Super książka wybitnego profesora filozofi. Z wieloma morałami zarówno dla dorosłych jak młodzieży. Warto ją przeczytać.

Super książka wybitnego profesora filozofi. Z wieloma morałami zarówno dla dorosłych jak młodzieży. Warto ją przeczytać.

Cudowne bajki–baśnie zanurzone w filozofii. Niesamowite fabuły, które zapadają w pamięć. Fikcja w czystej postaci. Zdecydowanie najlepsza książka prof. Kołakowskiego.

Cudowne bajki–baśnie zanurzone w filozofii. Niesamowite fabuły, które zapadają w pamięć. Fikcja w czystej postaci. Zdecydowanie najlepsza książka prof. Kołakowskiego.

Cudowne poczucie humoru. Pozycja absolutnie wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju.

Cudowne poczucie humoru. Pozycja absolutnie wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju.

Kilka krótkich lecz pięknych bajek, które skłaniają do myślenia.

Kilka krótkich lecz pięknych bajek, które skłaniają do myślenia.

Najlepszy zbiorek opowiadań, nie bawiłam się tak dobrze czytając cokolwiek innego i wierzę, że będę do niego wracać. Wiele ciekawych wątków poruszonych w jednym opowiadaniu sprawia, że można do niego podejść z różnych stron i rozważać go na wszelkie możliwe sposoby.

Najlepszy zbiorek opowiadań, nie bawiłam się tak dobrze czytając cokolwiek innego i wierzę, że będę do niego wracać. Wiele ciekawych wątków poruszonych w jednym opowiadaniu sprawia, że można do niego podejść z różnych stron i rozważać go na wszelkie możliwe sposoby.

Za górami, za lasami, za siedmioma górami, w kraju Polską zwanym, urodził się człowiek , który sprawił, że z bajek nigdy nie wyrosnę. Taki jeden, co absurdem operował lepiej niż większość naszych polityków, a przy tym robił to z taką gracją i inteligencją, o jakiej większość może tylko pomarzyć.
Tajemnicą nie jest, że jedynym człowiekiem pasującym do powyższego opisu może być wyłącznie Leszek Kołakowski. Ów dżentelmen był kiedyś tak uprzejmy, że pozostawił po sobie zbiór bajek filozoficznych o pięknie brzmiącym tytule „13 bajek z królestwa Lailonii dla dużych i małych (oraz inne bajki)”. Zdaję sobie sprawę, że większość osób już po przeczytaniu samej kongruencji gatunkowej zwyczajnie temat odpuści, tyle tylko, że stracą na tym więcej niż by im wyobraźnia podpowiedziała.
Bajki Kołakowskiego to rzadko spotykane połączenie filozoficznych zagwozdek z sarkastycznym spojrzeniem na świat – czego chcieć więcej? Teoretycznie już niczego, ale p. Leszek ośmielił się położyć wisienkę na torcie i okrasił swoje dzieło nieujarzmioną wręcz dziecięcą wyobraźnią. Boże! Jakby krzyknęła moja babcia. Jakże one są rozkosznie absurdalne! Wyobraźcie sobie na przykład, że można zarazić się dziurą w spodniach, stracić twarz, oddając ją do lombardu, a naleśniki z konfiturą z założenia mają podły charakter. Największe mistrzostwo Kołakowskiego polega jednak na czymś zupełnie innym - stworzył bajki, które mają tę umiejętność, że dojrzewają z człowiekiem. W zależności od wieku otwierają przed czytelnikiem kolejne drzwi do nowych interpretacji. Umieszczając w tytule „dla dużych i małych”, w treści książki słowa nam danego dotrzymał.
O czym dokładnie prawią te bajki, czym jest tytułowa Lailonia i dlaczego nie zawsze mapa w życiu wskaże nam drogę, tego Wam nie zdradzę, nie chcąc odbierać przyjemnego zaskoczenia, jakie na Was w bajkach czeka. Obiecuję jednak, że spotkacie tam mnóstwo zwyczajnej mądrości, o której często się zapomina, a jak pokazuje nasza rzeczywistość – niestety się zapomina.
Ach! Zapomniałabym o jednym, ważnym dla niektórych opornych czytelników aspekcie – bajki są naprawdę krótkie. Kołakowski inteligentnym człowiekiem był, to o wszystko zmyślnie zadbał ;)
Ciekawostki:
- Bajka „Wielki głód”, mimo swej jakże uniwersalnej wymowy, w czasach PRL-u została ocenzurowana. Niektórzy to jednak niebywale płochliwi byli ;)
- Na podstawie „13 bajek…” powstał animowany cykl filmowy o tytule „Czternaście bajek z Królestwa Lailonii” zrealizowany w latach 1997-2011 w Telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych w Poznaniu. Filmy były prezentowane na ponad 70. festiwalach krajowych oraz zagranicznych i zdobyły aż 31 nagród. Zostały również wyświetlone w listopadzie 2011 roku w Tokio w ramach Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji w Unii Europejskiej.
- Leszek Kołakowski już w młodości zadeklarował się jako „bezwyznaniowy”, często cytując w tym aspekcie swojego ojca: „Mój ojciec uważał, że chrzest dzieci jest niewłaściwy. Człowiek może się ochrzcić, kiedy jest już starszy, z własnej woli”.

Za górami, za lasami, za siedmioma górami, w kraju Polską zwanym, urodził się człowiek , który sprawił, że z bajek nigdy nie wyrosnę. Taki jeden, co absurdem operował lepiej niż większość naszych polityków, a przy tym robił to z taką gracją i inteligencją, o jakiej większość może tylko pomarzyć.
Tajemnicą nie jest, że jedynym człowiekiem pasującym do powyższego opisu może...

Bajki z królestwa Lailonii i inne, zawarte w tej niedużej książeczce, są faktycznie przeznaczone zarówno dla dorosłych czytelników jak i dla dzieci. Tylko nieco inaczej zostaną odebrane przez jednych i drugich, ale także zapewne trochę inaczej przez każdego, kto do nich zajrzy.
Jest w nich wszystko, co być powinno w bajkach. Niezwykli bohaterowie, niecodzienne zdarzenia, spora dawka humoru i przede wszystkim bardzo dużo bardzo zwyczajnej mądrości.
Jest w nich filozofia, którą umiłował i zajmował się Leszek Kołakowski i której nadał najpiękniejszą z form w tej książce.
Dobrze jest spojrzeć na świat przez pryzmat bajki. W której łatwo jest odróżnić dobro od zła. I mądrość od jej braku. W bajce nie ma niedomówień. Wszystko tu może być bardzo wyraźnie opowiedziane. Zdziwienie i zachwyt nie muszą być udawane. Trochę jak w świecie dziecka, które potrafi zadać każde pytanie. I wszystko opisać dokładnie tak jak widzi i czuje.
"13 bajek z królestwa Lailonii..." dobrze jest potraktować jako lekturę lekką i przyjemną. A podczas lektury znajdziemy w niej prawdziwe perełki, każdy dla siebie zupełnie inną. Dobrze jest oddać się przyjemności filozofowania - bez zbędnych założeń. Odpłynąć sobie trochę w rewiry, w których nie bywa się co dzień - i wrócić bogatszym o to przeżycie.
Zwłaszcza dzisiaj, kiedy żyjemy w świecie, w którym gdzieś gubią się wartości i sami czujemy się często zagubieni. W tej niezwykłej lekturze można spróbować odnaleźć właściwe ścieżki.

[autor: Joanna Popiel-Szut]

Bajki z królestwa Lailonii i inne, zawarte w tej niedużej książeczce, są faktycznie przeznaczone zarówno dla dorosłych czytelników jak i dla dzieci. Tylko nieco inaczej zostaną odebrane przez jednych i drugich, ale także zapewne trochę inaczej przez każdego, kto do nich zajrzy.
Jest w nich wszystko, co być powinno w bajkach. Niezwykli bohaterowie, niecodzienne zdarzenia,...

Moja opinia, bardzo personalna:
Słowem wstępu: Moja relacja z bajkami Kołakowskiego rozpoczęła się w szkole podstawowej, podczas lekcji polskiego. Pamiętam, że w jednym z podręczników umieszczono "Piękną twarz", którą czytałam, kiedy nie czułam się na siłach słuchać nauczycielki czy nieudolnie czytanego przez kolegów z klasy tekstu z jednej z pozostałych stron.
O tym wszystkim przypomniał mi mój drugi podręcznik, tym razem już do gimnazjum, kiedy natrafiłam na jednej ze stron właśnie na "Piękną twarz".
Niedługo później wypożyczyłam z biblioteki "13 bajek z królestwa Lailonii" i jeszcze nie skończywszy lektury, zapragnęłam posiadać ich egzemplarz na własność. Stwierdziłam, że bezdyskusyjnie po prostu muszę.

Przechodząc do sedna: Bajki są magiczne. Cudownie abstrakcyjne, kocham je, uwielbiam, pamiętam je świetnie, są dla mnie ważne. Leszek Kołakowski przedstawia ludzkie problemy w sposób wyjątkowy, pasjonujący. Daje więcej, niż pustą rozrywkę, skłaniając do przemyśleń. Bajki są treściwe, idealnej długości, zostają na długo.

To moim zdaniem. Wielu moich znajomych nie podziela jednak mojego entuzjazmu w stosunku do tych bajek. Są - ich zdaniem - zbyt wymyślne, przekombinowane.
Można więc je pokochać lub zwyczajnie ich nie strawić. Ja - pokochałam.

Moja opinia, bardzo personalna:
Słowem wstępu: Moja relacja z bajkami Kołakowskiego rozpoczęła się w szkole podstawowej, podczas lekcji polskiego. Pamiętam, że w jednym z podręczników umieszczono "Piękną twarz", którą czytałam, kiedy nie czułam się na siłach słuchać nauczycielki czy nieudolnie czytanego przez kolegów z klasy tekstu z jednej z pozostałych stron.
O tym...

Zbiór opowiadań, o ciekawych problemach socjologicznych i filozoficznych - dzięki formie bajek czyta się przyjemnie. Dobre nawet dla dzieci.

Zbiór opowiadań, o ciekawych problemach socjologicznych i filozoficznych - dzięki formie bajek czyta się przyjemnie. Dobre nawet dla dzieci.

Jak dla mnie, momentami absurdalność bolesnej rzeczywistości (nie tylko Lailonii) bywa denerwująca, podobnie jak historie nagle urywające się bez ostatecznego wyjaśnienia. Ale czy tak właśnie nie jest w życiu?

Jak dla mnie, momentami absurdalność bolesnej rzeczywistości (nie tylko Lailonii) bywa denerwująca, podobnie jak historie nagle urywające się bez ostatecznego wyjaśnienia. Ale czy tak właśnie nie jest w życiu?