13 bajek z królestwa Lailonii dla dużych i małych oraz inne bajki

Za górami, za lasami, za siedmioma górami, w kraju Polską zwanym, urodził się człowiek , który sprawił, że z bajek nigdy nie wyrosnę. Taki jeden, co absurdem operował lepiej niż większość naszych polityków, a przy tym robił to z taką gracją i inteligencją, o jakiej większość może tylko pomarzyć.
Tajemnicą nie jest, że jedynym człowiekiem pasującym do powyższego opisu może być wyłącznie Leszek Kołakowski. Ów dżentelmen był kiedyś tak uprzejmy, że pozostawił po sobie zbiór bajek filozoficznych o pięknie brzmiącym tytule „13 bajek z królestwa Lailonii dla dużych i małych (oraz inne bajki)”. Zdaję sobie sprawę, że większość osób już po przeczytaniu samej kongruencji gatunkowej zwyczajnie temat odpuści, tyle tylko, że stracą na tym więcej niż by im wyobraźnia podpowiedziała.
Bajki Kołakowskiego to rzadko spotykane połączenie filozoficznych zagwozdek z sarkastycznym spojrzeniem na świat – czego chcieć więcej? Teoretycznie już niczego, ale p. Leszek ośmielił się położyć wisienkę na torcie i okrasił swoje dzieło nieujarzmioną wręcz dziecięcą wyobraźnią. Boże! Jakby krzyknęła moja babcia. Jakże one są rozkosznie absurdalne! Wyobraźcie sobie na przykład, że można zarazić się dziurą w spodniach, stracić twarz, oddając ją do lombardu, a naleśniki z konfiturą z założenia mają podły charakter. Największe mistrzostwo Kołakowskiego polega jednak na czymś zupełnie innym - stworzył bajki, które mają tę umiejętność, że dojrzewają z człowiekiem. W zależności od wieku otwierają przed czytelnikiem kolejne drzwi do nowych interpretacji. Umieszczając w tytule „dla dużych i małych”, w treści książki słowa nam danego dotrzymał.
O czym dokładnie prawią te bajki, czym jest tytułowa Lailonia i dlaczego nie zawsze mapa w życiu wskaże nam drogę, tego Wam nie zdradzę, nie chcąc odbierać przyjemnego zaskoczenia, jakie na Was w bajkach czeka. Obiecuję jednak, że spotkacie tam mnóstwo zwyczajnej mądrości, o której często się zapomina, a jak pokazuje nasza rzeczywistość – niestety się zapomina.
Ach! Zapomniałabym o jednym, ważnym dla niektórych opornych czytelników aspekcie – bajki są naprawdę krótkie. Kołakowski inteligentnym człowiekiem był, to o wszystko zmyślnie zadbał ;)
Ciekawostki:
- Bajka „Wielki głód”, mimo swej jakże uniwersalnej wymowy, w czasach PRL-u została ocenzurowana. Niektórzy to jednak niebywale płochliwi byli ;)
- Na podstawie „13 bajek…” powstał animowany cykl filmowy o tytule „Czternaście bajek z Królestwa Lailonii” zrealizowany w latach 1997-2011 w Telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych w Poznaniu. Filmy były prezentowane na ponad 70. festiwalach krajowych oraz zagranicznych i zdobyły aż 31 nagród. Zostały również wyświetlone w listopadzie 2011 roku w Tokio w ramach Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji w Unii Europejskiej.
- Leszek Kołakowski już w młodości zadeklarował się jako „bezwyznaniowy”, często cytując w tym aspekcie swojego ojca: „Mój ojciec uważał, że chrzest dzieci jest niewłaściwy. Człowiek może się ochrzcić, kiedy jest już starszy, z własnej woli”.

Za górami, za lasami, za siedmioma górami, w kraju Polską zwanym, urodził się człowiek , który sprawił, że z bajek nigdy nie wyrosnę. Taki jeden, co absurdem operował lepiej niż większość naszych polityków, a przy tym robił to z taką gracją i inteligencją, o jakiej większość może tylko pomarzyć.
Tajemnicą nie jest, że jedynym człowiekiem pasującym do powyższego opisu może...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bajki z królestwa Lailonii i inne, zawarte w tej niedużej książeczce, są faktycznie przeznaczone zarówno dla dorosłych czytelników jak i dla dzieci. Tylko nieco inaczej zostaną odebrane przez jednych i drugich, ale także zapewne trochę inaczej przez każdego, kto do nich zajrzy.
Jest w nich wszystko, co być powinno w bajkach. Niezwykli bohaterowie, niecodzienne zdarzenia, spora dawka humoru i przede wszystkim bardzo dużo bardzo zwyczajnej mądrości.
Jest w nich filozofia, którą umiłował i zajmował się Leszek Kołakowski i której nadał najpiękniejszą z form w tej książce.
Dobrze jest spojrzeć na świat przez pryzmat bajki. W której łatwo jest odróżnić dobro od zła. I mądrość od jej braku. W bajce nie ma niedomówień. Wszystko tu może być bardzo wyraźnie opowiedziane. Zdziwienie i zachwyt nie muszą być udawane. Trochę jak w świecie dziecka, które potrafi zadać każde pytanie. I wszystko opisać dokładnie tak jak widzi i czuje.
"13 bajek z królestwa Lailonii..." dobrze jest potraktować jako lekturę lekką i przyjemną. A podczas lektury znajdziemy w niej prawdziwe perełki, każdy dla siebie zupełnie inną. Dobrze jest oddać się przyjemności filozofowania - bez zbędnych założeń. Odpłynąć sobie trochę w rewiry, w których nie bywa się co dzień - i wrócić bogatszym o to przeżycie.
Zwłaszcza dzisiaj, kiedy żyjemy w świecie, w którym gdzieś gubią się wartości i sami czujemy się często zagubieni. W tej niezwykłej lekturze można spróbować odnaleźć właściwe ścieżki.

[autor: Joanna Popiel-Szut]

Bajki z królestwa Lailonii i inne, zawarte w tej niedużej książeczce, są faktycznie przeznaczone zarówno dla dorosłych czytelników jak i dla dzieci. Tylko nieco inaczej zostaną odebrane przez jednych i drugich, ale także zapewne trochę inaczej przez każdego, kto do nich zajrzy.
Jest w nich wszystko, co być powinno w bajkach. Niezwykli bohaterowie, niecodzienne zdarzenia,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja opinia, bardzo personalna:
Słowem wstępu: Moja relacja z bajkami Kołakowskiego rozpoczęła się w szkole podstawowej, podczas lekcji polskiego. Pamiętam, że w jednym z podręczników umieszczono "Piękną twarz", którą czytałam, kiedy nie czułam się na siłach słuchać nauczycielki czy nieudolnie czytanego przez kolegów z klasy tekstu z jednej z pozostałych stron.
O tym wszystkim przypomniał mi mój drugi podręcznik, tym razem już do gimnazjum, kiedy natrafiłam na jednej ze stron właśnie na "Piękną twarz".
Niedługo później wypożyczyłam z biblioteki "13 bajek z królestwa Lailonii" i jeszcze nie skończywszy lektury, zapragnęłam posiadać ich egzemplarz na własność. Stwierdziłam, że bezdyskusyjnie po prostu muszę.

Przechodząc do sedna: Bajki są magiczne. Cudownie abstrakcyjne, kocham je, uwielbiam, pamiętam je świetnie, są dla mnie ważne. Leszek Kołakowski przedstawia ludzkie problemy w sposób wyjątkowy, pasjonujący. Daje więcej, niż pustą rozrywkę, skłaniając do przemyśleń. Bajki są treściwe, idealnej długości, zostają na długo.

To moim zdaniem. Wielu moich znajomych nie podziela jednak mojego entuzjazmu w stosunku do tych bajek. Są - ich zdaniem - zbyt wymyślne, przekombinowane.
Można więc je pokochać lub zwyczajnie ich nie strawić. Ja - pokochałam.

Moja opinia, bardzo personalna:
Słowem wstępu: Moja relacja z bajkami Kołakowskiego rozpoczęła się w szkole podstawowej, podczas lekcji polskiego. Pamiętam, że w jednym z podręczników umieszczono "Piękną twarz", którą czytałam, kiedy nie czułam się na siłach słuchać nauczycielki czy nieudolnie czytanego przez kolegów z klasy tekstu z jednej z pozostałych stron.
O tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbiór opowiadań, o ciekawych problemach socjologicznych i filozoficznych - dzięki formie bajek czyta się przyjemnie. Dobre nawet dla dzieci.

Zbiór opowiadań, o ciekawych problemach socjologicznych i filozoficznych - dzięki formie bajek czyta się przyjemnie. Dobre nawet dla dzieci.

Pokaż mimo to

Jak dla mnie, momentami absurdalność bolesnej rzeczywistości (nie tylko Lailonii) bywa denerwująca, podobnie jak historie nagle urywające się bez ostatecznego wyjaśnienia. Ale czy tak właśnie nie jest w życiu?

Jak dla mnie, momentami absurdalność bolesnej rzeczywistości (nie tylko Lailonii) bywa denerwująca, podobnie jak historie nagle urywające się bez ostatecznego wyjaśnienia. Ale czy tak właśnie nie jest w życiu?

Pokaż mimo to

Ciekawy i zmuszający do przemyśleń zbiór bajek autorstwa Leszka Kołakowskiego- jednego z najwybitniejszych polskich filozofów. Przedstawione w nim opowieści dotyczą absurdalnych spraw życia codziennego, skomplikowanych relacji z otoczeniem, kwestii społecznych i światopoglądowych oraz sprawowania władzy. Tworzą one niezwykle spójną całość, od której trudno się oderwać. Warto sięgnąć po te bajki, by uświadomić sobie, jak wiele rzeczy w naszym życiu jest niedostrzegalnych i jak łatwo one nam umykają. Zapraszam więc do magicznego świata Lailonii i nie tylko, po to by wraz z bohaterami bajek przeżyć niesamowite przygody. Polecam każdemu czytelnikowi.

Ciekawy i zmuszający do przemyśleń zbiór bajek autorstwa Leszka Kołakowskiego- jednego z najwybitniejszych polskich filozofów. Przedstawione w nim opowieści dotyczą absurdalnych spraw życia codziennego, skomplikowanych relacji z otoczeniem, kwestii społecznych i światopoglądowych oraz sprawowania władzy. Tworzą one niezwykle spójną całość, od której trudno się oderwać....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo lemowskie i obiektywnie niezłe, jeśli chodzi o narrację i warstwę ideową, ale zupełnie nie w moim stylu i jednak skierowane do ludzi o umysłach mniej filozoficznych, niż mój, przez co wynudziłem się.

Bardzo lemowskie i obiektywnie niezłe, jeśli chodzi o narrację i warstwę ideową, ale zupełnie nie w moim stylu i jednak skierowane do ludzi o umysłach mniej filozoficznych, niż mój, przez co wynudziłem się.

Pokaż mimo to

Książeczka „13 bajek z królestwa Lailonii dla dużych i małych oraz inne bajki” Leszka Kołakowskiego dowodzi, że z bajek się nigdy nie wyrasta. I choć nie są to bajki z dzieciństwa, przy których łzy lały się strumieniami, nadal zmuszają do zastanowienia, zrozumienia, odpowiedniej interpretacji.

W tych bajkach zobaczymy absurdy, słabostki, głupoty w jakich na co dzień uczestniczymy a które uświadamiamy sobie patrząc z pozycji obserwatora a nie uczestnika. Tym obserwatorem jest Leszek Kołakowski który w swoich bajkach pokazuje nasze zachowania z humorem, w sposób ironiczny lecz bardzo skuteczny. I nie ważna jest nazwa krainy w której akcja się rozgrywa, nie ważne są przedmioty i sytuacje które wywołują zamieszanie, bo choć przybierają bajkowe nazwy, w naszej rzeczywistości to ważne sprawy. Sprawy które mają duże znaczenie a tak bardzo są niedostrzegane.

Niby język poplątany a świat wokół zwariowany, świat absurdu, złych nawyków, na który popatrzeć oczami Leszka Kołakowskiego naprawdę warto.
Wystarczy wejść do królestwa Lailonii….

Książeczka „13 bajek z królestwa Lailonii dla dużych i małych oraz inne bajki” Leszka Kołakowskiego dowodzi, że z bajek się nigdy nie wyrasta. I choć nie są to bajki z dzieciństwa, przy których łzy lały się strumieniami, nadal zmuszają do zastanowienia, zrozumienia, odpowiedniej interpretacji.

W tych bajkach zobaczymy absurdy, słabostki, głupoty w jakich na co dzień...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bajki to zdecydowanie nie moja bajka, ale co tam, raz się żyje :)

Na usprawiedliwienie napiszę, ze to bajki filozoficzne, czyli dla wyrafinowanych czytelników. Na szczęście niezbyt wyrafinowanych, takich jak ja.

O czym więc są te filozoficzne bajki?
Wiadomo, jak to u filozofów, o bycie i jego atrybutach, o istnieniu, o dowodach logicznych i sprzecznościach. Brzmi niekoniecznie ekscytująco, niemniej czytałam je z przyjemnością. Są napisane tak lekko, z tak dobrze dobraną dozą absurdu, która nie przeszkadzała ani trochę, a stanowiła największą zaletę tego zbioru.

Moimi ulubionymi bajkami ogłaszam:
- Wielki Głód za postać arcykapłana
- Lemurię Lemurów za pomieszanie z poplątaniem i demaskowanie kłótliwości
- Legendę o Cesarzu Kennedym za pokazanie gdybologii stosowanej.
Brawo!

Bajki to zdecydowanie nie moja bajka, ale co tam, raz się żyje :)

Na usprawiedliwienie napiszę, ze to bajki filozoficzne, czyli dla wyrafinowanych czytelników. Na szczęście niezbyt wyrafinowanych, takich jak ja.

O czym więc są te filozoficzne bajki?
Wiadomo, jak to u filozofów, o bycie i jego atrybutach, o istnieniu, o dowodach logicznych i sprzecznościach. Brzmi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"13 Bajek z Królestwa Lailonii dla dużych i małych oraz inne bajki" to zbiór miniatur pióra Leszka Kołakowskiego. Na tę niewielką książkę składają się, stanowiące tematycznie zamknięty cykl, bajki o fikcyjnym tytułowym państwie, trzy bajki wschodzie, opowiadanie o Lemurach i dwa teksty bardziej zaangażowane politycznie.

Przyjemność z czytania to główny atut. Tekst płynie, człowiek nieświadomie się relaksuje i na koniec bajki stwierdza, że było warto. Bez silenia się na wielkie słowa dostajemy, dzięki autorowi, mnóstwo głębokich przemyśleń nad ludzkimi ułomnościami, karykaturalnie pokazanymi słabostkami.

Kołakowski w formie czerpie z Woltera i Diderota, choć dostrzegam i Swifta oraz Rabelaisa. Zresztą to nie jest ważne, na kim się wzoruje, skoro robi to świetnie. O ludzkich przywarach naszej pokręconej duszy napisano sporo. Profesor nie jest pierwszy, choć jako klasyczny filozof i wnikliwy obserwator rzeczywistości XX-wieku, dodał coś od siebie.

Zdradzić morał, puentę to rzecz nieobyczajna przy opinii o tego typu literaturze, będzie więc o treści enigmatycznie i ekspresowo.

Jest więc o biurokracji rodem z Kafki, jest o wtórności i o przemijaniu widzianym oczami narcyza. Jest świetna bajka o pozorach, formach i sztampie gombrowiczowskiej. Mamy absurdalny, ale i głęboko ludzki, pęd do bycia kimś wyjątkowym. Tę bajkę polecam wszystkim 'wylogowanym z życia do sieci'. Dostaje się uświęconym zasadom, o których nikt już nie pamięta, czemu takowymi się stały, poza tym, że są święte i istnieją od lat. Niewiele osób zada sobie pytanie, czy one mają sens. Ile takich 'ludzkich nakładek' na świat realny my stworzyliśmy przez tysiąclecia budując wiekopomne zamki na piasku !

Mamy bajkę o odwiecznym marzeniu Homo sapiens - wydłużaniu życia i pytania o kuracje odmładzające (tak mi się skojarzyło, ale odczytania mogą być różne). Szczególnie polecam bajkę o natręctwach, dziwactwach, które nas nękają. Dla nas są oczywiste, słuszne, warte pielęgnowania, ale czy 'z boku' to wygląda na coś zdrowego i chwalebnego?

Urzekła mnie opowieść o wstydzie zakochanego bez pamięci (tu to sformułowanie ma dodatkowe, dosłowne konotacje) młodego człowieka, który z tego wstydu ... (nie mogę być nieobyczajny - niech każdy sam przeczyta).

Jest bajka o władzy i jej nieuchronności, niezależnie od poziomu fatalnie sprawowanych rządów.

Powiastka o lemurach to cudny detal o jałowości większości prowadzonych rozmów. Każdy z nas takie ma za sobą. Ale jak ich unikać? Oto jest pytanie.

Trochę 'obok' są bardzo sugestywne bajki wschodnie, które do filozoficznych pytań o kondycję człowieka, dodają nowego wymiaru. Czym jest prawda, co można wiedzieć i po co? Myślę, że każdy się nad tymi pytaniami zastanawia, a profesor daje odpowiedzi frapujące i niejednoznaczne.

"13 bajek..." jest więc o ludzkiej naturze. Wszyscy ten temat eksplorują pisząc, ale niewielu udaje się oddać tak lekko i trafnie to, co David Hume zawarł w kilkusetstronicowym dziele. To może nie pełen zamiennik jego "Traktatu o naturze ludzkiej", ale w dobie, gdy teraźniejszość jest już nieaktualna z powodu wszechogarniającego pędu do jutra, można dziełko Kołakowskiego uznać za wystarczająco intensywny namysł.

Zazdroszczę tym, którzy są jeszcze przed lekturą!

"13 Bajek z Królestwa Lailonii dla dużych i małych oraz inne bajki" to zbiór miniatur pióra Leszka Kołakowskiego. Na tę niewielką książkę składają się, stanowiące tematycznie zamknięty cykl, bajki o fikcyjnym tytułowym państwie, trzy bajki wschodzie, opowiadanie o Lemurach i dwa teksty bardziej zaangażowane politycznie.

Przyjemność z czytania to główny atut. Tekst płynie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to