Kwestja krwi

Mój pierwszy kontakt z Zygą Maciejewskim i jestem zadowolona. Chociaż uczciwie przyznam, że sięgnęłam po książkę ze względu na innego bohatera, Anastazego Olkiewicza (bohatera cyklu R. Ćwirleja o Antonim Fisherze).
Ostatnio bardzo mi się spodobały kryminały retro i książka wpisuje się w klimat, chociaż nie jest to ukochany Poznań, ale równie interesujący Zamość.
Mamy 3 plany czasowe i zaskakujące zakończenie, za które daję dodatkowy punkt:) Cała czas zastanawiał mnie sens tylu planów czasowych, ale tam to jest:)
Z pewnością sięgnę po inne książki z cyklu o Maciejewskim, polubiłam go.

Mój pierwszy kontakt z Zygą Maciejewskim i jestem zadowolona. Chociaż uczciwie przyznam, że sięgnęłam po książkę ze względu na innego bohatera, Anastazego Olkiewicza (bohatera cyklu R. Ćwirleja o Antonim Fisherze).
Ostatnio bardzo mi się spodobały kryminały retro i książka wpisuje się w klimat, chociaż nie jest to ukochany Poznań, ale równie interesujący Zamość.
Mamy 3...

Chyba najsłabsza książka z dotychczas przeczytanych z cyklu. Akcja przenosi się z Lublina do Zamościa gdzie Zyga Maciejewski zostaje trenerem bokserskim. Jednocześnie opowiada nam o swoich początkach w pracy śledczego, o swoim pierwszym samodzielnie poprowadzonym śledztwie i o ówczesnym, przedwojennym jeszcze sukcesie. Ale czy na pewno to był sukces? Ta przedwojenna część podobała mi się bardziej i uratowała tę pozycję. No i lubię tego zawadiakę.

Chyba najsłabsza książka z dotychczas przeczytanych z cyklu. Akcja przenosi się z Lublina do Zamościa gdzie Zyga Maciejewski zostaje trenerem bokserskim. Jednocześnie opowiada nam o swoich początkach w pracy śledczego, o swoim pierwszym samodzielnie poprowadzonym śledztwie i o ówczesnym, przedwojennym jeszcze sukcesie. Ale czy na pewno to był sukces? Ta przedwojenna część...

Kolejne spotkanie z Obywatelem Maciejewskim. Młody tajniak na polu śledczym, a i tak dał radę. Zuch Chłop:). Okolice Zamościa tym razem w tle.

Kolejne spotkanie z Obywatelem Maciejewskim. Młody tajniak na polu śledczym, a i tak dał radę. Zuch Chłop:). Okolice Zamościa tym razem w tle.

„Kwestja krwi” to już moje siódme spotkanie z twórczością Marcina Wrońskiego. Niesamowite jest to, że cykl z komisarzem Maciejewski cały czas trzyma tak dobry poziom.

Marcin Wroński urodził się w 1972 r. w Lublinie. Ukończył polonistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 90. związany z nurtem trzeciego obiegu – publikował m.in. w artzinach „Lampa i Iskra Boża”, „Mała Ulicznica”, „Brytan OD NOWA”. Debiutował w 1992 roku zbiorem opowiadań „Udo Pani Nocy”. Tworzył piosenki i skecze dla prowadzonego przez siebie kabaretu „Osoby o Nieustalonej Tożsamości”. Był felietonistą radiowym i prowadził audycję literacką „Fikcja o północy”, nauczycielem języka polskiego w liceum, później kilka lat pracował jako redaktor w wydawnictwach Wydawnictwo Paweł Skokowski, Fabryka Słów i Red Horse. Zajmował się również m.in. powieściami Romualda Pawlaka i tłumaczeniami z rosyjskiego Eugeniusza Dębskiego.

1926 rok, Zamość. Aspirant Zygmunt Maciejewski otrzymuje polecenie zbadania sprawy zaginięcia pewnej nastolatki z arystokratycznego rodu, będącej uczennicą miejscowego gimnazjum. Sprawa jest trudna, ponieważ Zyga nie zna środowiska zaginionej, atmosfera szkoły jest specyficzna, a na domiar złego pewien notariusz jest przekonany, że dziewczynę zamordowano.

Książka rozkręca się bardzo powoli. Początek jest bardzo niemrawy i dopiero z każdym kolejnym rozdziałem robi się coraz ciekawiej. Co ciekawe, fabuła „Kwestji krwi” po raz pierwszy w całym cyklu, osadzona jest nie w przedwojennym Lublinie, a w Zamościu, czyli mieście, które całkiem dobrze znam i bardzo lubię. Była to dla mnie przyjemna odmiana, chociaż musiałem się do niej na początku przyzwyczaić. Trzeba oddać autorowi, że i tym razem stanął na wysokości zadania, jeżeli chodzi o przedstawienie przedwojennego Zamościa. Jest tajemniczo, mrocznie i ogólnie bardzo klimatycznie.

Więcej na moim blogu: http://oczytany.eu/kwestja-krwi-marcin-wronski/

„Kwestja krwi” to już moje siódme spotkanie z twórczością Marcina Wrońskiego. Niesamowite jest to, że cykl z komisarzem Maciejewski cały czas trzyma tak dobry poziom.

Marcin Wroński urodził się w 1972 r. w Lublinie. Ukończył polonistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 90. związany z nurtem trzeciego obiegu – publikował m.in. w artzinach „Lampa i Iskra...

Nie po drodze mi z panem Wrońskim, ale jak na moje potrzeby czytelnicze w kryminalnej kwestii poprzestanę na Marku Krajewskim i jego mistrzowsko skonstruowanych powieściach.

Nie po drodze mi z panem Wrońskim, ale jak na moje potrzeby czytelnicze w kryminalnej kwestii poprzestanę na Marku Krajewskim i jego mistrzowsko skonstruowanych powieściach.

Niestety tak mało ikry było w tej części, że męczyłam tego Zygę strasznie. Ze względu na sympatię do wyżej wymienionego przeczytałam, ale zachwytów brak.
5,5/10

Niestety tak mało ikry było w tej części, że męczyłam tego Zygę strasznie. Ze względu na sympatię do wyżej wymienionego przeczytałam, ale zachwytów brak.
5,5/10

Trzyma poziom, ale w serii były lepsze.

Trzyma poziom, ale w serii były lepsze.

Nie lepsza i nie gorsza od pozostałych książek serii o komisarzu Maciejewskim. Ten sam klimat, podobnie dobre i dialogi, świetny język narracji. Jak zwykle kawał solidnego kryminału, który warto przeczytać w wolnej chwili.

Nie lepsza i nie gorsza od pozostałych książek serii o komisarzu Maciejewskim. Ten sam klimat, podobnie dobre i dialogi, świetny język narracji. Jak zwykle kawał solidnego kryminału, który warto przeczytać w wolnej chwili.

Kolejny udany kryminał retro z Zygą Maciejewskim w roli głównej gdzie niewątpliwym walorem tej książki jest tło przedstawionych wydarzeń.
Pan Wroński świetnie odtworzył klimat dawnej Polski i stosunki międzyludzkie.
Barwnie ukazana Zamość z całym zapleczem knajpek,barów i uroczych uliczek.
Są też sutenerzy i panny pracujące a w tle zaginiona dziewczyna.
Książkę czyta się świetnie,więc polecam na te chłodne wieczory

Kolejny udany kryminał retro z Zygą Maciejewskim w roli głównej gdzie niewątpliwym walorem tej książki jest tło przedstawionych wydarzeń.
Pan Wroński świetnie odtworzył klimat dawnej Polski i stosunki międzyludzkie.
Barwnie ukazana Zamość z całym zapleczem knajpek,barów i uroczych uliczek.
Są też sutenerzy i panny pracujące a w tle zaginiona dziewczyna.
Książkę czyta się...

Powiem szczerze że na początku byłem trochę zły na autora, jak zobaczyłem że historia cofa się aż do 1926 roku. Miałem nadzieję na większe skupienie na latach 40 i 50, moim zdaniem było tam wiele ciekawych wątków do wyjaśnienia, chociażby z Różą i Olkiem. Według mnie to był dobry materiał na pierwszy tom, ponieważ to tutaj są pokazane początki Zygi Maciejewskiego. Jednak historia szybko mnie zaciekawiła, mimo że brakowało mi trochę serdecznych przyjaciół Zielnego i Fałniewicza, to książka bardzo mi się podobała, było w niej parę ciekawych twistów/wyjaśnień co do wcześniej nieujawnionych faktów. Szkoda że nie da się dać 9,5 gwiazdki, bo mimo że nie jest tak dobra według mnie jak "Kino Venus" i "Pogrom w przyszły wtorek" to jest lepsza niż "Haiti" które oceniłem na 9. Pan Wroński nie zawiódł jak zwykle, daje takie nieformalne 9,5 😅

Powiem szczerze że na początku byłem trochę zły na autora, jak zobaczyłem że historia cofa się aż do 1926 roku. Miałem nadzieję na większe skupienie na latach 40 i 50, moim zdaniem było tam wiele ciekawych wątków do wyjaśnienia, chociażby z Różą i Olkiem. Według mnie to był dobry materiał na pierwszy tom, ponieważ to tutaj są pokazane początki Zygi Maciejewskiego. Jednak...