateny i Persja? Dlaczego w końcu upadła i nie odzyskała dawnej świetności? Rusch stara się odpowiedzieć na nie w przystępny sposób, przedstawiając kolejne kampanie wojenne. Jednak brak tu opisów dokładnego ich przebiegu, które można znaleźć w wielu innych pracach. Zamiast suchych faktów autor przybliża czytelnikom stosowaną przez Spartan taktykę, opisuje uzbrojenie, organizację wojska czy zadania oddziałów specjalnych. Powołuje się przy tym na konkretne przykłady i dogłębnie je analizuje.

Ciąg dalszy znajdziecie tutaj: http://geek-woman.blogspot.com/2014/07/wojny-sparty-scott-m-rusch-recenzja.html

This is Sparta!

Okrzyk z filmu 300 w wykonaniu Leonidasa na stałe wszedł do języka, jakim posługują się użytkownicy Internetu. Podejrzewam, że każdy wielbiciel blockbusterowego kina i komiksów choć raz obejrzał wyżej wspomniany film i jego kontynuację – 300. Początek imperium. Mogę zgadywać, że wielu z nich na tyle zainteresowało się dzielnymi i walecznymi Spartanami, iż...

Ciekawa pozycja.

Ciekawa pozycja.

Za historią nigdy nie przepadałam. Daty, nazwiska, bitwy, wojny, dowódcy, za co, po co i dlaczego – dla mnie to wszystko było podobne do siebie i nigdy do końca nie byłam pewna, czy dobrze zapamiętałam konkretne zagadnienia. Wiele się mówi, że wina leży po nauczycielach którzy nie potrafią przekazać wiedzy w sposób interesujący i zachęcający do zgłębiania tej wiedzy dalej. Suche fakty, charakterystyki wojen przekazane w sposób encyklopedyczny – to nie może się udać. Dlatego też z wielkim niepokojem sięgam po pozycje historyczne, jeśli w ogóle po nie sięgam. Trochę dzięki mężowi, który zaszczepił we mnie zainteresowanie w historii Słowian i Wikingów zaczęłam się przełamywać. Gdy nadarzyła się okazja zapoznania się z najnowszą pozycją Scotta M. Ruscha Wojny Sparty, postanowiliśmy się z nią zapoznać, już tym bardziej, że Sparta jest dla mego męża równie bliska jak zagadnienie Słowian.

W latach ok. 550 – 371 p.n.e. największą potęgą wojskową w Grecji była Sparta. Przewodziła rozległemu systemowi sojuszy, zwanemu Związkiem Peloponeskim i podejmowała interwencje poza jego granicami. W latach ok. 550 – 394 p.n.e. jej armie stoczyły zwycięsko dziesięć wielkich bitew lądowych.
Siły zbrojne Sparty miały bardzo duże znaczenie. Po wygranej pierwszej wojnie meseńskiej Sparta, aby móc opanować podbite terytorium musiała zwiększyć siły militarne. Pomimo to i tak doszło do powstania Meseńczyków. Stłumienie go poniosło wielkie straty, a państwo należało zreformować i nadać mu charakter militarny. W wojnach perskich na początku V w. p.n.e. Sparta była połączona sojuszem z Atenami. W połowie stulecia doszło jednak do konfliktu między tymi najsilniejszymi greckimi polis. Wojnę tę, zwaną peloponeską wygrała Sparta, dzięki czemu zdobyła hegemonię w Helladzie.
Scott M. Rusch podjął się opisania dokonań niezwyciężonej armii spartańskiej bitwa po bitwie. Zrobił to w sposób niezwykle szczegółowy, a przede wszystkim interesujący. Bibliografia ukazana na końcu książki wskazuje, że autor czerpał z wielu źródeł, dzięki czemu mamy pewność wierności oddania szczegółów.

Swoje opracowanie autor również uzupełnił o mnóstwo map bitewnych oraz wiele interesujących ilustracji, ukazujących pomniki nagrobne, puchary, zdjęcia zrekonstruowanych łodzi – trier, attyckie wazy, reliefy, amfory, czarki ,figurki obrazujące hoplitów, czy gotowych do walki Spartan, jak również ołowiane figurki wotywne. Wszystkie te elementy składają się na dogłębną charakterystykę Sparty jej mieszkańców sprzed naszej ery.

Każdy rozdział to oddzielna bitwa. Akapity poszczególnych rozdziałów są krótkie, dzięki czemu przyswojenie wiedzy nie nastręcza kłopotów. nie zabrakło również opisy najazdu Króla Królów Kserksesa oraz przeciwstawienie się mu grupy Trzystu pod wodzą Leonidasa.

Wojny Sparty to również charakterystyka spartańskiego wychowania, któremu autor również poświęcił w kolejny rozdziałach niewielkie fragmenty.

Spartanie samych siebie nazywali homoioi – równi, jednakowi. Od siódmego roku życia spartańskich chłopców poddawano rygorystycznym ćwiczeniom fizycznym i wojskowym – agoge, które miały z nich uczynić wybornych wojowników – hoplitów. Spartanie nie mieszkali w swych posiadłościach ziemskich, lecz wiedli wspólnotowe życie w mieście Sparta, gdzie toczyło się życie polityczne i wojskowe. Istotnym elementem życia Spartiaty były wspólne posiłki – syssitia.


Wojny Sparty to bardzo ciekawe kompendium wiedzy o tak wielkiej potędze militarnej jaką stanowiła Sparta. To mnóstwo ciekawych opisów wojen i bitew nie zawsze wygranych. Sparta to siła i potęga, patriotyzm i poświęcenie dla własnego państwa i jego mieszkańców oraz skuteczność i wielkie bohaterstwo oraz oddanie w bitwie.

Za historią nigdy nie przepadałam. Daty, nazwiska, bitwy, wojny, dowódcy, za co, po co i dlaczego – dla mnie to wszystko było podobne do siebie i nigdy do końca nie byłam pewna, czy dobrze zapamiętałam konkretne zagadnienia. Wiele się mówi, że wina leży po nauczycielach którzy nie potrafią przekazać wiedzy w sposób interesujący i zachęcający do zgłębiania tej wiedzy dalej....